Доењето е механизам кој најчесто доаѓа природно за мајката и за бебето и се остварува без поголеми потешкотии. Бебињата се раѓаат со инстинктивен рефлекс за цицање, додека хормоните кај мајката го подготвиле телото за следната фаза на грижа за бебето, онаа откако бебето ќе ја напушти матката. Но, не ретко ние како нови мајки се соочуваме со секакви проблеми во доењето, и реалноста е дека за некои од нас доењето бара работа и трпение додека да се навикнат мајката и бебето и да се приспособат еден на друг. Се двоумев дали да ја отворам оваа тема, и затоа уште во старт ќе нагласам дека не служи за сите нови мајки да се паничат дека нешто не е во ред со нивните бебиња! Ја отворам за да се адресира оваа проблематика во доенечкиот пар, и да се разменат искуства на мајки кај кои се дијагностицирала ваква состојба, каков вид на процедура направиле, дали доењето се подобрило после процедурата или не, какви симптоми имале, како се однесувале нивните бебиња, дали правеле вежби после процедурата или не, дали имало бојкот на доењето од страна на нивното бебе и сл. Подолу ќе го напишам моето искуство, а сега ќе се задржам на детали за состојбата. Додека се развива бебето во матката на мајката, непцата и јазикот се споени. Понатаму со текот на бременоста се оформуваат и се одвојуваат. Но кај некои бебиња врзното ткиво под јазикот (наречено френулум) не се одвојува доволно, и останува покруто со што може (но и не мора да значи) да претставува проблем и да прави рестрикција во движењето на јазикот на бебето. А движењата на јазикот што ги прави бебето во принцип се многу важен елемент за успешно доење, т.е. успешно отстранување на млекото од градите на мајката. https://ibconline.ca/information-sheets/tongue-tie-lip-tie-and-releases/ https://themilkmeg.com/when-unexplained-breastfeeding-pain-is-an-indicator-of-tongue-and-lip-ties/ http://www.nancymohrbacher.com/articles/2020/5/14/clicking-during-nursing-what-does-it-mean Тука би нагласила дека НЕ СЕКОЕ ПОДВРЗУВАЊЕ Е ПРОБЛЕМ. Статистички има бебиња кои имаат подврзан јазик но успешно цицале без никаков проблем. А има бебиња кај кои немало видлив френулум па имале мака со доењето. Како проблем може да биде и подврзана горна уста на бебето со непцето на горната вилица. Најчестите симптоми кај бебиња со подврзан јазик или уста се следните: КАЈ МАЈКАТА болни или распукани, оштетени брадавици Симптоми на Рајнаудовиот синдром (бели брадавици со вазоспазам) Деформирани брадавици откако ќе се тргне бебето после доење (најчесто во облик на кармин) Симптоми на хиперлактација или брз рефлекс на испуштање, како и симптоми на хиполактација КАЈ БЕБЕТО Додека цица лесно го губи вакуумот (лесно се откачува од градата или мајката има чувство дека не може да го помести бебето или градата бидејќи бебето одма ќе се откачи од брадавицата) „Гласно“ доење или кликање додека цица Најчесто не може да ја фати градата без вештачка брадавица Бебето делува незадоволно или ќенкаво додека цица, ја тегне брадавицата и има плиток фат на градата делува дека доењето му е напор, и не е задоволно ниту утешено после доење покажува симптоми на рефлукс или на изразени грчеви т.н. колики, вклучувајќи зачестено испуштање на гасови, непријатност, повраќа млеко (проектилно или во мали количини) после доење, покажува знаци на тивок рефлукс, го витка грбот како лак после доење, не сака да биде легнато после доење т.е. оставено во хоризонтална положба има слаб напредок како резултат на недоволно празнење и стимулирање на градите ВАЖНО: сите овие симптоми се делумно нормални и за бебе кое НЕМА проблем со подврзан јазик или уста! Многу е можно да ги има и вашето бебе, но тоа не значи дека дефинитивно го има овој проблем! Како што вика литературата A TIE IS NOT A TIE UNLESS IT IS CAUSING SYMPTOMS! Би искористила и да напоменам за видот на рестрикција на јазикот. Постојат два вида на рестрикција. Едниот е рестрикција на предниот дел на јазикот (anterior tongue tie) и тоа е она што е видливо и што секој може да го „дијагностицира“. Другиот вид е рестрикција на задниот дел на јазикот (posterior tongue tie) која не е видлива со голо око, и мора да биде проверена од професионалец. Не значи дека ако не се гледа со око, дека рестрикцијата ја нема! Професионалците се служат со повеќе методи на детекција на оваа состојба, меѓу кои би го издвоила Hazelbaker Score Sheet: http://tonguetie.ballardscore.com/hazelbakerscore.htm но во муабет со Meg Nagle IBCLC од Австралија дознав дека има и други методи за детекција кои прават оценка на подвижноста на јазикот. Во прилог уште еден линк од познат доктор во америка кој својата работа ја има посветено на дијагностика и ослободување на подврзан јазик или уста. https://www.drghaheri.com/blog/2014/2/15/how-to-examine-a-baby-for-tongue-tie-or-lip-tie како и линк до интервју со него кое убаво објаснува со што сѐ се соочуваат мајките кои го имаат овој проблем со нивните бебиња: https://themilkmeg.com/tongue-ties-and-breastfeeding-just-a-fad-an-interview-with-dr-bobby-ghaheri/ Кај бебиња кои имаат дијагноза подврзан јазик / уста, постои опција да се изврши интервенција за ослободување. Одлуката ја носат родителите. Подврзаниот јазик може да биде и предизвикувач на понатамошен проблем со изговорот на одредени букви, проблеми со апнеа, проблеми со високо непце и недоволен простор да израснат забите па заради тоа да бидат криви. Ослободувањето може да се изврши со скалпел, ножици или ласер. Има уште многу да се пишува на темава, но, нели, не би можела да напишам сѐ што сакам, па би сакала да ги чујам и вашите искуства доколку ги имате. На жалост, не очекувам многу од вас да пишат, бидејќи кај нас во Македонија на прсти од една рака се бројат професионалците кои се информирани за оваа состојба, и земајќи во предвид дека секој слаб напредок на бебето е решен со давање формула без при тоа да се дијагностицира зошто е тоа така, имаме многу оскудно познавање од оваа состојба. Мислам, во светот до ден денес се расправа околу оваа тема, има многу педијатри кои негираат дека подврзаниот јазик би бил причинител за проблеми во доењето, но има и многу мајки кои контра на сето тоа, после ослободување на јазикот на нивните бебиња, забележале огромен напредок и ослободување од симптомите како болно доење, лош фат на града и болни брадавици. Подолу ќе ви испратам интересни интервјуа зошто е тоа така. Со моето прво бебе научив многу за доењето, па кога се јавија проблеми со второто, едноставно знаев дека нешто не е во ред, иако сите ми викаа дека фатот изгледа одлично, дека сѐ е супер, дека сѐ навидум е по книга... подетално околу тоа во мојата лична приказна подолу во оваа тема. Се надевам дека на многумина од вас оваа тема би им била информативна, но ве молам, имајте на ум дека не служи за да се самодијагностицираме и да си створаме нервози и стресови кои и без тоа ги имаме како нови мајки во првите денови после породувањето!
A patient of mine recently told me that her pediatrician wasn’t supportive of them coming to see me for their child’s tongue tie. The patient was being sent to me by a reputable speech pathologist in the community. Instead, they were sent to see a pediatric ENT instead (I’m a general ENT, not a pediatric ENT). The findings of the speech pathologist were dismissed, as was the presence of the tongue tie by the pediatric ENT. Despite what their doctor said, they came to see me for a second opinion. The child had a *significant* tongue tie - it was painfully obvious. She was treated and tolerated the procedure well. I asked mom what the doctor said about me. She responded that the pediatrician said “Don’t you think it’s suspicious that Dr. Ghaheri doesn’t even require a referral from a pediatrician?” To clarify, if a patient is coming see me for breastfeeding problems, the only evaluation I require is that of a lactation consultant. If the patient is coming to see me for speech problems, the only evaluation I require is that of a speech pathologist. They’re the real experts. The only instance that I require a referral from the pediatrician to see/treat a patient for tongue tie is if the insurance requires the referral, and that’s a technicality. I most certainly do not need the opinion of a pediatrician prior to seeing me for tongue tie, but that doesn’t make me suspicious. Why? The answer is simple (and unfortunately blunt): I am the expert with this specific topic. The pediatrician isn’t. I’m all for keeping the pediatrician in the loop, but I won’t allow their opinion on the topic alter my treatment plan for the child. Most pediatricians get zero training about breastfeeding and even less about tongue tie. Lip tie? Most don’t even know what that is. What exactly do I gain by waiting for a referral? Absolutely nothing. In fact, I think it’s a harmful attitude. If I have to wait for the pediatrician to send me a referral instead of directly seeing the child, especially for breast-feeding problems, the delay runs the risk of compromising the breastfeeding relationship. Think that’s unlikely? I have a running list (currently with 31 dyads) that weaned before they could get to see me because the pediatrician insisted on seeing the baby prior to referring the patient to me. Of those, 14 of the pediatricians *refused* to send the baby for evaluation, thereby holding them hostage despite the opinions of lactation consultants or speech therapists who felt that treatment would be beneficial. There are so many things wrong with this situation: -medical inaction can do harm - this has been shown in several studies (Ricke 2005 and Todd 2015). -would the pediatrician have the same reaction to the presence of tonsil/adenoid enlargement causing sleep apnea? Would they object to the expert in pediatric sleep apnea who knows when and when not to do a surgery? Of course not - they defer to the surgeon. This should be no different. -to insist that they have to be the ones to decide when a referral is valid, they are putting ego ahead of patient care. -to tell a patient, rather than calling me directly, that they are suspicious of me is unprofessional. It assumes that I have some suspicious motivation about my clinical practice. -to assume that a pediatric ENT knows more than I do about this particular topic is short-sighted. General ENT training (4 years of residency) has a *significant* portion of pediatric ENT in its training structure. Pediatric ENT fellowship, typically 2 additional years, is spent to deal with complex airway issues, cleft lip and palate, ear deformities, craniofacial syndromes etc. Pediatric ENT fellowship unfortunately gives the ENT 2 additional years to ignore tongue tie and breastfeeding, so the requirement to see one is not helpful. So to come back to the original topic, is it suspicious that I don’t require a pediatrician’s referral to see kids for tongue tie? Of course not. It’s appropriate. Most pediatricians claim to be breastfeeding supporters, but only if it’s going well. When it becomes problematic, supplementation is a common “solution”. They don’t even think to troubleshoot the problems. Unfortunately that’s not being a breastfeeding supporter - that’s being breastfeeding tolerant. And I won’t allow myself to depend on the opinion of someone who doesn’t understand what I know and what I do. Ultimately, it can become the parents’ decision when to seek me out. Hopefully, it’s not too late. But it’s important to note that parents do have a choice when it comes to their medical care. And what many don’t realize is that an obstructionist primary care provider will get left behind as the family seeks out care from a provider who forms a team with the family, rather than an adversary. Од ФБ страницата на Dr.Ghaheri https://www.facebook.com/DrGhaheriMD/posts/1589868867841150
Конечно да најдам време да го пишам моето искуство. Од самото раѓање беше ставен на мене. Фати града за брзо. Доби кенгур грижа - bonding како по сите препораки. Во болница не доби формула, беше само на града. Цицаше колострум, а вториот ден вечерта и ми дојде млеко. Рефлексот за цицање му беше супер. Кај мене стимулираше максимум. Во болница беше нон стоп на града, а навечер доаѓаа да нѐ будат за да цица на околу 2.5 часа. Во болница падна со килажа, но не под оние 10%. Но, откако ми дојде млеко, наместо да качува, тој стагнираше. Кога дојдовме дома, падна уште малце или пак се утврди разлика дека на друга вага мерен. Но во секој случај не напредуваше во рамките на очекуваниот просек. Интересно беше тоа што сепак напредуваше. Пелените беа полни, и со урина, на почетокот и имаше столица редовно. Уште во првите денови почна да бљуцка. Не проектилно, не во поголеми количини, но многу често после подој. Пример ќе бљуцнеше 5 пати после цицање. А после цицањето беше задоволен, не бараше уште да цица, делуваше сит. Заради тежината ми се правеше притисок да давам формула. Не сакав, бидејќи ако треба да качи 20-30 грама просек дневно, тој качуваше 17. Си велев малце треба за да достимулира да се среди лактацијата кај мене. Малце фали. Дадов едно време молзено и формула од шише. Почна да протестира на града, па исфрлив шише од употреба. Читав многу на што сѐ може да се должи слабиот напредок. Заради тоа, беа направени следните испитувања: - ехо на препони за да се исклучат кила на препони; - ехо на срцето за да се исклучи срцева маана или срцев проблем; - ехо на абдомен за да се исклучи стеноза (plyoric stenosis) или проблеми со дигестивен систем; - крвна слика, брисеви, урина, копрокултура; - беше однесен на остеопат; - беше разговарано за подврзан јазик или уста но беше утврдено дека не е тоа од страна на патронажната и на педијатарот. Месечно напредуваше по околу 500 грама што не беше многу испод нормата. Јас за да осигурам лактација пиев чај по литро на ден, пиев таблети грчко семе по 9 на ден, доев на максимално растојание од 3 часа и дење и ноќе. Секоја недела моравме да одиме на мерење на педијатар. Морам да кажам дека почетокот ни беше тежок, породувањето беше малку исфорсирано или јас не бев спремна, неуспехот во доењето ме правеше да сум многу депресивна и нервозна. Знаев дека нешто не е во ред, ама не знаев како да ни помогнам да стигнеме до целта. Она што фрустрираше беше што навидум сѐ беше во најдобар ред. И фатот на града (градите не ме болеа, ниту брадавиците), и пелените, и неговоте задоволство после доење.. како еден знак на можеби недоволен внес на млеко беше отсуството на столица, за кое често слушаме дека е во ред и до 10 дена, но према лактациски консултанти бројот на столици на ден како и нивната боја кажува многу. Одредени извори викаат дека отсуство на столица комбинирано со слаб напредок е знак дека нешто веројатно не е во ред. Темата за поврзан јазик ја отворив три пати кај педијатарот. Секогаш добивав одговор дека не е тоа, и дека е сѐ во ред. На негови 4 месеци почна да покажува послаб пораст. Посетата на педијатар ме извади од колосек, бидејќи почна да сугерира воведување на формула, воведување на згуснувачи во мајчино млеко за кои уште толку се изначитав што не. Искрено, не очекував, особено што веќе за брзо би можело да се почне со немлечна дохрана, па бев целата вознемирена и нервозна. Едноставно не можев да разберам како е можно бебе кое активно цица на 2.5 часа максимум растојание да не може да стимулира доволно млеко за него. Се вратив на опцијата дека немам доволно млеко иако веќе беше разгледана и отфрлена. Ама решив дека ќе најдам одговор на ова што ни се случува. Знаев дека постојат неколку причинители на хиполактација кај жени, и се должат или на проблеми со тироида, или на проблеми со градите како канцер, или на синдром на недоволно жлездено ткиво. Синдромот го отфрлив бидејќи е генетска карактеристика, а јас првото дете успешно го доев. Плус со секоја понатамошна бременост жлездите се зголемуваат. Закажав да испитам тироида и закажав ехо на дојките. И двата наоди беа уредни. Уште толку се задлабочив во тоа да најдам решение. Пишав меил на Dr. Jack Newman. Ми врати дека веројатно се работи за late onset decreased milk supply како резултат на недоволна стимулација на градите. А недоволната стимулација е или заради лош фат на градата, или заради подврзан јазик на бебето. Се изнервирав и викнав IBCLC дома да нѐ види како доенечки пар. И плус да разговарам со неа за препораката од педијатар за давање формула. Не бев против, но сакав да давам формула на начин кој нема да го загрози доењето. Жената дојде, нѐ виде, разговаравме, рече дека е сѐ супер и дека нема подврзан јазик (проценка само од фатот). И да не се замарам со ништо. Ако сакам, да дадам формула само навечер еднаш или два пати додека спие бебето за да не осети дека добива шише, чисто да видам како ќе оди. Направив така, давав околу 60-90 мл преку еден ден. Напредокот беше подобар. Повторно тоа што ме исфрустрира е дека во цела недела до мерење, бебето доби вкупно 200 мл екстра што се многу малку споредено со дневниот внес на млеко. тоа повторно решив да ги отфрлам секако во консултација со IBCLC. Повторно забави на качување на тежина. Dr. Newman имаше предлог за земање терапија со домперидон, апчиња за лошење кои го креваат пролактинот. Како најголем наркоман одев по лекари за да ми препишат иако не сакаа да ми препишат. Кога кажав на матичната зошто, ми рече "ма дај шише што се замараш во животот со доење". Нарачав од Македонија, и ми донесоа голема залиха. Кај педијатарот се следеше напредок, правеа испитувања детално кај бебето, хормони, железо, витамини, ензими.. секогаш беше сѐ во ред. На момент имаше и некој муабет за некакви трисомии нецелосни при што недела дена плачев и се нервирав и читав... Искрена да бидам, бебето направи 5 месеци и секој момент од неговото постоење го поминував во личен хорор. Броев голтнувања, голтав солзи, читав сѐ и сешто, малтретирав милион стручни и нестручни лица... Стапив во контакт и со Meg Nagle IBCLC од Австралија која исто се сомневаше на подврзан јазик. Фрустрацијата беше најголема бидејќи веќе бев кај педијатарот, зборував со патронажната, платив IBCLC дома, и сите кажаа не. А темата ми беше зачната со мојата Ла Лече Лидерка одамна, но, нели, беше отфрлена од сите страни. Веќе губев надеж, педијатарот си проповедаше за формула и "секако доење кога сакал и колку сакал".. а го прашав, колку формула дневно, ми рече "па осигурајте да добие барем 600 мл формула на ден". Сите знаеме дека тоа е скоро 80% ако не и повеќе од дневниот внес на млеко. Таа количина би била погубна за доењето. Тука повторно го поставив прашањето за јазикот. И иако рече не, јас закажав на детски орален хирург. На таа посета, хирургот го виде и само го преврте јазикот и рече дека не е подврзан. Тука бев веќе на раб да се откажам од сѐ. Се собра цела фрустрација од сите месеци во кои секојдневието го посветив да најдам што е причината што не функционираме како што треба, наместо да уживам со бебето,.. месеци во кои имаше денови каде што од очај го обвинував бебето па се обвинував себе... Ѝ пишав на лидерката да се истурам, и во тој муабет сфатив дека моето бебе НИКОЈ не го прегледал дали има поврзан јазик или не. Затоа што како што опишав погоре, не се работи за дијагноза со голо око. Туку за дијагноза на база на подвижност на јазикот. Особено движење нагоре према горното непце. Лидерката ми најде контакт од професионално лице од друг град, и long story short, во две недели пред короната добивме детален преглед, дијагноза posterior tongue tie, и се одлучивме за ослободување на јазикот со ласер. Објаснувањето беше дека заради ограниченоста на јазикот не успевал да ги празни градите до крај, и секогаш цицал додека задоволи глад, но не и она екстра што му треба за да качи повеќе. Да воведам еднаш до два пати "дохрана" директ на гради со лактациски сет, околу 60-80 мл од оброк. Опции - да не правиме ништо со тоа што вака со сетот да терам до година некаде со ризик дека сето ова може да влијае и во иднина на говор и сл. Или да го ослободиме јазикот со тоа што ќе давам со сетот нешто после процедурата а после ќе си тераме дохрана и доење. Зафатот траеше 3 минути но тоа беа најлошите три минути во мојот живот. После тоа, 4 недели требаше на секои 3 часа да му ја чепкаме раната за да не зарасне. Првите 10 дена после процедурата беа хорор. Навечер не спиеше, не сакаше асално да цица, беше со болки. Среќа помина па сега сме вратени на нормалното. Она што ми е криво е што процедурата ја направивме на 6 месеци, откако веќе имавме почнато со немлечна дохрана (порано, како метод да качи повеќе на килажа) и што не можам да направам споредба на килажата и цицањето пред и после. Откако ја добивме дијагнозата, два пати дневно го "дохранував" со лактациски сет, за да му "помогнам" да добие екстра млеко кое не може да го извади од моите гради. Дневно добиваше околу 100-120 мк екстра мое молзено или кога не стигнав да се измолзам давав формула. Такво дохранување практикував и после процедурата 2 недели, па уште 2 намалив на 1 дневно, и потоа престанав. Неговиот напредок после дијагнозата е одличен, и се забележува разлика. Моето патешествие траеше долго, но сега сум опуштена и уживам во секојдневието. Многу ми е криво што сето ова можеше да се реши на самиот почеток, да имав конекции, да знаев подобро, или најважно - да имавме подобар здравствен систем. Или оваа проблематика да им беше попозната на педијатрите. Затоа што сметам дека имав право да си го дојам бебето ако сакам, а моето право ми беше загрозено заради нечиј дефицит на едукација за доење. Мислам дека направив многу повеќе од што можеби требаше, но не можев знаејќи работи што ги знам, да оставам на тоа дека немам млеко, или дека не бива. Се прашувам колку ли жени завршиле со приказна дека немале доволно млеко, без некој навистина да ги провери и да утврди што е проблемот. А за тие што поминале низ ова, ве замолувам да споделите како сте поминале после процедура, дали бебето бојкотирало доење, дали имавте промени и подобрување во доењето...
Сум читала и слушнала за поврзан јазик и искрено не сум експерт за темата ама знам дека детето подоцна ќе има проблеми со говорот и сигурно дека лошо ќе се чуствува поради тоа.Распрашај се,побарај стручни мислење но мое мислење е дека тоа треба да се отстрани и како што имам читано тоа е едноставна постапка којашто ако не се отстрани,детето подоцна ќе има проблеми со говорот,со чвакање на храната...
Прво, да кажам колку многу те почитувам за целиот влог и истрајност за да го откриете проблемот. Те следев цело време. Не е лесно, ама пробај помалку да мислиш на месеците што поминаа, а повеќе на сите многу поубави што ќе доаѓаат. Ќе пробам да ја раскажам на кратко нашата ситуација, иако можеби не сме за темава, ама ми е на мисла. Кога моја бебла беше 4ти месец, бевме на детски хирург од скроз друга причина, ама додека таа таму врескаше тој ја загледа во уста и одма ме праша дали ја дојам, дали јаде убаво и дали напредува. Да, да и да, беа моите одговори. Ми рече има мембрана под јазикот, ама чим не и прави проблем тогаш во ред. И толку беше. Поминаа 2-3 месеци од тогаш и те прочитав тебе овде дека сте имале зафат. По некој ден имав закажано на педијатар го памтев твојот муабет и реков ќе поразговарам и со неа, па така и кажав што ми кажа хирургот и прашав иако сега нема проблем, дали можеби во иднина би имала проблем поради тоа, за ако постои таква шанса да го превенираме евентуалниот проблем дур е помала. Педијатарката одма ѕирна во здравствената книга на малава дали има запишано нешто, бебла вреска на доктори па веднаш ја виде и отсечно кажа дека таа нема таков проблем дека таа проверка ја правеле одма уште во болница за ако имало нешто такво да го средат одма додека е само мала мембрана. Иначе и таа најноншалантно ми рече дека во таков случај може да има некој мал проблем со говор кога ќе порасне, ама не било тоа случај кај нас, не знаела зошто хирургот така ми кажал. Од тогаш навака сум на мисла што се деси и кој од нив двајца е во право. Добив 2 различни мислења и кој од нив е постручен и на чие мислење би можела да се потпрам не знам. Вистина до сега, бебла немала проблем со доење и јадење, ама не би сакала да постои шанса во иднина да развие проблем со говор. Околу оваа проблематика не знам апсолутно ништо, ниту било кој од докториве проба да ми објасни. Можеби и навистина немаме проблем со тоа, ама ме гризе муабетот од хирургот. Сакам да слушнам и 3то мислење колку јас да сум раат, ама апсолутно не знам кој е најсоодветен за истото.
И моја бебка на прва контрола во советувалиште на една недела, ми рекоа аа треба да се засече јазикот, ама дојди на секоја недела да ја мериме, да видиме како ќе напредува. Првата недела напредна само 40 гр, наредната 260, третата веќе имаше 320 гр плус. Сега почнува да зборува, да испушта зборчиња, чисти значи немало потреба за зафат. Следи го детенцето. Не знам, не те следам, што друго да ти советувам.
Кај нас ова ретко се зема како сериозен проблем. Но мислам дека не е само кај нас. Како дијагноза анкилоглосија подразбира скроз неподвижен јазик, другите варијации не знам дали идат во предвид. @AngelOfArh знам дека имаше проблем со малото со подврзан јазик, нејзиното воопшто не ја фаќаше убаво градата, затоа таа се молзеше цели девет месеци. Ако не се лажам, го средија тоа на максилофацијална хирургија. @Kaetana секоја чест на упорноста. Некако пребргу се откажуваме во вакви ситуации, и недоволното качување на тежина се базира на тоа дека мајката нема доволно млеко, или има слабо млеко, а всушност, подврзан јазик го прави целиот проблем. Веројатно од вакви ситуации постои митот за јако и слабо млеко. Лекарите не се доволно едуцирани за ова, за жал. Фокусирај се на она што иде, не на она што било. Важно е дека ја отстранивте пречката.
Во целата стручна литература што ја најдов, вика дека и вакви парцијални рестрикции спаѓаат во дијагноза анкилоглосија. Општо, се мисли за секоја рестрикција без разлика колку е изразена. На жалост, во светот ова е уште шкакљива тема; многу педијатри со неверување гледаат на оваа работа. Додека истражував наидов на многу лактациски консултанти кои се жалат од педијатри дека ги деградираат кога ќе кажат дека доењето не функционира заради оваа причина. Заради тоа погоре го постирав и текстот од докторот кој е ОРЛ и работи строго на оваа тематика. Многу мајки кои имале мака и те како виделе разлика после интервенција - како што е наведено и во првиот пост тука под интервјуто со тој доктор и Мег. Јас мислам дека педијатрите навистина немаат толку детално навлезено во темата доење, што е навистина жално, бидејќи тие би требало да се стручните лица во овој домен. А во принцип е многу едноставно - сѐ што треба е да се запази механизмот на доење. Во последните години направени се многу еха додека цицаат бебиња и е докажано дека подвижноста на јазикот е од огромно значење за стимулација на градата на мајката. Ние зафатот го правевме кај стоматолог. Гледам дека оваа тема е доста актуелна и кај стоматолозите во последно време, затоа што, како што ни објаснија, движењето на јазикот било важно и во рамнењето на горното непце, кое пак било важно за остварување на простор за да изникнат забите на вилицата. Доколку јазикот функционира со рестрикција и не може да го израмни непцето, тоа ќе остане повисоко, а со тоа и вилицата ќе остане потесна и забите би биле криви. Мислам дека добро ги сфатив што ми зборуваа. @Yowannty не знам како ја прегледаа малата, но од тоа што читав, во литературата вика - ако бебето нема проблем сега за сега, нема потреба од реагирање. Во книгата Dr. Newman (педијатар кој е и IBCLC и кој веќе 40 години работи со мајки кои имаат мака со доењето) вели дека видел многу бебиња кои имале подврзан јазик но успешно функционирале и немало проблем - баш како бебето на @Ygritte . Но има и бебиња кои немало видлив френулум а имале проблеми со доењето. Има бебиња кои имале одличен напредок но мајките имале болка при доење и деформирани брадавици после доењето (тоа се обично мајки кои стартуваат со голема количина на млеко) па затоа се решиле на зафат. Би сакала да потенцирам нешто што и тој самиот го потенцира - не значи дека не е подврзан јазикот доколку нема видлив френулум. Кај бебето мое беше баш така - не беше очигледно дека има рестрикција, туку требаше убаво да се испита под јазикот и да се евакуира подвижноста за да се постави дијагноза. За тоа каде да одиш на дополнително мислење, навистина не знам. Не знам кој би бил стручен да ти даде сега мислење. Во секој случај причекај, види, не брзај. Сепак кога се вика проблеми со говор, се мисли на тоа дека постои можност, но не значи дека ќе е така. Колку што знам, оваа тема би требало да е актуелна и за логопеди. Ама немам искуство и не знам колку се и тие навлезени во детали.
Во ист период се породивме со една блиска, нејзинот мораше да има зафат, зашто ресичката беше многу по напред. Исто имаа проблем со доење и напредување. Неонаталогот ми кажа дека сите бебиња се со „не оформен јазик“ со тек на време се оформува со доењето, меѓутоа кај некои помалку кај некои бебиња повеќе...Кај овие помалку, мора да се засече, или ако ресата е понапред на јазикот. Исто, јас и правев 'вежби' со „клик“ на јазикот (мајчински инстинкт не знам) , и покажував со мојот да го придвижи нејзиниот кон непцето, и за чудо веќе на 4 месеци можеше да го направи тоа.
@Kaetana те исчитав внимателно и преживеав се одново. Се роди во 35та недела и тоа прв ден, мал премал, со глава дупло помала од мојата града, мало усте и капак на се подврзан јазик. Не цицна никогаш асално, ден денес знам да се зезам дека цицал се на се 2ипол пати во неговиот живот и од тие 2ипол пати ми направи блистер кој до ден денес ми ствара мака. Неонатологот беше упорен да се сецне на 2м, како ли не ја послушав, а педијатарот штом наполни 6м. Го сецнавме на некои 7-8м и тоа кај најдобриот максилофацијален доктор со класичен пристап, со ножичка и обична газа со која му го фати јазичето за да сецне. Ама дете жилаво како што беше од раѓање најверојатно мрдна и лошо го сецнаа. До ден денес се гледа дека е лошо сецнато, накриво, освен што не процица никогаш има француско л и р, друго се па и не е битно. Помина. Имав големи трауми со него од раѓање па се до некои годинаипол, да чукнам во дрво сега е едно толку фино момче што не ни мислам на ова. Мое мислење е дека има подврзување и на усната, не само на јазичето, ама наводно тоа не било за третирање. На 4г збори супер, чита, пее и освен тие р и л кои се неодоливо слатки никаква друга мака. Не знам зошто толку те малтретирале ама со оглед на тоа што никако не можам да го сфатам тој германски систем на лечење ќе речам имам среќа што го имам Гого во животот и што за се приоѓал со вистински став!
Здраво, се приклучувам на темава. Се породив оред 3месеци и втората недела мастит. Ми се чинеше дека бебето добро цица,имаше полни пелени, не плачеше...ама после тие температури викнавме советничја за доење и таа утврди дека детето има затегната ресичка на горната усна. Ме праша дали цмока, реков не, и не ми рече ништо за под јазик. Првите 10 дена имаше кренато малку, само 80 грама, значи имаше проблем со цицањето. После молзења и додавање со шишенце, секоја недела мерења, поправање на усните и аголот решивме да отидеме да се сецне. Живееме во Чешка и овде ларинголог го прави тоа. Отидовме Тој рече и под јазик дека има, ги сецна и двете со ножички. Мислам дека не го болеше, после тоа си спиеше 2 саати и после ноемално цицаше. Уште пред сецнувањето имавме консултација со неврологопед и ни даде вежби за правење на ресичките поеластични (ги имам и на видео, ако му требаат на некого можам да ги пратам) тие доста помогнаа. После сецнувањето продолжив да му ги правам (6 недели отприлика). Сега бевме на контрола и неврологопедет рече декадобро се заздравени, ама под јазик не било до крај пресечено...и нешто во стилот сега немате проблем ама ќе се појави...и сме во недоумица што да правиме. Откога е сецнато сме само на цицање и крева по 150гр неделно, што е во нормата и ќе пратиме ситуација. Јас не би одела повторно, ако треба ќе се молзам и ќе му додавам. Секако е навикнат и на шише и на цицање. Па здравје понатаму ќе видиме.
Денес и ние jа сецнавме ресичката пoд jазикoт на пoлни 9 месеци (детска клиника). Бебе се утепа oд плачење, а мене душава ме забoле кoга jа земаа и ми рекoа да излезам. 6 души се справуваа сo чoвече oд 9 месеци. Незнам дали oна беше исплашена или jас пoвеќе oд неа. Малце касниме нo ситуациjата се oдлoжи пoради кoрoнава. Сега ми oлесна дека jа завршивме oваа рабoта. Oна дo утре ќе забoрави. Денес ќе бидеме самo на цицање.
@Larahappy имавте некаков проблем со доење? Каде беше подврзан јазикот? Напред претпоставувам. Со ножички ли беше ослободувањето? Како е бебето?
Вo дoлниoт дел пoд jазикoт. Да имавме прoблем наjпрвo незнаеше да цица, држеше самo града. Па сестрите вo бoлница се трудеа да и гo пoтикнат рефлексoт. Пoтoа научи да цица нo цицаше кoлку да jа задoвoли пoтребата за глад и не напредуваше на тежина. Нo не се oткажав oд дoење вo ниту еден мoмент и пoкраj тoа штo душиче се мачеше пo 2 саати на града. Денес беше зафатoт малце билo пoтешкo бидеjќи има две запчиња, да сo нoжичка jа сецнаа. Не бев внатре таква им била прoцедурата. Влегoа 6 души, сите oкoлу неа (наjверojатнo да jа држат) бидеjќи беше без успивање. Се утепа oд плачење, кoга влегoв да jа земам ме гледа и спас бара вo мене. Душа Сега е дoбра, мислам дека забoрави. Самo штo денес цел ден сме самo на цицање. Иначе ни предлoжиjа и ласерки да гo направиме сецнувањетo нo пo дoста кoнсултации ме сoветуваа дека е пoдoбрo сo нoжичка. Милo ми е штo гo тргнав oва гаjле се надевам дека е сецната какo штo треба. Гoлем е брojoт на бебиња сo вакoв прoблем нo реткo кoj педиjатар приметува, па бебињата не цицаат.
Во Македонија сте? Затоа што спомна ласер - не верувам дека сте. Супер што сте завршиле работа. Ако сте имале проблеми со доење, кога ја дијагностицираа подврзаноста? Сакам да кажам обично многу порано се прават овие зафати на ослободување, затоа што кога бебето е поголемо е и малце потешко затоа што нели, повеќе разбира. А за ножички и јас после читав дека е подобро, откако веќе направивме зафат со ласер.
Вo Македoниjа сме. На Стoматoлoгиjа-Клиника има и ласерскo oтстранување на ресичка. Уште вo рoдилиште jа приметиjа ме сoветуваа АД да си давам. На пoчетoк давав самo 2 пати дневнo, пoтoа дoби сила и пoчна да цица и напредува убавo. Не сoветуваа пoсле 6 месеци да jа oтстраниме нo фати вирусoт и се се блoкираше. Сега кoга кoнечнo oтидoвме на детска хирургиjа ни кажаа дека тoа требалo мнoгу пoранo дури на 2 месеци пoгoтoвo штo плус заби имаше. Ама трojца педиjатри ме сoветуваа за пoкаснo и не требаше да пoслушам ама тoа е. Битнo се заврши дoбрo. Едит: и пoкраj тoа штo вo рoдилиште ми кажаа за АД jа не давав и бебе мнoгу паѓаше вo килажа па мoраше 2 пати дневнo.
Супер @Larahappy искрено се зачудив дека има ласер, немав слушнато. Инаку да, точно е тоа, се препорачува што порано да се ослободи френулумот, ем доењето ќе се подобри, немало да постои мака со тежината. Верувам дека си била со одлична количина на млеко од сам старт штом не ти се намалило млекото од оваа ситуација, затоа што во принцип бебиња со подврзан јазик не ја допразнуваат градата и не е скроз стимулирана па паѓа количината. Мене лично ме фрустрираат советите кои ти ги дале педијатрите - уште повеќе па што се од педијатри дадени советите.. затоа што има мајки кај кои заради оваа состојба бебињата не можат да ја фатат убаво градата, имаат плиток фат, и доењето е премногу болно. Брадавиците им се крв, плус заради непразнење на градите патат од мастити со температури и трески. Па која мајка тоа ќе го издржи? Сакам да кажам дека никоја мајка не треба да поминува низ тоа. И педијатрите се тие кои треба да ѝ помогнат да може безболно и успешно да дои. Затоа што давање формула НЕ треба да биде решение за проблеми кај кои постои решение.
По повод светската недела на доењето 2020 имаше промоција на нов документарец за доење на бебиња со подврзан јазик / уста. Untying Breastfeeding https://www.nourishandnurture.in/ub_trailer.html Документарец повторно за доењето но овој пат за ефектот од анкилоглосија (подврзан јазик) врз доењето. Многу емотивен и отвора скроз нови видици во ова поле. Повторно со солзи го гледав.
