се убивам. сеа не на секој фала Богу али знаат така да ме погодат у срце. до сеа највише сум плачела на PS I love you и My sister's keeper.
нема на што. ајде изгледај го и кажи дали те расплака,јас лично се отепав од плаченје за малку ќе дехидрирав уживај во филмот прекрасен е
зависи со кого го гледам, обично ако гледам со некој филм (филм, серија, ... ) -поготово со моите дома, нема шанси да заплачам, и за да не го направам тоа, обично ја вртам ситуацијата на шала. Ама затоа кога гледам сама филм, си се опуштам ептен, си плачам ли си плачам....
Порано почесто знаев да заплачам на некој тажен филм...Но, после Бекство од затворот некако солзите за филмови ми пресушија бидејќи на серијава на секоја втора епизода плачев ...Инаку после серијава последен пат заплакав малце на крајот од филмот Waist deep,ама многу малку
И јас на Бегство од затвор си плачам,особено на последната епизода од втората сезона,ептен ми падна жал за Мајкл и Махон . А иначе пишав и претходно на темата дека плачам на филмчиња со тажен крај или пак емотивна приказна.Мислам дека досега најмногу имам плачено на Чуварот на мојата сестра,Последната песна,Жената на временскиот патник и можеби звучи како клише но на крајот на Три метра над небото е неизбежно да не заплачеш,од тој монологот на крајот ми се кинеше срцето. Исто на тој филмот со кучето кое се сеќава дека во претходниот живот бил човек и оди кај семејството за на крај да сфати дека ќе бидат посреќни без него и онаа реченицата "Не знаев како да живеам како човек а уште помалку како куче но сфатив дека животот е нешто што треба да се цени во секоја форма" е моментот кога не можев да ги запрам солзите (читај рикањето). Знам да си заплачам и на серии.Пример на Госип Грл плакав кога се разделија Блер и Нејт на матурската. Во главно сум голема плачка но ми е срам да плачам пред други или пак да признаам дека сум плакала не некој филм (освен на форумот).
Туууу, плачам и тоа многу и не само на тажни филмови туку и на некои случки што го будат тоа во мене, често си плачам, така некогаш самото ми иде и ме тера на плачење, сакам да можам да го спречам во некои моменти ама не бива
Да, секогаш. Имам плачено и за сцената во Могли, на забавата кога ќе го турнат во масата и со трчање ќе избега во џунглата. Такви сцени ме растажуваат, а за други филмови да не прајме муабет, реки течат.
гооолем емотивец сум (тоа подзнакот девица дефинитивно навистина ми влијае), ако ме погоди некоја сцена од филм има да плачам да неможам да се запрам
Само еднаш На крајната сцена од Титаник. Леле кога почнаа солзи да ми течат, дечко ми ме гледа и ми се смее. Ќе го истепав. Парадоксално е тоа што имам изгледано еден куп трагични филмови, направени според вистински настани, ама ете, не ми измамиле солза. Не допреле доволно до мене. Ама ова... http://www.youtube.com/watch?v=DN_OmyAUrSU
Да :/ Многу емотивна и чуствителна личност сум Плачам на оние филмови кои имаат тажен крај до сега се имам расплакано на Титаник и Панишер (кога му ги отепаа жената и детето ) Но се имам расплакано и за емисијана “Све за љубав‘‘ Обично кога ќе се пронајдат Татко-син или татко-ќерка или пак кога некое момче ќе запроси девојка,се наежувам тогаш,тие солзи онака ми доаѓаат од среќа Spoiler Еднаш се расплакав кога еден стар човек и предложи брак на една бабичка,порано се сакале во младоста но се разделиле и се венчале со други ..Но потоа овие двајца умреле и дедово пак си ја побара бабава и си се зедоја Тоа е доказ дека вистинската љубов не умира Се надевам ме разбрафте нешто од прераскажаново
Ретко а Титаник 200 пати да го глеам 200 пати ќе заплакам и да несакам да заплакам ќе заплакам нез што ми е
