Најави се или зачлени се

Форумџика на годината

Овој сајт користи колачиња неопходни за неговото функционирање. Ако продолжиш да го користиш, значи се согласуваш со нашата употреба на колачиња. Прочитај повеќе.

Породилни приказни

Дискусија во 'Бременост' започната од fairy88, 20 август 2012.

Страница 185 од 229

DejziSk Истакнат член

Се зачлени на:

12 јануари 2020

Пораки:

409

Допаѓања:

487

Пол:

Женски

Bubce38 напиша: ↑

Конечно и јас во оваа тема.
Ќе се обидам да го доловам секој момент.

На 28 12 отидовме Чаир на редовна контрола. 37+2 бев. Во кола си ги имав ставено све што би ми требало со минимална надеж дека би ме примиле за пораѓај. Иако на претходната контрола изричито ми беа кажале дека пред 38+1 барем нема шанса да ме пораѓаат.
Кога ме прегледа др Илиевски на 28.12 најпрво ми рече дека све си е во ред и да појдам за 6 дена на нова контрола и тогаш најверојатно ќе ме задржат за пораѓај.
Јас како јас , почнав да плачам. У моментот ми текна да излажам дека веќе 2 дена послабо го осеќам бебето, дека имам болки долу ниското, дека не спијам по цели ноќи и имам страшно лошо претчувство ( само последново беше вистина).
Др се зачуди и замисли и ме однесе на доплер горе на патолошка да ме гледаат, таму имале некое најново ехо. Ја викна и др Шпишиќ и заедно ме гледаа едно 45 мин. Докторката малку испаничи околу протоците, почнаа да зборат нешто користејќи термини за мене скроз непознати. Го викнаа и мм и му објаснуваа стручно. Јас само разбрав дека нема ништо страшно, ама за секој случај би сакале да лежам на патолошка, да ме пратат и на 04.01 да ме породат.
Ме фати хистерија. Не ми се остснуваше за жива глава. Ајде маж ме убедуваше пола саат и со тешко срце останав.
И сега ми течат солзи коа ќе се сетам колку ни беше емотивна и тажна разделбата. Се испраќавме цел час, чиниш одам негде од каде нема враќање.
Си ја зедов торбицата за во болница и ме сместија на патолошка. Таму преполно. Све жени во 40та недела, викаат од болки, офкат, лелекаат.
А јас најгласна во плачење, рикам ко магарица по маж.
Ајде ме ставија на цтг, ми земаа крв, па заспав. На вечерната визита ми рекоа топ ми било цтг, како ништо ќе сум дотуркала до 38+. Уште толку се нанервирав. Срам ми беше веќе на секој еден др да му кажувам оти сакам да се породам одма и веднаш.
Помина ноќта некако. Но мене навистина почна ненормално да ме боли половината.
Утрото дојде др Илиевски да ме види и му кажав. Ме зеде пак на доплер. И пак ја викна др Шпишиќ. Овој пат лицата им беа позагрижени. Едино што разбрав е дека нешто протоците мислам биле уште подоближени од вчера и "нешто" било испод 0.7.
Шпишиќ која важи за др која е апсолутен поборник бебе да се носи бар до 39та му вели на мојот др - имаш дијабет, тежок стерилитет, тазе опериран карцином, ХОББ, висока тахикардија, леукопенија, возрасна трудница....
Нема што да чекаш му вели.
Прави вагинален преглед и терај. Јас сум ЗА.
И ОП, се виде дека сум и три прста отворена. Саатот 11:15. Илиевски вели- спремај се за клизма, кажувај на маж ти нека тргнува. Ама како да тргнува му велам, дежурен е, а и не можам да го добијам до 13ч, ми кажа дека некоја комисија ќе имал.
Остај ко така вели Илиевски, ќе го изненадиме. Ти оди на клизма пошто јадена си вели у 07ч.
Лелеее почнав и од тоа да плачам. Го прашувам бива ли без клизма.
Уште таа музичка желба ја остварувам и толку ми вели.
За 10 мин биди спремна ќе дојдат анестезиолозите да те видат и припремат.
Јас трк во веце и на прозор застанав со две цигари у уста. Едно лаки со вкус на боровница и едно малборо. Пушам ли пушам
И дојде време за долу.
Ме качија на количка и одиме долу да ме спремаат.
Коа се насобраа таму 100 души. Да ја виделе жената со 11 инвитра и толку дијагнози. Па почнаа со - браво , алал вера...
Слушам дека дури два анестезиолози и двајца гинеколози ќе има во сала. Дојде и педијатарот, наша блиска пријателка. Ми олесна.
Спиналната ми ја ставија лесно и брзо. Ништо не осетив. Стравот се уште го нема, адреналинот не расте. Мислите насочени само кон мм. Се јавува мм на др. Го молам др да не му се јавува никако. Бар дур не се породам. Почнувам да се нервирам дал ќе најде одма мм кој да го вози до Ск, се плашам нем случајно сам да вози...заборавам дека за 5 мин треба да се роди мојот син.
Одеднаш гледам вклучуваат камера од некој тел. Ќе снимале
Ми отрпнува све од половина надолу и таман да прашам кога ќе го вадат слушам ПЛАЧ. Толку јак што мислев тапанчето ќе ми пукне.таман да прашам Што е ова, слушам БРАВООО, честито син мајка. Ми го ставаат до лице , го бакнувам и плачам, липам, се тресам...
Ја слушам др Беса дека го оценува со 10/10.
3000 кг и 50 см се роди мојот Славен!
И навистина е славен.
Тоа го прокоментираа и докторите.
Др Неџипи му асистираше на Илиевски и вели- абре иди бегајте таму, и мене ме расплакавте

И така. Си го имам видеото од пораѓајот, имам слики.
Во никој случај не се надевав на ваков пораѓај.
Мојот принц дојде на свет во 13ч и 17 мин.
Четврто родено дете тој ден, прво машко

Маж го известиле веднаш така што му пратиле видео
Тој сеуште не може да ми го објасни чувството коа го видел.
Гром од ведро небо, само тоа го повторува.

Натаму веќе е сувишно да раскажувам, т.е ништо спектакуларно, освен што вечерта во 22 ч станав од кревет и изодев дури низ ходник.
Утредента во 08ч ми извадоа катетарот ( фактички после 18ч од царскиот) а јас во 09ч веќе пиев капучино во лименка и се разбира .
До вечерта лапнав и бурек.
Ми рекоа баланс јогурт требало, па послушав. Не знаев дека треба да ми напоменат дека јогуртот треба да се пие без бурек.

Ме испуштија после 3 дена, т.е на 01.01 веќе си бевме дома.
А тоа е вчера бре.
Ми се чини дека половина век има поминато од кога си го гушкам бубчето мое.
Маж сеуште не го е допрел со прст. Само го гледа, го мириса и плаче.
Плачам и јас.
А од Славен ни абер од плачење.
Само си јаде, кака и мочка.
И ужива во прегратките на мама.

Ејјјјјј
Станав мајка.
МАЈКА!!!!

Фала ти Господе, што друго да кажам

И не оставај никого без рожба, те молам!
Тешко е тоа , верувај ми
Кликни за проширување...

Sekoj den po nekolku pati ja otvaram temava, cekav da pises.
Naklon do zemja za hrabrosta i upornosta!
Vi posakuvam najprekrasni momenti so Slaven

DejziSk, 2 јануари 2022

#3681

На Damjana5, Lost angel, kuc и 5 други им се допаѓа ова.
elcezelce Форумски идол

Се зачлени на:

9 јануари 2011

Пораки:

3.118

Допаѓања:

20.936

Пол:

Женски

Bubce38 напиша: ↑

Конечно и јас во оваа тема.
Ќе се обидам да го доловам секој момент.

На 28 12 отидовме Чаир на редовна контрола. 37+2 бев. Во кола си ги имав ставено све што би ми требало со минимална надеж дека би ме примиле за пораѓај. Иако на претходната контрола изричито ми беа кажале дека пред 38+1 барем нема шанса да ме пораѓаат.
Кога ме прегледа др Илиевски на 28.12 најпрво ми рече дека све си е во ред и да појдам за 6 дена на нова контрола и тогаш најверојатно ќе ме задржат за пораѓај.
Јас како јас , почнав да плачам. У моментот ми текна да излажам дека веќе 2 дена послабо го осеќам бебето, дека имам болки долу ниското, дека не спијам по цели ноќи и имам страшно лошо претчувство ( само последново беше вистина).
Др се зачуди и замисли и ме однесе на доплер горе на патолошка да ме гледаат, таму имале некое најново ехо. Ја викна и др Шпишиќ и заедно ме гледаа едно 45 мин. Докторката малку испаничи околу протоците, почнаа да зборат нешто користејќи термини за мене скроз непознати. Го викнаа и мм и му објаснуваа стручно. Јас само разбрав дека нема ништо страшно, ама за секој случај би сакале да лежам на патолошка, да ме пратат и на 04.01 да ме породат.
Ме фати хистерија. Не ми се остснуваше за жива глава. Ајде маж ме убедуваше пола саат и со тешко срце останав.
И сега ми течат солзи коа ќе се сетам колку ни беше емотивна и тажна разделбата. Се испраќавме цел час, чиниш одам негде од каде нема враќање.
Си ја зедов торбицата за во болница и ме сместија на патолошка. Таму преполно. Све жени во 40та недела, викаат од болки, офкат, лелекаат.
А јас најгласна во плачење, рикам ко магарица по маж.
Ајде ме ставија на цтг, ми земаа крв, па заспав. На вечерната визита ми рекоа топ ми било цтг, како ништо ќе сум дотуркала до 38+. Уште толку се нанервирав. Срам ми беше веќе на секој еден др да му кажувам оти сакам да се породам одма и веднаш.
Помина ноќта некако. Но мене навистина почна ненормално да ме боли половината.
Утрото дојде др Илиевски да ме види и му кажав. Ме зеде пак на доплер. И пак ја викна др Шпишиќ. Овој пат лицата им беа позагрижени. Едино што разбрав е дека нешто протоците мислам биле уште подоближени од вчера и "нешто" било испод 0.7.
Шпишиќ која важи за др која е апсолутен поборник бебе да се носи бар до 39та му вели на мојот др - имаш дијабет, тежок стерилитет, тазе опериран карцином, ХОББ, висока тахикардија, леукопенија, возрасна трудница....
Нема што да чекаш му вели.
Прави вагинален преглед и терај. Јас сум ЗА.
И ОП, се виде дека сум и три прста отворена. Саатот 11:15. Илиевски вели- спремај се за клизма, кажувај на маж ти нека тргнува. Ама како да тргнува му велам, дежурен е, а и не можам да го добијам до 13ч, ми кажа дека некоја комисија ќе имал.
Остај ко така вели Илиевски, ќе го изненадиме. Ти оди на клизма пошто јадена си вели у 07ч.
Лелеее почнав и од тоа да плачам. Го прашувам бива ли без клизма.
Уште таа музичка желба ја остварувам и толку ми вели.
За 10 мин биди спремна ќе дојдат анестезиолозите да те видат и припремат.
Јас трк во веце и на прозор застанав со две цигари у уста. Едно лаки со вкус на боровница и едно малборо. Пушам ли пушам
И дојде време за долу.
Ме качија на количка и одиме долу да ме спремаат.
Коа се насобраа таму 100 души. Да ја виделе жената со 11 инвитра и толку дијагнози. Па почнаа со - браво , алал вера...
Слушам дека дури два анестезиолози и двајца гинеколози ќе има во сала. Дојде и педијатарот, наша блиска пријателка. Ми олесна.
Спиналната ми ја ставија лесно и брзо. Ништо не осетив. Стравот се уште го нема, адреналинот не расте. Мислите насочени само кон мм. Се јавува мм на др. Го молам др да не му се јавува никако. Бар дур не се породам. Почнувам да се нервирам дал ќе најде одма мм кој да го вози до Ск, се плашам нем случајно сам да вози...заборавам дека за 5 мин треба да се роди мојот син.
Одеднаш гледам вклучуваат камера од некој тел. Ќе снимале
Ми отрпнува све од половина надолу и таман да прашам кога ќе го вадат слушам ПЛАЧ. Толку јак што мислев тапанчето ќе ми пукне.таман да прашам Што е ова, слушам БРАВООО, честито син мајка. Ми го ставаат до лице , го бакнувам и плачам, липам, се тресам...
Ја слушам др Беса дека го оценува со 10/10.
3000 кг и 50 см се роди мојот Славен!
И навистина е славен.
Тоа го прокоментираа и докторите.
Др Неџипи му асистираше на Илиевски и вели- абре иди бегајте таму, и мене ме расплакавте

И така. Си го имам видеото од пораѓајот, имам слики.
Во никој случај не се надевав на ваков пораѓај.
Мојот принц дојде на свет во 13ч и 17 мин.
Четврто родено дете тој ден, прво машко

Маж го известиле веднаш така што му пратиле видео
Тој сеуште не може да ми го објасни чувството коа го видел.
Гром од ведро небо, само тоа го повторува.

Натаму веќе е сувишно да раскажувам, т.е ништо спектакуларно, освен што вечерта во 22 ч станав од кревет и изодев дури низ ходник.
Утредента во 08ч ми извадоа катетарот ( фактички после 18ч од царскиот) а јас во 09ч веќе пиев капучино во лименка и се разбира .
До вечерта лапнав и бурек.
Ми рекоа баланс јогурт требало, па послушав. Не знаев дека треба да ми напоменат дека јогуртот треба да се пие без бурек.

Ме испуштија после 3 дена, т.е на 01.01 веќе си бевме дома.
А тоа е вчера бре.
Ми се чини дека половина век има поминато од кога си го гушкам бубчето мое.
Маж сеуште не го е допрел со прст. Само го гледа, го мириса и плаче.
Плачам и јас.
А од Славен ни абер од плачење.
Само си јаде, кака и мочка.
И ужива во прегратките на мама.

Ејјјјјј
Станав мајка.
МАЈКА!!!!

Фала ти Господе, што друго да кажам

И не оставај никого без рожба, те молам!
Тешко е тоа , верувај ми
Кликни за проширување...

Честитки од се срце, да е жив и здрав Славен само радост да ви носи

elcezelce, 2 јануари 2022

#3682

На Lost angel, Hortenzija, LejlaD и 1 друга личност им се допаѓа ова.
Kitten Форумски идол

Се зачлени на:

27 ноември 2009

Пораки:

9.375

Допаѓања:

42.197

Пол:

Женски

@Bubce38 не сум од плачките, ама алал вера како раскажуваш, уживам да те читам Ме изнасмеа за двете цигари во уста и буречето, ал' нек пукни душмани, ти си жена што знае што сака.
Многу убава приказна, да сте живи и здрави!

Kitten, 2 јануари 2022

#3683

На Unread, Lost angel, Oneo и 14 други им се допаѓа ова.
Tinkerbell11 Популарен член

Се зачлени на:

14 мај 2019

Пораки:

593

Допаѓања:

1.835

Пол:

Женски

Bubce38 напиша: ↑

Конечно и јас во оваа тема.
Ќе се обидам да го доловам секој момент.

На 28 12 отидовме Чаир на редовна контрола. 37+2 бев. Во кола си ги имав ставено све што би ми требало со минимална надеж дека би ме примиле за пораѓај. Иако на претходната контрола изричито ми беа кажале дека пред 38+1 барем нема шанса да ме пораѓаат.
Кога ме прегледа др Илиевски на 28.12 најпрво ми рече дека све си е во ред и да појдам за 6 дена на нова контрола и тогаш најверојатно ќе ме задржат за пораѓај.
Јас како јас , почнав да плачам. У моментот ми текна да излажам дека веќе 2 дена послабо го осеќам бебето, дека имам болки долу ниското, дека не спијам по цели ноќи и имам страшно лошо претчувство ( само последново беше вистина).
Др се зачуди и замисли и ме однесе на доплер горе на патолошка да ме гледаат, таму имале некое најново ехо. Ја викна и др Шпишиќ и заедно ме гледаа едно 45 мин. Докторката малку испаничи околу протоците, почнаа да зборат нешто користејќи термини за мене скроз непознати. Го викнаа и мм и му објаснуваа стручно. Јас само разбрав дека нема ништо страшно, ама за секој случај би сакале да лежам на патолошка, да ме пратат и на 04.01 да ме породат.
Ме фати хистерија. Не ми се остснуваше за жива глава. Ајде маж ме убедуваше пола саат и со тешко срце останав.
И сега ми течат солзи коа ќе се сетам колку ни беше емотивна и тажна разделбата. Се испраќавме цел час, чиниш одам негде од каде нема враќање.
Си ја зедов торбицата за во болница и ме сместија на патолошка. Таму преполно. Све жени во 40та недела, викаат од болки, офкат, лелекаат.
А јас најгласна во плачење, рикам ко магарица по маж.
Ајде ме ставија на цтг, ми земаа крв, па заспав. На вечерната визита ми рекоа топ ми било цтг, како ништо ќе сум дотуркала до 38+. Уште толку се нанервирав. Срам ми беше веќе на секој еден др да му кажувам оти сакам да се породам одма и веднаш.
Помина ноќта некако. Но мене навистина почна ненормално да ме боли половината.
Утрото дојде др Илиевски да ме види и му кажав. Ме зеде пак на доплер. И пак ја викна др Шпишиќ. Овој пат лицата им беа позагрижени. Едино што разбрав е дека нешто протоците мислам биле уште подоближени од вчера и "нешто" било испод 0.7.
Шпишиќ која важи за др која е апсолутен поборник бебе да се носи бар до 39та му вели на мојот др - имаш дијабет, тежок стерилитет, тазе опериран карцином, ХОББ, висока тахикардија, леукопенија, возрасна трудница....
Нема што да чекаш му вели.
Прави вагинален преглед и терај. Јас сум ЗА.
И ОП, се виде дека сум и три прста отворена. Саатот 11:15. Илиевски вели- спремај се за клизма, кажувај на маж ти нека тргнува. Ама како да тргнува му велам, дежурен е, а и не можам да го добијам до 13ч, ми кажа дека некоја комисија ќе имал.
Остај ко така вели Илиевски, ќе го изненадиме. Ти оди на клизма пошто јадена си вели у 07ч.
Лелеее почнав и од тоа да плачам. Го прашувам бива ли без клизма.
Уште таа музичка желба ја остварувам и толку ми вели.
За 10 мин биди спремна ќе дојдат анестезиолозите да те видат и припремат.
Јас трк во веце и на прозор застанав со две цигари у уста. Едно лаки со вкус на боровница и едно малборо. Пушам ли пушам
И дојде време за долу.
Ме качија на количка и одиме долу да ме спремаат.
Коа се насобраа таму 100 души. Да ја виделе жената со 11 инвитра и толку дијагнози. Па почнаа со - браво , алал вера...
Слушам дека дури два анестезиолози и двајца гинеколози ќе има во сала. Дојде и педијатарот, наша блиска пријателка. Ми олесна.
Спиналната ми ја ставија лесно и брзо. Ништо не осетив. Стравот се уште го нема, адреналинот не расте. Мислите насочени само кон мм. Се јавува мм на др. Го молам др да не му се јавува никако. Бар дур не се породам. Почнувам да се нервирам дал ќе најде одма мм кој да го вози до Ск, се плашам нем случајно сам да вози...заборавам дека за 5 мин треба да се роди мојот син.
Одеднаш гледам вклучуваат камера од некој тел. Ќе снимале
Ми отрпнува све од половина надолу и таман да прашам кога ќе го вадат слушам ПЛАЧ. Толку јак што мислев тапанчето ќе ми пукне.таман да прашам Што е ова, слушам БРАВООО, честито син мајка. Ми го ставаат до лице , го бакнувам и плачам, липам, се тресам...
Ја слушам др Беса дека го оценува со 10/10.
3000 кг и 50 см се роди мојот Славен!
И навистина е славен.
Тоа го прокоментираа и докторите.
Др Неџипи му асистираше на Илиевски и вели- абре иди бегајте таму, и мене ме расплакавте

И така. Си го имам видеото од пораѓајот, имам слики.
Во никој случај не се надевав на ваков пораѓај.
Мојот принц дојде на свет во 13ч и 17 мин.
Четврто родено дете тој ден, прво машко

Маж го известиле веднаш така што му пратиле видео
Тој сеуште не може да ми го објасни чувството коа го видел.
Гром од ведро небо, само тоа го повторува.

Натаму веќе е сувишно да раскажувам, т.е ништо спектакуларно, освен што вечерта во 22 ч станав од кревет и изодев дури низ ходник.
Утредента во 08ч ми извадоа катетарот ( фактички после 18ч од царскиот) а јас во 09ч веќе пиев капучино во лименка и се разбира .
До вечерта лапнав и бурек.
Ми рекоа баланс јогурт требало, па послушав. Не знаев дека треба да ми напоменат дека јогуртот треба да се пие без бурек.

Ме испуштија после 3 дена, т.е на 01.01 веќе си бевме дома.
А тоа е вчера бре.
Ми се чини дека половина век има поминато од кога си го гушкам бубчето мое.
Маж сеуште не го е допрел со прст. Само го гледа, го мириса и плаче.
Плачам и јас.
А од Славен ни абер од плачење.
Само си јаде, кака и мочка.
И ужива во прегратките на мама.

Ејјјјјј
Станав мајка.
МАЈКА!!!!

Фала ти Господе, што друго да кажам

И не оставај никого без рожба, те молам!
Тешко е тоа , верувај ми
Кликни за проширување...

Нека е жив и здрав и цел живот да се радувате со него и за него.
И мене ме расплака

Tinkerbell11, 3 јануари 2022

#3684

На Lost angel, Hortenzija, LejlaD и 1 друга личност им се допаѓа ова.
Emotional123 Форумски идол

Се зачлени на:

5 јули 2011

Пораки:

8.585

Допаѓања:

40.013

Пол:

Женски

Bubce38 напиша: ↑

Конечно и јас во оваа тема.
Ќе се обидам да го доловам секој момент.

На 28 12 отидовме Чаир на редовна контрола. 37+2 бев. Во кола си ги имав ставено све што би ми требало со минимална надеж дека би ме примиле за пораѓај. Иако на претходната контрола изричито ми беа кажале дека пред 38+1 барем нема шанса да ме пораѓаат.
Кога ме прегледа др Илиевски на 28.12 најпрво ми рече дека све си е во ред и да појдам за 6 дена на нова контрола и тогаш најверојатно ќе ме задржат за пораѓај.
Јас како јас , почнав да плачам. У моментот ми текна да излажам дека веќе 2 дена послабо го осеќам бебето, дека имам болки долу ниското, дека не спијам по цели ноќи и имам страшно лошо претчувство ( само последново беше вистина).
Др се зачуди и замисли и ме однесе на доплер горе на патолошка да ме гледаат, таму имале некое најново ехо. Ја викна и др Шпишиќ и заедно ме гледаа едно 45 мин. Докторката малку испаничи околу протоците, почнаа да зборат нешто користејќи термини за мене скроз непознати. Го викнаа и мм и му објаснуваа стручно. Јас само разбрав дека нема ништо страшно, ама за секој случај би сакале да лежам на патолошка, да ме пратат и на 04.01 да ме породат.
Ме фати хистерија. Не ми се остснуваше за жива глава. Ајде маж ме убедуваше пола саат и со тешко срце останав.
И сега ми течат солзи коа ќе се сетам колку ни беше емотивна и тажна разделбата. Се испраќавме цел час, чиниш одам негде од каде нема враќање.
Си ја зедов торбицата за во болница и ме сместија на патолошка. Таму преполно. Све жени во 40та недела, викаат од болки, офкат, лелекаат.
А јас најгласна во плачење, рикам ко магарица по маж.
Ајде ме ставија на цтг, ми земаа крв, па заспав. На вечерната визита ми рекоа топ ми било цтг, како ништо ќе сум дотуркала до 38+. Уште толку се нанервирав. Срам ми беше веќе на секој еден др да му кажувам оти сакам да се породам одма и веднаш.
Помина ноќта некако. Но мене навистина почна ненормално да ме боли половината.
Утрото дојде др Илиевски да ме види и му кажав. Ме зеде пак на доплер. И пак ја викна др Шпишиќ. Овој пат лицата им беа позагрижени. Едино што разбрав е дека нешто протоците мислам биле уште подоближени од вчера и "нешто" било испод 0.7.
Шпишиќ која важи за др која е апсолутен поборник бебе да се носи бар до 39та му вели на мојот др - имаш дијабет, тежок стерилитет, тазе опериран карцином, ХОББ, висока тахикардија, леукопенија, возрасна трудница....
Нема што да чекаш му вели.
Прави вагинален преглед и терај. Јас сум ЗА.
И ОП, се виде дека сум и три прста отворена. Саатот 11:15. Илиевски вели- спремај се за клизма, кажувај на маж ти нека тргнува. Ама како да тргнува му велам, дежурен е, а и не можам да го добијам до 13ч, ми кажа дека некоја комисија ќе имал.
Остај ко така вели Илиевски, ќе го изненадиме. Ти оди на клизма пошто јадена си вели у 07ч.
Лелеее почнав и од тоа да плачам. Го прашувам бива ли без клизма.
Уште таа музичка желба ја остварувам и толку ми вели.
За 10 мин биди спремна ќе дојдат анестезиолозите да те видат и припремат.
Јас трк во веце и на прозор застанав со две цигари у уста. Едно лаки со вкус на боровница и едно малборо. Пушам ли пушам
И дојде време за долу.
Ме качија на количка и одиме долу да ме спремаат.
Коа се насобраа таму 100 души. Да ја виделе жената со 11 инвитра и толку дијагнози. Па почнаа со - браво , алал вера...
Слушам дека дури два анестезиолози и двајца гинеколози ќе има во сала. Дојде и педијатарот, наша блиска пријателка. Ми олесна.
Спиналната ми ја ставија лесно и брзо. Ништо не осетив. Стравот се уште го нема, адреналинот не расте. Мислите насочени само кон мм. Се јавува мм на др. Го молам др да не му се јавува никако. Бар дур не се породам. Почнувам да се нервирам дал ќе најде одма мм кој да го вози до Ск, се плашам нем случајно сам да вози...заборавам дека за 5 мин треба да се роди мојот син.
Одеднаш гледам вклучуваат камера од некој тел. Ќе снимале
Ми отрпнува све од половина надолу и таман да прашам кога ќе го вадат слушам ПЛАЧ. Толку јак што мислев тапанчето ќе ми пукне.таман да прашам Што е ова, слушам БРАВООО, честито син мајка. Ми го ставаат до лице , го бакнувам и плачам, липам, се тресам...
Ја слушам др Беса дека го оценува со 10/10.
3000 кг и 50 см се роди мојот Славен!
И навистина е славен.
Тоа го прокоментираа и докторите.
Др Неџипи му асистираше на Илиевски и вели- абре иди бегајте таму, и мене ме расплакавте

И така. Си го имам видеото од пораѓајот, имам слики.
Во никој случај не се надевав на ваков пораѓај.
Мојот принц дојде на свет во 13ч и 17 мин.
Четврто родено дете тој ден, прво машко

Маж го известиле веднаш така што му пратиле видео
Тој сеуште не може да ми го објасни чувството коа го видел.
Гром од ведро небо, само тоа го повторува.

Натаму веќе е сувишно да раскажувам, т.е ништо спектакуларно, освен што вечерта во 22 ч станав од кревет и изодев дури низ ходник.
Утредента во 08ч ми извадоа катетарот ( фактички после 18ч од царскиот) а јас во 09ч веќе пиев капучино во лименка и се разбира .
До вечерта лапнав и бурек.
Ми рекоа баланс јогурт требало, па послушав. Не знаев дека треба да ми напоменат дека јогуртот треба да се пие без бурек.

Ме испуштија после 3 дена, т.е на 01.01 веќе си бевме дома.
А тоа е вчера бре.
Ми се чини дека половина век има поминато од кога си го гушкам бубчето мое.
Маж сеуште не го е допрел со прст. Само го гледа, го мириса и плаче.
Плачам и јас.
А од Славен ни абер од плачење.
Само си јаде, кака и мочка.
И ужива во прегратките на мама.

Ејјјјјј
Станав мајка.
МАЈКА!!!!

Фала ти Господе, што друго да кажам

И не оставај никого без рожба, те молам!
Тешко е тоа , верувај ми
Кликни за проширување...

Дојдов на темава да те барам, не знам ни јас како ама знаев дека ќе те има.
Не сум знаела некои работи за тебе, па ти си кралица жено!
Ме расплака, ме наежи и ме изнасмеа. Муж ми ме гледа како ме поминуваат 300 емоции во минута и се чуди што е работа па сега.
Честито, нека ви е жив и здрав, ти драга да се опоравиш набрзо и да уживаш.
Таа љубов не се опишува и иако не изгледа дека може повеќе, секој ден ќе се вљубувате се повеќе и повеќе во него.

Emotional123, 3 јануари 2022

#3685

На Lost angel, Freckles., Snowflake97 и 10 други им се допаѓа ова.
Chanell* Форумски идол

Се зачлени на:

24 септември 2016

Пораки:

4.393

Допаѓања:

32.817

Пол:

Женски

@Bubce38 Ме расплака и мене бе мајка, браво, честитки за синчето, горди да ве прави цел живот

Chanell*, 3 јануари 2022

#3686

На Hortenzija, LejlaD и Bubce38 им се допаѓа ова.
ray111 Истакнат член

Се зачлени на:

10 јануари 2016

Пораки:

206

Допаѓања:

297

Пол:

Женски

Bubce38 напиша: ↑

Конечно и јас во оваа тема.
Ќе се обидам да го доловам секој момент.

На 28 12 отидовме Чаир на редовна контрола. 37+2 бев. Во кола си ги имав ставено све што би ми требало со минимална надеж дека би ме примиле за пораѓај. Иако на претходната контрола изричито ми беа кажале дека пред 38+1 барем нема шанса да ме пораѓаат.
Кога ме прегледа др Илиевски на 28.12 најпрво ми рече дека све си е во ред и да појдам за 6 дена на нова контрола и тогаш најверојатно ќе ме задржат за пораѓај.
Јас како јас , почнав да плачам. У моментот ми текна да излажам дека веќе 2 дена послабо го осеќам бебето, дека имам болки долу ниското, дека не спијам по цели ноќи и имам страшно лошо претчувство ( само последново беше вистина).
Др се зачуди и замисли и ме однесе на доплер горе на патолошка да ме гледаат, таму имале некое најново ехо. Ја викна и др Шпишиќ и заедно ме гледаа едно 45 мин. Докторката малку испаничи околу протоците, почнаа да зборат нешто користејќи термини за мене скроз непознати. Го викнаа и мм и му објаснуваа стручно. Јас само разбрав дека нема ништо страшно, ама за секој случај би сакале да лежам на патолошка, да ме пратат и на 04.01 да ме породат.
Ме фати хистерија. Не ми се остснуваше за жива глава. Ајде маж ме убедуваше пола саат и со тешко срце останав.
И сега ми течат солзи коа ќе се сетам колку ни беше емотивна и тажна разделбата. Се испраќавме цел час, чиниш одам негде од каде нема враќање.
Си ја зедов торбицата за во болница и ме сместија на патолошка. Таму преполно. Све жени во 40та недела, викаат од болки, офкат, лелекаат.
А јас најгласна во плачење, рикам ко магарица по маж.
Ајде ме ставија на цтг, ми земаа крв, па заспав. На вечерната визита ми рекоа топ ми било цтг, како ништо ќе сум дотуркала до 38+. Уште толку се нанервирав. Срам ми беше веќе на секој еден др да му кажувам оти сакам да се породам одма и веднаш.
Помина ноќта некако. Но мене навистина почна ненормално да ме боли половината.
Утрото дојде др Илиевски да ме види и му кажав. Ме зеде пак на доплер. И пак ја викна др Шпишиќ. Овој пат лицата им беа позагрижени. Едино што разбрав е дека нешто протоците мислам биле уште подоближени од вчера и "нешто" било испод 0.7.
Шпишиќ која важи за др која е апсолутен поборник бебе да се носи бар до 39та му вели на мојот др - имаш дијабет, тежок стерилитет, тазе опериран карцином, ХОББ, висока тахикардија, леукопенија, возрасна трудница....
Нема што да чекаш му вели.
Прави вагинален преглед и терај. Јас сум ЗА.
И ОП, се виде дека сум и три прста отворена. Саатот 11:15. Илиевски вели- спремај се за клизма, кажувај на маж ти нека тргнува. Ама како да тргнува му велам, дежурен е, а и не можам да го добијам до 13ч, ми кажа дека некоја комисија ќе имал.
Остај ко така вели Илиевски, ќе го изненадиме. Ти оди на клизма пошто јадена си вели у 07ч.
Лелеее почнав и од тоа да плачам. Го прашувам бива ли без клизма.
Уште таа музичка желба ја остварувам и толку ми вели.
За 10 мин биди спремна ќе дојдат анестезиолозите да те видат и припремат.
Јас трк во веце и на прозор застанав со две цигари у уста. Едно лаки со вкус на боровница и едно малборо. Пушам ли пушам
И дојде време за долу.
Ме качија на количка и одиме долу да ме спремаат.
Коа се насобраа таму 100 души. Да ја виделе жената со 11 инвитра и толку дијагнози. Па почнаа со - браво , алал вера...
Слушам дека дури два анестезиолози и двајца гинеколози ќе има во сала. Дојде и педијатарот, наша блиска пријателка. Ми олесна.
Спиналната ми ја ставија лесно и брзо. Ништо не осетив. Стравот се уште го нема, адреналинот не расте. Мислите насочени само кон мм. Се јавува мм на др. Го молам др да не му се јавува никако. Бар дур не се породам. Почнувам да се нервирам дал ќе најде одма мм кој да го вози до Ск, се плашам нем случајно сам да вози...заборавам дека за 5 мин треба да се роди мојот син.
Одеднаш гледам вклучуваат камера од некој тел. Ќе снимале
Ми отрпнува све од половина надолу и таман да прашам кога ќе го вадат слушам ПЛАЧ. Толку јак што мислев тапанчето ќе ми пукне.таман да прашам Што е ова, слушам БРАВООО, честито син мајка. Ми го ставаат до лице , го бакнувам и плачам, липам, се тресам...
Ја слушам др Беса дека го оценува со 10/10.
3000 кг и 50 см се роди мојот Славен!
И навистина е славен.
Тоа го прокоментираа и докторите.
Др Неџипи му асистираше на Илиевски и вели- абре иди бегајте таму, и мене ме расплакавте

И така. Си го имам видеото од пораѓајот, имам слики.
Во никој случај не се надевав на ваков пораѓај.
Мојот принц дојде на свет во 13ч и 17 мин.
Четврто родено дете тој ден, прво машко

Маж го известиле веднаш така што му пратиле видео
Тој сеуште не може да ми го објасни чувството коа го видел.
Гром од ведро небо, само тоа го повторува.

Натаму веќе е сувишно да раскажувам, т.е ништо спектакуларно, освен што вечерта во 22 ч станав од кревет и изодев дури низ ходник.
Утредента во 08ч ми извадоа катетарот ( фактички после 18ч од царскиот) а јас во 09ч веќе пиев капучино во лименка и се разбира .
До вечерта лапнав и бурек.
Ми рекоа баланс јогурт требало, па послушав. Не знаев дека треба да ми напоменат дека јогуртот треба да се пие без бурек.

Ме испуштија после 3 дена, т.е на 01.01 веќе си бевме дома.
А тоа е вчера бре.
Ми се чини дека половина век има поминато од кога си го гушкам бубчето мое.
Маж сеуште не го е допрел со прст. Само го гледа, го мириса и плаче.
Плачам и јас.
А од Славен ни абер од плачење.
Само си јаде, кака и мочка.
И ужива во прегратките на мама.

Ејјјјјј
Станав мајка.
МАЈКА!!!!

Фала ти Господе, што друго да кажам

И не оставај никого без рожба, те молам!
Тешко е тоа , верувај ми
Кликни за проширување...

Стснувам у 4:40 со болки у кичмава...и нешто ми текнува да отворам да видам да не случајно си пишала во породилни и оп тука си...браво, браво и браво за се...гушкајте се сега силно

ray111, 3 јануари 2022

#3687

На Hortenzija, LejlaD, NNA и 1 друга личност им се допаѓа ова.
marija305 Популарен член

Се зачлени на:

3 декември 2014

Пораки:

1.157

Допаѓања:

7.996

Пол:

Женски

@Bubce38 ме расплака. Честитки, нека е здрав и жив малиот, а на тебе брзо опоравување.

И мене ме породуваше Илиевски и сум презадоволна од него, многу брзо и лесно поминав. Кога ќе имам малку повеќе време ќе ви опишам се во детали

marija305, 3 јануари 2022

#3688

На Lost angel, mariz, azelea и 5 други им се допаѓа ова.
BelataMasai Популарен член

Се зачлени на:

19 септември 2019

Пораки:

468

Допаѓања:

1.082

Пол:

Женски

Bubce38 напиша: ↑

Конечно и јас во оваа тема.
Ќе се обидам да го доловам секој момент.

На 28 12 отидовме Чаир на редовна контрола. 37+2 бев. Во кола си ги имав ставено све што би ми требало со минимална надеж дека би ме примиле за пораѓај. Иако на претходната контрола изричито ми беа кажале дека пред 38+1 барем нема шанса да ме пораѓаат.
Кога ме прегледа др Илиевски на 28.12 најпрво ми рече дека све си е во ред и да појдам за 6 дена на нова контрола и тогаш најверојатно ќе ме задржат за пораѓај.
Јас како јас , почнав да плачам. У моментот ми текна да излажам дека веќе 2 дена послабо го осеќам бебето, дека имам болки долу ниското, дека не спијам по цели ноќи и имам страшно лошо претчувство ( само последново беше вистина).
Др се зачуди и замисли и ме однесе на доплер горе на патолошка да ме гледаат, таму имале некое најново ехо. Ја викна и др Шпишиќ и заедно ме гледаа едно 45 мин. Докторката малку испаничи околу протоците, почнаа да зборат нешто користејќи термини за мене скроз непознати. Го викнаа и мм и му објаснуваа стручно. Јас само разбрав дека нема ништо страшно, ама за секој случај би сакале да лежам на патолошка, да ме пратат и на 04.01 да ме породат.
Ме фати хистерија. Не ми се остснуваше за жива глава. Ајде маж ме убедуваше пола саат и со тешко срце останав.
И сега ми течат солзи коа ќе се сетам колку ни беше емотивна и тажна разделбата. Се испраќавме цел час, чиниш одам негде од каде нема враќање.
Си ја зедов торбицата за во болница и ме сместија на патолошка. Таму преполно. Све жени во 40та недела, викаат од болки, офкат, лелекаат.
А јас најгласна во плачење, рикам ко магарица по маж.
Ајде ме ставија на цтг, ми земаа крв, па заспав. На вечерната визита ми рекоа топ ми било цтг, како ништо ќе сум дотуркала до 38+. Уште толку се нанервирав. Срам ми беше веќе на секој еден др да му кажувам оти сакам да се породам одма и веднаш.
Помина ноќта некако. Но мене навистина почна ненормално да ме боли половината.
Утрото дојде др Илиевски да ме види и му кажав. Ме зеде пак на доплер. И пак ја викна др Шпишиќ. Овој пат лицата им беа позагрижени. Едино што разбрав е дека нешто протоците мислам биле уште подоближени од вчера и "нешто" било испод 0.7.
Шпишиќ која важи за др која е апсолутен поборник бебе да се носи бар до 39та му вели на мојот др - имаш дијабет, тежок стерилитет, тазе опериран карцином, ХОББ, висока тахикардија, леукопенија, возрасна трудница....
Нема што да чекаш му вели.
Прави вагинален преглед и терај. Јас сум ЗА.
И ОП, се виде дека сум и три прста отворена. Саатот 11:15. Илиевски вели- спремај се за клизма, кажувај на маж ти нека тргнува. Ама како да тргнува му велам, дежурен е, а и не можам да го добијам до 13ч, ми кажа дека некоја комисија ќе имал.
Остај ко така вели Илиевски, ќе го изненадиме. Ти оди на клизма пошто јадена си вели у 07ч.
Лелеее почнав и од тоа да плачам. Го прашувам бива ли без клизма.
Уште таа музичка желба ја остварувам и толку ми вели.
За 10 мин биди спремна ќе дојдат анестезиолозите да те видат и припремат.
Јас трк во веце и на прозор застанав со две цигари у уста. Едно лаки со вкус на боровница и едно малборо. Пушам ли пушам
И дојде време за долу.
Ме качија на количка и одиме долу да ме спремаат.
Коа се насобраа таму 100 души. Да ја виделе жената со 11 инвитра и толку дијагнози. Па почнаа со - браво , алал вера...
Слушам дека дури два анестезиолози и двајца гинеколози ќе има во сала. Дојде и педијатарот, наша блиска пријателка. Ми олесна.
Спиналната ми ја ставија лесно и брзо. Ништо не осетив. Стравот се уште го нема, адреналинот не расте. Мислите насочени само кон мм. Се јавува мм на др. Го молам др да не му се јавува никако. Бар дур не се породам. Почнувам да се нервирам дал ќе најде одма мм кој да го вози до Ск, се плашам нем случајно сам да вози...заборавам дека за 5 мин треба да се роди мојот син.
Одеднаш гледам вклучуваат камера од некој тел. Ќе снимале
Ми отрпнува све од половина надолу и таман да прашам кога ќе го вадат слушам ПЛАЧ. Толку јак што мислев тапанчето ќе ми пукне.таман да прашам Што е ова, слушам БРАВООО, честито син мајка. Ми го ставаат до лице , го бакнувам и плачам, липам, се тресам...
Ја слушам др Беса дека го оценува со 10/10.
3000 кг и 50 см се роди мојот Славен!
И навистина е славен.
Тоа го прокоментираа и докторите.
Др Неџипи му асистираше на Илиевски и вели- абре иди бегајте таму, и мене ме расплакавте

И така. Си го имам видеото од пораѓајот, имам слики.
Во никој случај не се надевав на ваков пораѓај.
Мојот принц дојде на свет во 13ч и 17 мин.
Четврто родено дете тој ден, прво машко

Маж го известиле веднаш така што му пратиле видео
Тој сеуште не може да ми го објасни чувството коа го видел.
Гром од ведро небо, само тоа го повторува.

Натаму веќе е сувишно да раскажувам, т.е ништо спектакуларно, освен што вечерта во 22 ч станав од кревет и изодев дури низ ходник.
Утредента во 08ч ми извадоа катетарот ( фактички после 18ч од царскиот) а јас во 09ч веќе пиев капучино во лименка и се разбира .
До вечерта лапнав и бурек.
Ми рекоа баланс јогурт требало, па послушав. Не знаев дека треба да ми напоменат дека јогуртот треба да се пие без бурек.

Ме испуштија после 3 дена, т.е на 01.01 веќе си бевме дома.
А тоа е вчера бре.
Ми се чини дека половина век има поминато од кога си го гушкам бубчето мое.
Маж сеуште не го е допрел со прст. Само го гледа, го мириса и плаче.
Плачам и јас.
А од Славен ни абер од плачење.
Само си јаде, кака и мочка.
И ужива во прегратките на мама.

Ејјјјјј
Станав мајка.
МАЈКА!!!!

Фала ти Господе, што друго да кажам

И не оставај никого без рожба, те молам!
Тешко е тоа , верувај ми
Кликни за проширување...

Ме расплака
Нека е здрав и жив јунакот

BelataMasai, 3 јануари 2022

#3689

На Lost angel, Rubiii, Hortenzija и 2 други им се допаѓа ова.
Lili90 Истакнат член

Се зачлени на:

2 август 2020

Пораки:

649

Допаѓања:

984

Пол:

Женски

Bubce38 напиша: ↑

Конечно и јас во оваа тема.
Ќе се обидам да го доловам секој момент.

На 28 12 отидовме Чаир на редовна контрола. 37+2 бев. Во кола си ги имав ставено све што би ми требало со минимална надеж дека би ме примиле за пораѓај. Иако на претходната контрола изричито ми беа кажале дека пред 38+1 барем нема шанса да ме пораѓаат.
Кога ме прегледа др Илиевски на 28.12 најпрво ми рече дека све си е во ред и да појдам за 6 дена на нова контрола и тогаш најверојатно ќе ме задржат за пораѓај.
Јас како јас , почнав да плачам. У моментот ми текна да излажам дека веќе 2 дена послабо го осеќам бебето, дека имам болки долу ниското, дека не спијам по цели ноќи и имам страшно лошо претчувство ( само последново беше вистина).
Др се зачуди и замисли и ме однесе на доплер горе на патолошка да ме гледаат, таму имале некое најново ехо. Ја викна и др Шпишиќ и заедно ме гледаа едно 45 мин. Докторката малку испаничи околу протоците, почнаа да зборат нешто користејќи термини за мене скроз непознати. Го викнаа и мм и му објаснуваа стручно. Јас само разбрав дека нема ништо страшно, ама за секој случај би сакале да лежам на патолошка, да ме пратат и на 04.01 да ме породат.
Ме фати хистерија. Не ми се остснуваше за жива глава. Ајде маж ме убедуваше пола саат и со тешко срце останав.
И сега ми течат солзи коа ќе се сетам колку ни беше емотивна и тажна разделбата. Се испраќавме цел час, чиниш одам негде од каде нема враќање.
Си ја зедов торбицата за во болница и ме сместија на патолошка. Таму преполно. Све жени во 40та недела, викаат од болки, офкат, лелекаат.
А јас најгласна во плачење, рикам ко магарица по маж.
Ајде ме ставија на цтг, ми земаа крв, па заспав. На вечерната визита ми рекоа топ ми било цтг, како ништо ќе сум дотуркала до 38+. Уште толку се нанервирав. Срам ми беше веќе на секој еден др да му кажувам оти сакам да се породам одма и веднаш.
Помина ноќта некако. Но мене навистина почна ненормално да ме боли половината.
Утрото дојде др Илиевски да ме види и му кажав. Ме зеде пак на доплер. И пак ја викна др Шпишиќ. Овој пат лицата им беа позагрижени. Едино што разбрав е дека нешто протоците мислам биле уште подоближени од вчера и "нешто" било испод 0.7.
Шпишиќ која важи за др која е апсолутен поборник бебе да се носи бар до 39та му вели на мојот др - имаш дијабет, тежок стерилитет, тазе опериран карцином, ХОББ, висока тахикардија, леукопенија, возрасна трудница....
Нема што да чекаш му вели.
Прави вагинален преглед и терај. Јас сум ЗА.
И ОП, се виде дека сум и три прста отворена. Саатот 11:15. Илиевски вели- спремај се за клизма, кажувај на маж ти нека тргнува. Ама како да тргнува му велам, дежурен е, а и не можам да го добијам до 13ч, ми кажа дека некоја комисија ќе имал.
Остај ко така вели Илиевски, ќе го изненадиме. Ти оди на клизма пошто јадена си вели у 07ч.
Лелеее почнав и од тоа да плачам. Го прашувам бива ли без клизма.
Уште таа музичка желба ја остварувам и толку ми вели.
За 10 мин биди спремна ќе дојдат анестезиолозите да те видат и припремат.
Јас трк во веце и на прозор застанав со две цигари у уста. Едно лаки со вкус на боровница и едно малборо. Пушам ли пушам
И дојде време за долу.
Ме качија на количка и одиме долу да ме спремаат.
Коа се насобраа таму 100 души. Да ја виделе жената со 11 инвитра и толку дијагнози. Па почнаа со - браво , алал вера...
Слушам дека дури два анестезиолози и двајца гинеколози ќе има во сала. Дојде и педијатарот, наша блиска пријателка. Ми олесна.
Спиналната ми ја ставија лесно и брзо. Ништо не осетив. Стравот се уште го нема, адреналинот не расте. Мислите насочени само кон мм. Се јавува мм на др. Го молам др да не му се јавува никако. Бар дур не се породам. Почнувам да се нервирам дал ќе најде одма мм кој да го вози до Ск, се плашам нем случајно сам да вози...заборавам дека за 5 мин треба да се роди мојот син.
Одеднаш гледам вклучуваат камера од некој тел. Ќе снимале
Ми отрпнува све од половина надолу и таман да прашам кога ќе го вадат слушам ПЛАЧ. Толку јак што мислев тапанчето ќе ми пукне.таман да прашам Што е ова, слушам БРАВООО, честито син мајка. Ми го ставаат до лице , го бакнувам и плачам, липам, се тресам...
Ја слушам др Беса дека го оценува со 10/10.
3000 кг и 50 см се роди мојот Славен!
И навистина е славен.
Тоа го прокоментираа и докторите.
Др Неџипи му асистираше на Илиевски и вели- абре иди бегајте таму, и мене ме расплакавте

И така. Си го имам видеото од пораѓајот, имам слики.
Во никој случај не се надевав на ваков пораѓај.
Мојот принц дојде на свет во 13ч и 17 мин.
Четврто родено дете тој ден, прво машко

Маж го известиле веднаш така што му пратиле видео
Тој сеуште не може да ми го објасни чувството коа го видел.
Гром од ведро небо, само тоа го повторува.

Натаму веќе е сувишно да раскажувам, т.е ништо спектакуларно, освен што вечерта во 22 ч станав од кревет и изодев дури низ ходник.
Утредента во 08ч ми извадоа катетарот ( фактички после 18ч од царскиот) а јас во 09ч веќе пиев капучино во лименка и се разбира .
До вечерта лапнав и бурек.
Ми рекоа баланс јогурт требало, па послушав. Не знаев дека треба да ми напоменат дека јогуртот треба да се пие без бурек.

Ме испуштија после 3 дена, т.е на 01.01 веќе си бевме дома.
А тоа е вчера бре.
Ми се чини дека половина век има поминато од кога си го гушкам бубчето мое.
Маж сеуште не го е допрел со прст. Само го гледа, го мириса и плаче.
Плачам и јас.
А од Славен ни абер од плачење.
Само си јаде, кака и мочка.
И ужива во прегратките на мама.

Ејјјјјј
Станав мајка.
МАЈКА!!!!

Фала ти Господе, што друго да кажам

И не оставај никого без рожба, те молам!
Тешко е тоа , верувај ми
Кликни за проширување...

Значи се изнаплакав. Да сте живи и здрави! ♡

Lili90, 3 јануари 2022

#3690

На Lost angel, Hortenzija, LejlaD и 1 друга личност им се допаѓа ова.
Milobebence Форумски идол

Се зачлени на:

21 јули 2016

Пораки:

5.239

Допаѓања:

103.132

Пол:

Женски

@Bubce38 жив и здрав да е Славен голем да расте и радост да ви ниси.Честитки од .Сега гушкај го Славниот јунак храбра мајко.

Milobebence, 3 јануари 2022

#3691

На Dust, Lost angel, Bubce38 и 2 други им се допаѓа ова.
LejlaD Форумски идол

Се зачлени на:

24 април 2018

Пораки:

10.084

Допаѓања:

206.799

Пол:

Женски

Bubce38 напиша: ↑

Конечно и јас во оваа тема.
Ќе се обидам да го доловам секој момент.

На 28 12 отидовме Чаир на редовна контрола. 37+2 бев. Во кола си ги имав ставено све што би ми требало со минимална надеж дека би ме примиле за пораѓај. Иако на претходната контрола изричито ми беа кажале дека пред 38+1 барем нема шанса да ме пораѓаат.
Кога ме прегледа др Илиевски на 28.12 најпрво ми рече дека све си е во ред и да појдам за 6 дена на нова контрола и тогаш најверојатно ќе ме задржат за пораѓај.
Јас како јас , почнав да плачам. У моментот ми текна да излажам дека веќе 2 дена послабо го осеќам бебето, дека имам болки долу ниското, дека не спијам по цели ноќи и имам страшно лошо претчувство ( само последново беше вистина).
Др се зачуди и замисли и ме однесе на доплер горе на патолошка да ме гледаат, таму имале некое најново ехо. Ја викна и др Шпишиќ и заедно ме гледаа едно 45 мин. Докторката малку испаничи околу протоците, почнаа да зборат нешто користејќи термини за мене скроз непознати. Го викнаа и мм и му објаснуваа стручно. Јас само разбрав дека нема ништо страшно, ама за секој случај би сакале да лежам на патолошка, да ме пратат и на 04.01 да ме породат.
Ме фати хистерија. Не ми се остснуваше за жива глава. Ајде маж ме убедуваше пола саат и со тешко срце останав.
И сега ми течат солзи коа ќе се сетам колку ни беше емотивна и тажна разделбата. Се испраќавме цел час, чиниш одам негде од каде нема враќање.
Си ја зедов торбицата за во болница и ме сместија на патолошка. Таму преполно. Све жени во 40та недела, викаат од болки, офкат, лелекаат.
А јас најгласна во плачење, рикам ко магарица по маж.
Ајде ме ставија на цтг, ми земаа крв, па заспав. На вечерната визита ми рекоа топ ми било цтг, како ништо ќе сум дотуркала до 38+. Уште толку се нанервирав. Срам ми беше веќе на секој еден др да му кажувам оти сакам да се породам одма и веднаш.
Помина ноќта некако. Но мене навистина почна ненормално да ме боли половината.
Утрото дојде др Илиевски да ме види и му кажав. Ме зеде пак на доплер. И пак ја викна др Шпишиќ. Овој пат лицата им беа позагрижени. Едино што разбрав е дека нешто протоците мислам биле уште подоближени од вчера и "нешто" било испод 0.7.
Шпишиќ која важи за др која е апсолутен поборник бебе да се носи бар до 39та му вели на мојот др - имаш дијабет, тежок стерилитет, тазе опериран карцином, ХОББ, висока тахикардија, леукопенија, возрасна трудница....
Нема што да чекаш му вели.
Прави вагинален преглед и терај. Јас сум ЗА.
И ОП, се виде дека сум и три прста отворена. Саатот 11:15. Илиевски вели- спремај се за клизма, кажувај на маж ти нека тргнува. Ама како да тргнува му велам, дежурен е, а и не можам да го добијам до 13ч, ми кажа дека некоја комисија ќе имал.
Остај ко така вели Илиевски, ќе го изненадиме. Ти оди на клизма пошто јадена си вели у 07ч.
Лелеее почнав и од тоа да плачам. Го прашувам бива ли без клизма.
Уште таа музичка желба ја остварувам и толку ми вели.
За 10 мин биди спремна ќе дојдат анестезиолозите да те видат и припремат.
Јас трк во веце и на прозор застанав со две цигари у уста. Едно лаки со вкус на боровница и едно малборо. Пушам ли пушам
И дојде време за долу.
Ме качија на количка и одиме долу да ме спремаат.
Коа се насобраа таму 100 души. Да ја виделе жената со 11 инвитра и толку дијагнози. Па почнаа со - браво , алал вера...
Слушам дека дури два анестезиолози и двајца гинеколози ќе има во сала. Дојде и педијатарот, наша блиска пријателка. Ми олесна.
Спиналната ми ја ставија лесно и брзо. Ништо не осетив. Стравот се уште го нема, адреналинот не расте. Мислите насочени само кон мм. Се јавува мм на др. Го молам др да не му се јавува никако. Бар дур не се породам. Почнувам да се нервирам дал ќе најде одма мм кој да го вози до Ск, се плашам нем случајно сам да вози...заборавам дека за 5 мин треба да се роди мојот син.
Одеднаш гледам вклучуваат камера од некој тел. Ќе снимале
Ми отрпнува све од половина надолу и таман да прашам кога ќе го вадат слушам ПЛАЧ. Толку јак што мислев тапанчето ќе ми пукне.таман да прашам Што е ова, слушам БРАВООО, честито син мајка. Ми го ставаат до лице , го бакнувам и плачам, липам, се тресам...
Ја слушам др Беса дека го оценува со 10/10.
3000 кг и 50 см се роди мојот Славен!
И навистина е славен.
Тоа го прокоментираа и докторите.
Др Неџипи му асистираше на Илиевски и вели- абре иди бегајте таму, и мене ме расплакавте

И така. Си го имам видеото од пораѓајот, имам слики.
Во никој случај не се надевав на ваков пораѓај.
Мојот принц дојде на свет во 13ч и 17 мин.
Четврто родено дете тој ден, прво машко

Маж го известиле веднаш така што му пратиле видео
Тој сеуште не може да ми го објасни чувството коа го видел.
Гром од ведро небо, само тоа го повторува.

Натаму веќе е сувишно да раскажувам, т.е ништо спектакуларно, освен што вечерта во 22 ч станав од кревет и изодев дури низ ходник.
Утредента во 08ч ми извадоа катетарот ( фактички после 18ч од царскиот) а јас во 09ч веќе пиев капучино во лименка и се разбира .
До вечерта лапнав и бурек.
Ми рекоа баланс јогурт требало, па послушав. Не знаев дека треба да ми напоменат дека јогуртот треба да се пие без бурек.

Ме испуштија после 3 дена, т.е на 01.01 веќе си бевме дома.
А тоа е вчера бре.
Ми се чини дека половина век има поминато од кога си го гушкам бубчето мое.
Маж сеуште не го е допрел со прст. Само го гледа, го мириса и плаче.
Плачам и јас.
А од Славен ни абер од плачење.
Само си јаде, кака и мочка.
И ужива во прегратките на мама.

Ејјјјјј
Станав мајка.
МАЈКА!!!!

Фала ти Господе, што друго да кажам

И не оставај никого без рожба, те молам!
Тешко е тоа , верувај ми
Кликни за проширување...

LejlaD, 3 јануари 2022

#3692

На Dust, Lost angel, Bubce38 и 2 други им се допаѓа ова.
kostovaivana Популарен член

Се зачлени на:

21 април 2010

Пораки:

2.589

Допаѓања:

14.373

Пол:

Женски

Bubce38 напиша: ↑

Конечно и јас во оваа тема.
Ќе се обидам да го доловам секој момент.

На 28 12 отидовме Чаир на редовна контрола. 37+2 бев. Во кола си ги имав ставено све што би ми требало со минимална надеж дека би ме примиле за пораѓај. Иако на претходната контрола изричито ми беа кажале дека пред 38+1 барем нема шанса да ме пораѓаат.
Кога ме прегледа др Илиевски на 28.12 најпрво ми рече дека све си е во ред и да појдам за 6 дена на нова контрола и тогаш најверојатно ќе ме задржат за пораѓај.
Јас како јас , почнав да плачам. У моментот ми текна да излажам дека веќе 2 дена послабо го осеќам бебето, дека имам болки долу ниското, дека не спијам по цели ноќи и имам страшно лошо претчувство ( само последново беше вистина).
Др се зачуди и замисли и ме однесе на доплер горе на патолошка да ме гледаат, таму имале некое најново ехо. Ја викна и др Шпишиќ и заедно ме гледаа едно 45 мин. Докторката малку испаничи околу протоците, почнаа да зборат нешто користејќи термини за мене скроз непознати. Го викнаа и мм и му објаснуваа стручно. Јас само разбрав дека нема ништо страшно, ама за секој случај би сакале да лежам на патолошка, да ме пратат и на 04.01 да ме породат.
Ме фати хистерија. Не ми се остснуваше за жива глава. Ајде маж ме убедуваше пола саат и со тешко срце останав.
И сега ми течат солзи коа ќе се сетам колку ни беше емотивна и тажна разделбата. Се испраќавме цел час, чиниш одам негде од каде нема враќање.
Си ја зедов торбицата за во болница и ме сместија на патолошка. Таму преполно. Све жени во 40та недела, викаат од болки, офкат, лелекаат.
А јас најгласна во плачење, рикам ко магарица по маж.
Ајде ме ставија на цтг, ми земаа крв, па заспав. На вечерната визита ми рекоа топ ми било цтг, како ништо ќе сум дотуркала до 38+. Уште толку се нанервирав. Срам ми беше веќе на секој еден др да му кажувам оти сакам да се породам одма и веднаш.
Помина ноќта некако. Но мене навистина почна ненормално да ме боли половината.
Утрото дојде др Илиевски да ме види и му кажав. Ме зеде пак на доплер. И пак ја викна др Шпишиќ. Овој пат лицата им беа позагрижени. Едино што разбрав е дека нешто протоците мислам биле уште подоближени од вчера и "нешто" било испод 0.7.
Шпишиќ која важи за др која е апсолутен поборник бебе да се носи бар до 39та му вели на мојот др - имаш дијабет, тежок стерилитет, тазе опериран карцином, ХОББ, висока тахикардија, леукопенија, возрасна трудница....
Нема што да чекаш му вели.
Прави вагинален преглед и терај. Јас сум ЗА.
И ОП, се виде дека сум и три прста отворена. Саатот 11:15. Илиевски вели- спремај се за клизма, кажувај на маж ти нека тргнува. Ама како да тргнува му велам, дежурен е, а и не можам да го добијам до 13ч, ми кажа дека некоја комисија ќе имал.
Остај ко така вели Илиевски, ќе го изненадиме. Ти оди на клизма пошто јадена си вели у 07ч.
Лелеее почнав и од тоа да плачам. Го прашувам бива ли без клизма.
Уште таа музичка желба ја остварувам и толку ми вели.
За 10 мин биди спремна ќе дојдат анестезиолозите да те видат и припремат.
Јас трк во веце и на прозор застанав со две цигари у уста. Едно лаки со вкус на боровница и едно малборо. Пушам ли пушам
И дојде време за долу.
Ме качија на количка и одиме долу да ме спремаат.
Коа се насобраа таму 100 души. Да ја виделе жената со 11 инвитра и толку дијагнози. Па почнаа со - браво , алал вера...
Слушам дека дури два анестезиолози и двајца гинеколози ќе има во сала. Дојде и педијатарот, наша блиска пријателка. Ми олесна.
Спиналната ми ја ставија лесно и брзо. Ништо не осетив. Стравот се уште го нема, адреналинот не расте. Мислите насочени само кон мм. Се јавува мм на др. Го молам др да не му се јавува никако. Бар дур не се породам. Почнувам да се нервирам дал ќе најде одма мм кој да го вози до Ск, се плашам нем случајно сам да вози...заборавам дека за 5 мин треба да се роди мојот син.
Одеднаш гледам вклучуваат камера од некој тел. Ќе снимале
Ми отрпнува све од половина надолу и таман да прашам кога ќе го вадат слушам ПЛАЧ. Толку јак што мислев тапанчето ќе ми пукне.таман да прашам Што е ова, слушам БРАВООО, честито син мајка. Ми го ставаат до лице , го бакнувам и плачам, липам, се тресам...
Ја слушам др Беса дека го оценува со 10/10.
3000 кг и 50 см се роди мојот Славен!
И навистина е славен.
Тоа го прокоментираа и докторите.
Др Неџипи му асистираше на Илиевски и вели- абре иди бегајте таму, и мене ме расплакавте

И така. Си го имам видеото од пораѓајот, имам слики.
Во никој случај не се надевав на ваков пораѓај.
Мојот принц дојде на свет во 13ч и 17 мин.
Четврто родено дете тој ден, прво машко

Маж го известиле веднаш така што му пратиле видео
Тој сеуште не може да ми го објасни чувството коа го видел.
Гром од ведро небо, само тоа го повторува.

Натаму веќе е сувишно да раскажувам, т.е ништо спектакуларно, освен што вечерта во 22 ч станав од кревет и изодев дури низ ходник.
Утредента во 08ч ми извадоа катетарот ( фактички после 18ч од царскиот) а јас во 09ч веќе пиев капучино во лименка и се разбира .
До вечерта лапнав и бурек.
Ми рекоа баланс јогурт требало, па послушав. Не знаев дека треба да ми напоменат дека јогуртот треба да се пие без бурек.

Ме испуштија после 3 дена, т.е на 01.01 веќе си бевме дома.
А тоа е вчера бре.
Ми се чини дека половина век има поминато од кога си го гушкам бубчето мое.
Маж сеуште не го е допрел со прст. Само го гледа, го мириса и плаче.
Плачам и јас.
А од Славен ни абер од плачење.
Само си јаде, кака и мочка.
И ужива во прегратките на мама.

Ејјјјјј
Станав мајка.
МАЈКА!!!!

Фала ти Господе, што друго да кажам

И не оставај никого без рожба, те молам!
Тешко е тоа , верувај ми
Кликни за проширување...

Си поплакав и јас од убавини. Одвај чекав да пишеш во темава! Нека трепка!
Честитки бубче! Конечно си МАЈКА! Да си се гордееш со титулата. Славен (дечкото со преубаво име) да ве радува цел живот. Гушкајте се до бескрај!
А за тебе секоја чест за упорноста и истрајноста. Претрнлив пат имаш поминато ама вреди

kostovaivana, 3 јануари 2022

#3693

На Lost angel, Freckles., Bubce38 и 1 друга личност им се допаѓа ова.
Snowflake97 Популарен член

Се зачлени на:

8 ноември 2018

Пораки:

2.279

Допаѓања:

9.105

Пол:

Женски

@Bubce38 искрено не го знаев овој дел за дијагнозите и инвитрата за тебе, сигурно си поминала многу долг и тежок пат па секоја чест.
Со постот и ме изнасмеа и ме расплака во исто време.
Нека е жив и здрав Славен.

Snowflake97, 3 јануари 2022

#3694

На Lost angel, Bubce38 и IRBBB им се допаѓа ова.
teddy85 Истакнат член

Се зачлени на:

28 јануари 2019

Пораки:

354

Допаѓања:

429

Пол:

Женски

Bubce38 напиша: ↑

Конечно и јас во оваа тема.
Ќе се обидам да го доловам секој момент.

На 28 12 отидовме Чаир на редовна контрола. 37+2 бев. Во кола си ги имав ставено све што би ми требало со минимална надеж дека би ме примиле за пораѓај. Иако на претходната контрола изричито ми беа кажале дека пред 38+1 барем нема шанса да ме пораѓаат.
Кога ме прегледа др Илиевски на 28.12 најпрво ми рече дека све си е во ред и да појдам за 6 дена на нова контрола и тогаш најверојатно ќе ме задржат за пораѓај.
Јас како јас , почнав да плачам. У моментот ми текна да излажам дека веќе 2 дена послабо го осеќам бебето, дека имам болки долу ниското, дека не спијам по цели ноќи и имам страшно лошо претчувство ( само последново беше вистина).
Др се зачуди и замисли и ме однесе на доплер горе на патолошка да ме гледаат, таму имале некое најново ехо. Ја викна и др Шпишиќ и заедно ме гледаа едно 45 мин. Докторката малку испаничи околу протоците, почнаа да зборат нешто користејќи термини за мене скроз непознати. Го викнаа и мм и му објаснуваа стручно. Јас само разбрав дека нема ништо страшно, ама за секој случај би сакале да лежам на патолошка, да ме пратат и на 04.01 да ме породат.
Ме фати хистерија. Не ми се остснуваше за жива глава. Ајде маж ме убедуваше пола саат и со тешко срце останав.
И сега ми течат солзи коа ќе се сетам колку ни беше емотивна и тажна разделбата. Се испраќавме цел час, чиниш одам негде од каде нема враќање.
Си ја зедов торбицата за во болница и ме сместија на патолошка. Таму преполно. Све жени во 40та недела, викаат од болки, офкат, лелекаат.
А јас најгласна во плачење, рикам ко магарица по маж.
Ајде ме ставија на цтг, ми земаа крв, па заспав. На вечерната визита ми рекоа топ ми било цтг, како ништо ќе сум дотуркала до 38+. Уште толку се нанервирав. Срам ми беше веќе на секој еден др да му кажувам оти сакам да се породам одма и веднаш.
Помина ноќта некако. Но мене навистина почна ненормално да ме боли половината.
Утрото дојде др Илиевски да ме види и му кажав. Ме зеде пак на доплер. И пак ја викна др Шпишиќ. Овој пат лицата им беа позагрижени. Едино што разбрав е дека нешто протоците мислам биле уште подоближени од вчера и "нешто" било испод 0.7.
Шпишиќ која важи за др која е апсолутен поборник бебе да се носи бар до 39та му вели на мојот др - имаш дијабет, тежок стерилитет, тазе опериран карцином, ХОББ, висока тахикардија, леукопенија, возрасна трудница....
Нема што да чекаш му вели.
Прави вагинален преглед и терај. Јас сум ЗА.
И ОП, се виде дека сум и три прста отворена. Саатот 11:15. Илиевски вели- спремај се за клизма, кажувај на маж ти нека тргнува. Ама како да тргнува му велам, дежурен е, а и не можам да го добијам до 13ч, ми кажа дека некоја комисија ќе имал.
Остај ко така вели Илиевски, ќе го изненадиме. Ти оди на клизма пошто јадена си вели у 07ч.
Лелеее почнав и од тоа да плачам. Го прашувам бива ли без клизма.
Уште таа музичка желба ја остварувам и толку ми вели.
За 10 мин биди спремна ќе дојдат анестезиолозите да те видат и припремат.
Јас трк во веце и на прозор застанав со две цигари у уста. Едно лаки со вкус на боровница и едно малборо. Пушам ли пушам
И дојде време за долу.
Ме качија на количка и одиме долу да ме спремаат.
Коа се насобраа таму 100 души. Да ја виделе жената со 11 инвитра и толку дијагнози. Па почнаа со - браво , алал вера...
Слушам дека дури два анестезиолози и двајца гинеколози ќе има во сала. Дојде и педијатарот, наша блиска пријателка. Ми олесна.
Спиналната ми ја ставија лесно и брзо. Ништо не осетив. Стравот се уште го нема, адреналинот не расте. Мислите насочени само кон мм. Се јавува мм на др. Го молам др да не му се јавува никако. Бар дур не се породам. Почнувам да се нервирам дал ќе најде одма мм кој да го вози до Ск, се плашам нем случајно сам да вози...заборавам дека за 5 мин треба да се роди мојот син.
Одеднаш гледам вклучуваат камера од некој тел. Ќе снимале
Ми отрпнува све од половина надолу и таман да прашам кога ќе го вадат слушам ПЛАЧ. Толку јак што мислев тапанчето ќе ми пукне.таман да прашам Што е ова, слушам БРАВООО, честито син мајка. Ми го ставаат до лице , го бакнувам и плачам, липам, се тресам...
Ја слушам др Беса дека го оценува со 10/10.
3000 кг и 50 см се роди мојот Славен!
И навистина е славен.
Тоа го прокоментираа и докторите.
Др Неџипи му асистираше на Илиевски и вели- абре иди бегајте таму, и мене ме расплакавте

И така. Си го имам видеото од пораѓајот, имам слики.
Во никој случај не се надевав на ваков пораѓај.
Мојот принц дојде на свет во 13ч и 17 мин.
Четврто родено дете тој ден, прво машко

Маж го известиле веднаш така што му пратиле видео
Тој сеуште не може да ми го објасни чувството коа го видел.
Гром од ведро небо, само тоа го повторува.

Натаму веќе е сувишно да раскажувам, т.е ништо спектакуларно, освен што вечерта во 22 ч станав од кревет и изодев дури низ ходник.
Утредента во 08ч ми извадоа катетарот ( фактички после 18ч од царскиот) а јас во 09ч веќе пиев капучино во лименка и се разбира .
До вечерта лапнав и бурек.
Ми рекоа баланс јогурт требало, па послушав. Не знаев дека треба да ми напоменат дека јогуртот треба да се пие без бурек.

Ме испуштија после 3 дена, т.е на 01.01 веќе си бевме дома.
А тоа е вчера бре.
Ми се чини дека половина век има поминато од кога си го гушкам бубчето мое.
Маж сеуште не го е допрел со прст. Само го гледа, го мириса и плаче.
Плачам и јас.
А од Славен ни абер од плачење.
Само си јаде, кака и мочка.
И ужива во прегратките на мама.

Ејјјјјј
Станав мајка.
МАЈКА!!!!

Фала ти Господе, што друго да кажам

И не оставај никого без рожба, те молам!
Тешко е тоа , верувај ми
Кликни за проширување...

Zar moze nekoj da ostane bez solzi od ova.Da ste zivi I zdravi.Ti si golema inspiracija za mnogu zeni sto ne uspeale uste da se ostvarat kako majki

teddy85, 3 јануари 2022

#3695

На Lost angel, Bubce38 и IRBBB им се допаѓа ова.
Bella_Stella Форумски идол

Се зачлени на:

18 декември 2017

Пораки:

7.173

Допаѓања:

20.324

Пол:

Женски

@Bubce38 ти честитам од срце! Бог нека ве чува и нека ве награди само со убавини! Уживај во новата улога! ❤️

Bella_Stella, 3 јануари 2022

#3696

На Lost angel, Freckles. и Bubce38 им се допаѓа ова.
Stressed Out Популарен член

Се зачлени на:

19 октомври 2018

Пораки:

2.723

Допаѓања:

14.561

Пол:

Женски

@Bubce38 Голем е Господ,многу голем,жив и здрав да е Славен,само да ве радува,уживајте

Stressed Out, 3 јануари 2022

#3697

На Lost angel и Bubce38 им се допаѓа ова.
Lili4e Истакнат член

Се зачлени на:

7 февруари 2021

Пораки:

944

Допаѓања:

1.555

Пол:

Женски

Честито синче, живи и здрави сите да ни се.

се изнасмеав во делот кај мажот, паметот кај што ти бил во него, и јас така. Мислиш во неповрат одиш, нема то е посилно од тебе, емоции се тоа

Lili4e, 4 јануари 2022

#3698

На Oneo, baby 5 и Bubce38 им се допаѓа ова.
Twins256 Популарен член

Се зачлени на:

11 август 2020

Пораки:

806

Допаѓања:

6.648

Пол:

Женски

Bubce38 напиша: ↑

Конечно и јас во оваа тема.
Ќе се обидам да го доловам секој момент.

На 28 12 отидовме Чаир на редовна контрола. 37+2 бев. Во кола си ги имав ставено све што би ми требало со минимална надеж дека би ме примиле за пораѓај. Иако на претходната контрола изричито ми беа кажале дека пред 38+1 барем нема шанса да ме пораѓаат.
Кога ме прегледа др Илиевски на 28.12 најпрво ми рече дека све си е во ред и да појдам за 6 дена на нова контрола и тогаш најверојатно ќе ме задржат за пораѓај.
Јас како јас , почнав да плачам. У моментот ми текна да излажам дека веќе 2 дена послабо го осеќам бебето, дека имам болки долу ниското, дека не спијам по цели ноќи и имам страшно лошо претчувство ( само последново беше вистина).
Др се зачуди и замисли и ме однесе на доплер горе на патолошка да ме гледаат, таму имале некое најново ехо. Ја викна и др Шпишиќ и заедно ме гледаа едно 45 мин. Докторката малку испаничи околу протоците, почнаа да зборат нешто користејќи термини за мене скроз непознати. Го викнаа и мм и му објаснуваа стручно. Јас само разбрав дека нема ништо страшно, ама за секој случај би сакале да лежам на патолошка, да ме пратат и на 04.01 да ме породат.
Ме фати хистерија. Не ми се остснуваше за жива глава. Ајде маж ме убедуваше пола саат и со тешко срце останав.
И сега ми течат солзи коа ќе се сетам колку ни беше емотивна и тажна разделбата. Се испраќавме цел час, чиниш одам негде од каде нема враќање.
Си ја зедов торбицата за во болница и ме сместија на патолошка. Таму преполно. Све жени во 40та недела, викаат од болки, офкат, лелекаат.
А јас најгласна во плачење, рикам ко магарица по маж.
Ајде ме ставија на цтг, ми земаа крв, па заспав. На вечерната визита ми рекоа топ ми било цтг, како ништо ќе сум дотуркала до 38+. Уште толку се нанервирав. Срам ми беше веќе на секој еден др да му кажувам оти сакам да се породам одма и веднаш.
Помина ноќта некако. Но мене навистина почна ненормално да ме боли половината.
Утрото дојде др Илиевски да ме види и му кажав. Ме зеде пак на доплер. И пак ја викна др Шпишиќ. Овој пат лицата им беа позагрижени. Едино што разбрав е дека нешто протоците мислам биле уште подоближени од вчера и "нешто" било испод 0.7.
Шпишиќ која важи за др која е апсолутен поборник бебе да се носи бар до 39та му вели на мојот др - имаш дијабет, тежок стерилитет, тазе опериран карцином, ХОББ, висока тахикардија, леукопенија, возрасна трудница....
Нема што да чекаш му вели.
Прави вагинален преглед и терај. Јас сум ЗА.
И ОП, се виде дека сум и три прста отворена. Саатот 11:15. Илиевски вели- спремај се за клизма, кажувај на маж ти нека тргнува. Ама како да тргнува му велам, дежурен е, а и не можам да го добијам до 13ч, ми кажа дека некоја комисија ќе имал.
Остај ко така вели Илиевски, ќе го изненадиме. Ти оди на клизма пошто јадена си вели у 07ч.
Лелеее почнав и од тоа да плачам. Го прашувам бива ли без клизма.
Уште таа музичка желба ја остварувам и толку ми вели.
За 10 мин биди спремна ќе дојдат анестезиолозите да те видат и припремат.
Јас трк во веце и на прозор застанав со две цигари у уста. Едно лаки со вкус на боровница и едно малборо. Пушам ли пушам
И дојде време за долу.
Ме качија на количка и одиме долу да ме спремаат.
Коа се насобраа таму 100 души. Да ја виделе жената со 11 инвитра и толку дијагнози. Па почнаа со - браво , алал вера...
Слушам дека дури два анестезиолози и двајца гинеколози ќе има во сала. Дојде и педијатарот, наша блиска пријателка. Ми олесна.
Спиналната ми ја ставија лесно и брзо. Ништо не осетив. Стравот се уште го нема, адреналинот не расте. Мислите насочени само кон мм. Се јавува мм на др. Го молам др да не му се јавува никако. Бар дур не се породам. Почнувам да се нервирам дал ќе најде одма мм кој да го вози до Ск, се плашам нем случајно сам да вози...заборавам дека за 5 мин треба да се роди мојот син.
Одеднаш гледам вклучуваат камера од некој тел. Ќе снимале
Ми отрпнува све од половина надолу и таман да прашам кога ќе го вадат слушам ПЛАЧ. Толку јак што мислев тапанчето ќе ми пукне.таман да прашам Што е ова, слушам БРАВООО, честито син мајка. Ми го ставаат до лице , го бакнувам и плачам, липам, се тресам...
Ја слушам др Беса дека го оценува со 10/10.
3000 кг и 50 см се роди мојот Славен!
И навистина е славен.
Тоа го прокоментираа и докторите.
Др Неџипи му асистираше на Илиевски и вели- абре иди бегајте таму, и мене ме расплакавте

И така. Си го имам видеото од пораѓајот, имам слики.
Во никој случај не се надевав на ваков пораѓај.
Мојот принц дојде на свет во 13ч и 17 мин.
Четврто родено дете тој ден, прво машко

Маж го известиле веднаш така што му пратиле видео
Тој сеуште не може да ми го објасни чувството коа го видел.
Гром од ведро небо, само тоа го повторува.

Натаму веќе е сувишно да раскажувам, т.е ништо спектакуларно, освен што вечерта во 22 ч станав од кревет и изодев дури низ ходник.
Утредента во 08ч ми извадоа катетарот ( фактички после 18ч од царскиот) а јас во 09ч веќе пиев капучино во лименка и се разбира .
До вечерта лапнав и бурек.
Ми рекоа баланс јогурт требало, па послушав. Не знаев дека треба да ми напоменат дека јогуртот треба да се пие без бурек.

Ме испуштија после 3 дена, т.е на 01.01 веќе си бевме дома.
А тоа е вчера бре.
Ми се чини дека половина век има поминато од кога си го гушкам бубчето мое.
Маж сеуште не го е допрел со прст. Само го гледа, го мириса и плаче.
Плачам и јас.
А од Славен ни абер од плачење.
Само си јаде, кака и мочка.
И ужива во прегратките на мама.

Ејјјјјј
Станав мајка.
МАЈКА!!!!

Фала ти Господе, што друго да кажам

И не оставај никого без рожба, те молам!
Тешко е тоа , верувај ми
Кликни за проширување...

Тука не сум активна,но се надевам и посакувам што поскоро да дојдам во темава

@Bubce38 Буби...само за тебе пишувам тука...Ме расплака по петти пат !!!
Никогаш нема да го заборавам твоето патешествие..те читав мноогу пред да станам активна во вонтелесно...те читав и ти се восхитував..и пишав неколкупати,КАПА ТИ СИМНУВАМ жено за борбеноста, за истрајноста,за храброста,за трпението,за позитивниот дух,за твојата несебичност да се дадеш овде 100%...за све!!!
Те читав и си викав бррреејјјј женава од железо да беше,па ке се скршеше некаде...
Ама нееее....челичната Буби стана мајкааа...успеааа!!! МАЈКААА ЕЕЈЈЈ

Се радувам до небо за тебе...како за сестра ако ми веруваш...

Паркот жена борец треба на тебе да ти го посветат,и биста со твојот лик да напраат како си го гушкаш Славен на градите !!!❤❤❤

Од срце ви посакувам здравје,љубов, среќа и бериќет..Јунакот ваш да ви го разубавува секој миг од животот !!
Цел живот да бидете насмеани,

Фала ти што ме одбра и мене да бидам и јас дел од твоите блиски соборки,фала ти за секој совет,фала ти што несебично се даваш за сите нас,фала ти што стана наш херој и ни покажа дека сепак на крајот од тунелот постои светлина!!!
Ти стигна до светлината,јас сеуште не ја гледам...но знам дека наскоро ке светне,дури и ќе ме ослепи...

Ти сега уживај со твоето јуначе,зошто наскоро ке ни бидат потребни твоите породилни искуства и совети✊✊
Најсилно те гушкам❤❤

Twins256, 4 јануари 2022

#3699

На Unread, Dust, babybubu и 19 други им се допаѓа ова.
Capricorn Taurus Форумски идол

Се зачлени на:

27 јуни 2016

Пораки:

1.662

Допаѓања:

22.988

Пол:

Женски

Bubce38 напиша: ↑

Конечно и јас во оваа тема.
Ќе се обидам да го доловам секој момент.

На 28 12 отидовме Чаир на редовна контрола. 37+2 бев. Во кола си ги имав ставено све што би ми требало со минимална надеж дека би ме примиле за пораѓај. Иако на претходната контрола изричито ми беа кажале дека пред 38+1 барем нема шанса да ме пораѓаат.
Кога ме прегледа др Илиевски на 28.12 најпрво ми рече дека све си е во ред и да појдам за 6 дена на нова контрола и тогаш најверојатно ќе ме задржат за пораѓај.
Јас како јас , почнав да плачам. У моментот ми текна да излажам дека веќе 2 дена послабо го осеќам бебето, дека имам болки долу ниското, дека не спијам по цели ноќи и имам страшно лошо претчувство ( само последново беше вистина).
Др се зачуди и замисли и ме однесе на доплер горе на патолошка да ме гледаат, таму имале некое најново ехо. Ја викна и др Шпишиќ и заедно ме гледаа едно 45 мин. Докторката малку испаничи околу протоците, почнаа да зборат нешто користејќи термини за мене скроз непознати. Го викнаа и мм и му објаснуваа стручно. Јас само разбрав дека нема ништо страшно, ама за секој случај би сакале да лежам на патолошка, да ме пратат и на 04.01 да ме породат.
Ме фати хистерија. Не ми се остснуваше за жива глава. Ајде маж ме убедуваше пола саат и со тешко срце останав.
И сега ми течат солзи коа ќе се сетам колку ни беше емотивна и тажна разделбата. Се испраќавме цел час, чиниш одам негде од каде нема враќање.
Си ја зедов торбицата за во болница и ме сместија на патолошка. Таму преполно. Све жени во 40та недела, викаат од болки, офкат, лелекаат.
А јас најгласна во плачење, рикам ко магарица по маж.
Ајде ме ставија на цтг, ми земаа крв, па заспав. На вечерната визита ми рекоа топ ми било цтг, како ништо ќе сум дотуркала до 38+. Уште толку се нанервирав. Срам ми беше веќе на секој еден др да му кажувам оти сакам да се породам одма и веднаш.
Помина ноќта некако. Но мене навистина почна ненормално да ме боли половината.
Утрото дојде др Илиевски да ме види и му кажав. Ме зеде пак на доплер. И пак ја викна др Шпишиќ. Овој пат лицата им беа позагрижени. Едино што разбрав е дека нешто протоците мислам биле уште подоближени од вчера и "нешто" било испод 0.7.
Шпишиќ која важи за др која е апсолутен поборник бебе да се носи бар до 39та му вели на мојот др - имаш дијабет, тежок стерилитет, тазе опериран карцином, ХОББ, висока тахикардија, леукопенија, возрасна трудница....
Нема што да чекаш му вели.
Прави вагинален преглед и терај. Јас сум ЗА.
И ОП, се виде дека сум и три прста отворена. Саатот 11:15. Илиевски вели- спремај се за клизма, кажувај на маж ти нека тргнува. Ама како да тргнува му велам, дежурен е, а и не можам да го добијам до 13ч, ми кажа дека некоја комисија ќе имал.
Остај ко така вели Илиевски, ќе го изненадиме. Ти оди на клизма пошто јадена си вели у 07ч.
Лелеее почнав и од тоа да плачам. Го прашувам бива ли без клизма.
Уште таа музичка желба ја остварувам и толку ми вели.
За 10 мин биди спремна ќе дојдат анестезиолозите да те видат и припремат.
Јас трк во веце и на прозор застанав со две цигари у уста. Едно лаки со вкус на боровница и едно малборо. Пушам ли пушам
И дојде време за долу.
Ме качија на количка и одиме долу да ме спремаат.
Коа се насобраа таму 100 души. Да ја виделе жената со 11 инвитра и толку дијагнози. Па почнаа со - браво , алал вера...
Слушам дека дури два анестезиолози и двајца гинеколози ќе има во сала. Дојде и педијатарот, наша блиска пријателка. Ми олесна.
Спиналната ми ја ставија лесно и брзо. Ништо не осетив. Стравот се уште го нема, адреналинот не расте. Мислите насочени само кон мм. Се јавува мм на др. Го молам др да не му се јавува никако. Бар дур не се породам. Почнувам да се нервирам дал ќе најде одма мм кој да го вози до Ск, се плашам нем случајно сам да вози...заборавам дека за 5 мин треба да се роди мојот син.
Одеднаш гледам вклучуваат камера од некој тел. Ќе снимале
Ми отрпнува све од половина надолу и таман да прашам кога ќе го вадат слушам ПЛАЧ. Толку јак што мислев тапанчето ќе ми пукне.таман да прашам Што е ова, слушам БРАВООО, честито син мајка. Ми го ставаат до лице , го бакнувам и плачам, липам, се тресам...
Ја слушам др Беса дека го оценува со 10/10.
3000 кг и 50 см се роди мојот Славен!
И навистина е славен.
Тоа го прокоментираа и докторите.
Др Неџипи му асистираше на Илиевски и вели- абре иди бегајте таму, и мене ме расплакавте

И така. Си го имам видеото од пораѓајот, имам слики.
Во никој случај не се надевав на ваков пораѓај.
Мојот принц дојде на свет во 13ч и 17 мин.
Четврто родено дете тој ден, прво машко

Маж го известиле веднаш така што му пратиле видео
Тој сеуште не може да ми го објасни чувството коа го видел.
Гром од ведро небо, само тоа го повторува.

Натаму веќе е сувишно да раскажувам, т.е ништо спектакуларно, освен што вечерта во 22 ч станав од кревет и изодев дури низ ходник.
Утредента во 08ч ми извадоа катетарот ( фактички после 18ч од царскиот) а јас во 09ч веќе пиев капучино во лименка и се разбира .
До вечерта лапнав и бурек.
Ми рекоа баланс јогурт требало, па послушав. Не знаев дека треба да ми напоменат дека јогуртот треба да се пие без бурек.

Ме испуштија после 3 дена, т.е на 01.01 веќе си бевме дома.
А тоа е вчера бре.
Ми се чини дека половина век има поминато од кога си го гушкам бубчето мое.
Маж сеуште не го е допрел со прст. Само го гледа, го мириса и плаче.
Плачам и јас.
А од Славен ни абер од плачење.
Само си јаде, кака и мочка.
И ужива во прегратките на мама.

Ејјјјјј
Станав мајка.
МАЈКА!!!!

Фала ти Господе, што друго да кажам

И не оставај никого без рожба, те молам!
Тешко е тоа , верувај ми
Кликни за проширување...

Честитки Бубче од срце ти се радувам. Уживај во улогата на мајка волшебна е

Capricorn Taurus, 4 јануари 2022

#3700

На Lost angel, Bubce38 и ivance.. им се допаѓа ова.

(Мораш да се најавиш или зачлениш на форумот за да одговараш тука.)

Страница 185 од 229

Барај

Пребарувај само наслови

Испратено од член:: Оддели ги имињата со запирка.

Понови од:

Пребарај ја само оваа тема
Пребарај ја само оваа категорија
- Прикажи ги резултатите како теми