Кај нас дома отсекогаш важело правилото „постариот попушта“, па и до ден денес, јас како поголема и попуштам на сестра ми која е малку повеќе разгалена. Во почетокот тоа ме нервираше, кога јас бев во прво а морав да попуштам, ама ете свикнав
Јас со нервите попуштам, за тие од другата страна што се „караат“ со мене, не знам. Дискутирам и се карам, доколку за некое прашање сум во право. И секако дека ако сум, не планирам да попуштам. Стојам до моето цврсто, и треба многу аргументи за да ми го побиете ставот. Некогаш и не попуштам, затоа што тоа ми е во наравот. И тој некој инаетџиски став примен од мојот хороскопски знак јарец, не дава брате ни за жива глава да попуштам. Тежок човек сум во дискусија, но само ако соговорникот нема што да понуди, и неговите ставови се плитки, и не контрираат онака како што треба. Ете така.
За незначајни, банални работи ке попуштам, секако. Ама ако е во прашање нешто од кое мене ми зависи битна работа, нема тука попуштање.
Јас не сум конфликтна личност иако несакам секогаш на крајот јас попуштам, иако го задржувам својот став но никогаш не одам до таму, да настојувам да ги убедам лугето дека мојот став е исправен па макар и по цена на инцидент.
Незнам дали сум памтна или не... ама јас никогаш не попуштам! Дури и кога се расправам со будали - непопуштам! Секако зависи до ситуацијата, но најчесто е вака
Не попуштам никако, голем инаетчија сум. Тоа е можеби затоа што во семејството сум најмала и најмногу разлигавена(секогаш се попушта на мене). Добро има и ситуации кога не сакам и не можам да се инатам, па остава другите да си мислат дека се во право.
Се трудам да не попуштам доколку сум во право ама сакал,не сакал со будалиот не можеш на крај да излезеш! И на крај ти ќе се нервираш (иако знаеш колку имаш право во целата ситуација),не сакаш да паѓаш на ниво како неговото,а таквите уште задоволни `ее не може тој/таа така со мене,со мене никој на крај не излегол,затоа не знаеше што да рече после тоа што го кажав( )` а уствари само глупости тресел,со ниски муабети.Ама дека си будала не може да излезат на крај со тебе,а не дека си кажал нешто паметно.Паметниот да не се спушта на твое ниво замолчел,а не дека нема што да ти рече.Ама ваквите луѓе тоа никогаш не можата да го сватат,за жал.
Ах многу често среќеавам личности кои сакаат да се докажуваат, а реално да се инаетам и да се докажувам на некој што не сфаќа не сакам, и не можам, затоа игнорирам или ќе кажам ок е така е. Животов има многу побитни работи на кои треба да трошам енергија, отколку на своеглавци и ограничени, сезнајковци, кои немаат ни доволно аргументи или пак оние кои си се опозитни на самите себе, и мислењете ќе го сменат со светлосна брзина, ама не кон вистината кон некое сосемо трето размислување ми се смешни и патетични. Тоа ми е исто кога татко ми ќе ми кажува како е во Шведска а кутриот врска нема што е Шведска и како функционира. И што треба да му цртам црно на бело? Ма го оставам нека си го потхрани егото нека мисли дека знае се и е најпаметен, јас си продолжувам да си го правам совето.. оти живеам во вистината не во измислени ситуации, или пак заглавена меѓу сезнајковци. Доколку приметам во некоа дискусија сум погрешила, и навистина постои личност која навистина си ја има основата ќе му подадам рака и ќе научам нешто..
Зависи од ситуацијата и колку таа е бесмислена. Точно знам кога да кренам раце, односно да попуштам, а кога да терам до крај и да се борам. Џабе да трошам време и нерви на некој што упорно цупка во место и се обидува да изнесе аргументи кои многу лесно можат да се побијат и пак одново. Или да збори нешто што нема благе везе со тезата на која се расправа. За таквите јас викам дека се глупи и дека нема да се расправам со нив затоашто ќе ме спуштат на нивно ниво и после чисто од пракса ќе ме растурат. Додека со другиот тип на луѓе кои само инат тераат и имаат нешто во главата, терам до крај. Затоашто знам дека со нив можам на фер плеј да се борам за своето мислење, дело итн.
Не ја гледам причината зошто упорно да му докажувам на некој своеглав и ограничен во своите сфаќања дека тоа што тој/таа го мисли, едноставно НЕ Е ТАКА. Сум се нашла милион пати да се убедувам за некои факти кои знам дека се такви какви што се, некој упорно да ме убедува дека не е така, после неколкуминутно разубедување, ги оставам и си ќутам. Али најслаткото е подоцна, после неколку поминати часови и денови, кога ќе се увери дека е така како што јас сум кажала, пак ќе рече: „Е да, беше у право за тоа и тоа!“. Јас па се нервирам искрено, слаба сум со нерви, кога вака ме прават будала, ко демек абе ти врска немаш, и многу се напнувам. Арно ама, брзо заборавам, па не дозволувам нивната ограниченост и глупоќа да ме обезвредни, напротив, ми дава уште поголема самодоверба, дека знам, и вредам нешто.
Попаметниот попушта,точно да ама некогаш е неможам да се воздржам. Јас многу се нервирам кога некој упорно удира со глава во ѕид,кога знам дека јас сум во право а ќе ми се инати 5 саати.МНогупати се трудам да изигнорирам и демек ајде добро и онака со ова покажуваш колку си само инат невиден и ништо повеќе,но некогаш е неможам да се воздржам и ќе дозволам да паднам дури и на ниво на ваква личност. Неможам да поднесам кога ЗНАМ дека сум во право некој упорно да ме убедува е неможам и некогаш знам да се убедувам до 101 и назад ама не попуштам,дури и до кавга ќе го истерам. Не е убаво знам,ама неможам да поднесам некој да ме прави будала кога знам дека јас знам повеќе од него и така е,а кога не сум сигурна не се инатам и не се убедувам.
Ова му доаѓа како ,,будалата е секогаш во право,, Обично докажувам со факти а ако увидам дека соговорникот и тоа не го убедува тогаш дигам раце, не дека сум многу попаметна туку едноставно несакам да се замарам и да си трошам енергија на некого кој не ме слуша (да ме слушаше ќе го убедев, сепак факт е факт )
А зошто тоа молим те паметните да попуштаат? Што додека паметните попуштаат будалите ке го вртат светот? глупости бре! Ако сум во право не попуштам па ако сакаш и најголема будала наречи ме.
