Ретко попуштам. Сфатив дека ако постојано им попушташ на луѓето и живееш со девизата попаматниот попушта, ем се замараш и кинеш живци, ем тие си мислат дека те надрумдриле и се најпаметни, егото им расте до небо, оди па сопри ги после. Од многу попуштање на такви, сега се качуваат на глава. Неке да може така Ептен треба да си имам работа со некоја будала, па да кренам раце од дебата, дискусија, расправија, ама пак иронично ќе го закитам со комплименти, ако самиот не сфати, барем околината нека пука сеир!
баш како тој вицот што е:попаметниот попушта-ама нервно,некогаш сум многу тврдоглава,инат,ама повеќе попуштам што навистина ме нервира и секогаш сакам да биде се во ред.
на оваа тема сум на две страни развлечена....некогаш си мислам дека треба да сум попаметна и да попуштам , а некогаш ми ида да искршам некој од ќотек.....
Ретко попуштам, треба ептен да ми дојде преку глава и да е нешто за што не вреди да дискутираш и да се објаснуваш. Инаку не попуштам не дека секогаш сум попаметна ама си стојам зад она што го мислам и го кажувам и лавовски се борам до крај. Од што сум толку инаетлива баба ми ми вика една вреќа сол би изела
Не попуштам.Кога сум во право секогаш мора да докажам.Но некој што се прави паметен а не е и има некои забутани и никакви размислувања ме вади од такт.Но сепак ќе навлезам и во расправија само да докажам дека нее така.Има и ситуации кога попуштам но ти се ретки.
па може да се каже дека НИКОГАШ не попуштам прва во каков и да било случај и да сум у право и да не сум. знам ако бидам у право цело време да се фала со тоа а ако не сум у право... не се извинувам бидејки сум мн горделива и пак ке најдам у целата работа некоја грешка
Попаметниот попушта...ама НЕРВНО! Значи вака, не попуштам лесно, само кога знам дека не сум во право. А кога знам дека сум во право и дека ме прават будала...е тогаш сум многу инаетџија. Знам и свесна сум дека ми попуштаат сите...ме знаат колку сум тврдоглава. Сепак мора еден да попушти...инаку не би имало ни другарства, ни врски,...а богами ни бракови. Секогаш мора да се најде компромис. Попуштам кога мора и кога ќе сватам дека сум крива...сепак не треба да се претерува и секогаш да се попушта бидејќи тогаш ќе ви се качат на глава.
Тотално се согласувам и со двете. Мене секогаш ми попуштаат, пошто јас не се откажувам, секогаш до крај ја водам „борбата“. Никогаш не се откажувам така лесно од тоа што сум го кажала, па макар и да не сум во право. Ме знаат како тврдоглаво и инаетливо девојче, па гледаат да не дојдат до расправии со мене, за да не дојде на крајот со онаа изрека „Попаметниот попупшта“ , но не е вистина дека тој што ќе попушти е попаметен. А сега нешто најнова изрека што ми ја кажуваат во вакви ситуации е : „Попаметниот попушта, па затоа глупавите владеат со светот“. А што е фората?! Демек ако ми попуштат они се паметни, а јас глупава?! Епа не би рекла баш! А и не си ги земам при срце таквите коментари.
Никогаш не сум попуштала. Одам до крај и секогаш сум во право Сеуште се држам до тоа - Попаметниот попушта, но нервно
mislam deka ako se raboti za glupost treba da se popusti i da se ide na toa popametniot popusta za da si gi zastedime nervite..ama ako se raboti za nesto ozbilno togas samo stegnato inaku kolku popustas tolku poveke na glava ti se kacuvaat ama toa e, nie sami sme si krivi sto toa go dopustame (t.e jas haha) ee mn popustam prekutuvam..a so da pravam koga lutinata ne mi trae mnogu nekad bas sakam da se zainatam i da ne popustam ama pusto nemozam
