Поддршка за сите оние што сакаат да забременат

Sum probala so site dozi i nikako da dojdam do taa sredna vrednost ...ili e nisko ili visoko

 

Со dostinex си пробала? Мене ми беше многу висок со dostinex го намалив сеа ми е 14 или 16 зависи.. ова пред 3 години од тогаш проблем немам...

 

девојки има ли некоја да сподели искуство каква била анализа на спермограм после вакцинација..фалаа

 

Само опуштено и без никакви калкулации, зошто тоа најмногу ја зезнува работата. Не се замарај кога и како ќе се фати.
Ние 2 месеци пробувавме за второ и веќе третиот месец се фати ама воопшто не се замаравме со плодни денови и слично.
За страв и јас го имав и сеуште го имам. Првата бременост бев со хематоми, шанси за плодот 50:50, боцкања и лежење во кревет од 3 месеци. Претешко ми беше, дури и солзи на очи имам кога ќе се сетам.
И сега кога останав бремена се плашев и плачев пак да не минувам низ исто, со страв во вц, со страв по скали.

Опушти се и уживај, не си прави сама на себе блокади. Ќе биде се во свое време!

 

Ти благодарам!
Се надевам дека ќе бидне еден ден. Иако напати се осеќам како да не ми е судено , не знам зошто така.
Дали има некоја која се осеќа дека сака а како неподготвена е? Не знам како да објаснам, сакам а ко да си правам умствено збрка, зашто ем сакам побрзо, ем ко да е рано... Ептен ми е глупо. Ми е страв од оддолжување, а тешко ми се фаќа мене, не сум таква среќа. Многу се кочам, многу.

 

Сите се запрашуваме дали сме спремни. Ако тоа сме го сакале во моментот, значи спремни сме.
И мене пред некој ден ми полудеа хормоните и почнав да викам по маж ми да не е рано, да не избрзавме, дали можам да им се посветам на двете и уште милиони прашања.
И за првото вака се плашев, па еве не 16 месеци супер ни оди. Не знаеш на што се си спремен дури не ти дојде бебето во рака.
И тоа по цел ден сум сама со детето, маѓ ми е до 6 на работа. Има моменти кога сум полудена, не викам дека е лесно, ама ќе се наредат коцките и ќе биде се во ред.

Не си прави блокади, не е рано. За да бидеш мирна направи си и преглед рутински, па фрли се на работа

 

И јас до скоро се чуствував како тебе, а и мојава ситуација не е наивна воопшто.
Се плашиме веројатно од тоа што не чека, од неизвесноста, од х работи кои може да се случат.
Но ако нешто научив, е тоа дека сакам дете, имам цел... Кај нас предодредила судбината потешкиот пат да го изодиме за тоа мало чудо и тоа е тоа.
Мој совет до тебе, немој со негативни мисли, верувај дека ќе биде и ќе биде.
На сите ви посакувам успех

 

И јас така се чуствувам и осеќам како да ќе немаме никогаш бебе . Разни мисли ми поминуваат низ глава.
Баш у плодни денови имавме минатиот месец и вчера ми дојде.
Си велам млада сум сеуште 25год имам,рано е за бебе ама срцево друго ми кажува, сакам бебенце и точка.
Наредниот месец правиме свадба да завршиме со неа и одам по доктори на испитување. Се си мислам дека ми е до хормоните порано целото лице ми беше со акни, ми беше покачен машкиот хормон заборавив како се викаше тоа беше пред 2 години,сега лицето ми е супер само понекогаш по некоја акна имам.

 

Ништо. Ми дојде еве сега, си се исплакав за сите прекрасни мисли шо ги имав, за сите идеи како да го изненадам сопругот и за се друго шо потајно се надевав.Сите симптоми исти, дури и ми се гадеше.Ама тоа е.

 

Исто како јас да сум го напишала.
Еден куп филмови си направив,секогаш си велам да не мислам на тоа и планови да правам ама не бидува.

 

Многу бил тежок патот до бебе. Измачувачки. Се си мислам како бе тие шо не сакаат па се фатило, и баш тој ден го погодиле. Другарка имаа голем план да идат у швајцарија, и виза и све и остана бремена, дури се разочараа. Значи среќа е голема.. Ама ај си викам ке биде некогаш.

 

За една колешка не беше мажена не знаев ни дека дечко имала,излегувале само мислам,остана бремена со близначиња.
Не знам како кај некој се фати така од прва ни планирано.
Со маж ми сакаме 3 деца одамна и сега кога помислам на тоа се чудам што сум мислела тогаш,ние едно не можеме да направеме не пак 3 .
Не било ич лесно правење бебе,не било плукни залепи.
А кога ќе ми текне дедото на маж ми биле 19 деца замисли,сигурно на секое свршување дете е излегувало.

 

Site sto vrvime po ovoj pat istoto go cuvstvuvame, istoto go mislime, i ne e voopsto lesno, ama mora da bideme jaki. Posledno koga bev kaj maticniot pocnav da placam, i mi rece deka taka samo si odmagam, mi veti deka mozebi ne za 2, 3 meseci ama za nekoe vreme ke ostanam bremena, nisto ne e nevozmozno mi rece i mora vo toa da veruvas, sum imal slucaevi sto ne mozele da zabremenat, a posle so treto ili cetvrto idele za abortus.
I mene site okolu me tesat so toa sto 23 godini imam, mlada si, i se po red, ama tesko e. Nikoj sto ne se namacil nema da razbere. Inaku i mene mi idat takvi misli deka nikogas nema da dojdam do bebe, ama odma ja trgam taa misla od glava zatoasto toa sto go mislime mnogu znaci.
Sepak jas ke recam blazesi im na tie sto ostanale bez nikakov problem.
Ama patot po koj sto sme trgnale ne smeeme da go prekinime dodeka ne uspeeme.
Gospod go dava poteskiot pat na pojakite licnosti.
Vi prajkam poddrska devojki, vo najskoro da se raduvame site.

 

И мене ми дојде... Со нови сили напред што да речам.

 

Ќе биде за некое време. Ослободи го телото. Додуша како ти е мерак, прави, ќе дојде на свој ден.

 

Готово се решив, ќе менувам стил на живеење, ке спортувам, ке се пазам на исхрана, ке медитирам по пола час и ке си слушам песни нон стоп. Ке мислиме позитивно, ке се радуваме на секој ден, ке бидеме среќни што сме живи и пред се здрави. Ова нашето е проблем ама луѓето имаат поголеми проблеми и сепак пронаоѓаат надеж и сила да препродат. Јас верувам дека за некој месец ке се радуваме и сакам кога ке биде тоа и кога ќе дознаеме да седнеме на кафе и да се изнамуабетиме и да се смееме на ова шо го миниме сега. Ве гушкам и би праќам среќичка.
@meggle @Lina-Detelina @shz и до сите други

 

Не можиш да се чувствуваш подготвена за нешто што поим немаш што е Јас пред да останам бремена имав како претчуство дека може баш јас не сум за деца, ете јас сум едно дете а може јас да немам ниедно; откога забременив некој страв дали ќе биде живо и здраво и дали воопшто јас сум за деца, дали можам да го износам и да го родам здраво.. Се породив со царски, со целосна анестезија и откако поминаа "лудите" 6-7 месеци (не можев никако да се навикнам на неспиењето), и кога почнав да уживам во мајчинството-е тогаш видов дека стравовите биле неопрвдани и дека никој не може да те подготви за мајка, стануваш тоа денот кога ќе го земеш првпат во раце. Опуштено само, стравови се нормални, и стравот е емоција што нѐ тера да мислиме и делуваме, да бидеме внимателни и интуитивни. Само растерувај ги стравовите со позитивни мисли и акции

 

Исто исто се осеќам. И јас пред да забременам со првово, се осеќав ко недугава, ко да не сум одбрана за мајка или ко да тешко ќе успеам во тоа. Се гушев на помислата да носам дете, "заробено" во стомак 9 месеци, па какво ќе биде, како ќе успеам, дали сум способна... Откако родив и помина првиот период, сега веќе 15 месеци, помислувам на второ ама и на слични мисли дека не ми е судено да имам повеќе деца (ете 2), на олку калкулации, па педантерија сум, си велам Бог нема да ми даде.
Здрави живи да сме.

 

Zdravo dali mozi nekoj dami kaze so uterus septum dali ima zabremeno ili moze dase zabremeni ?

 

Јас имам забременето и тоа два пати,и двата пати имав спонтан,ако имаш најдобро е да го остраниш.Мојот септум беше 2.5 см и немаше каде да се развива плодот до 6-9 и престануваше да се развива.