03.12.2025 стигна мојата најголема љубов. 02.12 лабав ден ручече, серииче ништо не се случува 40+ 4 недела, разочарана дека не сака да излезе. А пред 2 дена направено membrane sweep од гинеколог. Некаде пред 17 часот си добиваме некои убави вести од пријатели, радост и солзи oxytocin на најјако пуштено. Продолжува денот лабаво со мм си лежиме серија грицки почнуваат контракциите, траат по минута на секој 5 минути. Викам може и да не е ништо. 20:20 часот осеќам како да ми пука меурче во стомак и упорна сум со тоа дека не е ништо, а имам ставено влошка ради крвта од гинеколог. Станав за до тоалет, пукна водењакот инстантно олеснување на душата. Мм во паника, јас си плачам од среќа. Заборавив да кажам дека живееме во Германија Набрзина туш, облакање и патот накај болница. Контракциите се уште лабави, се возиме со музиче полецка. Стигнавме во 21:45 во болница, цтг крв мрв бабицата ми вика отворена си за 2 цм ајде во соба ќе потрае. Идеме во соба не се случува ништо си лежам мм до мене. Излеговме малку надвор бидејќи беше 500 степени во болницата. Пробав да дремнам викам ако потрае барем да одморам душа. И околу 12 на полноќ почнаа силни болки. Ме ставија на бокс пак цтг, ме провери бабицата 5 цм, мене цела снага ме боли. Прашувам за епидурал и дали може во вода да се пораѓам ми кажува бабицата веќе касно е, поминуваат 20 мин мене нагон за буткање и викам провери ме ми иде да буткам ме проверува фул отворена. Доаѓа сестрата уште една бабица, и све се случува околу саат време без епидурал без инекции без течности во 03:38 дојде мојата најголема желба во животот. Буцлесто бебуле кое тежеше 3380 гр. И еве скоро 2 недели ми го разубавува секој ден секој час и секоја секунда. Секоја болка вредеше, се што поминав низ бременоста вредеше. Нема поубави моменти од овие сега.
Мене ме стискаа во Систина и ме болеше премногу. Ама не е застарена пракса и е многу многу битен момент да се направи зошто може буквално да спаси живот на родилката. Ми излезе на инстаграм пост убаво објаснето за ова но не можам да го најдам, па еве од Google search. Оваа масажа помогнала да се намалат многу случаи на смрт кај родилки поради крварење непосредно по пораѓањето, уште на бокс, споредено со минатото.
Оф леле со второ сум ја, кој ме тера да читам сега и ова На болка таква ќе се сетев единствена болка на бокс беше шиењето. Ни дури раѓав немав болки Сега читам дека можно е ради епидуралната да не сум сетила или едноставно се погодило да немало потреба однпојако стискање
Мене ова во Чаир ми го правеа, доктор Илиевски. Додека да излезе бебе притискаше а и отпосле да излезе постелката пред да ме шијат.
И мене исто во Чаир ме стисна еднаш јако докторот и на следниот напон излезе бебето. После не ме стискаа, беше залепена постелката кај мене и со ревизија ја вадеа, ме успаа за тоа и под анестезија и ме шиеле.
Мене Симонида ме стискаше со лакт дека бебе не сакаше да излезе. Тоа не памтам дека беше толку страшно колку што беше после-за постелката да излезе акушерката ме стискаше како масажа ми правеше за да се одлепи постелката валда, тоа беше многу болно. И ги замолив да ме успијат за да ми ја извадат зошто не се издржуваше. Ме успаа и ми направија ревизија. Не читај многу, индивидуално е сѐ од жена до жена и од пораѓај до пораѓај
Со првото бев Чаир и на бокс ме стискаше др речиси ми се качи на стомак за да излезе бебето. А после тоа бев со нозете на бокс така 2 часа. Исто со ревизија ми ја вадеа постелката успана за шиењето се разбудив на пола. Таму пред испис на ехо не гледаа. Со второто ГАК на пораѓај никој не ме допре од половина нагоре. После пораѓај пред шиењето ме стисна за ако имало уште нешто да излезело. И откако заврши со шиење ме покрија и ми кажаа да стиснам нозе онака право и така ги лежев тие 2 часа. Пред испис не ме гледаа на ехо туку ме истиска така една мислам дека пробуваше да истера ѓаол од мене @Milkiway со второво поминав многу многу полесно.
Јас во Ремедика се пораѓав и не се сеќавам да ме стискаа. Знам откако излезе бебето ми рекоа уште малку да напнам за да излезе скроз постелката.
Не ми е јасно на второ/трето дете како се нафаќаме еве ја 6месеци си се прашувам како се нафатив. Па болки, па бокс, па трауми, сечења, стискања, одозгора тетки, мајки,свекрви ти попуваат мазохисти
Дека се поминува многу брзо валда јас реално тешко поминав на пораѓај, ама би минала пак низ сѐ тоа. И сите тие неспиења, плачења, грчеви, заби…Сѐ поминува. А попувањата валда со второ се помалку дека веќе имаш искуство
И јас се чудев како се нафатив за второ цела бременост тоа мислев како се тоа пак да го искусувам истото Ама коа се породив си реков колку ми фалеше бебенце уште едно да си го гњавам и сеа коа го гледам поголемото ми е многу пораснато
Ааа така мислиш одма свекрви тетки стринки попуваат и јас им плескам второ ми е си знам како е и тие пак си раскажуваат каков бил маж ми што му правелена маж ми како го облакале и така натаму истите муабети пак се вртат
Во најјакото со грчеви, сакав одма второ. Пак ќе поминам низ се без проблем. А од попување не се замарам. Кај мене не се осмелуваат за тоа.
Јас имав среќа свекрвата да не ми попува ич, само ќе си кажеше онака ненаметливо што правеле во нивно време ама затоа мајка ми и тетка ми ме полудуваа. Мислам дека не би се замарала толку за второ што сакаат нека си зборат, нивното поминало
Не ме стискаа во Систина, а ем после примена провокација бебето не беше уште спуштено во родилен канал, а јас бев скоро 10цм отворена. Чекаа природно да си тече процесот, ме ставија во специфична позиција на бокс, ама никакво стискање и малтретирање немаше. Не знам што им е на ГАК, какви медицински лица се тоа не сакам ни да дознаам.
Се смеат додека го праат тоа иначе си се зафркаваат меѓусебе а ти плачеш од болка и им ја туркав раката чекај вика стрпи се морам
Стискањето откако ќе излезе бебето е за наше добро, сигурно од мерак не го прават, спасува живот како што пишав погоре. Претпоставувам прво проценуваат каде е потребно да се направи па затоа не ја прават таа “масажа” кај сите. За буткање/стискање стомак додека трае пораѓајот, фала богу што докторот го правеше тоа, му паѓаа срцеви тонови на бебето беше заглавено и следен чекор беше вакуум. Не се смееше додека го правеше тоа, напротив сериозна беше работата и ова ваљда други доктори не го прават за забава… (се надевам)
Јас искрено, би се нафатила и на трето да немав тешко породување со второто. Сега ептен ме фаќа криза за бебче, ама си ќутам, таман се потстокмив и заличив на човек, пораснаа децата. Ама и годините си ги имам, јес да и постари од мене раѓале, ама мене самото породување ме плаши. Не знам зошто ми се враќа желба за бебе, а веќе во перименопауза сум, едниот јајник почнува да покажува знаци. Си викам да треба да растам деца, дајте уште три, ама да раѓам....не баш.
Исто Со второто и во бременост ми беше тешко и за пораѓај се измачив еве и после пораѓај 13 дена поминаа сеуште сум без енергија и преуморна само ме бута на спиење. За деца нека ми дадат уште 10 сите би ги исчувала многу ми е мерак
