Поддршка за сите оние што сакаат да забременат

Зависи од матичната, мојава не се замара воопшто. Да не беше форумов немаше да знам од каде да почнам, јас и барав самата упати што треба да се испита, таа ни насоки ни ништо. Сега само со ивф докторот ќе се консултирам.

 

Ако ти ја знае историјата колку време се обидувате, ако сте пример неколку месеци во обиди може смета дека сеуште е рано за било какви испитувања па затоа ништо не ти предложила.
А ако се обидувате година ипол, две тогаш мора да ти предложи, дури и сама побарај си или па ако воопшто не е заинтересирана смени си матична.

 

Катастрофа се значи, од каде да знам јас сама каде треба да ме прати и кои тестови ми требаат. И мојава ништо не предложи.

 

Оди си кај ивф доктор најдобро.

 

Се префрлив кај друга матична. Женава сакам за дома да си ја земам бре.
Така сталожена,така посветена на проблемот, така те полни со позитива…
Денес за хормони ме боцнаа, мм во пон спрермограм. Петок идеме за фолекули да пратиме и ќе се боцнам со стоп инекција кога ќе каже др.
Па идеме понатаму како треба да биде ќе биде.

Незнам и што ми стана. Несакам да се гледам со бремени и несакам да идам каде што има бебиња.
Да не се сфатиме лошо. Среќна сум за сите нив, ги сакам, им се радувам на нивната среќа, ама некако една блокада е пред мене и несакам.
И преморена сум од прашања и сугестии што и како треба.
Ептен безобразна и дрска станав, ама па и неможеш бе да ми поставуваш прашања и да си упорен за одговор. Или да ми даваш некои сигестии.

Душава ми е скршено стакло и повеќе не ми треба.
Среќа мм ме разбира и е до мене и со мене постојано и утеха ми е за се.
Пред некој ден ми каснеше два дена и баш на прослава на мекици добив…
Едвај се воздржав да не рикнам. Едвај…

 

Миличка

Многу добро те разбирам и верувај дека солзите ми се на очиве додека ти го читав постот. Ми се иде да рикнам и јас, на моменти ме фаќа таква депресија и страшна нервоза што веќе ќе пукнам. Ме стега срцето многу, тешко ми е ептен, ама како за мој инат на фб, инста и во живо само бременост и бебиња гледам.

Само да не падне духот мила, само да не се откажеш, а мајка ќе бидеш во тоа биди сигурна, ствар на време. Борбата е тешка и мнооогу осамена. Ама мило ми е што имаш поддршка од маж ти, тоа е најбитно за овие работи.

Ете сега ќе биде, си сменила матична, со испитувањата ако има нешто проблем ќе се најде причина и на крајот решението, биди уште малку стрплива, на маките ќе му дојди крајот

После па како во труднички ќе се жалиме од слатките маки?

 

И до тебе најголема.
Пак ќе кажам, да не сум лошо сфатена. Се радувам и ми е мерак за секое бебе што е родено.
Ама периодов несакам со луѓе од близината моја , пријатели да се гледам.
Со едни пријатели се немаме видено па скоро два месеца. Многу често се гледавме, еднаш неделно морално беше.
Ама еве не ни вртам и пишувам. Ептен блиски пријатели ни се. И цела ситуација ни ја знаат, подршка имаме, она позитива пуштена на најјако од нов према нас. Ама несакам да се видам со нив. Кога ми прати сликичка од ехо пред некое време имав реакција….незнам ни да ја опишам…
Среќна сум многу, и нормално од среќа и она ми ја прати сликата. Први бевме што дознаа дека е бремена повторно…

Ама и нас еден ден ќе не огрее силно една мала ѕвезда

 

Колку време сте во обиди мила? Може си кажала некаде ама не сум видела, извини.
Ние сме од март-април тука некаде, значи некои си 8-9 месеци, позади мене имам и еден спонтан.
Знам со Кломифен те имам читано дека имате пробано и инсеминација така? Или лупам?
Испитувањата сега почнувате да ги правете или ги повторувате?

Охооо не ми збори за тоа, многу добро те разбирам.
Моментално моја најблиска другарка што сме заедно од основно има 2 месечно бебе, цело време ме вика да ѝ одам на гости ама јас цело време ја одбивам еве поради оваа причина, ако го видам во живо ќе се распарчам верувам.
И јас не сакам да сум грешка сфатена, додуша не верувам дека некоја ќе ни замери, не е возможно да ти е криво некое невино бебенце, ама ете нашата ситуација моментално е таква.

 

Скоро три години.
Кломифен пробавме ама ми направи хипер стимулација.
После имав циста на лев јајник и ме прати предходната матична на гак за мислење дали тоа ќе ми прави проблем.
Таму на ехо циста намалена, за на следен циклус да ја нема.
На спонтана овулација имав инсеменација и тоа некоја специјализантка ми правеше, бидејки др не беше тука.
Јас и немам потреба од кломифен, бидејки имам совршени фолекули секој месец.
А др што ми е сега а и од други ми имаат кажано дека и кломифен не е препорачлив да се пие често бидејки ги празни резервите на јајце клетките.
Хсг ми е одлично.
Сега да видиме спермограмот и хормоните.
И ќе идеме со стоп инекција, нешто како имсеменација, не ја разбрав баш добро, некако расеана бев и разочарана и се на куп собрано.
Испитувањата ги повторувме.
Пијам метилирана и аспирин. Мм само аспирин.
И сега на своја рака Л аргинин почнавме.

 

Сите во истава ситуација сме исти. Уште полошо е чекањето и тоа мислам дека уште повеќе не возбемирува, но мора позитивно да ги гледаме работите така требало да биде јас со тоа се тешам цело време

 

Ќе биде во најскоро време, ќе видеш

Фоликули имаш, проодност во ред, уште кај либе да видете како е спермограмот. Сѐ ќе биди во ред, и да има некој мал проблем во спермограмот тоа лесно знае да се реши.
Верувам дека инсеминацијата ќе биде полн погодок за вас, мада верувам дека и природно ќе забремениш ама многу време чекаш, разочарана си и сакате да убрзате, што е сосема во ред и разбирливо

Мораш да си силна, толку време си издржала, уште малку само, беблето е многу блиску
Важно да не заборавиш да ни кажеш тука што си направила, ќе те мислам да знаеш

Ти посакувам мнооогу среќа, и дај Боже да си имаме што побрзо врсници.

 

Сум пишала и претходно на истава тема и сега не знам како да почнам (најчесто и затоа избегнувам да пишувам на форумот), ние нешто повеќе од 4 години се обидуваме за бебенце. Крај на август ми каснеше повеќе од една недела и со сите можни симптоми за бременост, само многу ми беше страв да направам тест и не направив. Ми дојде и паднав во депресија. Многу повеќе ме погоди што многу блиска пријателка остана трудна (не знам зошто толку многу бев погодена), баш во тој период кога јас се разочарав. Немав ни со кого да разговарам зошто една другарка пред пораѓај, втора и трета со мали дечиња... Тоа беа тие на кои можев да се искажам и да се исплачам, ама во тој момент не можев. Немав каде и се носев во себе. Ноќи неспиени. Не сакав никој околу мене. Ниту можев да разговарам со таа што остана трудна, а таа ми пишуваше (веројатно среќна и да ми каже како е). Од тогаш до средина на ноември немав сила за ништо. Во ноември отидов на лекар. Тој ми препиша Кломифен од 3 до 7ми ден, од 7ми до 9ти бев со инјекции (исто за стимулација), потоа уште 5 инјекции за пукање на фоликулите, и сега сум со прогинова и утрогестан. Имав 5 убави фоликули и уште една недела до тест, макар што пак ќе ми е страв да го направам. Не сум во Македонија, и гледам дека мојата терапија е поинаква од таму. Не си давам надеж за ништо, се што чувствувам го препишувам како несакано дејство на лековите. Дури имам и страв дека пак ништо нема да биде, како се до сега, зошто постојано се беше во ред и ништо. И те разбирам сосема, и прави онака како што се чувствуваш. Не слушај никој. Мене ми е смачено да повторувам на луѓе што ми даваат совети како треба, као они повеќе знаат, посебно оние кои воопшто не почувствувале разочарување. Ти ја посакувам целата среќа.

 

Леле, исто и јас, нигде не сакам да одам, ни кај бремени, ни кај тие што имаат деца. И кога ќе им кажеш "честитки, со среќа", а тие "ајде и на ваша глава"- ја мразам реченица.
Тоа толку ме растажува што неможам ни да опишам, еве кај на мм братучед не сме отишле на повојница, не планирам, и мм не ми ни спомнува да одиме. Криво ми е зошто криеа, знаејќи ни ја ситуацијава, јас од форумов дознав од каде да почнам, дознав пред да се породи од други, затоа ни јас не кажувам на никој.

 

Vo red e da ste " losi" sprema tie sto imaat deca ili sto se trudni. Vo red e da se nervirate i da placete ponekogas. Samo nemojte nikogas da izgubite verba deka ke bide eden den. Hugs za site vas sto se borite❤️

 

Еве и јас да покукам малку, да се олеснам.

Кога останав бремена термин ми беше 17ти Декември, епа еве да бидам искрена луѓе втор Декември по ред јас неможам да издржам. Секој ден се раѓаат бебиња, еве пред 1ч се породи тука блиска комшика, на друга комшика на ќерката денеска ѝ е роденден, вчера моја школска се породи..

Епа ајде сега како јас да не мислам на моето бебе што го изгубив кое требаше да се роди лани? Сега ќе полнеше годинка.
Неможам да се контролирам со плачење од вчера, гледам да сум силна ама ете посилно е од мене овој пат.

Океј, го изгубив во прво тромесечие, доста рано, знам покасно е уште поголема болката, знам дека има и полошо сѐ знам, ама ете н-е-м-о-ж-а-м .

Незнам што толку лошо направив во животов па што сеуште Господ не ми дава бебенце, ама ќе издржам, сѐ надевам.
Постов го пишам пола саат, ми се тресат рацете и ете сакав цела година да останам позитивна ама дојде Декември и јас имам еден мини ,,mental breakdown” .

Ќе помине сѐ нели?

 

Ke pomine. Trpenie, spasenie, kako vikaat. Bez razlika koga si go zagubila, sepak si go zagubila i toa boli, osobeno ako e prvo. Bolkata e golema i da imas veke edno dve, ama poinaku e, zosto imas uteha. Najbitno e da ne se otkazuvas, ete, se napravi shto e do tebe, do sega, ako i ovoj mesec ne bidne, zakazi inseminacija za vo Januari. Nova godina, nova srekja. Najubavite neshta doagjaat neocekuvano
Od se srce posakuvam da ostanes bremena so uspeshna bremenost shto pobrzo. Iako imav dete, abortusite me udrija jako, osobeno vtoriot, mi se losese koga ke videv trudna zhena a kako za belja be da izlezev pred kuka, mislam 10 naednash proagjaa so stomaci. Tochno go znam toa gadno cuvstvo. Glava gore, nema otkazhuvanje, ke si dojde bebeto shto pobrzo

 

Потполно ти ја разбирам болката, истото го поминав и јас. Сега во ноември моите близначиња што ги изгубив требаше да прават годинка. Кога ги изгубив во 5 месец, мислев дека е крајот на светот. Паднав и психички и физички. Како дух одев по улиците. Се одалечив од сите, сакав да ги избегнам сите прашања. Но, никогаш не се откажав. Стиснав заби, и реков морам да бидам мајка. Кога доаѓав од родендени плачев дома како мало дете.
За возврат на сите маки сега во ноември си родив бебче што ми ја грее душата.
Кога успреав јас после сиот трлив пат што го пројдов, ќе успееш и ти и сите други.

 

Еjj! се ќе биде! Ако нејке милум тогаш силум!
Сврти се околу тебе- колку луѓе познаваш што сакале деца и никогаш немале?
Медицината е толкууу напред!
Се ќе биде ќе видиш.

Ќе си видиш две цртки на тест и готово! Од тој момент трудна си пак
И ова чувство ќе го снема. Немој да се секираш. Ќе видиш ќе бидне многу брзо. И мене ми се смачи. Ама па може и така треба да биде.
Еве другарка што пробуваше долго време баш овој месец најненадежна беше. И опс. Трудна.
Се ќе биде!

 

Како што пишавте погоре и објаснивте како и што ви е, исто скроз се осеќам и јас подолг период на моменти со посилни чувства ама гледам да се контролирам.
Порано глумев ама веќе не можам и избегавам такви дружби, дружби кои ќе ми влијаат лошо.
Јас знам дека не сум таква и знам дека ми е мило од срце што пример моментално најблиската другарка ми е бремена ама не можам секој ден да го правам истиот муабет.
Нека сум и лоша и себична ама ќе стојам на страна се додека не осетам дека ми е подобро затоа што не сакам да ширам негативна енергија,а со тоа да се онерасположувам и јас.
Мм ме разбира и ми е голема подршка многу, па се надевам дека брзо ќе излеземе од овој круг сите ние кои силно посакуваме бебе.
Мене лично може секогаш да ми се обратите и во лп за муабети на оваа тема, да се тешиме и да се подржуваме а исто и овде во темата убаво е кога ќе се сподели и каже, си се наоѓаме полесно ни е.
Откажување никако, посебно не ние што сме на некој почеток на овој пат, упорно ќе се исплати една ден.

 

Zavisi kolku vreme se obiduvate
Jas na primer vtor ciklus mi e kako se obiduvame bev na ginekolog mi rece deka seuste e rano da se kaze deka postoi nekakov problem iako pratev ovulacija so testovi u najaktivni bevme koga go fativ pikot.Mi dade samo da pijam Pregnatol+b12