Породилни приказни

И јас сакав погоре да го кажам тоа. Ние самите имаме тенденција да ги истакнуваме повеќе негативните работи кои ни се случуваат со цел да си ја олесниме душата, па поради таа тенденција изгледа дека многу повеќе се случуваат лоши работи што во принцип и не е така. Дури и кога читаме нешто повеќе обрнуваме внимание на негативните искуства.

Не велам дека не се случуваат лоши работи, но не ставајте на срце сѐ што ќе прочитате/чуете. Јас кога читам, особено на интернет нешто, добивам впечаток дека надвор од дома светот се распаѓа.

Ако ви е потешко ич не ја отворајте темава до породување, а после отворете ја за да ја кажете вашата приказна која посакувам да биде позитивна за сите вас.
Со лесно мајки

 

@Cka @Mariangel немојте да се плашите,секоја жена си има свое искуство и ниеден пораѓај не е ист.Плус еве јас пример со првото лошо поминав ама еве стигнав уште малку и второ да родам.Ако сум поминала лошо првиот пат не значи дека и сега ќе поминам исто.Ко што не е секоја бременост иста така и секој пораѓај е различен.Само Господ нека не чува и нас и нашите бебиња,живи и здрави да ги донесеме на свет и да си отидеме дома па се се заборава.

 

Ne da mi prpa posle citanje samo kosmari navecer

 

мамички,

ај малку охрабрувачка породилна моја приказна....за сите што имаат прашања.

мојата прва бременост беше најпроблематична, од 4-та недела со лежење, со кафен исцедок, со серклаж, несмеев да станам од кревет...и слично.
6 месец добив контракции за породување на 2 минути, серклажот спаси цела ситуација... (со верапамил и незнам уште што...3 дена во болница и се беше во ред)
само што влегов во 7-ми месец (28 недела одма ми дадоа зреење за белите дробови на бебето) очекуваа одма да се продам....
29 недела ми падна породилниот чеп.... (едно лигаво со кафено внатре) описно објаснето како изгледа

и така ...јас стискав нозе и се породив ДУРИ во 33 недела

значи примав 8 пати зреење и со паднат породилен чеп издржав скоро 5 недели. (башка добив и напад на бубрези).....

малото се роди 2350 и воопшто не беше во инкубатор....ене го дома лумпува веќе 3 години!!!

Бебињата се наши големи борци, ние мајките сме “мали страшливки“

 

Idni mami, jas temava ne ja citav pred poragaj od pricina sto ednas koga ja otvoriv strasno se uprpav. Zabraniv da mi zboruvaat za poragai I se okolu toa. Ne znaev sto me ceka I otidov so mirna glava, koga mi pukna vodenjakot duri I se raduvav po malku sto ke si go vidam bebceto. Mislev Cair se podobri se kaev sto ne otidov tamu, no ete ispadna deka I tamu ne e bas. Jas na Gak bev so vrski, no sepak pominav niz toa sto pominav, ne znaci deka site ke pominat niz istoto. Sekoj poragaj e individualen. Kako I da e rezultatot e pozitiven, si imam edno malo gluvce sto momentalno gusnato vo mene si spie

 

Замислете за нас кои допрва треба да родиме прво дете , што ни претставува темава ....

 

Isto se osekam i jas ,istite cuvstva i stravovi !!! Ama sestrata od GAK mi vika ako bilo tooolku mnogu strasno pa nema veke nikoja da se odluci za vtoro/treto dete . Sekako sekoja mamicka si go pisuva iskustvoto svoe a nie kako prvorotki citame i "pagame vo nesvest" .jas pak ke recam citajki(a kolku i fa probam nemozam da ne citam), veke kosmari imam i po 3pati noke se budam ziva voda od strav,ama tolku se macevme za ova dete,taka da samo se molam na Gospod da bideme zivi i zdravi i "kolku /tolku" da pomineme polesno..Bolki ke ima,nekoi ponasanja od sestri i doktori ke ima ,ama neka si ja vrsat dobro rabotata drugoto ke se zaboravi.Drugarka moja vika -jas 5 ke gi rodam ama nemam zivci da gi cuvam.....taka da so lesno da ni e na site,Gospod da ne cuva !!!! Na site vi posakuvam lesen poragaj i posle da pisuvame pozitivni primeri za narednite trudnici !

 

Исто и јас,пред да го родам првото еднаш не ја отворив темава и несакав да слушам породилни приказни од други жени па не се потресував кога ми пукна дома водењакот и кога стапнав во болница.Знаев само мајка ми,свекрва ми и сестра ми како поминале и водејки се по нив видов дека сите имале различен пораѓај па затоа не се потресував.Е сега е поинаку пошто има и многу луѓе што за инает ми кажуваат лоши приказни ама пак не се замарам зошто незнам ни како ни колку време ќе се пораѓам со второво.
Затоа тие што се прпате,не ја отварајте темава и не се водете по туѓи искуства.А темава е за тоа,секоја да си ја раскаже својата приказна без разлика дал е добра или лоша.

 

Јас имам позитивно искуство со Гак. еве ја и мојата породила приказна терминот ми беш 1.1.2016 а јас ни болки ни ништо и како што е ред цтг секој втор ден имав договорено со др на 4 јануари во 8 преглед да видиме до кај е работава јас станав рано без болки и одиме на преглед и др вели ке ме задржат отворена 4 прсти и ме качија ведаш во предродилна мојот др ми го пукна водењакот и чекавме ми ставаа венски провокација се отварав постепено и веќе пред 4 ме ставија на бокс во 4 и 10 ја родив мојата ќеркичка искрено задоволна од односот и на сестрите и на др во предродилна и родилна докторот кој ме пораѓаше и со кој бев договорена откако ме породи си замина а останатите ме оставија на бокс 5 часа добро што беше топло удобно и што имав мобилен инаку ќе полудев . а потоа на оделение немаше никој ниту сестра ниту др за да знам дали би била задовлна или не а и да напоменам ни ги дадоа бебињата јас првородка ниту ми покажааа како се дои дали ми треба помош и сл. искрено тоа беше разочарувачки

 

Со тоа чистачка и сестра немој да се плашиш,тоа се случува само доле во ургентен кај спонтаните.Јас тоа го кажав и затоа ти пишувам да несе плашиш.

 

Жени, жени, жени..
Да било така страшно на породување, зарем некоја би останала бремена и втор пат?
Позитивни мисли ве молам и стравот чувајте си го за друг пат.
Родив, не поминав баш најдобро признавам, многу се измачив, раѓав 2 дена (значи буквално два дена) многу споро се отварав, ме оставија сама на бокс со силни контракции, недела беше, малку персонал, многу родилки. До последен момент прогнозите на докторите беа дека немам шанси природно да се породам но одлучија да чекаат. Се изначекавме два дена, само јас си знам како ги поминав тие два дена.
И? Еве ме пак бремена.
Го гледам син ми и знаете што си велам? Вредело! Ако треба пак низ истото да поминам, ќе поминам, не еднаш уште сто и еднаш!

 

Никоја од нас не отиде и исплука дете со леснотија.

Моето мислење е следното - ако имате средства, не ги штедете за на приватно. Средства се заработуваат, но искуствата како доаѓањето на вашето дете на свет се единствени. Жалам што е така, жалам што нашето здравство е на тоа ниво дојдено, ама тоа е реалноста.

Јас лично сакав природно породување, не можеше. Пробав. За второ сакам пак природно. Не се плашете од породувањето.
Најважно е да му верувате на докторот кој ќе ве пораѓа. Јас на мојот му верував ко на татко. Не се плашев. Дојде денот, тоа е тоа. Детето мора да излезе. Се молев да излезе макар и низ уши, тешко ми беше. Нејсе.

Пред да се породам ја имав исчитано цела тема. Море пред да останам бремена исчитав сѐ. Тоа е. Не се уплашив, не се охрабрив.
Едноставно си реков, да сум жива и здрава и да си ја пишам мојата приказна што побрзо.

@Cka и @Mariangel одете во темата - првата средба со вашето дете! Прочитајте што сме пишале за тој момент кој се случувал на сред овие приказни...
Бидете здрави и со лесно! Ви посакувам сѐ најдобро!

 

Мене не ме плаши толку второ породување колку што ме плаши бременоста. После пораѓај мислев никогаш нема да станам од кревет, а по една недела чистев, перев, пеглав, готвев и бебе чував. Мене првите 4-5 месеци од бременоста ми беа ужасно тешки, повраќав по неколку пати на ден, една малаксаност, лошо расположение, исцрпеност. Понекогаш организмот на мајката реагира како да е затруен, ембрионот го имаше тој ефект кај мене, до тој степен да од многу посакувана бременост да почнам да мислам дека јас не можам повеќе, толку ми беше лошо.
Едно обично туширање за мене беше тешка физичка активност. Ама затоа од 5ти месец до пораѓај летав, сите се жалат дека 8ми и 9 ти месец се најтешки, а мене ми беа најлесни.
Е сега со мало дете не знам како би издржала уште една таква бременост, тоа ме плаши.

 

@Kaetana pred se blagodaram na ubavite zborovi.
Kaj mene problem mi e shto ne znam koj ke me poragja, mi rekoa koga ke dobijam bolki da odam vo bolnica, koj e na smena toj ke me poragja. Se molam na Gospod da mi se pogodi doktorkata shto mi praveshe tret skrining, togash najmnogu ke mi olesni. Iako ednash ja imam videno, tolku mnogu mi se posveti koga mi trebashe i ja stekna mojata doverba vednash. Sepak kako i da e, Gospod e golem neka e so nas da rodime zdravi i zhivi bebchinja pa bolkata kako bolka ke pomine so tek na vreme.. A i vredi

 

Не значи дека и следната бременост ќе ти биде таква. Секоја бременост и породување се приказна за себе, затоа немој со такви лоши мисли

 

Јас се пораѓав во приватна болница, до 8ми месец сакав со царски рез да се породам, ама кога слушна докторката ме посоветува да одам природно. Ни читав по интернет ни гледав клипчиња од пораѓај од пусти страв. Јаки болки имав 4 саати, ми ставија епидурал од 6ти до 10ти прст при отварање да не осеќам болки. Во родилна сала ми намалија епидурал на минимум и осеќав се цели 2 и пол часа на бокс. Тежок пораѓај имав но докторката одеше до крај за природен пораѓај. На крај и вакум искористија бидејќи од епидуралот се омлитавуваат мускулите на матката и бебето се свртело обратно со главчето (бар така ми кажа докторката). Не секогаш во приватните болници одат на царски рез. Но и покрај тешкиот пораѓај, големата епизиотомија, траумите месец дена до ехо на мозоче на бебуш, јас нареден пат пак би одела на природен пораѓај но без епидурал и со друг тим во приватна клиника.Сепак ако треба и мора би одела и на царски рез.

 

Прочитај ја мојата породилна приказна и уживај .

Јас не знам ни што е породилна болка, ни што е отварање не знам колку прсти, ни што е бркање на доктори од доле... .

Плус сакав природно, завршив со царски рез.

Се молев само тој доктор да не е, фаќав и врски кај други, и баш тој ме породи.

И сега да може да се врати времето, не би менувала ништо.

Се' е Божја замисла, тој знае подобро од нас да ги нареди коцките и да биде се' во ред.

За второто, здравје Боже, би сакала пак така лесно да поминам.
И гајле ми е ако за некој не сум доволно храбра и не сум доволно мајка.

Само Господ да не' чува, се' е во негови раце.

Опуштете се и уживајте во бременоста .

 

Секоја што влегува ви темсва знае од прилика што ќе прочита. Како и секоја што планира да има детр,знае што ја чека.
Темата е перодилни приказни,и неможам да пишувам невистини и само розови работи кога не е така.
Не ви се криви феминките за нивната " исоовед" овде.
Може во насловот да се додаде да не читаат трудници или жени кои планираат да рагат за да не се исплашат.
Ова се вистините за нашето здравство,за жал.
Нема потреба да ја уништуваме темата и ускратиме дљ си ја пишѕва секој својата приказна,изигрувајки оштетени жртви.
Болките и се таму што се дешава се заборава одпосле,но жалосно е колку државата не се залага за покачување наталитет и животот на своите грагани.
Не сакам пари за трето дете,сакам совесно здравство.
Кога нема да ми остават последици по здравјето,сама ке имам желба за уште деца и сама ке им обезбедам се што треба.

 

Истата приказна беше и со мене. Инаку здравје за второ не би барала никаква анестезија. И со најголемите болки им викав: САМО НЕМОЈТЕ НА ЦАРСКИ! Некако ме фаќа паника од тоа царскиот Инаку, толку викав од болки, толку се дерев, што едно време и викам на сестрата: КАКО МОЖЕШ ВАКВА РАБОТА ДА РАБОТИШ? ДА МИ ВРИШТАТ ЦЕЛ ДЕН КЛИЕНТИТЕ! )))) ме фаќа смеа кога ќе се сетам.. (а тогаш викав „никогаш веќе ГАК“).

 

Прво не разбрав што им е анестезиологот за природен порагај?

Второ зошто ако сето ова си го видела со очи не си пријавила во надлежните служби?Вакво нешто не е допустливо ни под точка разно.Жената е живо суштество не теле пред колидба.