http://grouper.mk/skopje/deal/inseminacija-newborn-spermogram Ај тие што имате правено, повеќе ми се исплаќа да правамна клиникава или на државно? Ако може некој да ми направи споредба оти стварно не се разборам
немој така @ANGIE1. 8 години се пазевме, 2 и пол години безупешно се обидуваме ќе биде. 4 месеци е многу малку време. Една година дади си време, па ако не биде дојди пак на форумот. И јас вака, првите неколку месеци пошто сите околу мене ме замараа за испитувања, и не дочекав ни пола година, и тргнав да испитувам, и си ја наполнив главата со глупости. Се што слушав си препишав на мене. Ако само 4 месеци пробувате, тргни се од овде. Ни положби, ништо. Само опуштено и уживај во животот како никогаш до сега.
Немој да мислиш дека од што си се пазела три години и сега неможеш да останиш бремена нема врска миличка.Мој совет ти е да кога водите љубов со сопругот да не мислуш на бебе и на двете цртки туку мисли на моментоот кој го доживуваш со него научи да се контролираш да не си нервозна ,и под стрес јади егзотична храна смеј се забавувај се со пријателките шетај оди на чист воздух ама уз тоа не заборавај да си направиш проверка на хормони ,урина и се што треба за да се види причината зошто неможеш да забремениш и секако да се најде решение .Мојата цел е на сево оваа што ти го кажав да го примениш за да не ти се таложат години како на мене што бев шест години како игубена и плачев секоја вечер на градите на мажми и кога една особа ми ја одржа истава лекција ми ги отвори очите и после кратко време бидна забременив и сега чувам еден Ангел дома за кој се чудам како моето изнемоштено тело го износи девет месеци затоа примени ги сите убави работи позз и секое добро се борам и јас за вас .....
@momicka ти благодарам ќе се потрудам да се опуштам .. И да не се секирам.. Само знеш како е сите од страна што е уште немате бебе.. Зашто.. Оваа онаа нон стоп притисоци.. Дојдов до состојба кога ќе видам бремена жена да плачам.. Ама тоа е ако е речено да имам ќе имам .. Мое е да се трудам.. Со вашата подршка ми дадовте сила и овој месец да го пројдам .. Па ај здравје ќе пишам почесто тука.. Ти посакувам тебе а и сите други да си ги видат посакуваните две црти.. Сега знам што било навистина да те боли душата за нешто.. Поздрав
И јас исто како тебе,после 4 месеци одма почнав да се опседнувам,испитај брисеви хормони,крвна слика,пап,секој месец негативни тестови.Си наоѓав самата прилини,дека сме се пазеле претходно или дека сум над 30год.Дури и докторката ме напна,ми даде одма листа за испитувања за инвитро...Не помина ни цела год си останав бремена.Можеби годината што ја даваат како период не е за џабе.И онака што ќе смени ако се почека,баш ништо.Ама трпеливоста многу ни недостига на нас жените,многу сме поемотивни. Барем за тие што немаат медицински потврден проблем би им посакала да не креваат паника после 2-3 месеци-како мене
Аман бе, какви притисоци на 4 месеци пробување? Што да речат оние што со години пробуваат? Зарем толку лесно потпаѓаш под туѓите коментари. Рекле -рекле... кажи им, тоа си е Божја воља, кога ќе биде, ќе биде, и ве молам не ми коментирајте веќе на таа тема. Дај им до знаење дека не сакаш никој ништо да ти вели и толку. Какви притисоци од сите страни? Освен мајките ако не ви велат, за друг не треба да те интересира, а ако велат мајките, ќе ги опомените да не се мешаат и да не коментираат. Ние им велевме, сакате бебе, направете си, нас остајте не. И готово!!!
Во брак сум 3 години .. За тоа време несакав дете затоа што бев на факултет.. И сега за тие три год прво почнувајќи од свекрвами .. Зашто не остана уште трудна ај иди ако не испитајсе .. Имаам золва она се омажи пред неколку месеци и остана трудна.. И ај сега како онаа остана одма а ти не.. Ви викав да не се пазете ...ете сега проблем си направивте оваа онаа и слично.. Тоа ми паѓа тешко ама че ми помине и со нова сила месецот..
4 месеци и притисоци? а што да кажеме ние што со години сме по лекарите и пак не бива, па плачки, па ова она, па плачење на бремени жени, па депресии, извини ама не можам да разберам. ако ти сето ова го правиш после толку краток период што треба да правам јас? Мораш да се прибереш малку, животот не се знае што носи, треба да бидеш храбра и спремна на се, а не одма цимолење
Во неколку коментари горе напишав дека .. Вчера пишав дека бев очајна .. Прво неинформирана ,незнаев што да мислам , скоро сите што ги знам немале проблем и затруднале одма ...и одма негативни мисли ..ама кога видов тука дека има и поголеми проблеми ..напишав дека ме мотивираат вашите приказни и декс ми помогнаа многу ..
по некоја игра на судбината тоа е секогаш така, и јас сите што ги знам сите од прва, втора останаа, школска правеше свадба во јуни а веќе е со огромен стомак, веќе отрпнав на се и си гледам само и јас да успеам.
Ние другите кога ги гледаме, не знаеме они каква мака имале и колку време се обидувале. Олабави се и се ќе си дојде!