Породилни приказни

Мoјaтa прикaзнa и не е нештo aмa aј дa пишaм. Нa 27.10 oтидoв нa бoлницa сo претхoднo зaкaжувaње зa цaрски рез бидејќи бебетo беше кaрличнo и немaше мoжнoст зa прирoднo пoрoдувaње. Ме припремијa, ме стaвијa нa цтг и примив некoлку инфузии кaкo пoдгoтoвкa зa спинaлнaтa, бидејќи тaa гo нaмaлувa притисoкoт. Бев мнoгу исплaшенa и целo време плaчев. Спинaлнaтa aнестезијa личнo мене вooпштo не ме бoлеше и зa крaткo време нoзете не ги oсеќaв (oвa чувствo е мaлку језивкo) ме пoкријa сo чaршaв и зaпoчнa пoстaпкaтa. Oсеќaв нa мoменти некoј притисoк си рaзгoвaрaв сo aнестезиoлoгoт и сестрите (ми рекoa: немa дa се сеќaвaш нa гoлем дел oд oвa и тoчнo е) кoгa гo слушнaв плaчoт нa мoјaтa нaјгoлемa среќa. Веднaш ми јa дoближaa дo лицетo, некoлку пaти јa бaкнaв и јa oднесoa некaде дoдекa зaврши oперaцијaтa. Е сегa дo oвде прикaзнaтa е "цaрски" oд oвде нaтaму е мнoгу мaчнo. Првoтo стaнувaње oд интензивнa е претешкo и имaв стрaшни глaвoбoлки oд aнестезијaтa ми дoaѓaше дa јa удирaм глaвaтa вo ѕид бебетo плaче зa јaдење јaс не мoжaм дa се пoместaм oд глaвoбoлки. Нaкрaткo тoa е мoјaтa пoрoдилнa прикaзнa. Сегa сме дoбрo сo бебе и се гушкaме.

 

Ајде и вторава сосема различна приказна
На 31.10. ме задржаа зашто високо ми беше пукнат водењакот и ми течеше (те по малку, те така повеќе). Ме следеа на цтг, си лежев и рекоа дека како што беше договорот на 01.11. сабајле пробуваме со провокации. Но истиот ден на 31ви накај 8,9 почнав да осеќам како скаменување, па почнаа и контракции убави директ на 5мин, докторот дојде рече супер тогаш изгледа до сабајле ке си родиш.. ме провери вагинално 2 прста само и рече шетај повеќе. Шетав низ ходници до 12ипол, кога некако осетив како да ги нема болките и побарав да ме стават на цтг, ме ставија нема болки Што се случи незнам, ама дојде докторот рече легни одмори сепак сабајле одиме во 6ч со провокации.
Дојде 6ч ми укл провокации и за кратко почнаа болките кои од 8ч веќе беа страшни, некако многу појаки ми изгледаа од првиот пораѓај... уште до 50ка не рипнало апаратчето мене ми доаѓаше да се изгризам. Дојде 9ч и осетив доле во стомак како нешто да ми пукна јако, дури ме заболе... и почна да тече од мене и сфатив дека е водењакот, викнав сестра дека лежев да види и го тргна чаршафот и брзо викна по докторка, истата ме прегледа вагинално и рече 3 прста само. Рече 90% одиш царски, еве доаѓа докторот твој и он кажува... не ми беше јасно зашто, па станав и видов водата цела црно кафена (мекониум во плодовата). Во ист момент почнаа и да паѓаат тонови на бебе, па за 5мин бев во сала која беше спремна за друг царски закажан... Крајно загрижена бев дали бебето ке ми биде добро. Боцкањето на спиналната беше малку комплицирано, бев со јаки болки на 30 секунди веќе... а требаше да се наместам убаво и да не мрдам. Башка имам скулиоза и анестезиологот и ме предупреди дека може ке оди потешко. Почна операцијата, јас бев во многу голем шок и два пати се губев, ми паѓаше притисок и неможев да дишам и два пати ми даваа нешто за да се кренам... Чепкањето го осеќав, така како тргање.. а ептен чудно чувство е кога ке го извадат бебето веќе... абе како делче од мене да земаа, како да останав без нешто Не беше страшна операцијата, но страв за бебе имав и затоа бев испогубена. Кога веќе ја извадија и кога слушнав дека плаче и си ја гледав тука до мене ја средуваа... веќе се ми беше рамно (ко на 7мо небо да бев, дали нешто ми дадоа незнам) Незнам колку време ме средуваа, некако долго ми се виде, а прстите на нозете на крајот ги мрдав веќе, па ваљда малку подолго траело... На интензивна нозете веќе по 10мин ми беа пуштени, па за брзо ме пренесоа во соба. Опоравувањето очекував да е многу тешко, но супер поминав, станав сама уште втор ден, ми извадија и катетар втор ден... може од желба да си ја видам бебушка Она беше малку критично само прв ден (бидејки извадиле 4 катетри мекониум од неа, а и плус на бели дробови имаше), но со добра терапија и грижа на педијатрите и сестрите бебчево брзо пркна и сега сме веќе дома, се гушкаме со бато
Не оди секогаш како што мислиме дека ке оди, ова најмалку го очекував... особено дека прво природно. Но битно сме здрави живи

 

Честитки.да биде жива и здрава.битно се добро завршено.сега гушкајте се дома.многу се радувам кога слушам за женски бебенца оти мн си сакам и јас.

 

Честито мајка каква приказна ме смрзна али добро е се кога добро ќе се заврши уште еднаш со среќа и гушкај се со бебо и бато како реагира сигурно не е љубоморен

 

@mariz душо честитики живи здрави да сте само тоа е најважно

 

Честитки @mariz ,да е жива и здрава

 

@mariz читам и не ми е верно, кога ли летна времето, зарем се породи? Најбитно е да сте живи и здрави! Многу се израдував.

 

Не да лета времето, мене не ми се верува дека две дечиња имам

 

За среќа мојата приказна е кратка и со среќен крај

Во 23:30 легнав да спијам (среќа се искапив пред да легнам )
Во 00:00 имав контракција,не беше многу јака па не обратив внимание...по 15мин втора...па одма почнаа на 10 мин
Се помислив еднаш да станам и да одам до болница а толку ми се спиеше
Дојде 01:00 и му реков на маже ај ке одам со комшикава до итна колку да сум мирна
Дури дојде таа и и дури стигнавме во болница веќе беше 01:20 (контракции на 1 минута )
Нема доктор,нема бабица само болничарки
И се јавија за среќа дојде за 10 минути (веќе 1:35)
Јас во приемна соба
Ја стави таа раката да види дали сум отворена и рече само донесете се овде 10 цм отворена
Дури дојдоа инструментите во собчето за чекање јас добив напон и од втор пат летна Мишко надвор во 1:43 тежок 3100 долг 49

Бев во шок....се породив брзо,лесно и во приемна соба

Битно живи и здрави сме

Ви посакувам на сите вака лесно да се породите

 

Лесно како песна. Браво мајка, да е здраво и живо сонцето

 

Леле сон на секоја трудница.

 

Ја чекав твојата приказна, дека и јас треба тука да се порагам па да не добијам нова информација што како оди. Исто те имам читано за породување во базен ама ништо и од тоа. Морам да признаам една од најинтересните приказни.

 

Базен добро кај што стигнав во болница

 

Се започна 10тина дена пред големиот ден..
Толку страв, неизвесност имав 9месеци, а секој месец, недела, поминуваше како ,,песна,, ама знаев, едноставно знаев дека барем крајот од бременоста ќе биде поинаков!
Постелка преку ноќ презреа и само и се нафрлаа калцификати, мојата чудесна состојба покажуваше знаци на активирање и одлуката беше бебе што побрзо надвор. И почнаа подготовките: секој втор ден доплер, цтг, едни инекции, други инекции, проверка на плодова вода (доживеав и со огромна игла да ми боцкаат меше ) но ништо не ми беше тешко, мачно, болно, само се молев моето малечко да биде добро, се за моето малечко..

Среда ден отворивме историја..
Четврток навечер прием.. око не склопив цела вечер, само се молев, многу се молев се да биде во ред.. беба едвај и да мрдаше, се вадев од памет во моментот кога на цтг-то ќе го чуев чукањето на моето малечко стравот исчезнуваше, но по некое време кога ќе ме исклучеа од цтг пак исто.. и се така во круг до 07ч..

Петок ден 17.11.2017г. почнаа подготовките, клизма туширање со некое сретство и чекање ред за во сала, цимерката ми беше прва, јас втора на програм. Никој не знаеше дека тој е големиот ден, мајка ми се јави околу 10.30ч и си направивме најнормално муабет, жена воопшто не се посомнева дека ќе стане баба
Куцна 11ч ме седнаа на болничкото столче и правец во сала..
Студена сала, железа кои чукаат, многу луѓе внатре, сите растрчани околу мене, договарања што како да прават.. јас седната на столчето и само се молам за моето малечко да биде здраво и живо, ништо не ме интересираше, ниту имав страв од тоа што следи, имав страв само за моето малечко
За 15тина минути ме спремија и ми рекоа почнуваме.. мислев ќе трае подолго, но едвај поминаа 5мин и чув силен плач, толку силен што ечеше салата, моето бебче е живо, моето јуначе се избори и е живо и здраво, се роди во 11.37ч очите не ги одвоив од него додека го прегледуваа и спремаа и само прашував ,,добро ли е, добро ли е...,, кој знае колку пати го прашав педијатарот, тој само повторуваше ,,добро е, добро е,, ми го приближија да го помирисам, да го бакнам и го изнесоа да го средат..
Останав целата збунета, ниту солза пуштив, останав стаписана, во неверување дека моето малечко е добро, дека се е добро, по се ние сме добро!
Остатокот ми беше досаден, едвај чекав да заврши, ми дадоа нешто да поспијам ама од возбуда не успеав на крајот докторката му се јави на мм, му честита, ми го даде и мене на линија и по гласот приметив дека и тој го има истото чувство збунетост, неверување дека станавме родители на мало јуначе!
2часа во шок соба, за мене вечност само се полевав со вода и броев минути до прва средба со моето јуначе, до моментот кога ќе го имам во своите прегратки. И дочекав толку измешани чувства, толку среќа, радост, топлина, невиност во едно, се склопено во едно го гледавме со мм тоа мало наше јуначе и повторно и повторно се заљубувавме во него и секој ден од тогаш повторно и повторно се заљубуваме, секој ден го сакаме се повеќе и повеќе..

Сега сме семејство, сега сме комплетни, сега имаме СЕ

Спојлер: Јуначе

Ниту една боцка не ме болеше, ако беше потребно уште 2пати по волку ќе примев, се за моето јуначе! За овие очиња кои милно ме гледаат вреди, се вредеше, патот беше долг, борбата тешка, но вреди

 

Аааааа ме расплака. На глас липам.
Од арно да не куртулите мила Емке

 

Еве и јас да раскажам, мојата приказна беше филмска и на сите им посакувам таква.
Беше ручек и седнав да јадам, на првото залче ме пресече болка и ми се одјаде. Легнав малку и по 15 мин пак исто, му се јавив на мм да дојде да одиме на преглед. Додека дојде почнаа болки на 5 мин. Отидовме во болница за 30 мин, јас веќе отворена 9 прсти одма ми облекоа спавача и со количка ме однесоа во сала. Кога станав од количка имав чувство дека одма ќе давам напон, и само што се качив на боксот дадов три напони и ете го јунакот мој врисна и ми ја стопли душата. Мал како палче 48см и 2770гр душа најубава. Мм не верувал кога му кажале одма дека сум породена, му кажале дека ако сме почекале уште 5 минути дома ке сум родела Вечерта го имаа ставено на опсервација и сабајлето ми го донесоа конечно да го видам. Сега сме домче, цицаме и растеме

 

Честитки, живи и здрaви.
Ах кaквa леснa пoрoдилнa прикaзнa. Среќницa Пoбрзo oпoрaвувaње!

 

I mojata porodilna prikazna zapocna na 20Dekemvri . Igravme karti so soprugot , tatko mi i svekor mi. I gi pobeduvav i mu rekov ajde usye edna partija da ve pobedam i da odam da se poragam kako da me slusnal gospod. Osetiv jaka glavobolka vecerta, merevme pritisok doma 170-110.Vednas go barav dr.Petanovski na mob i mi rece -spremaj si ja i ja torbicata i vednas remedika.Jas od prethodno veke spremna ,vednas od Ng trgnavme na kaj Sk. Me primija me smesija vo soba, si go zemav soorugot so mene mi bese cimer vo soba, odma na ctg nemese kontrakcii ,ama pokaza tahikardija na malata i pretisokot ne sakase da se simni.Cela vecer me nadgleduvaa, nemase nekoja golema promena.Izutrinata na 21 Dekemvri me pobara Dr.Petanovski na mob i veli -deneska doagam porano na rabota , deneska e golemiot den da se zapoznaes so tvoeto angelce.
Jas i pred toa mnogu sakav carskiot da go zakazeme na 21 Dekemvri, bidejki imeto na mojata ubavica uste ne zacnata bese odbrano i tocno se poklopuvase na 21 da bide Sv. Arangel. Bozja rabota.
I taka izleze vo 13.30 me zemaa vo sala . Dr.Peranovski odma na vrata na sala me preceka me izguska veli ajde mnogu sitno broime , ne ceka malata. Timot sto bese so mene vo sala, anestiziolozi, pedijatri, sestri mozam da kazam za niv samo NEZAMENLIVI. Procesot ne go ni osetiv, bev nestrpliva da ja vidam ubavicata moja.
Vo 14 casot i 7 muniti go zapoznav moeto angelce,gi vigov najubavite modri ocinja,go slusnav najsilniot plac do sega, vednas ja stavija na moeto lice , ja baknuvav, ne mozev da i odoleam. Gi baknav racete na dr.Petanovski koga zavrsi cela procedura, bidejki e covek so najgolemo srce za mene.. 2 casa vo sok soba, pretisok malku se stabilizira i me premestija vo soba. Bidejki i za soprugot plakavme soba vednas toj me preceka i mi ja donesija malata da bide so nas. Najneznoto , nevino covese bese so mene. Mojata najgolema zelba se ispolna, moeto angelce bese do mene. Naredniot den vednas stanav, izvadivme katetar, bolkata ne ja ni osetiv dali ja imam, golemata zelba da stanam i da i pruzam ljubov i vnimanie na malata me napravia mnogu silna . Personalot na sestri ne me ostavija 5 min sama. Postojano bea okolu mene . Uste na tretata den so moja upornost malata pocna da si cica. 5 dena vo bolnpica pominaa za mene mnogu brzo...Ovaa prikazna so najubav kraj mozam da ja zavrsam ovde. Od srce na site vi posakuvam prikazna kako mojava da doziveete, zatoa sto sekoja zena zasluzuva da bide Majka ve guskame so mojata ANDJELA

 

Си згрешила месецот мајка. Место ноември си пишувала декември.

 

Lele milicka da