Породилни приказни

@tweety26 браво за храброста и силата, се чудам со докторите, срам да им е А пред тоа колку ти рекоа дека е големо? Мене вчера 36+5- 3кг ми го измери и исто ако е големо за царски да размислувам ми рече, ама утки невидени прават со мерките.

 

Богами и за плашење е работава. Па таму се за да гледаат, бог да чува.
Како може кога викаш дека имаш болки и дека нешто не е во ред, да не обврнуваат внимание?
Да проверат малку. Безобразни и без осет. На ГАК ли беше?

 

Lelee citajkji ve so vakvi prikazni strav da go fati covek da se poragja, jas so prvoto koga se poragjav niti sum razmisluvala kako kje pominam niti na loso sum mislela, vo drzavna bolnica se poragjav nadvor od Mk i mozam da kazam deka mozebi se izmaciv 20 saata so bolki, me cekaa sama da se otvaram bez anestezii i doktorite na 10 minuti vleguvaa da me proveruvat kolku prsti sum otvorena i akuserki i babici i praktikantki site me pazea i me prasuvaa kako sum, vo nitu eden moment nikoj ne mi se imase razvikano nemase ni potreba, mi davaa poddrska, me drzea za raka koga dobivav bolki i mi vikaa ajde uste malku izdrzi silna si ajde uste malku i odime na boks, duri na boks koga dobivav naponi edna sestra od ednata strana druga od drugata strana me drzea za raka, me galese ednata po glava....vo toj moment ne ni razmislyvav za toa kako kje se ponasaat so mene, vo momentot sakav samo da se olesnam i da si go vidam moeto since. Znaci vo celost jas sum pominala prekrasno i pak tamu kje odam da se poragjam vo istata bolnica, samo sto sega se smeneti nekoi sestri, doktori.....i mi e strav iskreno kazano, kako kje pominam ovoj pat Gospod Bog neka mi bide napomos da ne cuva mene i bebce pa sega toa e nema drugo

 

ми рекоа над 4 кила а 3600 го родив.
@Eli23 на гак бев да

 

Мојата приказна беше пред три години и три месеци ама како вчера да беше,дури кога искочив од болница викав дека нема пак да раѓам ама не било така
22 Јули вечерта легнав да спијам ама неможев око да склопам,ко да знаев дека е дојден денот,легни,стани кога пред 02 ноќта осетив во стомакот ко конче да ми се одврза,ми пукна водењакот.Ајде станав,се спремив,викнавме такси и јас пресреќна дека ќе се породам веќе.Во болница ме прегледаа само два отворен,без болки,ми дадоа спаваќа,ми земаа крви правец горе на патолошка ми рекоа да легнам да спијам.Не склопив око нормално,ми течеше водењакот до 5 саат сабајле и шетав по ходник без болки.Во 5 сабајлето ме прегледаа веќе со слаби болки и 5 прсти отворена а во 10 веќе 10 прсти и ми рекоа дашетам да се спушти бебето и до 12 најкасно ќе ме породеле.Ама јас веќе бев со неподносливи болки а бебето абер немаше да се спушти доле.Дури ни на ЦТГ на моменти немаше тонови па ми го дрмаа стомакот за да видат дали е добро.Дојде и17 а бебето никако да се спушти.Цело време ми викаа шетај ќе биде.На кра јпотшо немав сила веќе си легнав,ме затворија сама во соба и ми рекоа дека во 19,15 ќе ми каже докторот што ќе биде.Одвај чекав да дојде времето,веќе беше неподносливо а и искрено бев исплашена зашто бебето беше до горе качено а многу долго време бев целосно отворена.Дојде саатот,дојде и докторот и кога ме прегледа ми рече дека бебето е многу високо горе,дека неможе ни главата да му ја пипне и дека мора итно на царски да ме носат.Ми олесна зашто веќе бев преплашена за бебето.Ме средија набрзинка,ме кажија во сала,ми ставија анестезија ама работата беше што јас не се успав одма а ги слушав дека се спремаат да почнат со процедура.Неможев нида зборам,ни да мрднам а се слушав и уше толку ме фати паника.И дојде моментот кога почнаа да сечат,јас фино сиго осетив тој момент и толку,сум се успала.Се разбудив после два саати,ми кажаа дека имам девојче,здраво и живо и дека сабајле ко ќе ме симнат во соба ќе ја видам.Не склопив око,го чекав моментот.Сабајлето во соба,ме средија,ме легнаа и кога влегоа во соба со убавото мало девојченце со крупни отворени очиња сонце ме огреа.Ми помина се во тој ист момент и неможев да и се изнагледам на таа убавина.
Испадна дека бебето било замотано во папочна врвца и дека можело трагично да заврши ама Фала му на Бога што се помина добро на крај.Ме чекаа многу долго време без потреба,беа незаинтересирани и дрски на моменти,кога им кажував дека имам јаки напони ми викаа да не напнувам јас зошто главата му била отечена на бебето,па дури и ме затворија два саати сама во соба,а дур бев таму глас не пуштив.

 

Не ме послуша м?
Ти реков да си го побараш докторот твој за да не ти стават провокација и за да не се мачиш на бокс
Биднало веке,срека добро сте и ти и бебето

 

Koga gi slusam vasite prikazni iskreno Solzi mi tecat od ja go cekam toj den koga ke mozam da singo gusnam maloto, e Sega mene mi e prva bremenost I ne znam sto me ceka, mnogu drugarki I prijatelki imam koi se porodile so carski I odlicno pominale Drugarka mi mi Vika sekako nesto ke ti secat ili stomavceto ili p.....ta ti si odberi sto, e Sega posto ke se poragam vo Strumica a tamu 80% carski gi pravat ne znam Dali da probam prirodno ili da odam na dogovoren carski...

 

Како па да не дека секако ке те сечат долу.
Јас не сум сечена ич.
Со царски ке те остават 5-6 дена во болница,со природен може за 36 часа веке дома да си.

 

Пред да ја отворам темава знам дека ќе се изнаплачам, дал од среќа или така неважно..
Ме обзема некое чудно чувство цело тело ми се наежува.
Браво мамички за храброста и силата

 

@tweety26 честитки и браво што сама си собрала сила да си се олесниш

Навистина неможам да им се изначудам на ГАК покрај толку различни случаи ( со прворотки посебно! ) тие упорно си тераат по книга - прворотка не се отвара брзо и не се пораѓа брзо(!!!) и ќе те остават сама со саати во предродилна или на бокс. И зошто не те гледаат ниту еднаш на ехо туку само на ЦТГ гледаат тонови на бебе и контракции ?!? После се чудат големо било бебето или папочната врвца околу врат му била

 

Леле @tweety26 , па јас те мислев со цаρсκи си се поρодила, но ете и план и се и на κρај поинаκу ќе испадне! Важно е да завρши добρо и мајκа и бебуш да се гушκаат Бρаво за хρабρоста и силата, поρодувањето е нешто вплшебно и во тие мигови доаѓа и хρабρост и сила и енеρгија!!!

 

И јас истото го викам.Еве јас бев во Чаир и се отворив како од книга што се вика од 02 до 10 беше отварањето ама 18 саати ме оставија сама дури и ме избркаа кога им отидов кај боксот со лазење и кога им кажав дека имам јаки напони а они ме вратија во соба и ме ставија на цтг и ме затворија и два саати штама,живо пиле немаше,демек многу сум досаѓала.А и јас се иритирав зошто не ме ставија на ехо кога ете реално имало проблем,можело бебето да се угуши од папочната амабитно после пораѓајот докторите ме тапкаапо рамо дека сум била издржлива и храбра,дека глас не сум пуштила.Жалосно е тоа што се случува по државниве болници и жално е што така дрско и незаинтересирано се однесуваат со родилките.

 

Еве јас ниту со кеш ниту со врски поминав добро.
Тоа највероватно најмногу се должи што отидов таму скоро целосно отворена, од амбуланта долу ме качија со количка право во родилна сала, нит клизма нит ништо. Брзо се одвиваше се. Во рок од пола саат се породив.
Потоа во соба и тоа е. Останатото беше до мене. Бебето не ми го дадоа таа вечер, да сум одморела и утредента ми го донесоа и тоа. Во сабота вечер се породив во понеделник излегов од болница.
Ми беа битни услови, секоја соба со вц, во соба со арна женичка,
ниту нешто ми требаа персоналот посебно, второ дете ми е, па затоа ваљда немав лошо искуство

 

Јас се пораѓав надвор од Македонија,во државна болница.
Терминот ми беше на 16.04.15 ама на 13ти чуствував некоја тапа болка кај јајниците.Си викам ај да не си правам филмови не е ништо.Веќе вечерта почнаа по малце да се зголемуваат болките.А па тие денови беше Велигден и блиска роднина имаше правено тулумби,јас стрвна и вечерта бевме договорени да им одиме на гости.Си се најадов тулумби ама пусто неможев да седам,на 15 мин ме фаќаа болки.Стискај заби ама кога идеа болките од столицата потстанував.Неќев никој да ме примети,поседовме околу пола саат и на маж ми му викам ајде си одиме.После тоа некако ми се намалија болките и седевме со маж ми во дневна и како на заебанција се шалевме дали ќе излезе бебуш вечерва или не.Он си легна сабајле требаше да оди на работа.Јас останав во дневна,со денови неможев да спијам,место не ме фаќаше.Си гледав турски филм на лаптопот и полека од 23ч почнав да чуствувам како ми се зголемуваа болките.Од 2:30 сабајле почнаа јаките болки.Шетај низ дома,издиши вдиши ама ништо не ми помагаше.Многу во вц ми се одеше,на секои 5 мин.Веќе неможев да издржам и го разбудив маж ми,му викам станувај јас имам болки.Он целиот успан ми вика абе ти се причинува дека не си спиена,цел ден викаш дека те боли по малце,оди легни и ќе ти помине. Ај излегов од собата, легнав ко демек ама јок бе какво поминување.Неможев ни да лежам,само клекната се држев на спалната.Отидов по 5 мин и му викам станувај оти јас дома ќе се породам.Им се јавивме прво во болницата(таков им е процесот) и кога им кажав дека болки имам на секои 4-5 мин ми рекоа полека без паника да тргнам во болница.Се истуширав,се истушира и маж ми набрзина,исповратив дома и тоа баајќи,торбицата во кола и тргнавме.По пат место не ме фаќаше,ми идеше да рипнам од кола и си викав како жени раѓаат по 6-7 деца...
Во болница стигнавме во 5ч.Таму ме чекаа 3 сестри,сите млади,одма ме ставија на цтг,ми мереа притисок,температура...Когавидоа дека сум 7 прста отворена се чудеа како сум издржала дома толку време со јаки болки.Одма со количка ме сместија во апартман.До мене цело време беа маж ми и свекрва ми.Леле луѓе болките беа неподносливи.Неможев да издржам и од болка избезумена побарав епидурал иако си сакав природно ама среќа немаа време да ми стават.
Се шетав низ собата,повратив на 2 пати.Сестрите цело време беа до мене,ме бодреа,ми викаа ајде браво, уште многу малце остана.Маж ми исто околу мене,свекрва ми и она.Сите ми викаа ајде викај,не се воздржувај.Ама не можев,се во мене си трпев.Маж ми па во најголемите болки ми вика,ајде издржи па и второ дете понатаму.Му викав абе какво второ бегај таму.
Докторката идеше да види до кај сум и си одеше.Ми пукна водењакот и од тогаш неможев да издржам. Веќе бев како во заблуда,не бев ни спиена,задремував на 5 секунди...легнав доле на подот,маж ми позади мене ме држи,сестрите околу мене ми викаат ајде те молам мора на креветот да се качиш зошто готово се пораѓаш,бебето ќе го родиш на под.Легнав на креветот,дојде и другата смена,се собраа 5 сестри околу мене.Ме држеа за раце,ми ги креваа нозете,ме охрабруваа цело време и после неколу ама убави напони,со 9 прста отворена,во 7:26ч излезе син ми.
Ми го ставија на гради,ме пофалија дека сум им била меѓу најхрабрите,глас не сум пуштила,дури едната ми рече посакувам да бидам храбра како тебе кога ќе се пораѓам.Дојде и маж ми тогаш,најубаво чувство.
Не прашаа дали сакаме да ја пресечеме папочната врвца,ама маж ми е гадлив па јас со помош нивна си ја пресеков.
Сестрите ме породија,бев и сецната па дојде докторката да ме шие.Ми објасни се убаво,дека ќе ми стави анастезија,нема ништо да осетам.И така и беше.Она шиеше,бебето ми го оставија пола саат кај мене на гради.Потоа станав,се истуширав,ме однесоа во соба,маж ми одма им се јави на моите да им каже дека имаат внук.
Имав инфекција,стрептокока и пошто целиот пораѓај беше набрзина,само 1доза ми ставија антибиотик,па син ми ја префати и имаше температура вечерта.Ама му ставија вакцина и се помина добро.
Тие 2 дена додека бевме во болница син ми цело време ми спиеше на гради,никако неќеше да го оставам во неговото креветче.Одвај чекав дома да си одиме,да поспијам некој саат.

А ќе заборавев дека цело време додека се пораќав ми нудеа вода,сок и јадење,и дури и газот ми го бришеа,нити клизми нити чуда.
И покрај сите болки имам преубав пораѓај,со предобар тим околу мене.Ви посакувам на сите ваков брз пораѓај.

 

Ееее баш убаво мила ама каде ова? Во германија ?

 

И јас ја читам мандаринка и ми текнува на епизодите шо ги следсм на тлц, во апартман, со мажите, мајките свекрвите до нив, со јадење со пиење, до нив нон стоп некој од персоналот. Овде кај нас Преку стакло те покажуваат после на мажот кој те чека надвор, не па сечење на врвца. Во приватните може, не знам од искуство.

 

@DigY eve sky rece ni so pari n so vrski dobro pominala.
Jas ke ti kazam deka i so pari,i so vrski,baska sprijatelena tamu so cel personal,pa na kraj od loso poloso pominav.
@joy1 ne evoopsto bitno za kolku vreme ke te pustat doma za da po toa birame carski ili prirodno.Neka bide bebce i majka kako sto treba pa den dva ne pravat razlika.Rabotava e sto doktorive se bezobrazni i za pari za vo nivna smena da se porodis,ti zakazuvaat carski bez da razmislat.
@juli rak nema zosto da se plasis,samo ne ostavaj na slucajnost.Pogotovo ne vo Strumica.Fatisi vrski so vreme.Pari sekako ke ti zemat tamu na kraj.Zatoa dadisi predvreme barem da ti obrnat vnimanie.

 

@galapce мито не давам и не примам (работам во болница) и за сите вас што мито ви бараат - подобро на приватно одете, а не ем пари дадени ем со идиоти работа да си имате.