Плачам, и тоа κаκо плачам, а κога гледам филм со неκој дρуг ми се насолзуваат очите и се воздρжувам да не заплачам на глас за да не ме видат дρугите, незнам зошто таκа се стегам κога и дρугите во собата плачат κаκо да умρел неκој што го познаваат
плачам кога има некои емотивни настани (кога гледам сама) ,па уште и музиката таква тажна... а кога има некој до мене не плачам,само ми се насолзат очите
ПРЕПОРАЧУВАМ: Hachi, The boy in the striped pijamas, Pearl Harbor, Awake, Cinderella man, Armageddon, Marley and me, Up, Remember me, The Pursuit of Happyness, La vita e bella, Schindlers list , If only,
Ете ја цурата. Јас никогаш не сум плачела на филм или на серија. Глупаво ми е пред друг да плачам, а филмови и серии никогаш не гледам сама. Се осеќам глупаво некако, незгодно ми е. Како мочање у јавност.
