необична приказна за љубовта и неверството. Писмото што останува непрочитано во џебот од едно палто е причина за едно долго патување кон секој изминат и иден миг од животот. Сто и осум жолти ливчиња со непроменливата порака: Разбуди ме. Страниците од дневникот, испишани во потрагата по себе, се единствената нишка во лавиринтот на љубовта. Митови што еманираат од нашето најсекојдневно постоење. Доброволни прогонства и разделби ни ги отвораат портите кон вечноживите детства. Мириси што можат да ги разбудат најскриените агонии на животот, секогаш еден чекор пред нас. Како можеме да го пронајдеме она што не сме ни занеле дека воопшто ни припаѓа. Противречноста на исчекувањето. Да се проникне во човекот е исто како тој повторно да се роди. Дали тоа, што еднаш суштински се скинало, може совршено да зацели? Староста преку младоста, минатото преку иднината. Обете судбински вкрстени во вечното сега. За сите љубители на книгата: Нема да зажалите ако ја прочитате !!
Баш се мислев дали да ја земам. Ја прочитав Последниот чај и многу ми се допана. Ме интересира која според вас е подобра, првата или втора нејзина книга?
И двете се прекрасни, вторава е некако многу повозбудлива и позабавна, не те остава на крај, ти иде последните 100 страни да ги прочиташ во еден здив
Јас ја прочитав и искрено некаде на средината на книгата се заморив од неа Сара па Сара веќе не знаев која Сара зборува но не се откажав затоа што јас ниедна книга не ја оставам недочитана и не се покајав интересен крај што е малку чудно за македонските автори но е за пофалба. Искрено се надевам дека ќе има продолжение
Треба почесто да се читаат книги од домашни автори, тоа сум го рекла стопати. Има нешто свечено во тој чин, кога читаш книга од својот, мене лично ме исполнува со некаква гордост и достоинство (знам дека звучи блесаво). Дали оваа книга ме исполни со гордост поради своето постоење? Неколку месеци упорно ги избегнував и двете книги на Винка, а сега ќе кажам и зошто: помило ми е да прочитам книшка од некој кој се помачил за издавање на истата, од петни жили да видат страниците бел свет, отколку некој/а кој го има луксузот наречен – своја сопствена издавачка куќа. Пробав некако да ги тргнам настрана овие почетни предрасуди и конечно ја отворив Полиња со диви нарциси. Слушнав и прочитав многу пофалби, но немаше место за толку во мојата рецензија. Не дека романот е лош, едноставно не е толку добар. Приказната имам чувство дека е позајмена од неколку други книги. За мене е сублимат од сите оние кои трагаат по себеси и вистината, како дел на Коелјо, како една на Пенелопи Лајвли во лајтмотивот, налик на Изгубената роза од еден турски автор. Едноставно, немаше ништо ново во оваа книга. Но, тоа и не ми беше најголемиот проблем. Нарацијата тече спокојно, но сепак интригантно и пофалби за тој дел. Те тера да читаш понатаму, започнувајќи уште од првата страница. Но нејзиниот стил ме разочарува. Има толку многу клише реченици и изрази, што дури и да поседува некаков сопствен стил Винка, од пречесто употребуваните вакви фрази, не може да дојде до израз и да исплива нејзиниот сопствен печат и замисла. Некаде низ форумов прочитав – како да земала прирачник за тоа како се пишува бестселер и седнала да пишува. Е токму така се чувствував и јас, не можело поубаво да се објасни. Некако е насила пишувано, само со цел да му се допадне на читателот. Со причина светот се поклонува пред Карлос Рузи Зафон, освен неверојатната способност да создаде нова, свежа и инвентивна приказна, има неверојатна моќ за сплет на зборовите. Тие се нови, непрочитани, невидени, нечуени и освојуваат поради својата оригиналност. Тука ја нема. Во секој случај ја препорачувам, да речеме дека Винка се обидува да направи чекор повеќе од други македонски автори и да се вклопи во некој модернизам кој владее во светот, ама за мене – се’ уште не е доволно подготвена и созреана. Во врска со сижето, главните ликови Сара и Војдан кои се свршеници веќе 3 години и за кои сите сметаат дека имаат врска од соништата, се разидуваат поради неверство. Сара го започнува патот кон себеспознавањето, додека и двајцата се во трнливо искушение повторно да ги проживеат и истовремено да научат од своите грешки во минатото. На своето патување, или подобро кажано бегство, Сара ќе запознае мистериозна старица која ќе го смени нејзиниот живот...
Ја читав , па така - така. Има и многу поубави книги. Не знам зошто ама странските автори некако поубаво пишуваат од нашиве, јас така мислам.
Многу убава, книга. Малце приказната ми беше дежа ву, ама ми се допадна стилот на пишување, многу богат со стари архаични зборови им е дадена нова современа форма и воедно многу поетски некако. Ги воскреснува старите зборови што многу ми се допадна. Ми се допаднаа пак ќе речам стилот и нарацијата, но приказната ми е ништо ново.
Бидејќи ми ја фалеа книгата, зедов прочитав малку...и толку....конфузија ми се створи, не бев доволно концентрирана можеби
На список ми е за читање. Треба да си ја купам. Штом последниот чај ме воодушеви не се сомневам во оваа. Дополнително воведот во темава ме направи уште повеќе да посакам да ја земам в раце и да почнам да ја читам.
Полињата ги пробав еднаш порабп ама не ми заоде, некако ми се повторуваше, може не ми бил моментот, сепак ценам македонски автори, незаменливо е да си читаш во оригинал
Ако би ги подредила книгите на Винка Саздова по нивниот кавлитет, според мој вкус, оваа би била на второ место. Интересна содржина иако не изобилува со голем број настани, ми се допаѓаат описите (на ликовите, на нивната состојба, нивните емоции, како и она што ги опкружува, пример ливадата и куќата на старицата).
Интересна книга. Ја најдов на полица кај мајка ми и ја пролистав. Многу пати ја загледував, лани ја прочитав и сега се што паметам е Сара.
