Породилни приказни

Честитки живи и здрави да сте

 

Не си единствена. На другарка ми другарка, и зема предвреме пари дека во било кое време ќе ја пораѓа, а кога дојде времето и и јавиле им се изнавикала, дека неможе кога ЌЕ И ТЕКНЕ да раѓа , она да доаѓа. На крај ја породи друг, зашто процес на пораѓање беше почнат и брзо се завршило.
А на колега жена му кога се пораѓаше, со 3 пати умотана врвка на бебето ја форсираше природно, на крај бебе кога се роди модро модро, немало реакција веднаш, и лежеа 1 месец.
Е сега има и ако си другарка блиска , те тинтра и си пиете кафенце пред пораѓај ( јатвра една 2 пати кај неа, ама деугарки се).
Јас и кажав на јатрва ми, што сака нека биде јас кај неа не идам. Реално освен од неа за Адела добар збор не сум чула јас, и дека на сите што ги знам што биле кај неа на договорено барала пари.
Ова е ЈАС што сум видела и чула. Но секој со свое искуство.

 

Пред месец дена, истото го имаш пишано за ДРУГА докторка од ГАК.
Ме интересира зошто сите твои другарки унапред плаќаат? И зошто воопшто плаќаат кога ете имале пример дека една од нив ја извисиле и работата не се завршила?

 

Да не си ме исмешала? Имам дадено коментар за докторка во чаир, за Шпишиќ и тоа позитивно.
Зашто плаќаат однапред незнам, може ради сигурност дека ете таа или тој доктор ќе ме пораѓа со сигурност. И другарката со колегата не се ни знаат за да знаат што се случило ( колегата не е ни од Ск).

 

Ете тука за сосема друга докторка прашуваат дали доаѓа на договорено па ти си го пишала истото, затоа ме зачуди

 

Пишува дека дала пари на др. од ГАК, немам кажано за друг/а ( за Адела беше не ка навласив).Пари даваат секаде по државните, и Чаир не е за мирисање. Уште пред 10 години кога се роди внук ми платија, ама да кажеме дека беше многу подруга цената, а сега дури ти иде да присобереш уште некој денар и да идеш Систина.
Особено за кај Исмаили …

 

Аха, јас мислев кажуваш за конкретната докторка за која што прашуваше членката.

 

Значи ја кренала цената на 400 евра. Моја золва пред 5 години, кај неа се породи 200 евра платија. Истите муабети, за вас е само таа цена, за др друга.
Ја испаничи, демек детево е замоткано околу папочната. Си лапна 200 евра за пола саат.

 

За 5 год и малку ја кренала
На оваа инфлација богами, си требаат парички

 

Po dve pacientki, vo denot da gi ima, ne I trebaat poveke. Dojdi ispanici gi lugeto, kazi im mora carski, i na tuga maka pecali si. Aram da im se parite.

 

Ние поминавме ама жално и други нови мајки да поминат по тоа

 

@danichap нека е здрав и жив
Ко за четврто не си поминала баш најлесно

 

@danichap јас мислев четвртите сами излагаат, какво напнување,какви болници
Нека е жив и здрав бебуш,нека ве радува

 

Оваа тема ми беше омилена на крајот на бременоста и вечерва дојдов да си читам пак, успат и мојата породилна приказна да ја напишам. Уште во осми месец гинекологот ми рече дека бебето е многу длабоко навлезено во каналот и да се чувам можам да добијам контракции. Пробав два дена да лежам ама имав премногу енергија цела бременост и така си продолжив од утро до мрак на нозе, не се чував. Во деветти месец веќе не бев толку опуштена, почнав да се плашам да не му биде нешто на бебето, ужасни кошмари, одење на болница од паники, редовно цтг, ама се си беше во ред. Нестрплива бев не можев да дочекам да се породам, премногу се радував, само мислев на моментот кога ќе го видам лицето на бебето. Ама ништо од контракции, бебето немаше абер да излезе. Сега да не ја трупам оваа тема со негативна енергија ама и тука морам за жал свекрва ми да ја спомнам. Што повеќе се ближеше пороѓајот што повеќе стрес и секирации добив од свекрва ми, паднав во некаква чудна депресија, почнав да се осеќам неспособно да бидам мајка, према маж ми постанав ладна и тој ме нервираше и се ми се собра. Терминот ми беше 3 ноември и тој ден имав закажано цтг и ништо од контракции, дојдов дома разочарана. 5 ноември имав следно цтг, 40 недела плус неколку дена. 5 ноември сабајле мислам дека беше околу 10 часот, ја читав темата труднички муабети и како сите ме бодрат да и се нафрлам на свекрва ми Пиев кафе и си читав, осеќам ко вода да ми истече. Трчам во вц гледам тече ли тече. Викам јеееее пукна водењакот. Свекрва ми и мајка ми пребледија, му се јавувам на маж ми му викам пукна водењакот ќе се пораѓам денеска. Ок вика идам. Јас набрзина земам работи, ни 5 минути не поминаа ете го маж ми на врата, пребледен Се изнасмеав. Како дојде за 5 минути со точак му викам, вика синот на шефот ме донесе тој ќе не вози. А јас викнато такси, го откажавме. Вика маж ми ајде брзо брзо, а јас шо ти е де смири се, така лесно да се пораѓаше за 5 минути супер ќе беше. Јас од читано на темава си почнав полека. Се истуширав, зедов се што ми треба и тргнавме. Пред да влеземе гледам маж ми се треси, што се тресиш му викам не плаши се, не бе ми студи вели. Се пресмеав. Ок, Ми направија корона тест и отидов горе, маж ми не го пуштија, да чекал, ќе го викнеле ко ќе почнел пороѓајот. Прават цтг нема ништо, ме проверуваат не сум отворена, ултразвук, се живо, викаат ќе седиш тука цела ноќ, а маж ти ќе дојде кога ќе почнат контракции. Прашав кога може од прилика да добијам контракции, рече докторката околу полноќ ако не добијам ќе ми даделе коктел за контракции и сабајлето ќе сум добиела. Си мислам кој ќе дочека цела ноќ. Леле радости невидени, не можев мирно да седам, шетај нон стоп лево десно по собата, не можев да дочекам, се молев да добијам контракции. Му се јавив на маж ми, му кажав а тој ќе чекал не одел нигде. Ајде пак цтг, пак ништо рамна линија. Вика бабицата немаш контракции, јас ко да видов нешто и велам еве имам гледаш? Вика не се тоа контракции. Ок, проверка пак не сум отворена. По некое време пак да дојдам на цтг. Што да правам немам мир никако, почнав да шетам по ходникот и слушам други жени во болки кај некои вратите се отвараја влегуваа сестри, ај реков што шетам вака ги вознемирувам другите родилки. После секое цтг го информирав маж ми, само надвор имаше мрежа, и на тераса гледам маж ми долу шета лево десно, му се јавувам гледај на тераса сум Вика па како, нели ти пукна водењакот, не разбирам како не се пораѓаш како не те боли Одам пак кај бабицата ја прашувам дали маж ми може на кратко да дојде горе, вика не ама можеш ти долу. И отидов, му ги зедов цигарите и го убедив да си оди, џабе да седи кој знае кога ќе добијам контракции. Тој преплашен, место да ме теши мене јас го тешам него. Му викам не плаши се, се ќе биде во ред. Гледам готов да заплаче а јас со смеење го испраќав, се гушнавме и замина. Отидов горе на тераса и решив ќе палам цигара, 6 7 месеци немав пушено. Ама до пола ја изгаснав, ми беше срам со толкав стомак се ми се чинеше ме гледаат од прозорците на болницата. И отидов да легнам во собата што ме сместија, имаше уште една девојка ама била во моментот да раѓа. Друго цтг ништо, не сум отворена, пак се враќам во соба, излегов на тераса звонам на вибер да зборам со дома, се враќам лежам, никакви болки. Си лежам и си замислувам како раѓам и се радуваме со маж ми на бебето. Веќе се затемнува надвор, осеќам некоја мала болка во половината, одам на цтг, се појавиле неколку контракции ама не било доволно. Ми зедоа крв нешто проверувале и да сум одела во соба. Лежам во соба, осеќам појаки болки, одам пак на цтг, викаат рано ти е за цтг покасно дојди. Им викам ве молам, имам појаки болки сигурно имам контракции, ајде пак цтг и пак ништо. Колку само цтг направивме, колку бабици се сменија. Викаат последното цтг ти е во 23 часот и ако нема ништо следното е сабајле. Ќе добиеш коктел за контракции во 23 и ќе одиш да спиеш. Одам во соба, легнав, дојде другата девојка со бебе и честитав и пробав да затворам очи. Надвор мрак и ладно, мрежа немам да се чујам со маж ми, гледам магла почнала, почна да ме фаќа страв. Ми се појави некое чудно чувство, почнаа лоши мисли да ми идат, што ако не успеам, ако немам сила да го родам, требаше царски да одам. Почнаа да се појачуваат болките, пак цтг и пак ништо. Ми дадода коктел и требеше да спијам. Ама мене ме фати толку страв до сабајле без цтг и решија да ме остават на цтг дур да се породам, истовремено да слушам тонови на срце на бебето, за да се смирам да знам се е во ред. Ме фати паника за бебето. Седам приклучена на цтг веќе е после полноќ, болките се појачуваат, дојде друга бабица, имало контракции ама недоволно. Да сум пробала да спијам. Јас не знам што ми се случи, мислам дека малку дремнав ама од многу возбуда не можев да заспијам и после таа дремка нешто ко да ми се поремети, ме фати некаква чудна депресија, некое чудно чувство, болките се појачуваа, стслно гледав на екранот тоновите на бебето, гледам и контракциите се покачуваат. После не знам колку време ко да подзаспав и сонев нешто чудно, се разбудив и така неколку сати веќе не можев да разликувам што е реалност а што ми дошло кратко на сон. Грозно се осеќав. Ми се измешаа слики во главата, дремни разбуди се, гледај надвор темница, почнав да плачам. Во главата секакви мисли, како не сум била способна да го гледам детето, тоа и како да ми доаѓаше на сон а како и не, како на јаве мисла да беше, ко во транс да бев. Еднаш свекрва ми на шега и смеење ми рече, што ако ти се налути детето кога ќе порасне што пушеше цигари, а јас само првите месеци по две три на ден додека се трудев да ги оставам, ама тогаш кога ми рече таа така не дадов важност на тоа, ама зошто сега ми дојде таа мисла во главата? Почнав премногу да плачам, болките се појачаа, ја молев бабицата да види дали сум отворена и ако сум да ми дадат епидурал. Рече не се ова контракции за пораѓај, џабе да те проверувам, ми завршува смената, ќе те провери другата бабица. Јас се виткам во болка и плачам, ама излегов на тераса му се јавив на маж ми и му викам се е супер, имам контракции очекувај за скоро да ти се јавиме. Одам назад ја молам бабицата за епидурал, вика не смееме ако не си 4 прста отворена, кога те проверивме два беше. И викам провери сега, вели ми завршува смената. Јас веќе не можам да издржам болки, веќе почнува утро да биде, замаглено, грозно, доаѓа другата смена, и велам на другата бабица умирам од болки ве молам направете нешто. Контракциите не биле на 5 минути, рано било. И после мене ми текна, и велам морам да одам во вц на голема нужда. Вели не не, мислам дека е бебето, ајде да те провериме. 8 цм отворена. Викаат ајде спремајте пороѓај. Сакам епидурал викам, не може велат нема време. Па ве молев до сега да ме проверите а сега е прекасно, ни маж ми нема време да дојде, 30 мин му требаат со кола. Сега ќе му се јавиме на маж ти. Велам не се пораѓам без епидурал, многу ме боли ве молам дадете ми епидурал. Ок вели бабицата ќе му се јавам на анестезиологот. Дојде и друга бабица донесе од нивните телефони, му се јавувам на маж ми скроз смирена, викам ајде почнува пороѓајот. Додека чекам да дојде анестезиологот се виткам од болки и плачам, вика бабицата ај не глуми сега збореше со маж ти супер беше. И велам не сакав да го вознемирам. И ми ги собра рацете, и велам те молам пушти ми ги рацете, вели јас си одам, и вели другата бабица ок. И нешто кажа на полски и замина. Другата бабица што остана со мене рече ќе ги успориме контракциите додека дојде маж ти, јас не знам дали добро ја разбрав дали е тоа можно, во таа узбуна како така да чув. Примив епидурал и за кратко исчезнаа болките. Дојде маж ми и ми вели се породи? Што збориш му викам нели тебе те чекаме. И ми вели бабицата јас ќе те пораѓам, а кога ќе излезе главчето ќе ја викниме докторката. Јас добив шок. Оваа нема ни 25 години. И велам ти си супер се, ама ако може и докторката да е тука прв пат ми е и се плашам,вели нема потреба. Ајде викам да почнеме, вели уште не се контракциите на две минути или една не се сеќавам. И така чекавме, правев муабет со маж ми, и вели бабицата ајде може да почнеме. Ме доотвори и вели Кога ќе ти кажам давај напон колку можеш. Таа и маж ми сами, маж ми учествуваше во пороѓајот, двајцата заедно ме пораѓаа колку и да ви е чудно и во меѓувреме муабет правевме. Маж ми вика заедно со неа ајде сега давај нагон ајде ајде, ама почна подолго да трае и мислам ама не сум сигурна во таа узбуна не можам да се сетам нешто ми ставија во инфузијата од епидурал и ги убрзаа контракциите. Аууу каква болка, уште појака пред да примам епидурал. Џабе примив. Повеќе од сат се пораѓав, дојде докторката, рече премногу цврста матка имаш и прв пороѓај па затоа. Ајде уште напони и излезе главчето, одма и бебчето цело излезе. Одма почна да плаче, ми го ставија на гради, искрена да бидам чудно се осеќав, не како што замислував. Син ми се роди 6 ноември во 9 часот и 7 минути. Не беше тежок пороѓај, немаше компликации фала Богу ама многу ме болеше и долго траеше. После и сум распукала па ме сошија, ама не осетив болка. Викам јас немам млеко, бабицата ми ја стисна градата вели еве имаш. Кога го ставив бебето да цица тогаш осетив некое убаво чувство и со секое наредно доење љубовта беше се поголема. Веќе не се осеќав депресивно. Важни ми беа само тие очиња, гледав и се мислев ова мало суштество било во мене 9 месеци. Неверојатно. Навечерта бебето ми се задави во спиење, притиснав аларм дојде сестрата и таа го дигна ама не можеше да го врати, го зеде со неа, рече не е страшно ќе се вратиме. Очите ми останаа на врата. Другата ноќ тоа искашла ама пак беше црвено во лицето и испаничив, умислив пак се задави, притискам аларм не доаѓа никој, јас го тупкам дигнато и станав и одев во собата кај сестрите. Ходникот никогаш не ми изгледал подолг. Засекогаш ќе ми остане врежана сликата кога ги гледав очињата на син ми кои не знаеа што се случува додека брзо одам низ ходникот. За среќа не беше задавено, само кашлаше, ама ај траума од првата вечер. Иначе после ова имав голем стрес дома ама бев јака и не паднав во депресија, и фала му на Бога уште сум добра и никогаш нема да си дозволам веќе толку пореметено да се осеќам, поради син ми нема тоа да дозволам. Можам да се истресирам и растажам ама така депресивно да се осеќам веќе никогаш. Мислам и хормоните тогаш и се, криво ми е когаа ќе се сетам како си дозволив да бидам во таква состојба на пораѓајот. Се пораѓав а мислев на развод и триста чуда. Фала му на Бога помина.

 

Жив и здрав да е малиот, си има дади за чување. ❤️ Побрзо опоравување за мама.

 

Машала, нека е здрав и жив. И мене е маткаа за епидурал, молевме-колевме и на ингор бев, после ми рекоа каоо вака бареѓ осеќаш кога треба да туркаш, а веќе си измемоштена..

 

Не ми е јасно?
Нели е бесплатен порагајот на државно?

 

Нека е здрав и жив, многу да ве радува

 

Мито и зела докторката ..