Породилни приказни

Сум заборавила тука да пишам, па додека бебе нанка, да си ја раскажам и јас.

04.02 - денот ми започна со повик од докторот кој што ќе ме пораѓа. Ми ѕвонеше да ме праша дали има нешто ново, дали имам некои болки или сл. Јас му викам неее, ништо, така само како менструални. А за мене тоа не беше ништо необично, си ги имав скоро цело бременост, а во 9ти месец највише. Добро ми вика, се гледаме четврток, тогаш имав закажано кај него пак цтг и ехо, а ова кога ми се јави беше вторник сабајле.
Вечерта одиме кај моите на гости. Јас почнав да осеќам некои појаки менструални болки ама не си помислив ништо, дека докторот ми рече треба да почнат да ти бидат на интервал, всушност контракциите. Ништо, си седиме и некако не се осеќав баш најнај и на мм му велам ајде да си одеме да легнам оти веќе се распаѓам.

Си легнавме некаде накај 10 вечер, си вртам јас тикток, и почнаа некои болки во половината што до сега не сум ги осетила во бременоста. Добро велам чудно, ама не е нешто кој знае колку болно, и си продолжувам да си вртам тикток. Како минува време дојде веќе 1,2ч сабајле јас се повеќе ги осеќам таму болките и тоа на интервали, ќе фати па ќе пушти, така цело време без престан, па ми стана јасно колку е часот.

После полноќ веќе 05.02 - ѕвонам на докторот и му кажувам дека имам контракции и ми вика тргнувајте за пола саат. Еден туш набрзина, ранецот си го земав и тргнавме.
Во 4ч сабајле стасав во болница. Одам доле на цтг, покажува болки ама не многу. Ме прегледуваат колку сум отворена - 4 прста
Сестрата ми вика мајка ти ќе раѓаш денес, јас шок. Велам нееее бе, рано е хахах.

Се изгушкавме со мм, се избакнавме, тој си замина и мене ме качија горе во соба. И тука веќе почнаа појаките болки. Ама ги гурам некако, одам си пеам низ соба, си вртам тикток.
Дојде сестрата да ме праша дали сакам епидурал и викам ајде може, да ми олесне. Ми ставија кога бев некаде 7 прста, ама за жал неуспешно, сѐ си осеќав.
Накај 8ч сабајле ме сместија на бокс дека брзо се одвиваше сѐ и веќе во 9ч бев спремна за напнување.
Дојде докторот, ајде мајка вика сега ми требаш најсилна од сѐ, а јас веќе припаѓам од болки. Може час ипол помина како напнував и во 10:17ч на свет си го донесив мојот син, моето ангелче кое што нанка до мене 2980гр и 49цм. Совршено, мекано, со најубавите плави очиња.

Болки имаше, како и секој пораѓај. Јас се плашев и мислев дека е нешто што неможам да го издржам. Ама ете издржав, и веќе заборавив на болките.

Накратко тоа е мојата породилна приказна, брзо беше многу, дури не бев свесна што се дешава, ама веќе ќе помине еден месец откако се породив и сеуште неможам да поверувам дека сум мама на едно мало ангелче.