Честитки мајче, да ти се живи и здрави двете среќички и да ве прават најсреќни родители.Браво за храброста, тежок пат си прошла со второво.Уживкај си сега во најслатките прегратки и чувај се.
На кратко дечки додека имам минут време Договорен царски од понеделник за четврток 16.07.2020. На никој не кажавме сабајлето во 7и30 тргнавме накај болница јас и маж ми сами. Мене ме примија, а он инсистираше да чека доле, мислејќи дека ќе биде готово за брзо .... додека ме спремат, изјава ваква, таква, лекарства дојде 11и30 јас сеуште не влезена во сала. Се слушам со маж ми на 5 мин, и на секои 5 мин му кажувам дека го сакам...ме фати некоја тага, некои чувства чудни како да нема да можам да му кажам потоа 11:50 доаѓа сестрата и ми вика време е. Ми се потат раце, нозе, уста изгризана, голема возбуда од страв, од среќа, од непознато само што ми ја ставија спиналната ( која е тотално неболна, само треба да го слушате анестезиологот што ви зборува ) качив притисок 190.. без никави симптоми без ништо. Докторот веќе почна да работи, а анестезиологот постојано беше околу мене и прашуваше те боли ли глава, добро ли се чувствуваш, јас цело време бев океј само чувствував преголем адреналин.. Од анестезијата добив болка во средина на градниот кош веднаш им кажав, рекоа нормално е. Во меѓувреме докторот си работи и си пее, си збори .. после 15 мин го извадија машкото, една минута потоа и женското бебе. Двете плачеа на цел глас. Не ми се веруваше дека ги слушам моите деца. Педијатарката ги превзема веднаш, ги исчисти, им облече пелени и чорапки додека анестезиологот им правеше фотосесија ме довршија потоа мене, и така се најдов на интезивна, полусвесна и со болки во раната бидејќи после 1 час од прилика пушта анестезијата НО, за таа убавина би примила уште 5 анестезии. Бебињата се родија по 2.400 50 цм долги, лежат во инкубатор 2 дена за греење само.. нема потреба од други помагала фала богу, бидејќи се родија во полна 37ма недела. Денес ќе си ги допрам конечно, и ќе се обидеме со доење. Се породив во ремедика и сум задоволна од цел персонал ( доктори, персонал во сала, интензивна, приемно ) и сестри со исклучоци Јас сум сеуште во облаци и не ми е верно, со лесно на сите ви посакувам се најубаво ..па се читкаме во мајчикските теми. Ве гушкам
Честитки мајка,да ти се живи и здрави и големи да растат.Ти посакувам брзо и лесно да закрепнеш и наскоро да се гушкате дома.
Преубаво Честитки и да си се изнагушкате сега и за претходниве два дена Кај кој доктор беше? И јас сум во Ремедика, па баш се радувам што читам вака позитивни приказни. Ти посакувам брзо опоравување
Деновиве плачам на сите приказни овде. Само здрави да бидат,сите до едно! Да бегам од темава оти на работа сум и читам упорно, срамота со толкави очишта црвени.
Фала на сите, да се враќаат само убавини!!! @Izzy_0504 кај Димитров. Цар е човекот, толку имам да кажам
Ајде и јас да ја раскажам мојата малку комична приказна Породена сум пред 4 месеци, за 10 дека за малце во ист ден ќе славевме роденден, ама како и да е си го добив најубавиот подарок за роденден засекогаш. Епа вака болки ме фатија вечерта 10.03 ама не беа многу јаки, мерев дома временски беа на 10 мин викам леле готово се породив хаха и отидов во болница да видам шо се дешава затоа што болките се трпеа сепак. Само мене ме пуштија ајде маска ова она на ЕКГ и таму исто покажуваше 10 мин. Ајде на преглед со рака 1,5цм отворена, а тој па еден доктор ич не ми беше угодно дека сум кај друга докторка, и ми вика вака: можеш да си одиш а можеш да останеш, ова ќе потрае во оглед на тоа што ти е прва бременост не оди брзо отварањето ама треба да потпишеш и викам ќе си одам,ќе потпишам. Ноќта болките зачестија ама викам ако треба дома ќе се породам, кај тој доктор не идам. Утрето беше докторката моја дежурна, јас станав ни кафе пиев ни ништо, не ми се правеше ништо едноставно, си ги олеснував болките и никако да отидам во болница. На крај се решив околу 1ипол отидов, ме видоа 2цм отв болки на 5-6 мин. Истото ми го рече можеш да си одиш, а можеш да останеш викам ќе си одам (бев само по тренерки отидена буквално ништо не носев со мене) и ајде си поаѓам јас коа гледам една сестра трча по мене вика ух добро е тука си, те бара докторката и у меѓувреме ми ѕвони вика душо ајде врати се секако имаш болки за џабе ќе си одиш, пак ќе дојдеш до после, леле мене тука готово една паника ме фати, неспремна бев.. ни јадена ни ништо. Отидов во собата викааѕ нека ти донесе мм работите и нешто за јадење, викам добро. Ајде на бокс отидовме мерат зачестени болки, а ја не осеќам, ми ставија провокација,ме проверува 6-7 прста отворена ми вика леле па ти мн брзо се отвори за џабе ќе идеше дома, цело време проверуваа екг бебе високо беше па ајде клечев како по вц да одам вика напнувај како да си имала запек 1 месец ајде пак горе напнувам мислам којзнае колку, а таа ми вика ништо не праиш слабо е, викам па не знам како прв пат ми е тие се смеат. После неколку напнувања се спушти надолу, една сестра заатанала над мене за да го стисне полесно да искочи, а јас па ја бутам не и давам да стисне да не му направи нешто викам вода сакам викаат нема сега вода и ми дава газа намокрена леле мислев ќе дехидрирам. После собрав сила некако напнав и излезе, не ни осетив искрено да ви кажам, и викам еи ми го снема стомакот, бебко почна да плаче (имав мн голема желба да ми го стават директно на мене ама штета тоа не го прават кај нас) го земаа го избришаа ми го донесоа јас си го бацував си плачев од среќа најубаво чувство! Вика ајде доста е, па зар може да постои доста за галење и бакнување.. после ме шиеја..ее тоа ме болеше повеќе од самиот пораѓај, вика спушти го газот викам па нели е спуштен абе циркуси бев, едно врмее викам добро доста е помина и тоа, можев да се движам, дури вечерта ми го донесоа бебко и од тогаш не ми се пушта Ви посакувам брзо заздравување на новите мамички и гушкајте се
Ај да пишам два три збора додека ми е тазе. Ме задржаа вчера со болки кои првиот пат беа мали , ама чести... Како ме фатија околу 23:00 така и ме држеа де на 15мин де на пократок интервал, па едно цтг не ги регистрираше, за тоа од сабајле да биде веќе појако... Дојде докторката, го виде, ме проверија дека сум затворена и ајт на царски (претходно лаб, ковид тест, клистирање, отворија историја и сл). Горе у сала сите распеани, ја се тресам од страв. Ме мести анестезиолог и ме припрема, прво става локална, па кога дојде ред за спинал - јок, не може да ме боцне. Проба сигурно 7/8 пати. Па ме обвини мене дека не седам убаво. Па иди лево, иди десно, не виткај глава (а они доле ми ја држеа) па не си седната убаво и сл. Значи не успеа. Дојде друга одма ме погоди. Ме изнадупија и искрено бетер паника ми се создаде, ама не замерив, Верувам не беше намерно. Мали мој буцко исто тешко излезе, бајаги време го вадеа, оти голем, полека полека ... Крофна дембелка се роди 4050гр ,54см долг. Знаете какво олеснување ми беше? Цезареата не ме боли, чудно со аналгин у комбо не ме болеше ни таа инекција за собирање матката, ама затоа сега побарав да ме боцнат за болки (не беа јаки, ама од страв да не станат) и толку печење видов, мускулно ја примив и се утепав од пцуење до сега. Не знам што беше, ама уште еднаш ако ми ја збрцаат ќе трчам по ходник од болка мајке ми. И то. Ај сеа @Среќичка нека пише кога ќе може оти и она со мене у ист ден роди. Т.е. ја со неа де. И се "пикнав" преку ред.
Мислам Кетонал ми кажаа. Со афтер ефект била. Пече на боцкање малце и се трпи, после тоа местото ме печеше уште долго, ама болка неподнослива. Те гушкам најмн
Еве и јас да пишам. Станата, со бебе до мене без некои големи болки. Се договоривме со докторката да одам во среда (среќно) а демек и лав во хороскоп ама утнав дата Во соба прво на цтг, разговори со анестезиолог ова она. Првиот пат со болки, возење од мојот град до Ск и итен царски. Затоа пак сега, се полека, полека да се спреми човек на рает. Стасавме во сала, анестезиологот се чека. Јас седам на креветот пиштол гола пред сите таму у пм. Ајде ми дадоа чаршавче ама вајда од возбуда и мене ми се качи притисокот. Ми кажуваат да се смирам, го извадија бебе, живо здраво, оценка 10 не бре брате не се симнува. Докторката ми ја вадеше цистата а јас им викам може ли да си пејамми викаат може само смири се, а јас еден глас боли глава и си почнав тивко омилената песна на син ми и се смирив којзнае што си мислеле. Вчера го донесоа два пати се гушкаме... Денес појадок па ај да пробаме да станеме. Јас како пушка одма станав, болки само некои нормалнисе избањав полека со придружба, и сега си седам не легнувам. Ми е страв да не се залежам и катетер ми извадија, супер сега за сега сме супер, јас се изненадив колку лесно се раздвижив. Не дека кажав нешто паметно ама ај На сите идни мамички им посакувам среќа и со лесно да им е
