Бременост ко од книга. Школска шо се вели. Бебе поситно, но нормала. Притисок, шеќер, се нормално, освен железото кое напати знаеше да ме зашемети и да останам без свест. Поради икс причини барав царски и имав одбивност од природното пораѓање. Одам на договорен термин во една клиника, ме прегледува асистент доктор и прашува колку била тежината на последниот преглед. Велам 2400г. Мрачен поглед и ми вели: -Килажата и сега е иста, твоето бебе не се развива. Повика постар доктор, ме прегледа, вели се ок. Клиниката се ок, но не прифаќаат царски да ме породат. Велат да чекам да го надносам, па тогаш провокации па чуда. Во ред, одбивам. Следна недела одам кај мојот матичен гинеколог. Ме прегледува, вели се е во ред со бебе. Вели не се грижи за килажа, никој не родил 10 кг бебе. Бидејќи и самиот е хирург, договараме царски со него. (По долго убедување зошто и како, и откако ја слушна мојата страна, прифати) Одбравме датум заеднички со сопругот. Чекаме да дојде денот Д. Рано, уште темно беше, палиме кола, одиме на пораѓај. Ме ставија на цтг, нормални отчукувања, сопругот присутен. Прва на список за оп. Договорено е и сопругот да присуствува. Ме симнуваат во сала, јас храбра, немам гајле. 20 души во сала, добро уиграни, секој знае што прави и си ја врши работата. Добивам катетер. Ајде свиткај кичма за спиналка, јас никако. Не можам од стомакот да се наместам. По неколку обиди, вака раце, така нозе, бидна. Легнав. Ме облева топлина. Ме фаќа паника. И велам на бабицата дека осеќам се. Она смирено ми враќа дека е нормално. Јас тргам да станам испаничено затоа што осеќам се. Она ме смирува и ми вели дека нормално е да осеќам, но болка да сетам нема. Добро. Легнувам пак и подигаат компреси, мене апарат за притисок, канила, физиолошки. Доаѓа докторот, насмеан, почнуваме. Кратко време помина, јас се тресам. Не можам да се смирам. Велам ладно ми е. Рацете ми се тресат. Донесоа ќебе со топол воздух за загревање. 5 мин потоа, мене ми доаѓа мачно, велам луѓе не можам да дишам, топло е. Во ред. Тргнаа. Осеќам болка. Кажувам. Ме смируваат, ми велат само мислам дека осеќам. Пак, силна болка. Офкам и се померувам несвесно со горниот дел од телото. Ми пуштија веднаш појако средство против болки. Јас, нирвана. Добро е сега докторе, вака можам до вечер. Сопругот стои над мојата глава. Мрази медицина и се што е поврзано со болници. Се држи храбро. Одеднаш поглед напред и нагоре. Го гледам најпрекрасното бебе некогаш родено. По малку намуртено. Не е модро, не е крваво, не е збрчкано. Убаво, розевко и бело, дебело бебе. Се насмеав. Солза врела осетив ми се слеа по образот. Ми го ставија на лице. Го бакнував. Толку топло, меко и нежно. Го зедоа веднаш за апгар. 10/10. Префрлени се со маж ми во соба, бабицата му рекла соблакај маицата и на гради. Јас останувам во сала да ме средат. Од таму па во соба, ги гледам како во прегратка си спие кај татко му. Ми дојде душа. Почна нов дел од животот. *бебе се роди 3500гр.
Лејди посакував барем пораѓајот да ти беше лесен но најбитно бебче е живо и здраво, се се заборава. Шиењето и јас го чувствував зошто царскиот долго ми траеше, спиналот веќе изгуби дејство, можам да замислам како ти било. Принцезата твоја ја има нај храбрата мама
Тешко Кала, денеска бев да ја видам ќерками и мм со мене, таму се среќаваме да се видиме, и сестрава што ја чува ми вика ајде мајка може да ја чепкаш, да ја галиш, па некако ми заигра срцето и вика ние бевме во сала со тебе мн тежок царски многу се напати два три пати целосно те успиваа, и не успеавме да ти ја дадеме на гради да ја осетиш. Ама таткои не ја остави сама до 2 по полноќ бил таму скоро после пораѓајот им рекол на шала а кревет да ми дадете до ќерками. утре ќе ја земам на гради
Е па ајде и јас после скоро 3 месеци да си пишам тука, да си раскажам Договорено пак, како првиот пат кога ќе ја вадиме бебка. Отидов сабајле и викам на докторката леле викам овој пат сум по потресена и ми е страв, првиот пат гајле немав. Ајде вика ако не сакаш денес дојди следна недела, ама чекај да те проверам. Брцање, 4цм отворено грло, вика јас мислам да си седиш и ај да ни е со лесно. Провокација ставена, ме качија на одделение, чекам да ме земат во родилна. Ме качија на бокс, ми го прсна водењакот др. 6цм отворена, јас ладна туш си муабетам. Уште од прва реков дека сакам епидурал, ама гледајќи сега некако џабе ми беше. Почна едно време бебе ниски тонови на срце да има, малку panic mode сите, јассссс се препадив реков не дај боже сега царски да треба, ќе си умрам тука. Дојде др. ајде вика сврти се на лево, ништо пак исто ниски тонови, ај на десно, вртење на десно беба супеееер. Седи вика така, чекаме да се отвориш сега. Кај 8 цм веќе, тогаш дури осетив болка (затоа реков џабе епидуралот,ќе поминев и без), и ајде си побарав да ми појачаат, за 10 минути бомбона Се ова се одвива во рок од два часа. Акушерката што ме породи ете ја доаѓа, ме гледа аааа вика ајде готово. Ја повикаа докторчето мое најдобро, ајде вика сега напор, одма ќе излезе. На еден, на два, на три, диши ми вика готово бебе само излегува. Во 12:11 минути се роди мојата втора среќа, мојата девојка, убава, розевка, со црна косичка, бубич Почнав на глас да се смеам заедно со солзи радосници. Др. вика абе плачеш или се смееш ти викам се смеам и плачам од среќа. Ми ја ставија на гради зрнцето мое мило, убавини на душа Ни шиење ни ништо, јас свежа топ, почнав да се јавувам на сите, па честитки па све Двата пораѓаи песна, би родила уште 10
Да ја споделам мојата втора породилна приказна додека сум во болница, зашто после дома со две деца тешко ќе биде Некој ме памети можеби и знае дека првиот пораѓај ми помина ептен лесно, и мислев неможи полесно но еве можело. Во сабота бев на преглед, цтг мирно, но јас бев отворена 3цм и докторкава вика за брзо ќе бидне. Си заминав дома, очекувам болки но ништо. Само нелагодност од прегледот со рака. Во неделата воопшто никакви болки, само стандард грчеви повремени. Си легнав вечерта околу 23:00ч. Се разбудив во 2ч ќе станував во вц но се осетив водена. Веднаш станав мислев во кревет ќе извршам мала нужда. Кога стигнав во вц наеднаш како цела кофа вода. Водењак пукна. Јас влегов се истуширав, се облеков и го разбудив сопругот. Додека излеговме, појдовме на болница во 02:50ч, и тогаш веќе имав јаки болки, одвај од кола ме извадија и в количка. Дирек на одделение. Кога ме видоа викаат в сала носете ја. Само легнав на бокс, хеланки ми соблекоа и веќе напони имав и веднаш излезе бебе. Во 03:04мин. Можев и в кола да се породам Искрено уште неможам да поверувам како се се одвиваше брзо. Сите мајки ве охрабрувам и само смирено, без паники
Ќе ви ја раскажам мојата втора породилна приказна…првата беше пред 7 години….Имам страв од породување поради тоа првиот пат бев царски… Сега мислев малку повеќе сум созреала сум го надминала стравот и велам на докторката да пробам природно…но таа ми рече нема што да ризикуваме првиот пат царски ќе мора и сега.. во ред таа е доктор и верувам целосно. Бременоста ми помина супер дојде денот за породување…. За некое чудо воопшто не ми е страв се дотерав ме примија и почнаа подготовките инфузии примав некои…ми ставија чепчиња се испразнив дојде анестезиологот ме убеди да одам со спинална иако претходно бев со целосна…си велам добро тие најубаво знаат повеќето жени со спинална се пораѓаат.Ме носат во сала ми ставија анестезија, па катетер и ми стана многу лошо,топло,ајде ми велат музика ќе пуштиме сега бебето ќе го видиш се обидувам дишење да се смирам,го видов бебето за момент ми се одвлече вниманието но за кратко потоа пак ми беше лошо,осеќав дека ми се врти цела сала едвај дишев. Потоа ме успале во соба кога ме однесоа исто ми стана лошо некоја нервоза почна да ме чеша телото… цела ноќ неможев да заспијам бев будна ….. дури утредента кога ми го извадија катетерот кога станав малку подобро се осеќав дури вечерта сум заспала малку …. Незнам што ми се случи. Инаку раната не ме болеше воопшто од тој аспект бев супер. После 19 месеци пак сум бремена и ќе ви ја пишам и третата приказна …..
Мојата прва породилна приказна, имав нормална бременост постигната со ивф па затоа се водев како високо ризична. Најголемиот дел од бременоста се чувствував супер освен последните два месеци кога веќе не знаев што од киселини и повраќање од нив. На моменти ми беше страв да се породам на моменти одвај чекав да си ја гушнам. Имав договорено со докторот спонтан пораѓај, на последниот преглед ми рече ќе дојдеш задутре и остануваш за пораѓај. Ме однесе сопругот воопшто не осетив страв некако бев спремна на тој момент си реков мора сите да поминеме низ тоа само да биде се во ред. Ме примија, ме прочистија, на полноќ ми ставија вагиналета. Постепено почнаа контракции ме следеа многу често на цтг до утрото. Сабајле после 6 почнав да примам инфузии некои веројатно за провокации затоа што контракциите почнаа да се зачестуваат стануваа се посилни. Ме проверува колку сум отворена, ме следеа на цтг цело време. Ми го пукнаа водењакот и после некое ми ставија епидурал, требаше да се намалат болките но после следниот преглед колку сум отворена болките како да се зголемија наместо да се намалат, ми зголемија доза но остана исто. Цело време бев со болни контракции. По некое време побарав да ме пребоцкаат одново и излезе дека иглата е изместена. Ми ставија појак епидурал, болките беа јаки јас почнав да губам сила затоа што помина доста време додека да се отворам целосно. Се отворив десет прсти и почна породувањето ноо бебето не сакаше никако да излезе. Со секое напнување само се трошев слегуваше многу малку низ каналот и на земање воздух се враќаше назад. Јас веќе бев при крај со сили само сакав да се породам и да заврши се. Пробавме уште неколку пати дури и една од сестрите ме стегаше на стомакот да го турне но прекинаа за да не распукам. Докторот рече дека каналот е тесен и да не ризикуваме, а и дека јас бев истоштена од болни контракции и напони да не се мачам рече направивме се што можевме да не ризикуваме повеќе ќе одиме со царски. Ме однесоа во сала се се заврши релативно брзо ја извадја од мене, главче поголемо, големо бебе не беше ни чудо што не можеше да излезе природно. Кога ја видов заборавив на се што поминав само сакав да си ја гушкам. После две боцкања епидурал и една спинал кога се разбудив бев добро само премногу жедна, ми даваа вода но веројатно од анестезијата ја повраќав водата цело време. Болки немав некои големи. Пресно сум породена па сеуште ми е потешко легнување и станување, за движење немам проблем. Се породив во 37+ 4 бебе тежеше 3750гр.
Да ја пишам мојата втора породилна приказна, додека ми е свежо се. Имав закажано цтг и преглед кај докторот на 1 мај, мислев како и претходно ќе ме види и ќе си одам. Сепак ме задржа во болница оти бев 4 прсти отворена. Не осетив ништо до тие 4 прсти. Ме примија во 16:30ч поручек, ми ставија веднаш провокации систем. Вечерта околу 23ч стигнав до 7 прсти, со движење низ ходниците и вежби. Бавно некако се отварав, а болките до 01:30ч беа подносливи. Тогаш ми го пукнаа водењакот, и од тогаш почна јаките болки, на секои 2-3 минути многу интензивни. 3 пати се качував на бокс, немав доволно силни напони за да го истуркам бебето. На крајот, веќе скоро без сили, со голема помош од докторот и една сестра, во 03:50ч се роди мојата ќерка, 3300гр, 52цм. Се олеснив, иако малку потешко беше, битно и двете сме добри Таа има жолтица, ја сончаат, па ќе не задржат уште некој ден овде во болница.
Da ja raskazam i mojata vtora prikazna dodeka mi e se svezo vo sekavanje. Po horor prv porod edvaj se resiv na vtoro, a i ne bev tip koja sto obicno uziva vo bremenosta i po 5 godini nekade se resiv za vtoro. Bremenosta vo princip lesna i pokraj tezok priroden poragaj bev resena pak da se poragam prirodno i se bese taka do 36 nedela. Togas plodot bese znacitelno porasnat i ginikologot mi veli odi na klinika napraj ispituvanja vidi uste ednas da ne naprajme kako prviot pat. Zaminav na pregled i tie vikaat tvoja e odlukata dali sakas sl indukcija ili so carski. Ajde se resiv na carski i tuka maz mi od strana so negovite komentari zosto carski ova ona ama jas bev resena..Denot pred carski 300 filmovi si gi napraviv sto bi mi se slucilo kako ...Sledniot den vo 7 ipol imav zakazano za poragaj, ne sakav da pravam kombinacii za i mazot da bide so mene pa zatoa so sinot gi ostaviv vo cekalna jas zaminav..Imav knedla vo grwdite go baknav sin mi i mu rekov do skoro a vo glavata pak crni misli sto ako nesto mi se sluci..Pocnaa so podgotovkite mi uklucija infuzija, pa Ctg koj belezese kontrakcija ama jas ne gi osekav...Vo 9 i 25 me odnesoa vo sala ajde anestezija, 10 tina luge imase megu koj anestezologot so koj imav raboteno prethodno. Celo vreme besprekorna podrska .Anestezijata pocna brzo da deluva , zapocnaa so rabota i vo 9 i 57 go slusnav i najubaviot plac. Tolku silno vikase, golem i ubav so kosa se rodi i vtoriot moj sin. Mi go stavija na gradi dodeka tie prodolzija so rabota,go mirisav na izgled isti kako prviot sin. Potoa za kratko mi go zedoa da go sredat, jas kratko vo sok soba pa me prefrlija vo soba i mi go donesoa .Nakaj 3 saatot i prv pat stanav bese bolno no izdrzlivo, bev nekako polna so energija..Dojde podocna i tatko mu i drugiot sin koj ne se odvojuvase od nego, go fakase, go duskase, go baknuvase nemozese da se iznaraduva.Koga ja vidov taa ljubav si rekov kakva li budaĺa sum bila sto sum cekala tolku. Sega denovite mi se ispolneti,nekogas sum papsana celosno ama tolku ubavi nikogas ne bile. Ne sakam da propustam nitu eden mig, sakam da uzivam so niv dvajca.Bolka nemam nikakva znaci mojot carski vo vistinska smisla na zborot carski.
Честитки каде се породивте? Гледам ве станале ист ден тоа е супер обично утредента стануваат. Мене само од тоа не ми се оди царски од тоа лежење ама вие сте поминале супер честитки упте еднаш нека ви е живо и здраво бебенцето
Мила ако имаш време да одвоиш да пишеш каде се пораѓаше на приватно или државно и ако си државно кај кој доктор зошто и јас поминав ужасно со првиот пораѓај кој беше природно и кај после 8 ипол години останав трудна и сега сакам царски од страв а сите ми зборат дека бетер ќе ми биде
Ајде мајки да ве утешам вас, а и другите кои ќе прочитаат. Прво индивидуално е сѐ и природно и царски си има свои предности и негативности. Со првото се породив природно, со второто со царски. Со природниот пораѓај станав после неколку часа, а со царски наредниот ден. Немаше болка која ќе ме натера да лежам, зошто едвај чекав да се породам и да станам и да си ја гушнам ќерката, зошто 9 месеци ги поминав врзана за кревет и ми беше смачено од лежење. Каде што бев сечена, нормално дека имав болка но се тоа е издржливо и секако кога ќе си ја гушнев заборавав на сѐ. Плус не заборавајте дека болката е неспоредлива со среќата дека имате бебче донесено на овој свет! Замислете како мене ми беше кога истава болка, сечена доле ја имав пред три години, после вонматерична бременост и остранета една туба. Заминуваш од болница со болка и без бебе. Така да царскиот ми беше песна и бев најсреќна на цел свет што си добив ќеркичка. Не осеќав болка од среќа. Така да жени само храбро и да боли, се завршува во мигот кога ќе го гушнете бебе!
Јас се породив во Систина царски болка имав само кога станував од кревет иначе во ред бев и дома си функционирав нормално, сите обврски сама си ги извршував.
Она мислам дека е во Германија. И јас исто поминав, првото требаше природно и многу ме мачеа, шо накрај се онесвестив и мораше царски. А со второто, во Германија, директ отидов на царски, се разбудив одморена, болки имав минимални и исто ме станаа после неколку часа истиот ден. После сама си станував без проблем. Кога си одморена, подруго е.
Исто мила и јас после првиот пораѓај две вонматерични две извадени туби и сега со инвитро второво скоро 36 недела ама од претходните искуства невиден страв и сега сакам царски
Дека ветив. Седам со кафе ,едното дете надвор со баба ,другото спие па да пишам додека се е свежо. Како шо можеби сте читале се мислев меѓу ГАК и ЧАИР поради лошо искуство во Чаир и одлучив ГАК барем ќе знам како е и таму и таму и не згрешив. Исто можеби сте читале дека негде 2 недели претходно отидпв со болки и ме вратија. И така понеделникот 16.06 навечерта почнаа мали болки ама викам шо ќе одам пак ќе ме вратат. Отидов на пешачење ,кратко беше ама мислам и тоа помогна си легнав вечерта си заспав околу 4 ме пресече појака болка во половината ,бев до тоалет легнав се смири викам ок сум можам да си поседам. Кај 7:30 бев до тоалет пак имав малку крв на вешот викам аа денес ќе биде конечно . Однесов дете во градинка пратев контракции на 10 мин беа си се истуширав ,јадев па му се јавив на мм да дојде од работа за да одиме (ништо му немав кажано дотогаш за да не ме брза и паничи Дојде ,контракции веќе на 7 мин значи многу е важно како ги дишеме за да не не боли ми помогна една вежба ,вдишуваш 4 секунди издишуваш 6 ама онака полека како да дуваш свеќа која не треба да се изгасии вежба на сите 4 ри свртена ќе ставам линк и се упативме на ГАК веќе беше 11:50 кога стигнав ,кажав дека имам болки ајде цтг покажува болки нормално. Ајде вика преглед нешто не знам шо ми рече ама се насмеав и специјализнатка мислам беше ми вика ти си со болки викам да. Па што се смееш ,викам зар да плачам Добро ајде ехо го мереше 3500 вика е ајде преглед со рака аа мајка ти си бааги отворена ајде во родилна се јави кај др.Гиревски беше ,прв пат го гледав. Му кажа се он вика ајде да ја видам си отидов горе и исплашена од претходно прашувам а ранецот може ли да го земам влошки такви работи имам ,ми викаат секако мајка земи си и ранец и ташна ,болничар ми ги носеше до горе и ми вика ајде да одговориш на некое прашање тие нели стандард ама ги прекина за да ме прегледа со прсти нормално а вика не родилна 9 прсти си ајде на бокс кажи ти пукна ли водењак викам не. Добро оди на бокс па ќе видиме ајде и така не довршија со анкетата Отидовме е многу ми е криво шо не запамтив акушерка која беше. Ме приклучија на цтг вика ајде душо кога ќе имаш болка ќе ми кажеш и да напнеш. Викам извини може ли да ми објасниш како да напнам јас да едно родив ама насила др седна на стомак акушерката исече и така излезе И ми вика епа зимаш длабоко воздух и како да си имала запек 3 дена стискаш. Дојде контракција она стави 2 прсти во мене и вика ај сеа искакај ми ги прстиве. Абе кога ме фати една смеа Душо не се смеј ајде какај И ајде напнав ,вика супер напон даваш,следна контракција пак истиот напон повлечи вика нозете накај тебе и уште еднаш ,во меѓувреме акушерката и специјализант ме масираа доле. Ајде вика уште еднаш малку појако и ајде јас ама веќе осеќав како да немам сила ,тие го пукнаа водењакот со едно како железо ама почнав изгледа да пукам кај старата епизитомија и решија да ме сецнат ама како шо кажаа малку било ,немам видено Сецнаа уште еден напон и излезе ,здраво живо бебе 3420 ,51 цм долго. Во 13:15ч Најубав момент ми беше што на бокс ја ставија на мене ,се галевме 5 минути или повеќе не знам . Папочната врвца ја исече додека беше на мене. После ја земаа ја мереа,ми покажа бројчиња на алките. Па ајде постелката да ја извади ме стисна на стомак излезе и таа. Ја проверуваа дали е цела ,созреана скроз 40+6 бев. Па да ме сошие ми ставија некоја локална анестезија многу внимателно шиеше кога заврши акушерката го провери. После уште една не знам што беше дојде ме провери ми ја чистеше раната и отиде па болничарка веројатно дојде ми стави гази и едно големо како салфета материјал ми рече да ги прекрстам нозете за да не оди крв во раната. Ми го подаде телефонот да си се јавам дома... Е се изнадремав на бокс дека чекаа да се ослободи место некои 4 саати ама нема врска. На кревет ме однесоа до соба и рекоа да не станувам никако сама и пред да јадам. Поделија јадење па дојде веројатно болничарка ме дигна ме однесе до тоалет ,ме изми. Па ми ја донесоа пак малечката. Сите префини. Огромна разлика со Чаир.... Е сеа имаше една на другиот бокс шо многу викаше и и се развика докторот зошто вика...така да ако можете да издржите да не викате најубаво е. Ем тие ќе ви се понашаат ем вие трошите енергија.
