Поддршка за сите оние што сакаат да забременат

Види, ние што имаме деца никогаш нема да разбереме како е да немаш дете. Разбирам од аспект на празнината која ја имаат, ама немам осетено на своја кожа и не е исто.
Јас дома имам едни очи кои ми се се, цел свет. Пред неколку дена беше на гости, се врткаме сами со маж, знаеш колку ми бидна пусто? На некои им е така секој ден.

Индивидуални примери има колку сакаш. Ама да имаш едно дете и да се бориш да имаш дете не е исто.
Кога еднаш си забременила тогаш знаеш дека си способна да биднеш мајка. Порано или подоцна ке дојде до бременост. И да не дојде, мајка си.

Еве јас останав бремена непланирано и од прва. До толку бев сигурна дека нема да останам бремена а останав. Можеби и втор пат да посакам ке останам лесно бремена, не се знае. И кажувам дека не планирам деца да имам. Значи точно е дека можам да родам, а за наредна бременост дали ке е исто лесно како првиот пат никој не може да знае.
Јас толку не сум спремна за второ дете, што сум спремна да абортирам во овој момент. И не знам како тоа влијае врз туѓи мажност или неможност за деца?

Неблагодарно е да кажеш дека жена која нема дете ја боли исто или помалку од тебе.
Ти си мајка. Таа не е. Разликата е небо и земја.

 

@Bebetoo ајде ќе ти кажам дека тебе ти е потешко од мене и твојата болка е поголема од мојата. Што добиваш ти со тоа? Признание? Ќе те боли помалку после тоа? Не. Ќе те боли помалку ако јас не пишувам во темава? Ќе смени некому нешто во животот ако небитна фигура во општеството престане да пишува овде?

Кому ќе помогне одмерувањето болки? Што тоа ќе смени? Еве, ти кажувам дека болката е различна меѓу мене и тебе, не иста. Ти пиши ми после каква разлика ти направи тоа. И дали ти е подобро сега.

Факт е дека ниту вие сте во нашите чевли, ниту ние во вашите. Но и едните и другите си имаме тежини. И место тоа да не дели, токму истата желба треба да не спои овде. Ти кога си надвор загледуваш парови со бебиња и те боли, некоја со едно дете загледува парови со две и ја боли и неа. Ако и ја обезвредниме нејзината болка, ја минимизираме подобро ќе ни биде нас, или ќе ни смени нешто тоа? Нема. Поддршката треба да е кон сите. Не се мери во деца. Оти да имаше ред и да чекавме во ред ние што имаме, за некоја што нема да има прво пред ние да имаме второ, поинаку ќе беше. Ама нема ред.
Одмерување кому е потешко никому добро не носи, ниту ќе смени нешто и е скроз непродуктивно.

Дали си добра? Дај прибери се и внимавај како ми се обраќаш. Ниту го мислам ниту го кажав тоа. Не ми препишувај зборови што не сум ги кажала.
Болката не е иста ниту меѓу две што немаат деца, ниту меѓу две што имаат и сакаат повеќе а не можат.
Може да се разбираат повеќе ради сличностите, ама ниедна болка не дава за право да етикетираат и обезвреднуваат туѓи чувства. Ни едните ни на другите.

 

Не знам зошто трткаш, прткаш со долгометражни постови, упорно мешаш тоа што не е за мешање кога јасно беше зошто настапи реакција.
Никој НЕ рече кога почна дискусијата дека не смее да ти е тешко за добивање второ, трето, петто дете. Смее и никој не може да ја оспори желбата нечија и за 100 деца ако сака да има.
АМА, твојата желба НЕ СМЕЕ да биде причина да туѓите желби и преференци бидат предмет на потсмев и истите да ги наведуваш како сметало во твојот живот кога реално не се.
Во секој сегмент од животот, секогаш има некој пред нас и некој зад нас. На некој повеќе му 'оди' во нешто. Ако за се' се огледуваме во сите така, кај ќе е крајот еве не знам.

Е, само тоа е поентата, а се разврза влашка песна за која барем јас не гледам потреба.

 

Се наоѓаме во тема поддршка а не доделување оскари и признанија, ќе бидам културна и ќе ја прекинам дискусијава. Јас нема да те навредам бидеќи ја имам почитта како жена кон жена без разлика за што се бори во животот ! Пријатен викенд и ти посакувам да ти се исполни желбата што ја имаш без разлика на твоиве зборови упатени кон мене

 

Ти упорно вртиш дека на сите им е исто тешко. Не им е.
Никој не ја оспорува твојата болка и твоја борба. Никој не кажа дека не треба да се жалиш. Или да не доаѓаш во група за поддршка. Никој не кажа дека твоите чувства не се искрени или помалку вредни.
Ама јас можам да кажам, не, тврдам дека не е вкусно да кажеш дека таа што се бори за второ бебе и таа што се бори за бебе се на иста мака. Не се. Никој не спори дека имаат тежина и двете, ама не е исто.

Никој не проба да ја минимизира твојата или болката на мајките кои сакаат второ дете. Ама разликата од мајка до жена која посакува да е мајка секогаш ке ја има.

Жените кои се борат да добијат дете се на иста мака. Сакаат а немаат. Тие знаат како им е.
А жените кои имаат полни раце љубов не треба да се поистоветуваат со нив.

 

Да можам 1000 лајкови ќе ставам на твојов пост. Токму тој е муабетот.

 

Треба да се отвори нова тема со наслов поддршка за оние кои сакаат второ, трето, четврто дете, зошто тука на оваа тема најголем дел пишуваат жени кои не се оствариле како родители и си даваат меѓусебе поддршка и нема смисла да се прават споредби на желбата и болката за добивање на едно детенце со желбата за второ, трето, разликата е во тоа што вториве се веќе родители, а првите се во обиди да станат родитители

 

Ја читав дискусијата и ќе истакнам дека многу се пиша, а малку за конкретниот проблем плус многу се пронајдоа и секоја дотури масло на огнот и еве ја експлозијата.
Членката која посакува и пробува подолго време за второ дете од х причини и се разнишала самодовербата во врска со теми околу нејзината плодност и надразнета од муабети кои смета наменски и се пласираат и ја провоцираат од жени кои без проблем зачнувале дополнително се осеќа дотолчено што не успева да забремени побрзо и полесно. И сега личности кои исто без проблем забремениле се пронаоѓаат дека не е убаво да се потценува и сепарира по однос на плодност на групација жени кои лесно забременуваат и такви кои не баш.
Работава е членката да разговара како што таа самата рече каде планира да се посоветува и да научи да не си ја руши самата самодовербата на тема плодност. Треба и да разбере дека лесно забременување никој не може да биде 100% сигурен дека ќе има секогаш, се случува непланирано забременуваат со 2ро, 3то па се прават надвор важни со муабети е одма ни фати. Друго исто така од кај знаеме колку пробувале па кога им фатило независно кое по ред им е, за чалам муабет исто велат е па нас одма ни фати. Да бидам искрена ич не сакам да слушам и вртам вакви муабети со личности кои не ги познавам доволно, не ми се блиски, а особено ако сметам дека тенденциозно се наменети да ме дотепуваат у поим зошто немам дете, второ, трето, итн.
Друго болката за детенце или второ, трето, петто е болка да така е, ама кај оние за бар едно е пропратена со огромен страв дали некогаш ќе бидат родители, додека колку и да е истата ситуација и болка кај оние за следно дете болка, сепак смиреноста делумно ја даваат веќе добиените деца.
Темава е за поддршка за секоја една жена, дека сепак тоа е болка, дали за едно пропратена со сите тие стравови, сомнежи дали некогаш ќе се слушне тоа мамо или болка за второ, трето и дали ќе се слушне дома дадо или бато и најубаво е да си помагаме колку можеме, да немаме толку недоразбирања или ако се создаваат и таложат одма да се расчистат.
Јас со тоа да не посакува туѓо разбрав да не копнее некој толку очајно за второ или еве и прво да е како што туѓа жена, значи друга има. Не дека со тоа туѓо сакаше да каже членката да не го зема радот за добивање дете, деме како повеќе предност и право имаат тие без едно за дете па да не го посакува и зима редот за туѓо кое би било прво кај некои, демек таа веќе има едно доста и е. Не, не треба посакување како другите да сме, не треба споредување, а најмалку недоразбирања. Ова е тежок пат по кои се чекори и пожелно е да се тешиме и поддржуваме, болка е секоја од нас не боли на свој начин. Да се издигнеме нас се, бидеме силни, цврсти и истрајни, сите ќе се радуваме еден ден секоја во даден миг и на свој начин. Признание, поделби по ниедна основа не ни треба, само разбирање и поддршка, помош од жена за жена.

 

Еме смири живци.
Истово им го велам цело време. Аман не си додавајте зборови, какво потценување, какво сметало какви бакрачи, кога токму јас бев ставена во таа позиција.

@Bebetoo не знам зошто погрешно ме сфати.
Ниту те навредив, ниту имав таква намера.

Јас тука на секој давам поддршка. Мене не ми е битно дали веќе има деца или не. Не им мерам болки. Ама исто така јас не смеам да кажам дека ми е тешко, оти веќе имам дете и одма етикети дека сум без осет и без емпатија.

Јас тебе не можам да ти ја разберам болката, ниту ти можеш мене. Јас тебе може не ти ја разбирам болката, ама не ти велам, "ај ма шо има врска млада си, здравје, земи си кученце" Напротив, убедена сум дека ќе станеш мајка, и од срце ти посакувам да си ја оствариш желбата.
Тогаш зошто и за другата страна да не важи истото? Зошто иако ти не ме разбираш, не можеш да ме потапшаш исто по рамо? После нашите коментари во кои воопшто не беа спомнати трети лица, посебно не лица што немаат деца, следеше набивање вина, дека сме себични и без осет оти веќе имам едно дете па како да копнееме по друго нема смисла.
Зошто таа потреба туѓата болка да се направи небитна..

Овде сме. Нема потреба ниту да се разбираме. Доволно е што знам дека те боли и доволно е да знаеш дека ме боли. Вака или така ти страдаш и јас страдам. Овде сме да се гушнеме. Да плачеме за она што не боли и да си посакаме се најдобро едни на други.


@MilaSs12 сериозно откачи ми се. Да си ме читала ќе си ме сфатела. Нит си читала нит си сфатила. Никој жено по стоти пат не рече дека е исто тешко!

 

Дванаесет години,дванаест тешки години водев борба за бебенце,борба да бидам мајка,многу солзи,многу паркови поминати со мм,полно со бебиња/дечиња,се прашувавме дали некогаш и ние ќе шетаме вака.Безброј пати молчење и двајцата по дома,многу родендени на дечиња,безброј пати помислено,ќе славиме ли и ние родендени.
Господ не' благослови со едно прекрасно сонце кое ни го смени животот на подобро.Се исполнија нашите најсилни желби.
Уште е рано да би имала второ..трето,7 месеци сме.имам желба секако.
Ако Господ милува да подари уште едно,арно,но и само едно да е,јас сум среќна жена.,јас сум мајка.
Според мене мислам дека болката не е иста да се бориш да станеш мајка на едно и да се бориш за второ.
Посакувам сите што сме на пат да се оствариме како мајки на повеќе дечиња.

 

Неможам да те сватам … нашите утешни зборови за вас се радувајте се на првото а вашите според тебе би биле “земи си кученче” (ама ајде не велиш така) и ми пишуваш деолгометражни постови дека е исто?

 

Тогаш не се разбираме.
Ајде вака ќе пробам уште еднаш, "ај бар имаш едно" е исто утешително како тебе да ти каже некој "земи си кученце". Недоразбирањето настанува во моментот кога ти не можеш да сфатиш зошто тоа не е утеха за неа, а не е оти таа сака уште едно дете, исто како што таа не може да сфати дека "земи си кученце" не е утеха за тебе оти ти дете сакаш не куче. Дури и кога е кажано со најдобри намери, честопати не е така разбрано.
Затоа поддршката треба да оди во правец да си посака да го добијат тоа што го сакаат.

Иначе ете видовме, несреќно избрани зборови и сите на некој начин се најдовме засегнати и нападнати па и неразбрани.

Не знам навистина како поинаку да објаснам ако и сега не ме сфати. Сакам да знаеш само дека моите намери не беа да те навредам и криво ми е што така сфати.

Уште еднаш да кажам само, оти гледам дека погрешно ме разбраа повеќето. Па почнав да мислам дали можеби и јас негде погрешно се изразив. Ама во никој случај не ја намалив или изедначив болката на тие што сеуште немаат деца. Можеби некаде звучело така, ама апсолутно не ми била тоа намерата. Од мене секогаш ќе имате поддршка да се борите до крај, за прво, второ, петто дете, куче ако сакате, или ако воопшто не сакате деца секако е ваше право. Ама да се борите заедно, не вака меѓу себе. Со поддршка до успех.
Мене плановите ми се сменија во меѓу време, ама се надевам следен пат кога ќе дојдам во темава сите ќе сте трудни или веќе породени. А можеби и јас.

 

Со оглед на тоа што ситуациите воопшто не се за споредување мило ми е што свати за што станува збор, секако никоја од нас не го успорува правото, желбата и болката за деца небитно кое по ред. Како што кажав во мојот прв пост секој болката различно ја доживува и има право како што му е полесно да ја доживее. Од целата дискусија на темава ни еднаш не помислив на тоа дека некој нема право на борба и сл. за второ дете бидеќи некој нема ни едно. Конкретно ситуацијата ја споредив борба да станеш родител и борба за второ дете на веќе остварен родител и да не се мешаат тие поими. Како и да е на сите му посакувам што побрзо да го заборават форумот и таа болка каква и да е.

 

И овој месец неуспешен обид.... Утринава добив

 

Не губи надеж. Убавите работи се случуваат кога најмалку ќе очекуваш, новиот месец со нови сили и позитивно тестче ти посакувам...

 

Вежбам 8 години вежби со тежини (40-50kg). Откако почнав со обиди за бебе ја намалив тежината. Сега се чувствувам ненавежбано и одма почнав да слабеам што ме прави многу нервозна и напната. Знам дека најверојатно забременувањето и тежината немаат никаква врска ама сакам да слушнам искуство од некоја што вежбала.

 

И јас вежбам отсекогаш и аеробни и анаеробни вежби и не ми попречи во забременувањето. Си намалила тежините и ако не е претерано интензивно, вежбај си, уживај си.

 

Гледам да не е интензивно, ама и телото и психата навикнати на вежбање... Се мачам, ме изеде нервоза. Што е тука е, се надевам за брзо ќе забременам, во спротивно ќе завршам во друга болница место на Гинекологија

 

Не е лично мое искуство, од сестра ми пренесувам.
Интензивно вежбање со големи тежини и кардо. Инструктор беше и во теретана. Две деца има, првото "на грешка", второто исто
И бремена вежбаше, само намали тежина.

 

Јас сум овде во групава за поддршка за забременување, а ако беше работата за прекори и осуди и да предизвикам неубави чувства, се каам што пишав. Најискрено.
Ви се извинувам на сите што несакајќи ве повредиле некои зборови, не мислев дека ќе тргне во тој правец муабетов. Првата објава ми беше за стравот и мислите што ме измачуваат, е потоа се "слизнав" што понатака го напишав примерот за имање/немање повеќе деца. Се изразив во множина за таквите личности кои и баш не бираат зборови пред други кои виделе тешкотија за дете. Затоа пишав, се самоцитирам "Упорно се осеќам ко намерно да зборуваат, зашто се осеќаат моќни, само да го посакаат детето и ќе се створи. Едноставно природата ги надарила со плодност, и покрај нив се осеќам помалку моќна. Не толку способна за имање деца".

И да, сум се осетила така кршлива дека темава не е лесна и не се зборува пред секого. И тоа како може да ја разниша самодовербата. И јас сум во истиот кош ко вас.
Значи личноста која добила две деца на непланирано кажува постојано како не би раѓала, на друга која видела мака за да добие дете. И тоа не беше еднаш, упорно вртеше и вртеше такви муабети, па се запрашав што ѝ беше поентата. Океј, си родила не сакаш уште едно, не раѓај, не ти ставив пиштол.
Јас имав мака и за првото дете, јас сакам уште едно дете. Желбата не ја кријам овде, а јавно не ја искажувам.
Да, има врска и со психичката моја состојба, за што и сум во групава, нели? А јас овде дојдов да побарам поддршка, да разменам став и мисла.
Треба друга тема да се отвори, во која ќе пишуваме за стравови поврзани со втора бременост. Се надевам ќе имаме поддршка од жени во слична ситуација. Оваа тема не е баш најсоодветна.
Ви посакувам на сите да си добиете дете наскоро, ќе си добиете. Ве разбирам и поддржувам. Бог е голем.

Фала за советите и на членките кои ме разбраа.