Сеуште го немам заборавено првото породување, а веќе треба да се спремам за второ. Две години поминати од првиот пат, како вчера да беше. Отидов на преглед, три дена пред краен термин. Опуштена, насмеана. Ми викаат остануваш, спремно е бебето да излегува. Јас ни болка, ништо. Ме ставија на патолошка, цела ноќ ЦТГ, следење, ништо. Сабајлето ставија едно цревце за омекнување на грлото. Ништо, никакви болки, никакви промени. Ме однесоа во предродилна сала, без болки, насмеана, незнаејќи што ме чека. Ги испратив сите родилки, останав сама. Пак ништо, болки нема, не се отварам. Ме вратија пак на патолошка. Веќе напладне почнаа слаби болки кои до вечерта стануваа посилни, а само три прсти отворена. Ајде пак во предродилна. Го пукнаа водењакот, од 7 часот веќе болките стануваа неиздржливи, но пак ништо. Отворена само 5 прсти, и тука застана. Такво мачење со такви болки иако толеранцијата на болка ми е доста голема, во животот не сум имала. Пред се изморена, неспиена два дена,без грам сила во мене. Од 7 вечер до сабајле до 6 како сум издржала ни сама незнам. Ќе дојдат болките, ќе се виткам, ќе викам. Се смират ли, минута, две ке заспијам од умор,и пак исто. Се до сабајлето до 6, последно ЦТГ, не се отварам. Ме носат на бокс, ми ставаат провокација. Почнуваат напони, но немам сила веќе. Одеднаш двајца врз мене на стомак притискаат, и еден голем рез доле, значи стварно голем излезе мечето мое. Тука веќе секоја болка исчезна. Велат се се заборава, не е така. Не се заборава но вреди секоја секунда Сега со наредново, ќе видиме како ќе поминеме
Дури спијам беба да ја раскажам и јас мојата породилна. Ме примија на 21 испитувања ЦТГ и се што треба. Искрено имав страв од царски ради претходна повреда во рбетот. Дојде доктор анестезиолог правев муабет ми кажаа дека е безбедна ради тоа што не било операција. После 12 не смеев ништо да јадам. Не беше тоа толку проблем колку што беше водата мислев ако можам 2л ќе испијам. Наредниот ден сопругот дојде во 8 на болница мене ми правеа последни испитувања. Во 8:30_45 ме известија дека сум следна. Ајде катетар ајде работите за бебе и за мене на кревет. Во 8:50 веќе почнаа да ме носат. Маж ми прв пат го видов толку возбуден никогаш нема да ми излези таа слика. Ме боцнаа анестезија поврзаа апарати и почна процесот... Сопругот цело време до мене искрено и ми требаше ептен. По кратко почнаа да сечат.Кога ја слушнав како плаче првиот пат јас повеќе од незе плачев. Ми ја дадоја да ја видам и ја зедоа. Потоа одма пак ми ја донесоја ни направија слики-најубавите слики во животот. Ја зедоја пак мене ме шиеа ме средуваа. Единствено многууу ми се гадеше и повраќав ептен. Како и да е.. ме однесоа на интензивна до мене бебе одма ја ставија за цицање и сопругот. Се качивме во соба и бебе е 24 часа со мене. Вчера одма ме станаа и ми кажаа да се истуширам. Сама ја облекувам и и менувам памперси. Болки имам само менструални и ако подолго време не сум станата ме наболува раната. За болки ми даваат парацетамол и ми дадоја морфиум што не го ни искористив. Не очекував да бидам способна за движење после тоа ама фала му на Бога и ова помина во најдобар ред и со брзо прилагодување без мн болки. 22 ми е најубавиот ден во животот. Тој ден не ни можев да си поверувам дека веќе е тука бебето дека се роди. Вчера веќе полека полека се свестив хаха. Тоа е мојата породилна приказна Принцезата се роди со крената глава и и посакувам целл живот така да ја носи никогаш пред никого да не ја наведни- освен пред Бог. Ви посакувам на сите лесен пораѓај и тие што ќе одите царски запамтете дека како царици ќе се породите ве гушкам
@KittyCat:) живи и здрави да сте двете! Вредеше сѐ за неа. Многу се радувам за вас, побрзо да се доопоравиш и да си одите дома. Гушки до двете!
Ајде мајка уште малце ќе се запознаете со мажето. Верувај најубаво чувство на свет е ве гушкаме е. Денес ние си одиме дома
Јас исто на 21 ви како што си бевме договорени со докторката си појдов имаше некој пред мене царски си почекав малку , ме припремија цтг , клизма и разговор со анестезиолог . Ме праша како сакам му реков целосна анестезија и така и си беше. Ме однесоја во операциона сала легнав и веке за некоја минута бев во кома Возбудена уплашена си реков кај ми требеше нож да јадам сега ама веке нема назат Будењето е малку незгодно дека цела парализирана и дур почнав да мрдам и се будам беше тешко но и тоа бидна Ајде во интензивна нега ме однесоа дури се разбудив убаво и по некое време ми го донесоа глувчето што ми велеа дека ке се роди големо 3 и 80 грама има паднато на 2 и 940 ама ке расте пополека Првиот ден имав малку мака во станување , малку низок притисок и немав баш сила , но со секое друго станување беше полесно и полесно . Вчера не префрлија во обична соба и бебето е цело време до мене веке и му давам да цица и го преслекувам облекувам . Проблем имав исто со плацентата додека траеше царскиот , била на преден зид и залепена во матка . Пак чистена па крварење и примав плазма крв ,, нејсе и тоа помина сега пополека се опоравуваме и за брзо ке си одиме кај тактичко и сестричките не можат да не дочекаат Со лесно на сите мајки
Честитки, живи и здрави да сте! Ако можеш пиши каде се породуваше, зашто прочитав дека и маж ти го пуштиле на царскиот! Поздравче и гушки
@KittyCat:) @minne992 Со среќа и на двете мамички,да Ви се здрави и живи, големи да растат, а на Вас брзо опорување
Ajde i jas dodeka spie malata da vi ja raskazam mojata porodilna prikazna na 21 utroto si otidov vo bolnica na dogovoreno poroduvanje so indukcija poradi nadminat termin i namaluvanje na plodivata voda. Otidov otvorena edvaj eden prst. Vednas mi uklucija provokacija i posle 2 casa pocnaa bolkite koi vednas stanaa na 2 min. Mnogu sporo se otvarav, nakaj 12 casot mi go puknaa i vodenjakot, e od togas bolkite stanaa uste pogolemi, mi se cinese ke umram od bolki. Se porodiv duri vo 00h. Na boks se traese mnogu kratko po nekolku naponi izleze princezata no si me secnaa posteno se na sve se pomaciv edno 14 casa no veruvajte na kraj vredi sekoja bolka
Дојдов на ред и јас термин ми беше за денес 28 април ама болки почнав да имам во понеделникот на секои 7 минути точно,отидов на болница па ме вратија не бев ни отворена нели ни терминот беше и плус цтг не со некои јаки контракции кои уствари јас ги осеќав ужасно се до синоќа кога болките беа зачестени на секои 5 минути,отидов на болница ама така пак мислев да не ме вратат да си трпам дома болки... Кога дојдов цтг лудница од контракции и вагинален преглед 8 сантими отворена се зачудив,ме примија не знам како за два сати заврши све природен пороѓај нешто не описливо и ете сега си се гушкаме,поболни ми беа контракциите дома што ги трпев цели два дена одколку самиот чин на пороѓај кај што знаев дека на сето тоа ќе дојде крај
Ај и јас мојата приказна да си ја раскажам на 13 вечерта почнаа појаки контракции ама на различни интервали па си легнав да спијам некако не ме фаќаше страв и паника ќе се разбудев од болки ама пак ќе си продолжен сабајле коа станав накај 7 гледам сум прокрварела се спремив и правец во санте плус ме ставија на цтг и вагинален преглед отворена 3 прста докторот ми рече ќе те задржиме ми приклучија провокации епидурал се отварав споро болките не ги осеќав коа ми го пукнаа водењакот болките се зголемија ми осеќав ама не јако ради епидуралот се отворив до 7 прсти цервиксот не се тенчеше добив и две спазмекса за да се истенчи ама неуспешно и плодот висок ме чекаа до 15 часот и на крај испадна царски ме спремија се симнавме доле во сала дали дека со епидурална анестезија јас осеќав ненормални болки и коа ме сечеа и коа ми го тегнеа стомакот ме фати паника почнав да викам да претам со раце со нозе да се гушам неиздржливо беше а они ми викаа дека не е можно да осеќам дека тоа ми е од паника одвај издржав да ја извадат ја слушнав како плаче и за да ме досредат ме успаа целосно после 15 минути се разбудив ми ја дадоа да ја видам да ја гушнам да ја помирисам мојата лепотица се роди 2900 и 46 см на крај се проаѓа не се заборава но веќе болките и како си поминал не се битни на сите идни мајки им посакувам лесно породување
Ево и јас да раскажам! 40 недела краен термин 29.04. Јас на 26 бо 3 по полноќ почнав да добивам болки на половина час. Во 7 часот ми падна чепот и на хартија имав крвав слуз. Во 8 часот бев во болница. 4 см отворена и цтг си кажуваше убави болки и истенчен цервекс. При повторен преглед во 10 часот бев 6 см отворена. Почнаа болките на 10 минути ама издржчиви. Во 12 часот бев 7 см отворена и ми пукнаа водењак. Накај 12 и нешто ми уклучија инфузија за да се отворам побрзо. Додека лежев на болничкиот кревет добив болки на 2 минути и напон. Им велам јас сум за на бокс. Докде бабицата ме прегледа и извади крвава вода и вели ајде време е. На боксот некаде за нецели 10 минути после неколку напинања и малку вдишување на кислотод се роди мојата убавица. 3100 и 49 см. Сега се на се можаж да го окарактеризирам како лесен пороѓај. Сега јас додека ви пишувам малава се буди и бара млекце. Со лесно на сите мајки ☺
Повеќето членки не ме знаат дека одамна не сум тука активна, ама сакав да ја споделам и мојата овој пат позитивна породилна приказна Неколку денови пред да се породам чувствував силен притисок и чувствував како се спушта бебето. Си помислив дека се ближи крајот, а и веќе бев 40та гестациска недела.. На 16ти Март имав редовна контрола кај матичен гинеколог. Цтг мирно, докторката рече "Си почнала малку да се отвораш, оп, можам да му кажам и здраво на бебето!" (Го допре додека правеше вагинален преглед). Очекував да биде за брзо, но не и дека баш тој ден ќе почнат болките. Цел ден имав некои благи болки, издржливи и не беа на интервали. Околу 18 часот го испратив сопругот на работа а јас останав дома со синко. Болките си траеја, а за брзо почнаа малку да зголемуваат интензитет. Отидов до ВЦ, видов дека благо крварам. Се јавив на сопругот и му кажав дека 95% таа вечер јас ќе се породам. Тој успеа да излезе од работа и за кратко си дојде дома. Јас во меѓувреме испеглав уште нешто од бебешката облека што не ми беше испеглана и почнав да ги мерам контракциите кои зголемуваа интензитет и веќе беа на секои 15 минути. Седевме дома, пиевме кафе и чекавме болките да бидат на 5 минути за да одиме во болница. Кога стигнавме таму, дозволија само јас да влезам а сопругот го оставија да чека надвор поради корона, рекоа смее да влезе само кога ќе почне пораѓајот Му реков да си оди дома, да не чека во кола и дека ќе му ѕвонам кога да дојде.. Се качив на одделение, ме тестираа за ковид, ме ставија на цтг, проверија ехо.Беше околу 2 часот кога ми кажаа дека сум 3цм отворена и дека ќе потрае, ме сместија во соба и ми рекоа да дојдам пак околу 6часот да проверат колку сум отворена, а ако добијам по јаки болки или ми пукне водењакот да одам по рано. Се сместив во соба, облеков пижами и си ги трпев контракциите кои стануваа се по јаки.. Лежејќи ме облеа топла вода по нозете, ми пукна водењакот и во истиот момент болките станаа неиздржливи.. Не беше ниту 4часот а јас едвај стоејќи се вратив назад во породилна сала. Бабицата беше зачудена како толку брзо се случило. Ме легнаа на бокс и повторно ме ставија на цтг. Ми рекоа сега можеш да го викнеш сопругот, но не ни кажаа по рано дека ќе мора и тој да прави ковид тест и дека ќе мора 30 минути да чека резултати На цтг бебето губеше пулс, приметив паника во однесувањето на бабицата и докторката. Ги прашував дали е се океј, не добивав никаков одговор, како да бев невидлива. Бев преплашена. Бабицата рече дека сум само 5цм отворена, дека пораѓајот ќе потрае и се двоумеа за царски рез. Во меѓувреме пулсот на бебето се стабилизираше а јас чувствував страшна потреба веќе да туркам. И кажав на бабицата, таа не беше ниту спремна, не очекуваше дека пораѓајот ќе почне веднаш. Набрзина припреми се што и требаше и ми кажа дека може да напнувам. Околу мене имаше бабица, докторка и претпоставувам медицинска сестра која ми го притискаше стомакот. Бабицата инаку беше една од нај грубите жени што сум ги сретнала, толку арогантна и строга.. Дури додека раѓав буквално ми се дереше дека не напнувам правилно, наместо да ми помогне и да ме смири.. Јас раѓав а сопругот уште го немаше, на сета болка паметот ми беше таму. Многу ми беше потребен да е до мене, да ми држи рака, тој ми е најголема поддршка во животот. Но, проклетава ситуација е таква, мораше да чека резултати за ковид а среќата беше баш во тие моменти бебчо да излезе.. Во меѓувреме, со само неколку напони во 05:11 излезе нашата втора среќа, второто синче Никита - 3840грама и 51цм. Едно плачливо совршенство. Прво нешто што проверив е дали е модар како што беше Дариан кога се роди, не беше. Кога и докторката потврди дека е добар, конечно падна тој големиот камен од срце. Татичко дојде некои 10тина минути по пораѓајот, се изгушкавме и бевме пресреќни. Вредеше секоја болка за ова мало човече. Сликите што ги имам од моментот кога се породив се далеку од совршени, но се реални и за мене многу драгоцени. Сега сме комплетни. Дариан е горд батко и го обожава братчето, а јас и сопругот иако уморни и ненаспани, сме најсреќните родители на свет
Ви честитам, нека е жив здрав и само радост да носи! Каде се породивте? Мислев дека никаде не е дозволено да дојде таткото. Многу ми е жал кога слушнам за непријатен однос од страна на медицински персонал.. а од нив треба да доаѓа најголемата помош и разбирање. Се радувам што се завршило добро. Уживајте во прегратките ❤
Zdravo jas sum 36 nedela i sakam da odam na pregled kaj doktor Zoran Ilievski no sum bez vrski a sakam toj da me poraga nekoj dokolku vo skoro vreme se poragal vo cair da spodeli iskustvo so doktorot?
Мојата втора породила приказна беше следната дојдов на договорен царски затоа што првото дете ми беше со царски па мораше и сега. Ме примија во вторникот и рекоја дека во среда ке биде пораѓајот околу 10 наутро. Сабајлето прочистување и инфузија и си чекав, истече една и кога требаше да ми ја сменат им реков да одам до тоалет уште еднаш па да ја уклучат следната. Кога излегов, 9 без 10 ми викаат ајде во сала одиме. Само пишав на мм дека ме земаат и заминавме. Ставија спинална и во 9 12 се роди мојата принцезичка со многу коса сосем поразлична од сестричката, си заплака и јас малку со неа, ми ја покажаја еднаш штом ја извадоја и еднаш чиста, си ја бакнав и ја однесоја. Дури ме средија и да ме однесат на интензивна беше 10 10 докторот штом заврши со мене уште во сала се јави на мм дека е се во ред. Почна да звони телефонот одма и честитки, брзо ми пушти анестезијата, цело време имаше инфузии и по нешто за болка, така да добро поминав. Вечерта многу ме болеше раната и не успеав да станам. Денес ме префрлија во соба, цел ден сама станувам иако боли мора да се навикни телото. Малечката пробува дс цица, сега ссмо колострум има, се надевам ке надојди млеко за брзо. Скоро цел ден е со мене, мирна е спие и јади, си се галиме и уживаме. Иначе се роди 3230 гр и 48цм долга. Уште дома да си врвиме убаво со дадичката ке биди мама најсрекна
