Породилни приказни

Точно е дека на Државна нема да те третираат добро, но и тоа има причина. Научени се на мито. Дај му на докторот 50 евра скришно ( како што направив јас) и ќе те гледа како кралица. И на главната сестра 1000 денари, а останатите само бонбончиња си чекаат. За жал, вака е. Ама подобро 100 евра да дадам, отколку 1000-2000 евра. Ако платам толку за добар третман, некој друг или јас ќе треба да работиме една година за да го платиме третманот. За мене е премногу скапо.

 

Ајде набрзина да споделам како излезе кај мене. Нели во петокот од ГАК ме пратија во Чаир на патолошка да ме примат и нејќев да идам, ама маж ми ме натера. Ајде ме примија и дознав дека нема шанси индуцирано да ме породат пошто нели викенд и само дежурни доктори, јас без болки и без пукнат водењак, ништо само цтг ми праат и толку. Дента го пцујам мм што ме натера да дојдам, дома ќе си чекав. Во саботата околу 5 ипол попладне ме фатија слаби болки природно и накај 8 ми се зголемија, ме прегледаа 2 прста отворена шетај малце, во 10 и нешто 4-5 прста, спремај се за во претпородилна и јас уште после клизмата под туш ќе се породев, ми доаѓаа напони. Во претпородилна ми го пукнаа водењакот и веќе сум била скроз отворена дури главата се гледала, трчав со акушерката на бокс и со три напони се породив. Докторите не можеа да веруваат колку експресно беше и среќа што не трпев болки долго. На сите што не се породени им посакувам ваков пораѓај.

 

Lele subo i jas sakam vaka cestitki da e zivo i zdravo maleckoto i pobrzo oporavuvanje

 

@Lima87 нека е здраво и живо мами, брзо оспорување... Да прашам во чаир сето тоа?

 

Ако те индуцираа пред клизмата ќе родеше
Браво, нека е здраво живо

 

Да, во Чаир.

 

Цимерката моја од Чаир

 

И да, ете не стигнав да пишам Јарче ми се погоди цимерка на патолошка во Чаир и подобра поддршка таму не можев да си замислам. Фала ти и среќна сум што се олесни и ти веќе

 

Ако не знаеше тоа е јавна тајна. За жал.

 

Вие си знаете најдобро, јас можам само да изразам сочувство и да ви кажам дека е голема храброст да се сподели такво искуство. Господ нека ве чува. Ви испраќам прегратка

 

Да раскажам
Вчера рано сабајле, после 4 часот го слушнав дека пукна водењакот во спиење и потече нешто, скокнав одма во вц и си реков - тоа е тоа. Разбудив маж, влегов да удрам туш на брзинка, се јавив на линијата за контракции да кажам дека тргнувам, се договоривме со бабицата да се најдеме за пола саат на клиника, проверив по список дали имаме се во торба, нареди маж кеси на седиште и тргнавме. Не замислував дека водењак тече така, ко чешма да те намокри едно 8 пати цел Кога веќе стигнавме во болница беше 5 часот, јас 4 прсти отворена, сериозни контракции почнати, ама такви што се преживуваат. Цтг стандард ме поврзаа, тонови ок, рекоа чекаме. Накај 5.30 веќе стануваше многу болно и ми кажаа бабиците дека имаат некои работи за опуштање, така да, си побарав таблета и некое чепче ми дадоа...не дека ми смени нешто, ама ајде. Во 6 дојде нова смена бабица, ми поврза пак цтг, не затвори со маж во салата за пораѓај, рече сакаш лежи, сакаш седи, што сакаш прави, да ти биде полесно. На почеток контракциите во одење и нишање додека траат (кореографија бришач) ми беа најиздржливи, после некое време, веќе ништо не помагаше, побарав када (кадата е од многу голема помош, ја препорачувам на секого, ако се има можност) и уште нешто на природна база, ми ставија нешто во рака, ми додаваа по некоја капка на 5 мин, ама реално, освен опуштањето измеѓу контракции, ништо друго не ми смени. Како и да е, веќе бев исцрпена накај 9, си легнав и само сакав да лежам и да спијам (со контракции, ама ај). Зема бабицата да ме провери уште еднаш, ми вика, а ти немаш ли напони, тоа не биле ни контракции, него напони, јас сум си се отворила 10 прсти, бебе почнало да бутка, јас контракции дишам Ми вика, за 45 мин си готова И така бидна, од стигање во болница, до гушкање на сончко, точно 5 часа.
Дали беше лесен или тежок порѓајот, не знам, тоа е релативна работа, контракциите се контракции, бегање нема од тоа. Сфатив дека е многу битен тимот што беше до мене, бабица, докторка и една ученичка и неизмерната поддршка од сопругот, што цел пораѓај беше до мене и ми даваше сила, но многу сме битни и ние самите, нашата психичка спремност, нашата физичка спремност и наместо паника и страв, поголема доверба во нас самите, во нашето тело и сила Навистина сме посилни од што мислиме и секогаш, кај секого е различно, не треба да се полниме со искуства од други и да си набиваме страв. За мене ова беше во најмала рака едно прекрасно искуство, нешто што нема да го опишам како болно или не, едноставно возвишено.
Не знам дали помогнаа и чајот од малина, урмите, вежбањето, масажите...сакам да верувам дека беше така и покрај тоа што кај секој е различно, ете, јас верувам дека бев среќлија и се исплатеше сето тоа
Се префрлам во теми доење, грчеви, ИТНО - прашања за бебиња

 

Честито мама, убаво раскажано, сега гушкајте се и сакајте се. Инаку каде ова, во која држава?

 

Германија

 

Да ви ја раскажам и мојата втора породилна приказна.

На 6ти конечно ми закажаа термин за царски рез за 12ти април.
Бев на цтг кај матичниот па заминав кај мајка ми, се изнаигра ме со ќерка ми во двор па вечерта се прибравме дома, со мм си направивме салата, си каснав па испланира како викендот ќе прошетаме со малата, па понеделник одам да го земам бато од болница.
Си легнавме, раскажавме приказна и крај 11 заспав. Околу 2ч ќере се префрли од креветче, го прескокна мм и се стутули до мене, а јас идиот ја вратив в креветче..
Од тогаш почнаа слаби контракции, менструални болки плус болка во грбот. Пробував да заспијам ама болката се засилуваше.
Крај 3 и пол го разбудив мм, ги викна неговите да останат со ќере а ние тргнавме во болница.
Ме прегледаа, цтг, ехо, рака и докторот ме препрати во болницата каде што ми беше планиран пораѓај.
По пат со болки ама смирена, со првиот пораѓај паниката ме уби, сега си ветив дека нема да е така.
Стигнавме, ме примија на одделение, мојата Докторка не беше тука, се јавив и веднаш дојде.
Во меѓувреме ми зедоа брис за ковид, си добив уште еден преглед со рака, отворена 4 см.
Она што го замислував најнепријатно, поставувањето клизма и катетер ги поминав смирено.
Во меѓувреме болките се зачестуваа и засилуваа, дојде мојата Докторка и веднаш ме однесоа во сала.
Легнав, па ми кажаа дека ќе бидам со целосна а не со спинал како што побарав предходно. Покасно дознав дека тоа било заради руптура на матката која морала итно да се санира.

Се разбудив во бунило, мм ме бакна и ми кажа дека бебе е мајкин син, 50 цм, 3150 г.
Ме однесоа на интензивна а бебе го видов дури после неколку часа.
Кога го видов душата ми се стопи, мамин син навистина, со кожичка мека најмека на цел свет

Првото станување болно, но не како првиот пат кога се онесвестував од кашлање.
Денес трет ден во болница, трет пат туширана, средена, начешлана одвај чекам да ме пуштат дома кај ќерче
Ми фали премногу, душата ме боли ама ќе издржиме уште два дена..
Бебе заради инфекција во урина во последните недели од бременоста се роди со инфекција на кожата, па сега прима антибиотик

 

Аии мајче честитки!
Ме расплака.
Си замислувам колку ќе ми фали зверка за некој месец.

 

"кореографија бришач"

Честитки мајки!

 

Колку време имаш поминато од првиот царски и ко што разбрав си се породила пред закажаниот ден за царски? Честитки за синчето

 

Честитки, да е жив и здрав синко!