Породилни приказни

Mamicki moi eve me I mene, najprvo vi se zablagodaruvam za site soveti koi mi gi dadovte so vasa Pomos I bozja volja go donesov na svet sin mi na 17.12. Vo 38 g.n se rodi 3600gr I 51 cm, vo toj moment koga mi go stavija na gradi isceznaa I kiselini te I macninite gi zavoraviv I nervozi te stresot koga prokrvariv, pa koga pravev amniocinteza periodite koga iMav lazni bolki ne spienite noki se zaboraviv, sin mi se rodi so carski rez so spinalna anestezija e Sega operacija kako operacija boli no se se izdrzuva posle 15 sati od operacijata stanav na noze bese mnogu bolno no se se zaborava, vo globala sum zadovolna od lekarskiot Tim bea dobri mi obrnaa vnimanie isto I sestrite sekako bea pocasteni, dojde I Smena koi ne bea pocasteni I vo rok od 24 h nikoj ne me pogledna da ne Kazam kako spijat cela vecer po sobite ne mozes da gi najdes I za mala pomos, vi se izvinuvam na dolgiot post ako ne treba da stoi Tuka ve molam premestete go, cestitki za site koi gi vidoa 2 crtki I za site koi stanaa mamicki jas ke prodolzam da ja sledam grupata I sekako se citame vo drugi grupi kises

 

@juli rak Milickaaa neka e zdravo i zivo mazeto, golemo da rasti. Tebe ti posakuvam brzo oporavuvanje.

 

@juli rak мила, да ти е живо и здраво синчето, големо да расте и цел живот само среќа и убавини да го пратат. А тебе ти посакувам што поскоро опоравување.... Знам ке кажеш , веке си се опоравила, бидејки ние мајки кога ке ги видиме и доприме тие наши мали, нежни и невини суштества, на секоја мака и болка забораваме . Ти посакувам се најубаво, гушкајте се со синчето

 

Zivo i zdravo sinceto samo ubavini da go sledat vo zivotot guski do sreknata majka...

 

fala mnogu duso gospod da te blagoslovi I tebe vo najskoro vreme da ja pocustvuvas I ti ovaa sreka guski

 

Neka e zdravo i zivo

 

Мојата породилна приказна започна на 09.12 со мали контракции(баш онакваа болка како пред добивање) и траеше по неколку секунди,но се јавуваше на секои 15 мин. во почеток.Но се си мислев дека се лажни бидејќи цел 8месец чиствував од време на време такви контракции,а плус дента бев на контрола и ми кажаа дека има се уште време(требеше да закажам термин за царски) Како што поминуваше времето болките се зачестуваа на секо 8 мин.па 6мин. но јачината на болката иста.Во 4:30 отидов болница,на ЦТГ имав болки,отворена 1,5 см. Додека ме спремаа контракциите беа исти не се зголемува и на секои 5мин.на кај 8:00 ч. ми пукна и водењакот но не целосно и во рок од пола саат бев во сала. Ме направија царски со спинална,мн лесно ппминав и убаво,си го видов синчето ,си го гишнав,убавина.Инаку син ми побрза пансе роди во 37г.н тешко 3020гр.а долго 49см. После 12 ч. Ме станаа,се измив лице,раце и назад во кревет,другиот ден веќе станував сама,рана како рана на станување малку боли(но се издржува)ама јас сум таква неможам да лежам па само се шеткав по ходник а кога си дојдов дома почнав по старо со обврски,само малку се припазувам
Јули рак нека ти е живо и здраво синчето

 

Секогаш уживав додека ги читав породилните приказни,не за друго,туку плачев од среќа кога ќе стигнев до моментот кога во вашите раце сте го добиле најголемото богатство. Секогаш посакував што порано да станам мајка,и го молев Господ искрено за тоа. Така и бидна,молитвата оди таму кај што ние не можеме,и уште во јуни,минатата година,добив позитивен тест,иако не очекував дека толку брзо ќе биде,плус што претходно две години се пазевме со сопругот. Меѓутоа,бидна! Тој петок,нема да го заборавам никогаш,оти од тој ден па понатаму,јас бев најсреќна.Секој нов ден,во мене растеше живот,а така растеше и мојата среќа,која беше секој ден поголема,оти тек почнуваа: клоцкањето,слатките болки.. Ех,би зборувала уште за тој период,но,најубавото тек доаѓа! Последен термин ми беше 28.02.2015,си знаете веќе.. Кога бев на 27.02 на ЦТГ,ми рекоа дека сум само прст отворена и дека има уште недела дена време за пораѓај. Си отидов дома и си почнав генералка,три спрата за еден ден ги завршив,искрено да ви кажам,не знам ни самата од кај ми беше сета сила.Добро,тој ден помина. Утредента,си закажав шишање,и откако се вратив од фризер ,почнав да месам кифли. И ,тогаш,во еден момент почувствував една невообичаена болка,се разликуваше од сите други болки. Но,сепак ,беа поретки и затоа си продолжив. Кога се спремав за спиење,забележав дека прокрварив,меѓутоа болки немав. Таа ноќ,помина некако,дојде 01.03. Дента,болките почнаа да се почести,и тргнавме за во болница. Кога отидов,пак ме прегледаа ,и ми кажаа 2 прста,па се вративме дома. Накај 21 часот,истата ноќ почнаа пак тие исти болки од претходниот ден,но овој пат стануваа почести. Се шетав горе-доле,се додека можев,па веќе накај 1 и пол,после полноќ,почнаа да станат неиздржливи. И,тогаш сопругот почна да инсистира за во болница,и така бидна,веднаш тргнавме.На пат кон болница,постојано гледав кон небото и се прашував : Дојде ли време да се запознаеме најмило мое?! Прворотка,па не знаев.. Не можев ни да помислам како ќе биде,само се чувствував пресреќна,превозбудена,преморена и уште триста чудни чувства. Стигнавме до Чаир,таму ме прегледаа 4 прсти отворена,и ми рекоа да се поздравам со моите. Кога излегов од таа соба,маж ми збунет и со испружени раце ме праша: Што велат,уште колку ни остана? Мене ми се насолзија очите и ја зедов спаваќата,му ги дадов моите работи и се поздравив.Саатот беше точно 3.Додека се упатив кон салата,ја слушнав таа главната сестра како му кажа на маж ми - Оди си дома,пред 7 она не се пораѓа. Лелее,ко гром од ведро небо.Полни 9 месеци чекав,а сега ни минута повеќе не можев .Изгледа тоа беше поради болките,кои стануваа се поголеми. Во меѓувреме,ми ставија клизма,па во ВЦ,и веднаш потоа ЦТГ. Уффф која непријатност,сакав да полудам со секоја болка што ми идеше,некако ми идеше да го искорнам тоа ,мислев дека и болките ми беа појаки од тој апарат. Тогаш плачев во себе,на моменти го молев Господ да ми помогне оти ми снема сила,но така си минуваше време и кога ме прегледаа пак накај 6 часот,веќе бев 8 прсти и ме однесоа во бокс.Таму ми ставија провокација,и од тој миг мислам дека не памтам ништо повеќе,тогаш веќе не бев јас,болките не престануваа,се до 6 и 35 ,кога почнав да добивам напони,по што и докторката се доближи и почнаа да ми кажат што како треба. Се потрудив да ги послушам,меѓутоа сепак мораа да ме сецнат,и веднаш откако пресече,излезе најубавото суштество.Мојот мал човек со големи отворени очи,кој веднаш штом заплака,ми го ставија во градите:') (и ден денес плачам кога се присетувам на тој момент) .. После,како што следува,го измерија : 2810 гр. ,48 цм,прилично. мало,не се ни зачудив оти од 49 кила,до крај стигнав на 56,па не ни очекував големо бебенце со таа килажа. Најважно здрав и прав ,најголемата радост на мама и тато.
Времето минува,и малиот расте,па расте и радоста,љубовта.. Навистина,детето е најубавиот дар! Не се купува со ништо,а е најскапо на целиот свет!Поздрав до сите вас♥️

 

Да сте живи и здрави. Ме расплака уште од сабајле

 

Samo doagjam vo temava so nadez deka kje procitam vaka ubava prikazna so ubav priroden poragjaj, zatoa sto nekako retko gi ima... Bebusot zlatce, jas nemozam da zamislam kolkacko e toa bebe od 2810, ne sum videla tolkicko bebe, mojov 4400 vekje porasnato bebe hahaha

 

Хаха имаш право,вашата килажа ние ја стекнавме кога направивме месец,додуша јас заборавам колкаво беше кога го гледам сега над 10кила .. Тоа е

 

И мојот син се роди со килажа од 2800 гр, долго 51 цм. Хехехе високо а тенко бебе, доста беше ситно, стомаче немаше, ребренцата како харфа му беа истакнати, што се вели ми беше страв во раце да го држам, ама тоа е, сега сонце мајкино кога бевме на контрола на месецот беше поправено цело кило. Јас пак неможам да замислам како изгледало твоето бебче од 4400 гр хехе буце мало.

 

http://forum.femina.mk/threads/Мода-за-клинци-и-клинцези.5211/page-76#post-2636100
Eve go sinko hahah, bas pred nekoj den go staviv vo grupava

 

Лееелееееее душичкааа слаткаа, пу пу машала..

 

Ај еве и мојата приказна
За 1 бременост пред скоро 4год..Си одам редовно на ЦТГ,пошто синко беше надносен 1недела,се сеќавам беше недела на клиника,така ми рекоа да дојдам после пладне,и ај отидовме со мм,ме ставија на ЦТГто и по некое време сестрата врти тел под хитно да се симнат,доаѓа сестра со толкав шприц,ја појма немам што е,а тоа откуцаите на бебето ги снемало-брадикардија,за кратко време се појавија,и добро ме оставија вечерта..2 дена седев таму ни се отварав ништо,и 2 провокации и пак ништо,и ајде на царски,бев со спинална,ама што биднало после не се сеќавам,дали и некоја др.анестезија ми дале..на крај кога се освестив,ми подадоа едно завиткано бебче,а ја кроз магла го гледам...и тој царски многу тежок ми беше..

Со 2бременост си одам на контрола,термин ми беше 1април,ја на 25март и ми викаат ќе останеш,ја им викам не сум спремна,а знаев дека и со 2 ќе одам царски..докторката ми вика-психички не си спремна, а ја па-не бе торбата не ја носам,ми вика ајт станувај и правец патологија оти беше карлично.И така на 26 пред 11ч се роди ќерчето,и сега бев спинална,ама па сега све ги слушав за разлика од 1царски..се расправаа од кој слаткарници тортите биле подобри,е овој царски многу подобро го пројдов..

 

Najprvo cestitki i da e zdravo i zivo bebuleto a zosto si se porodila so carski ako si dobila normalni kontrakcii i se po red?Izvini vaka ama cudno mi padna

 

Ај и мојата приказна да си ја раскажам дури не дошло време за новата
По 9 месеци супер лесна бременост полека почна да се приближува терминот и зачестија контролите, цтг и сл. Уште во 32 недела на цтг се гледаа некои контракции и имав омркнато грло на матката но јас ништо не чувствував. Така во 38+1 недела отидов на контрола кај матичниот го виде бебето вика се е ок, 3200гр отворена 2 прста вика ти нема да чекаш до термин бебето е спремно ќе дојде порано и ок станувам од столот и гледам вода кај што лежев, викам што е ова и ме врати пак ме прегледа и вика оооо водењакот е пукнат бебето многу брзо ќе дојде, ме стави на цтг тоа покажува контракции и одма се јави во болница да ме најави да ме примат и ми вика иди дома спреми се и право во болница, абе каква болница дома хаос ми е И отидов дома испеглав алишта, спремив торбата за мене и за бебето, се избањав, се испеглав, се нашминкав ко на писта да идам и отидов во болница таму гледање чепкање јас 4 прсти отворена, контракции на цтг одат до 100 јас ништо не осеќам се смеам, сите ми се чудат прворотка така лесно да се отвара и ми кажаа водењакот бил пукнат високо да си одам во соба и ако осетам голема количина вода да ми тече да дојдам кај нив. Отидовме со мм во соба но мене ми се пријаде а време за вечера беше поминато и викам ај ќе идеме нешто да купиме да јадам и прошетавме надвор јадевме се вративме си легнавме. Јас цела ноќ си спиев супер и сабајлето во 8 станувам му викам на мм ај носи ме дома јас не сум во хотел дојдена немам ни болки ни ништо мразам болници и ми вика ај прво на цтг. Таму пак истите контракции исто се отворена веќе 5 прсти и сестрата зеде во 9ч ми го дупна водењакот и вика оди во соба кога ќе почнеш нешто да осеќаш дојди. Отидов се истуширав и почнав да чувствувам грчења се вративме со мм во сала и ме гледа вика ете спремна си го викаме докторот и излезе. Е мене во тој момент напони ми дојдоа од страв незнаев што да правам викам по мм да најде некој, јас раѓам. Сестрата пак дојде и кога ме виде истрча веднаш дојде со докторот, на следниот напон туркав, 2-3 пати главчето излезе уште еднаш и во 9:45 излезе моето најмило, јас прва го фатив со раце и го ставив на гради, мм ја пресече папочната и од тогаш еве веќе речиси 6 месеци не престанавме да се гушкме
Сега во стомак расте ново срценце, па за некој месец ќе ја раскажам и втората приказна

 

Кога останав бремена прво што направив кажав на тогашен м сега бивш сопруг,пресрекни бевме,потоа споделив статус на фб . Бебе растеше се спремавме за веридба чекав на раскрсница за да преминам,тогаш сум се онесвестила ,памтам ми се причини црна точка и мисла дека може да се случи нешто ,и се потргнав на страна, кога се разбудив во болница ме однесле некои со кола ,фала на господ не сум паднала на стомак ,потоа почесто имав вртоглавици и веке никоj пат сама не излегов никаде.Имав многу болки ,неможев да станувам воопшто, рацете и нозете потечени, редовно си посетував контроли,пиjaв редовно Витрум пренатрал , фолна ,магнезиум ,се што ми беше препишано .Навечер неможев да спиjам само се вртев,и во вц одев на секоj близу пола саат.Една вечер се разбудив и одам во вц гледам крв на гаки ,почна да течи обилно ,почнав да плачам ,што е ова зошто мене вака ми се случува отидовме на преглед уште одма само ми кажаа да не се грижам бебето добро било. Кога и да се движев бебето тивко ни да ме чукни ништо ,кога и да седнев или да легнам да спиjам почнуваше да ме клоца и така сватив ужива кога се движам спиjа си одмара (Затоа и кога се роди се на раце сакаше да заспива хихи) После неколку дена тоа беше 9 маj сеуште немаше 00 h ,цела вечер ненаспана нервозна и грб боли,мислам ке ми излези од рбетот ,плачев се жалев , се раздена утрото веке маj 10,немав болки се трпеа ,ги владеев не мислев на нив,термин ми беше ама знаев дека сигурно ке премини уште некоj ден и ке си го земам милото во раце. Тоj ден само во вц одев се ме тераше ,а ме лажи фактички. Сопруг ке одеше имаше да купува нешто од една железара ,и jaс му викам ,и jас ке доjдам и ми вика седни назад денес имам некое претчуство ,се подналутив и вика аj седи не се луткаj само ,и седнав а братучет назад и одиме ,зборуваа нешто ,каj глобал на раскрсница сина кола застаната се расипала и сето блокирано , ние не ja заприметивме ,тоа сонце маваше во нас,тоj ден бевме како збркани ,секундата беше незнам и jaс готови ке бевме а jaс можеше да непостоjaм повеке ни па ке го видев моето наjмило,поминавме лесно само ретровизорот удри ,срека реагира наеднаш и заврти и отидовме долу под катна ,почнав да плачам ,ми помина тоа ,многу ми се одеше во вц цело време ,кога се вракавме,му викав да отидеме да го видам бебето на ехо и да одиме дома,застанавме каj бакер на таа раскрсница почекувавме семафорот и ми вика ,аjде реши се ке одиме или не одиме,и jас незнам ова она и тоj вика абе аjде заjак колите свират и само за да не го слушам ,му велам аj оди и заврти и не беше слободна Витанова и вика аj на болница и отидовме. Ме прегледаа кога ме видоа вика ти се породуваш 6 прсти отворена ,истрча викна сестри се собраа околу мене ,ми ставиja да се прочистам , на цтг ме ставиja ,гледа болки jаки а се чуди како не се жалам ,а jaс едноставно ги владеев ,осекав за во вц викав по сестрите ни една немаше,докторот рече ,да завршел со друга родилка и таман jас ке стасам, едно време во агониja паднав на подов неможев глава да кренам ,ме гледаше една сестра и се насмеа ми рече вака - Убаво ти беше кога се е.. сега издржуваj . Мислев да умрам немав никаква подршка од сестрите, помина една русокоса постара и ми вели ,качи се на кревет и лежи на десна страна ,мораш ,и викам морам во вц морам ,и рече доjди ке ти помогнам,и успат да те проверам ,од вц лажна тревога,ме качи на боксот и извика ,црна коса црна коса девоjчето се породува брзо ги извика сите ,ме преместиja на креветот ,и ми рече собери и аjде ,пробав еднаш подизлезе ,пробав пак и кога веке готово беше да излези природно,осетив скалпер мегу нозе се до под газ ,жештина ме облеа ,осетив како ja извадоа и сестрата ми ja фрли во прегратки ,прво детенце незнаев како да ja држам ,како ja ставиja така ,ja бакнував ,гледав и ja зедоа, ja запишаа во 22:10 ,а се роди во 22:05 . Тежина и беше 3300, потоа дojде докторот се шалеше дека не и се чекало успат кажа се почестиле каj другата родилка имаше напиjaно неколку чашина ,почна да ме шиja доле и вика да пазам само раната од епизиотомиja да не те сошиjам цела ,и ми раскажуваше за некоj доктор што ja сошил цела некоja родилка. На жива рана и со анестезиja многу ме болеше ,повеке ме болеше тоа отколку самиот пород. Потоа во соба никаква помош ,и пари им поддававме ,ке помогнат еднаш и толку. Ме тегнеше една сестра да одам да купам млеко вештачко и шише бебето плачело а не сакаше да и даде од шприцот водичката што ja даваше на некои други бебулина ,таа вечер поминав така и ставав со прстето сокче од вива праска ,со устината ми го факаше прстето шмукаше од сокчето со капнував душичка срцето ми беше тажно не даваа ништо ,а мене сеуште не ми беше доjдено, потоа кога осетив надоjде млеко никако не одев а ме тегнеше неможев ни да се движам ,таа ме тргаше а jас осекав конците ке ми пукнат и болката уште повеке ме умираше,и реков полни ми се градите веке ,грутки фатив и на краj само се отпушти почна да течи си ja надоив и си спиеше , после три дена излеговме и отидовме дома ,каде што си се навикнавме една на друга

 

Бидејки бев царски рез имав закажано и дојде денот кога треба да се породам. Веке се беше спремно и отидов во болница. Ми направија ЦТГ и ми рекоа да почекам за кратко ке дојде докторот. Почна да ме фаќа паника малку додека чекав. Кога влегов во сала ми ставија спинална и си почна процедурата кога одеднаш слушнав како малечката плаче. Преубаво чувство премногу емоции се изгушкавме. Сега веке сме си дома со керкичката о се си е во ред.

 

Ајде и јас да ви ја раскажам мојата породилна приказна - трета по ред
После два царски реза очекувано беше и третиот пат да биде царски, па уште во 36та недела си бев на болница за да закажам. Но како се ближеше времето, често одев на контроли и цтг и се предоговаравме да одложиме уште малку, па уште малку и таман 39та недела ме фати убаво настинка, затнат нос, кашлица.. едвај дишев, само кашлав, ненаспана со денови, завршив со антибиотици и секој ден контрола на цтг. Веќе 40 недела, јас уште болна краен термин 10ти. Прегледот на 8ми утрото, цтг покажуваше малку болки, јас уште кашлам, шмркам. Докторката се слушна со анестезиолозите, за целосна нема шанса со таква состојба, останува спинална. Ми понудија да чекам да ме фатат болки или за дента да чекам слободен анестезиолог. Ме пратија дома и ме повикаа за попладнето во 16, да примам инфузии, припрема ... и во 17.30 да ме внесат во сала. И така направив, останав и во 17 му се јавив на мм да дојде за пола саат, мислев ќе се видиме уште еднаш пред сала, да е тука за да го види бебето и сл. Само што затворив телефон ајде во сала викаат. Ми ставија спинална, што воопшто не ни осетив, далеку од тоа што си замислував дека ќе е страшно, почнаа да се здрвуваат нозете,но самата атмосфера да сум будна ми беше многу чудно, страшно.. Беше околу 17.15 кога почнаа гинеколозите, осетив некакво штипкање, пецкање, и се расплакав, кажав дајте уште анестезија јас чувствувам се... ми објасни анестезиологот дека е така, се чувствува но не боли. Почнав да се тресам, ми дадоа некаков антишејкинг лек во инфузијата, цело време ми зборуваше анестезиологот, ми пуштаа музика.. и наеднаш почувствував тегнење, туркање, мрдање во стомакот и како извлекуваат и во тој момент ете го - најубавото плачење на бебенце веднаш го видов, гледав како педијатарката го зема, го прегледува, тегне, крева.. тој плаче, плачам јас толку емоции! За кратко ми го дадоа да го бакнам и го зедоа да го мерат, капат.. во 17.30 моето сонце дојде на овој свет и пресреќна сум што бев сведок на тоа, осетив и видов и слушнав како камен да ми падна од срцето, се подсмирив, се релаксирав и наредниот скоро саат дури траеше процедурата си мислев на бебушот, на другите двајца кои се дома, се молев, разговарав со персоналот.... Ми честитаа, ме префрлија на кревет и за кратко ме однесоа да ги видам моите. Неколку часа подоцна ми го донесоа Алексеј, го гушнав, го задоив, се погледнавме и му кажав "јас сум мама, те сакам безусловно и безгранично, и се дури дишам, за тебе ќе живеам! За тебе и твоите сестра и брат кои нетрпеливо те чекаа!"
Прекрасно доживување! Неповторливо искуство!