се согласувам дека мајка таа е што те огледала,а не родила.знам луге кои посвоиле,роднини и се на другарка ми,девојчето премногу го сакат,ја чуваат,ја обожаваат,а било оставено во дом затоа што мајка му и татко му имале премногу деца и немале пари да го одлеглаат девојчево,а друг случај пред неколку години,родителиве му кажале на синот дека е посвоен,кутриот избегал,а имал 9год,му кажале на школо го зафркавале другите дечиња кутрото се разболело,само така седело во едно коше,мајка му таа која го посвоила,умрела од тага и болка,така кажуваат.потоа тој таткото земал друга жена и со неа сега имаат син,а ова другово големо е си има убава работа,девојка и се натака тие приказните дека кога ке се роделе близнаци,едното кажувале дека е мртво,а го давале на луге,тие се вистинити,и посакувам на нена се најубаво и со срека
Pozdrav na site nikogo nemoj da osuduvate i milo mi e sto taka razmisluvate.Lugeto sto posvojuvaat deca licno za mene se golemi luge.Nena so sreka se nadevam deka eden den ke gi doznaes tvoite bioloski roditeli.Moeto drugarce od malo isto e posvoeno majkata sto go gledase pocina koga toj imase 9 god i edna glupava komsivka mu vuka nemoj da placis i taka taa ne ti bese majka mozite da zamislite kako se osekase togas .Dugarceto otkako se ozeni trgna da ja bara bioloskata majka no ne dobi dovolno informacii od socjalnite sluzbi i den denes ne gubi nadez deka eden den ke ja doznae .
Дефинитивно мајка е онаа која те одгледала, која те воспитала и те посочила кон правиот пат, а не онаа која те родила.Како помлади односно како тинејџери го кријат тоа во себе, не го кажуваат на никого, плашејќи се да не се шегуваат на нивна сметка, да не ги отфрлуваат, да не бидат понижувани и слично, но истите тие кога-тогаш ќе посакаат да ги пронајдат биолошките родители од чиста причина што сакаат да знаат од каде потекнуваат или на пример дали се изложени генетски на некои тешки заболувања. А не често и го злоупотребуваат тоа за да добијат нешто повеќе во животот. Имам една другарка која е посвоена, тоа го знам од мајка ми, таа лично ми го нема кажано тоа, а јас не сакам да и зборам ништо во врска со тоа, но го има злоупотребно тоа во училиште, раскажувајќи на наставниците како децата од класот ја понижуваат, дека е многу тажна и затоа не учи и тие и попуштија на крај, сите петки и ги ставија, а тоа навистина не е во ред, а згора на тоа, такво нешто никогаш се нема случено, бидејќи никој не знае дека таа е посвоена. На Ненушка и посакувам среќа и наскоро да ги дознае своите биолошки родители!
za zal postojat sekakvi luge so sekakvi idei nikogas ne sum pomislila vrz baza na nekoja si pricina da resavam drug problem.Ne go opravduvam toa sto go pravela drugarka ti.A deka sekoj sto e posvoen ima zelba da gi zapoznae bioloskite roditeli vo toa nema somnevanje,i uste ednas ke kazam site sto se spremni da se soocat so vistinata neka ne se plasat nema sto da izgubat.pozdravce do site tuka sum da gi ohrabram
Прочитав се од почеток и се наежив... Секоја чест на оние што се посвоени, на нивната храброст, подготвеност, зрелост, одговорност кон таа ситуација... А Ненушка доби информации??!?
Читајќи ја темава се ставив на место на оние што се посвоени. Им подавам рака, се поклонувам пред нив :up: . Тоа е еден голем чекор во животот да ги дознаеш биолошките родители, дури ми е чудно кога некои велат дека не сакаат да ги запознаат , па ти нема да ги оставиш твоите родители( што те посвоиле), сепак мислам дека желбата е голема и си велиш само да ги запознаам. Напред Ненушке
епа драги мои сега видов дека сте ми пишале во" мојата тема" во подрага сум ама некако тешко оди,бев во социјално оставив податоци и сега чекам,а до кога незнам ни самата,и дали некогаш ке ми се јават или не останува да се надевам,сум чекала толку време па сега не е проблем ке почекам уште малку.Ке бидете известени кога ке има нешто ново,Фала за подршката која ме охрабрува да одам понатака ве сакам
Ненушка изгледа во скопје побавно одат работите, бидејќи мене ме викнаа за 2-3 дена. И не дека кажуваат многу информации, еве на мене ми го кажаа името и презимето на жената што ме родила и датумот на кој сум родена и баш ова ме зачуди ама социјалиот работник ми кажа дека како датум на рагање може да се запише и датумот на посвојување, среќа што моите родители ме запишале по датумот на кој сум родена. само тоа ми кажаа, јас побарав адреса но ми рекоа дека тоа не можат да ми кажат но можат ако сакам да се обидат тие да ја исконтактираат со покана, но јас не се согласив бидејќи не сакам никому да правам проблеми во животот. Би сакала јас лично да ја исконтактирам но иако го имам името и презимето кое најверојатно е променето не знам како да барам, единствено во полиција но искрено не верувам дека некој би давала такви информации и еве веке 5-6 години не сум направила ништо
Лесно е да се осуди некој без да се знаат вистинските причини.Кога размислувам си викам дека никогаш, ама баш никогаш не би се разделила од своето дете,би се борела до последен здив за него.Иако не сум сеуште мајка и оној мајчински инстинкт се нема разбудено во мене,јас размислувам баш така и нормално како и секој нормален човек не го оправдувам тоа детето што е дел од тебе,да дадеш да расте покрај други без да успееш да му се радуваш на секој нов чекор во животот Сепак секогаш медаљонот има две страни,секоја ситуација има две приказни,така да... А што се однесува до тоа дали посвоените деца треба да се запознаат со биолошките родители е сепак индивидуална работа,според мене тоа се работи кои се одлучуваат кога ќе можеш самостојно и зрело да размислуваш.На крајот на краиштата тоа се луѓе кои се одговорни за твоето доаѓање на свет,луѓе кои ти го подариле животот и како и да е,што и да се случило сигурно понекогаш размислуваат што се случува со нивното чедо.
За мене родители се тие што секогаш биле покрај мене.Тие што целосно ме подржувале и биле со мене и во среќни и во тажни моменти.Родители се тие што те израснале.Не ги оправдувам никако тие родители што ги напуштиле своите деца.Доколку дознаам дека моите родители не ми се биолошки,тоа ништо не би променило.Зошто родители не се тие што само биле заслужни да те донесат на овој свет и толку од нив,туку родители се тие што секогаш те чувале,сакале и безрезерно те подржувале и биле покрај тебе.
Me isprovocira ovaa diskusija na forumot i sakam da slusnam drugi mislenja, bidejki jas sum predstavnik na "drugata strana". Veke nekolku godini sum roditel na posvoeno devojce koe sega ima skoro 5 godini. Ja zemavme koga imase nepolni 6 meseci , posle skoro 15-godisni neuspesni obidi da dobieme dete i od togas celiot zivot mi se promeni . Mislam deka ovaa ljubov sto ja cuvstvuvam kon nea ne bi bila pogolema duri i jas da ja rodev. Ona od prviot den e nase dete i ne prifakame nikakva druga opcija. Megjutoa vrz celata taa sreka , visi edno golemo prasanje - kako da i kazam koga ke dojde denot , koga da go napravam toa, dali ke se promenat rabotite potoa, dali i ponatamu ke ne cuvstvuva kako svoi roditeli, dali ke ne otfrli , dali ne daj boze ke ne prezira , kako bi trebalo da se reagira na eventualna burna reakcija i mn. drugi raboti koi me macat. Svesna sum deka edem den ke moram da i kazam - prvenstveno zaradi nejzina zastita, no duri i pomislata na toa mnogu me plasi . Me interesira da slusnam od lica koi pominale niz toa, kako toa go dozveale, sto cuvstvuvale vo momentot na doznavanjeto, kakov bil odnosot so roditelite potoa i sl? Znam deka e seuste rano da se opteretuvam so ova, no stravot me sledi sekojdnevno. [mod-kirilicas3777mg][/mod-kirilicas3777mg]
Јас сум за да се каже порано затоа што јас дознав од друга личност дека сум посвоена моите родители чекале да станам барем полнолетна за да ми кажат ама јас дознав од друг и имав малку побурна реакција пред се поради тоа што не ми кажале порано и испадна непријатна ситуација. освен тоа друго ништо не се смени им бев благодарна за се што ми овозможиле. инаку вакви тајни не можат долго време да се чуваат особено ако живееш во мало место, а има секакви луѓе. Мора да сфатите дека тоа ке биде мал шок за детето и ке има период на адаптација каде нема да може да се пронајде што е и сосема нормално. Еве со среќа од мене, не мисли веднаш на најлошото верувај дека добро и правилно си си го воспитала детето и сепак не можеш да ги мразиш или да престанеш да ги сакаш луѓето кој те изчувале и ти овозможиле се во живтот, еве во моите постови ке видиш дека и јас сум љубопитна за жената што ме родила, ама таа е само тоа жена што ме родила, а ова се родители и цел живот ке ми бидат
Јас сум за тоа да му се каже на детето што порано, уште пред пубертет, бидејќи знаеме каков е тој период кога децата се многу чувствителни и тогаш може да се најде некое дете кое што ќе и каже и кај неа ќе се јави чувство на бунт, револт кон родителите кои ја посвоиле и тоа не заради тоа што ги мрази посвоителите туку бидејќи незнае кон кого да го насочи гневот, па го насочува таму каде што најмногу боли- кон оние кои ја направиле човек. Ова ви го кажувам од многу примери кои ги имам гледано каде што децата покасно дознаваат и се оттуѓуваат, за жал. Според мене најдобро е уште сега да си ја припремаш, преку детски игри дека таа не растела во твојот стомак, растела кај некоја друга жена која ти ја оставила тебе да ја чуваш ( ќе смислиш зошто) незнам нешто во таа смисла, амо во никој случај немој да ги напаѓаш родителите што ја оставиле, туку зборувај и се со убаво, преку игра. Така понатаму ќе ја сфати ситуацијата и повеќе ќе ве цени вас и тоа што сте го направиле за неа, без да има негативни чувства за биолошките родители. Не чекај да помине многу време, што порано дознае тоа подобро, бидејќи најдобро е кога ќе дознае од посвоителите, а не на улица. Ти посакувам среќа, бидејќи знам колку ти значи љубовта на тоа мало ангелче
се согласувам со sesilija колку порано дознае детето толку подобро.. уште сега припремај го детето за да дознае...не чекај премногу еднаш гледав на тв и имаше една емисија совети како да му се каже на дете дека е посвоено.. и имаше баш еден пример со мачиња..односно ке почнеш да му кажуваш на детето како си биле две мачиња.. едната се омачила и имала мачиња малечки, додека другата не можела.. и потоа ке почнеш да и кажуваш дека таа мачка што имала маченце не можела да го чува, и затоа и го дала мачето на другата мачка.. нешто у тој смисол.. како приказна..или пак исто ако имате дома милениче ке и кажеш дека тоа маче/куче го родила мајка му, ама бидејки не може да го чува и да се грижи за него сте го земале вие.. дека сега вие сте одговорни за него и дека сега е ваше, дека го сакате како дел од семејството итн итн... исто мислам дека има и луѓе кои даваат совети кога и како е најдобро да се каже.. па ако не сте сигурни можете да ги посетите..
сакав да ви кажам дека бев во социјално си направив муабет со службеничката си се изнаплакав раскажувајки и ја мојата животна приказна,и дознав дека немам никакви шанси да дознаам било каква информација тоа биле доверливи тајни кои нема сила што може да ги открие тоа беа зборовите на жената,ми рече само недај боже да се работи за некаква си болест тогаш.Што значи дека и да ме барале до сега немале шанси да ме најдат така да толку од мојата надеж веке оставам на господ ако е судено некогаш ке се најдеме
ненушка не очајувај. секогаш во животот има и трошка среќа светлина и зрак кој кога тогаш ќе просвети. биди јака и упорна не се откажувај од тоа што е твое и што го сакаш ти држам среќа
