Но многу ми е итно. Сакам да проверам... Ве молам ако некој знае нека ми помогне што да направам каде и како оди сето тоа
Pa ako si maloletna navistina ne znam ako si polnoletna jas doznav deka dokumenti za deca rodeni od 1980 godina natamu se cuvaat vo socijalno samo treba da odis ti licno da prasas,a zošto toa misliš deka si
Sakam da nazdravam za site vas I da vi go posakam samo najdobroto I najubavoto .Dobro zdravje sreka I mnogu ljubov sekogas da imate.Ne sakam da nazdravam za sebe zatoa sto mojataa sreka treba da se ceka koj znae uste kolku dolgo.Jas ne gi sakam novite godini , zatoa sto za sekoja pominata imam edna molba koja nikako da postane realnost.I koga ke vidam zvezda koja pagja brzo si pomisluvam zelba so nadez deka ke se ostvari .Se molam Boze daj , znam deka sum gresna no I mene pogledni me . Mi ostanuva samo da se molam I da se nadevam.Ne sum jas tolku losa eve I od mene edna prikazna.Imav edna drugarka koja dobi bebence me zamoli da I bidam kuma zatoa sto bi sakala da ako ne daj boze nesto se sluci jas da ja gledam .Sakase da I go dade I mojeto ime a jas ne dozvoliv ,zatoa sto si mislam ako sum jas nesrekna nemoj I taa da bide pa odbrav nekoje moderno.No sega koga e taa golema tolku me saka I se luti sto ne se vika kao ja.Site mi velat deka sum dobra majka deka sve im dozvoluvam na decata I im pruzam.Jas sekogas kazuvam, ne jas sum losa majka a tie se prasuvaat kako I velat toa ne e tocno.Posakuvam da se vrati vremeto da nikogas ne sum napravila takov pogresen cekor I da me maci ovaa bolka koja ja nosam vo srceto.No skoro gledav edna emisija i tolku placev tolku mnogu se rastaziv slusnav prikazni od ludje koji ne mozele da imaat deca.Pa pomisliv mojata taga I mojite neprespijeni noki .Mojite solzi I mojata dusa sto taguva tolku dolgo , pa jas sum napravila nekoj da bide sreken .Mozda tie lugje nikogas ne bi go slusnale zborot Mama koj tolku gordo zvuci .Da nekoja mozda dobra I ostavena dusa od site , Se osekala kako jagne koje odi na klanje koga morala da se otkaze od svojeto dete.A bi vrisnala deka ne saka da go stori toa zatoa sto pece kako najluta rana.No sepak smatram I znam deka za mojot grev ne sum kriva jas, zatoa gospod me pogleda I mene nekoj me vika mama.Jas se izvinuvam I se osekam kako uljez medju vas no ednostavno sakam da vi kazam deka barem jas mislam taka deka nikoj ne bi go napravil toa bez golema maka..I deka toa nikogas ne se zaborava samo si stoji skrijeno vo ednata polovina vo srceto .No ete jss ne sakam da krijam I kolku I da me osuduvaat jssno I glasno na site kazav kako vikaat ZAKLELA SE ZEMLJA RAJU DA SVE TAJNE MORA DA SE ZNAJU.. POZDRAV..
Здраво.Го направив профилов само за да ја споделам мојата приказна со вас која за мене е многу болна.Дознав дека сум посвоена во кавга со една злобничка.На само 14 год.Дома таткоми плачејки ми раскажа дека сум посвоена додека мојата мајка дојде и ми рече сега ја дозна вистината можеби и ке сакаш да те вратиме во дом.Раскажуваше огорчено дека немам биолошка мајка и никогаш нема да ја дознаам и рече дека попрво би ме убила отколку да ми каже која ме родила.Само знам дека мојата вистинска мајка ме оставила кога била 18-19год.Моите ме посвоиле на 3тиот месец односно Август 2001.Родена сум на Ѓурѓовден и се прашував зошто не се викам Георгина,Ѓурѓица..во чест на празникот туку сосем друго име.Моите ме крстиле Марија.Им рекле дека кога ке пораснам ке бидам висока,убава и амбициозна темпераментна девојка исто како биолошката мајка.Рекле дека ме остава поради образование,била многу образована и интелегентна но и се разделила со дечкото бидејки не ме признавал.Била од многу добра фамилија но мојата мајка несака да ми го каже нејзиното име ниту пак градот.Дознав дека до третиот месец мајките имале право да се предомислат за давањето на детето но кога требало моите да ме земат им рекле дека ке ја почекат биолошката мајка уште 9дена бидејки се мислела... Ме копка зошто.Но ке направам се за да ја пронајдам таа жена,не за да и се мешам во животот, само за да и го видам лицето и да ја осетам барем еднаш личноста која ме родила.Да бев среќна со мојата мајка немаше никогаш да ја потражам биолошката.. Од сегашната имам само понижување и физичко и психичко малтретирање
@glamgurl не би знаела како да ти помогнам,но ќе ти раскажам за мојата школска другарка.. Од секогаш велеше дека е посвоена,образложение зошто немала слики како бебенце,туку поголемка.Ние другарките ја одвраќавме од тие мисли зошто многу личеше на таткои(човекот што ја посвоил).И ајде престана да мисли за тоа,нејзините ништо не и кажувале.а и беа постари.Од кога завршивме средно,нејзините починаа за кратко,а она се омажи после тоа..И нели треба документација-извод,крштеница,вадеше нови документи и тогаш дозна дека стварно е посвоена и тоа од домот во Битола и дека се викала Верче,сега друго име има.. Не сум во контакт,но од друга другарка дознав дека сега ја бара мајка и,само да види која е,и мислам дека се пријавила во емисијата све за љубав и таму и дознале дека мајката што ја родила живее во Словенија.. Незнам да пробаш пак да збориш со твоите,барем еден податок да ти дадат,па од таму да тргнеш,а чим те земале само со 3мес,сигурно си земена од Битола,обично таму се земаат бебиња,барем ја така знам.. Се надевам дека нешто помогнав
Не сакам да се најдам во кожа ни на мајките што морале поради сплет на околности да си го дадат најмилото (иако има исклучоци, некој едноставно нема мајчински инстинкт), ни на посвоените деца што цел живот се прашуваат кои се, што се, од каде се... Сепак и едните и другите можам да ги разберам на некој начин. Ама тие исфрустрираните кокошки (со извинение на кокошките) што посвојуваат дете и потоа психички и физички го малтретираат не можам да ги разберам. Па зошто воопшто го посвојуваат тоа дете ако не планираат љубов и среќа да му подарат, не знам... Ви посакувам среќа на сите што сте во потрага било за родители или деца. Не губете надеж, Господ е голем
Јас само знам за нејзините години и точната дата кога ме посвоиле.. Се јавив во домот во Битола и ми рекоа да се јавам во социјални грижи во мојот град само тие можеле да дадат инфомации под услов ако навистина со причина ми треба биолошка мајка поради болест или др цврста причина ... Срамота навистина срамота никогаш нема да разберат како е да незнаеш кој те родил
Мојата сегашна мајка е 50год и нема баш сваќања за денешниот живот на младите па така да секогаш сум крива кога излегувам до 22h..Од една страна ја сваќам таа неможела да има деца можеби и затоа незнае како да се однесува со мене..Сватив каква лоша личност е кога на 5год паднав и се повредив на коленото многу а таа ми цркаше зошто сум паднала и така и ми беше влепен првиот шамар....
@glamgurl Не беше постот наменет само за твојата мајка, има многу такви случаеви што ме вадат од кожа. Има жени и над 60 години, па не се со застарени сфаќања до толку. Мојот пост беше напишан врз основа на твојот пост, односно дека цело време трпиш усмејување и психичко и физичко малтретирање. Сепак секој најдобро си знае како му е дома. А за паѓањето и тепањето, знаеш како викаат: Знаеш дека си Македонец кога ќе се удриш и плус ќе изедеш ќотек од родителите (да се насмеееме малку) Поздрав и со среќа
Не сакам ниедно посвоено дете да го навредам, но кога и не би имала свое не би посвоила, зошто се повеке и повеке дознавам дека тие деца не се благодарни и дека еден ден сепак поради било која причина ( ке изнајдат макар и глупост) ги бараат оние мајки кои ги родиле и оставиле. И после се трескаат од земја зошто биле оставени, па бараат 1000 причини да ги оправдаат биолошките мајки, додека оние кои ги одлгледале ги напаѓаат и за ситници. Ахх животот не е фер. Кумата на мојата тетка има посвоено девојче после 10 год обиди за забременување. Девојчето го посвои кога имаше 5 месеци. Денес е девојка, средношколка. Кога малата имаше 5 год им се посреки и добија синче. Денес има 11 год. Сите овие години повеке внимание обрнуваа на посвоената керкичка, дури ептен и приметливо беше, па се вадеа на карта демек дека е девојче. Нивното билошко машко дете скоро за се беше во втор план. Пред нецели 2 год почина таткото на децава. Девојчето на денот на погребот случајно ги слуша бабата и вунјата и дознава дека е посвоена. Не отиде на погреб, не е отидена на гробот, не ја почитува мајката, ја пцуе и кажува дека е лоша, дека некогаш ја плеснала по задникот, дека некогаш нешто не и купила, дека и се развикала... Значи изнајдува постојано работи- ситници за да ја млатретира мајката. Ја пријави во социјални служби дека не и дозволувала да излегува, па дека ја казнила-оставила без пари, дека ја навредила со цитирам “ не биди глупава“. Побегна од дома на 2-3 дена, а сиротата мајка секаде ја бараше со полиција. Таа опасната мала неблагодарна вошка се криела кај некоја другарка. Почна да си го мрзи братчето, да кажува дека е дебил, дека тие не се ништо, да му ги фрла работите. Почна да ја бара биолошката мајка, ама незнам како но според законот треба да е полнолетна за да може да дознае, па се заканува дека ако за овие две год не ја најде, ке ги сече вените. Па дека кога ке наполни 18 год ке живее со биолошката мајка..... Многу мило дете беше. Пред 7 год бевме заедно на одмор. Ете денес е неблагодарница разгалена. Не заслужува ништо од овие кои ја изгледале. Греота за таткото, ама погреота за мајката. После таа загуба на мажот, сега и ова да го поминува. А да знаете какви прекрасни луѓе се и колку вложија во тоа дете, од приватни школи, курсеви, спорт, одмори, зимувања, технологија... и последиот денар го даваа за неа. Се почесто слушам муабет од типот “ да благодарна сум им на тие што ме одгледаа, но сакам да ја најдам мајка ми“. Како бе благодарна? Абе вие треба да сте најблагодарни, да правите се за тие луѓе зошто живот ви смениле. Ве направиле луѓе, а не улични кучиња, како оние во дом. Убаво викаат старите, човек цел живот храни го и за 3 дена ќе ти заборави- куче 3 дена храни го и цел живот ќе те памти. @glamgurl ме интересира какво е тоа психичко и физичко малтретирање од страна на мајка ти? Те молам кажи ни подетално ама без преувеличување.
@okcenzi ,ја разбирам понетата на твојот пост,но за односот на тинејџерката не бија обвинила само неа самата. Мислам дека тоа дете е луто и тоа со право,затоа што дознава сосема случајно од други луѓе поинааква вистина од онаа која и ја кажувале родителите. Најчесто на балканот тоа е проблем. Родителите избираат да не им ја кажат вистината на децата а таа кога тогаш ќе излезе на виделина. И ние имаме во фамилија ваков случај,и сега детето цел живот ги вреѓа родителите.Но овие деца од мали треба да се учат да ја знаат вистината односно да растат со неа и така нема да се доведуваат до таа ситуација која понатаму станува тешка за сите.
@okcenzi Потребата за дознавање на билошките родители можат да ја разберат како што гледам само посвоените деца. Не гледам како е неблагодарно спрема посвоителите ако детето сака да ја дознае биолошката мајка. Значи позади секое дете дадено на посвојување стои некаква приказна што како и зошто е дадено, ете тоа сакаме да го знаеме ние посвоените деца. Не верувам дека било кој би градел било каков однос со биолошките родители од причина што нема никаква емотивна врска со нив, тие се само странци со кој делиш иста крв и гени и си живеел во стомакот на таа жена 9 месеци, па мислам дека е фер да знаеш зошто се откажала од тебе, а потоа да си дознаеш и медицинска историја. Не дека ако ја запознаеш од утре ке се преселиш кај нејзе, како што кажав секој си има изградено свој живот. А зошто се лутат децата кога ке дознаат дека се посвоиени, затоа што кога на тие 15-16 години ќе погледнат наназад гледат дека се било лага, така тоа изгледа во нивните очи, дека сите ги лажеле, можеби ова е неразбирливо за останатите ама во тој момент така изгледа, плус зависно од годините можат побурно да реагираат. Девојчето што ти го наведе е само разгалено поради преголемо внимание, и да е нивно биолошко со такво разгалување пак ќе се однесува така. Значи во моментот кога таа го губи таткото дознава работи што не е лесно еден тинејџерски ум да ги процесира, затоа и така бурно реагира. И ако сакаме да ги најдеме биолшките родители автоматски не значи дека сме се откажале од оние што не исчувавале, не знам од каде таков заклучок? Љубовта кон оние што те изчувале е една и тие ни се родители за цел живот, а сосема трето е љубопитството за да си ја дознаеш животната приказна и тоа е тоа, си продолжуваш понатаму.
Еве што сум пишала пред 2 години Како одговор на постот на теси Е сега јас и денес стојам на тоа дека би сакала да дознаам поради инцест и историја на болести, ама да ги омаловажувам тие кои ме одгледале, да ги млтретирам зошто некогаш како немирно дете ме удриле или ете кажале некој погрден збор, е тоа нема шанси. Напротив повеке ке ги сакам. И децата кои живеат со биолошките родители добиле шлаканица, казна и некој лош збор, па не си ги мрзат родителите поради тоа. Кај посвоените е проблем што мислат дека се отфрлени од сите, а така се чувствуваат затоа што они кои ги родиле ги отфрлиле и гневот и фрустрациите ги вадат на оние кои се грижат за нив. Е сега мене ме интересира зошто да се лутите на луѓето кои криеле од вас дека сте посвоени? Зар не сте помислиле дека ако тие ви кажеле уште како помали дека не сте нивна крв, вие тоа нема секогаш да го злоупотребувате и за секоја некупена играчка да им кажувате дека не ви се тие татко и мајка? Зар не сте помислиле дека како тинејџери кога ке ве удрат хормоните, пак нема да го злоупотребувате тоа посвојување од типот “ ти не си ми мајка штом не ме оставаш во петок до 12“ или “ ти не си ме родила и не можеш да ми кажуваш до колку часот ке седам или со кого ке излегувам“ итн? Зар не се ставате во глава на оние кои ви во посветиле животот? И од каде знаете дека оние кои ве дале на посвојување ќе ви ја кажат вистината зошто ве оставиле? Јас не врувам дека би ви ја кажале. Напротив, после толку години, може така да ви ја исфилуваат приказната што дури да се сожалите на нив и во втор план да ја врлите онаа која ве изгледала. Ете јас знам за “мајка“ која си го даде синот во дом на 21 год, за да се омажи во Германија за пребогат човек и да ужива во куќа со баазен. Човекот сакал да ја земе зошто била многу убава, ама не сакал деца зошто неговото починало со мајката во сообракајка. Ова е од селото на татко ми. Сите го знаат ова. Покондурената селанка денес има околу 50 год и уште е вејка во паметот со скап накит и гардероба. За детето немала помислено години, но како ја фати староста и како остана вдовица сега го бара, со цел да му каже дека била млада и наивна. Како нејзините ја натерале да не се мажи за таткото на детето ( селанец со ниви) и да не му кажува дека е трудна, за да го остави без збор и да замине во белиот свет. Сериосно? Млада и наивна? Да фрлам дете како куче во дом на 21 год, за да јас уживам во наредните 30? Не. НИКАКО. И вели дека се ке му остави на синот. Како молам? Се? Што е за тебе се овцо неистрижена? Тоа што му требало на тоа дете, а денес веке 30 год маж, го немало. Зошто милиш дека твоите пари му се сега потребни? Можеби веке има повеке и од тебе. Видете жал ми е за вас посвоените, ама многу малку ми е жал. Жал ми е само поради тие години живеење во незнаење а не во лага (како што кажа некоја погоре). Знаете кога би ми било жал? Кога овие што ве посвоиле ве малтретираат психички, физички, ментално, сексуално.. Кога би живееле во сиромаштија. Кога би биле лишени од многу работи. Кога би биле робови-аргати за нивна лична корист. Кога би биле сирачиња сеуште во дом или на улица. А се додека ве изгледале нормални родители - какви што имаме сите ние ( а не совршени), не ми е жал и нема да можам да ви го разберам тоа цепедачење. Не велам дека не ви е тешко, ама кога ке погледнете околу себе и кога ке видите какви судбини имаат многу деца, ке знаете дека сте благословени. И како може да речете дека кога ке дознаете и кога ке погледнете назад се било лага? Што било лага? Љубовта која ви ја дале луѓето кои ви го дале и лебот и топлиот дом?
Тешка е оваа тема ... сепак посвоените деца треба да разберат дека дошле во тој дом прво бидејќи тие нивни родители, А РОДИТЕЛИ ИМ СЕ, ПРИЗНАЛЕ ТИЕ ИЛИ НЕ, ги посвоиле од потребата да имаш потомство и да сакаш некого безусловно, само семејството се сака безусловно. Децата земаат огромна љубов и внимание ама и даваат, двонасочна е улицата без разлика дали некој ве родил или не. Процесот на чување и растење не прави родители, не само чинот на раѓање. Доколку сака детето да си ги запознае билошките родители во ред, меѓутоа не треба и не може да се запостави оној кој е родител. И не е лага дотогашниот живот ако некој друг ве донел на свет. Овие деца во одреден перод верувам дека поминуваат низ многу "барање на самиот себе си и корените" но, кога ќе имаат свое семејство тогаш мислам најдобро ќе ја разберат и онаа мајка што ги одгледала и онаа што ги оставила од овие или оние причини зш ретки се тие кои без голема причина би го оставиле своето дете, сигурно ни тоа не е ни најмалку лесно да се откажеш од толкав голем благослов.
Не знам зошто секогаш кога некој ќе напише некој пост во некоја тема, веднаш има коментари дека преувеличува, лаже, дека е трол итн. Јас тргнувам од постот како што е напишан, ако членката вели дека е психички и физички малтретирана, значи таа така се чувствува, што има врска дали на нас тоа ни е преувеличено или не, па мора детали да споделува? (општо зборувам, не конкретно само за овој случај). Еве јас да сум дознала дека сум посвоена, би сакала да знам која ми е биолошка мајка, зошто ме оставила (ОД ЉУБОПИТНОСТ најмногу)... А родителите што би ме посвоиле ќе ги сакам уште повеќе во тој момент, затоа што ми овозможиле среќно детство и живот (ако би ми бил животот како што ми е сега). Но, тоа не е секогаш случај. Има неблагодарни деца, ама има и неблагодарни родители. Ако неа родителите ја спасиле од дом или не ти знам од каде, и детето им пополнило една празнина во нивниот живот која би ја имале без дете. Тие ја посвоиле првенствено за да си угодат на себе, а не дека тие на прв поглед го засакале детето најмногу на светот (мислам ме разбравте што сакам да кажам). Со текот на времето се гради таа врска дете - родител. Мене најмногу ми остави впечаток тоа што татко и се расплакал и почнал да и објаснува, а мајката веднаш почнала огорчено да разговара и да спомнува живот во дом. Членката сама си рече дека не е среќна со сегашната мајка. Е сега, има секакви случаеви, и разгалени детишта, ама и родители што ти го прават животот невозможен. Секој заслужува да ја знае вистината, најтешко е да живееш во незнаење. А како ќе постапиш откако ќе ја дознаеш вистината, тоа е веќе друга приказна.
Морав да го скратам постот за да се задржам само на болдовите. Велиш дека члекната кажа дека е физички и психички малтретирана. Ок јас и верувам. Мајка и влепила шамар на 5 год кога си го повредила коленото. Може тоа го сторила во афект зошто се ислпашила за своето дете. 90% од нашите мајки нас не плеснале и тоа не еднаш. А тоа не значи дека не не сакале. Исто како што оваа мајка некој ја воспитувал и таа си има свој начин на воспитување. Фала Богу не ја осакатила, туку постапила како и многу други родители. Не го оправдувам физичкото насилство-воспитување, но ете таа генерација и не знае подобро. Но тоа не значи дека и го прави зошто не ја сака или зошто не е нејзина крв. Секогаш забораваме дека нив никој не ги учел на родителство. И реков да пише како е малтретирана, зошто во постовите пишала само за шлаканицата ( првата) а 5 гдодини и како мајкава не ја разбира и не ја остава да излегува после 22 часот. Ако оваа мајка не си го сака детето, тогаш нема да ја штити на таков начин, туку ке и дозвволи да скита до колку сака а таа мирно ке спие. За тоа и ми нема смисла некако. За тоа е лошо кога ке дознаше дека си посвоен додека си тинејџер. Зошто тие се неблагодарни. Кога членкава дознала дека е посвоена таткото почнал да плаче, а мајката како одбрамбен механизам го споменала домот, со цел да и каже дека тамо нема да ги има тие нешта што ги има во домот како љубов, луксуз, шетања... Можеби жената не знае друг начин. Знаете како велат, нападот е најдобра одбрана, па така и мајкава, започнала со тој психолошки напад за да се заштити механички-несвесно. Таткото плачел што плачел, аама сите си ги знаеме нашите балкански татковци и знаеме дека цел терет од детето е оставен на мајката. Исто како што посвоените не ги бараат татковците, туку само мајките. Е сега членкава рече дека не е срекна со оваа мајка, а да ја прашам дали ке биде посрекна со биолошката-онаа која ја оставила за да брка кариера? Вака се одмаздува на онаа која ја гледала. Значи таа не рече ја барам од љубопитност или историја на болести туку дека ја бара зошто не е срекна со оваа. Тинејџер. И ако ја најде биолошката што ке и каже “ ти си ме оставила 15-20 год да ме гледа друга, ама ете ти простувам и ај сеа да живам со тебе, зошто со тебе ке бидам срекна“ ? За последниот болд си ептен во право. Е сега убаво пишува дека има и родители со кои животот е невозможеен, но тоа не значи дека им се случува само на посвоените, туку и на биолошките. Не велам дека мајката е исправна, ама да се вадиш на карта дека те малтретира сошто си посвоена ми е малку мизерно, знаејки од постот дека се работи за излегување подоцна. Според мене најдобро е овие деца никогаш да не дознаат дека се посвоени, или да дознаат откако ке станат родители, па тогаш подобро ке разберат што значи да си родител и колкав влог е тоа. Ако дознаат пред да станат родители, а уште полошо додека се со забегаи хормони, ке читаме вакви трагични постови и коментари. Сироти родители. Не знам, можеби и јас грешам, но она што го гледам околу себе и оние примери кои ги знам, ме оставаат без текст. Понегогаш навистина си велам подобро е куче да гледаш отколку некое дете кое откако ке дознае, ке најде и банална причина за да те повреди.
Ме интересира и ова. Зошто вие посвоените никогаш не си ги барате биолошките татковци? Зошто секогаш ги барате мајките? Зошто секогаш ви се криви жените кои ве родиле и оставиле, а не оние кои ве направиле? Зошто секогаш повеке им се лутите на мајките кои ве изгледале а не на татковците?
@okcenzi Се сложувам во глобала со твојот пост. Моето беше напишано општо за форумот, не конкретно само за твојот пост (во врска со барањето детали ). Членката напиша дека тоа бил ПРВИОТ шамар, значи сигурно имало и втор, трет... А тоа за коленото и јас напишав МАКЕДОНЧЕ За тоа како изреагирала мајката, не ја оправдувам мајката ама ич. Не морало баш да и спомнува дека ќе била во дом ако она не ја прибрала дома. И не пишува што и овозможила, па да знаеме како е, што е. За тоа дали треба да им кажат дека се посвоени, мислам дека треба да им кажат од причина што секако ќе дознаат од друг (за тоа не бива барем, да направиме збрка). А така е далеку потешко. И да, се сложувам дека постојат секакви и биолошки и посвоени деца, а и секакви биолошки родители и посвоители. Само подалеку од нас такво нешто. Такви одлуки се најтешки за донесување. Поздрав . П.С. Тоа за татковците и мене не ми е јасно.
Еве уште еден случај да кажам- Моја колешка скоро 17год немаа деца,и си посвоија,синче,сега Димитар има 10год,она му кажа на детето може беше 6год и кога разбираше,викаше зошто од други да разбере и другарчињата да го зафркаваат во училиште,детево си ги прифати,може е уште мало.меѓутоа како го сакаат и поштуваат,а и оно нив,а и многу е мирно и паметно.. Мислам и јас дека е најпаметно детето кога ќе потпорасне и почне да разбира да му се каже вистината..
Една жена во МК,си посвои девојче на возраст од 3 години и детето си знае кажано му е и супер функционираат. @okcenzi, се разбира дека сите посвоени ќе ги бараат мајките,затоа што за нивното раѓање постои документ,која мајка ги родила,додека за името на таткотомногу ретко да се најде документ.Тоа е затоа што најчесто се работи за деца чии родители се во брак,туку многу понакви врски се во прашање. Мислам дека се сеќавате на малиот Бошко кој го оставија двајцата родители затоа што имаше аномалија или некаква болест во рбетниот стол,претпоставувам дека во такви случаеви се познати имиња на двајцата родители. .Се регистрира само името на родилката,ако бебето е родено во болница, а ако е најдено оставено тогаш нема никаков податок. Жалсна и трегична е темава,само сметам дека навистина се благородни луѓе ние кои земаат деца на посвојвање.
