Значи јас се пронаоѓам во проблемов, само во еден поинаков контекст. Маж ми не остави со бебенцето и замина со една балавка. Јас сум без рседства за живот, невработена константно, не примам никакви средства од него. Но во никој случај не би си го оставила детето. Тоа ми е се во животот. Зарем да пати некој што ништо не знае. Па тоа невино дошло на овој свет. А што нејзиниот биолошки татко. Ја направил и заминал. Не знае кога е болна, не помислува дека и треба храна, облека, не посакува да ја гушне, да биде со нејзе. На почетокот многу ми беше тешко. Си викав зарем јас си избрав ваква судбина за моето дете, проблемот не е во мене, мажи имааааааа, и никогаш нема да престане да ги има. Но детето ќе биде осакатено за цел живот. И што кога ќе го побара биолошкиот татко. Што ќе добие, лаги зошто ја оставил или ќе и даде некои несоодветни контрааргументи. Јас сум и мајка и татко на тоа дете. Денарот го правам два. Не бирам што ќе работам. Одам чистам по куќи, пишувам текстови по весници, ама буквално не ми е битно ( се разбира соодветни и нормални услови на работа ). А биолошкиот само вложил сперма во нејзе и ништо. Мене ми се скрати животот кога беше болна, јас плачев, јас сум тука кога ќе се исплаши во сонот, јас ја хранам, облекувам, раскажувам приказни и пејам, гушкам, мазам. Тоа е вистински родител.
бабаДара секоја чест за храброста !! Браво!! Жена во вистинска смисла на зборот! Според мене, родител не е оној што ке те направи и донесе на свет, родител е оној што ќе ти пружи безизмерна љубов, што ќе е со тебе кога ти е најтешко, што ќе ти обезбеди топол дом, храна и се што ти е потребно, оној кој што ќе биде со тебе кога ке ги изговориш првите зборови, кога ќе го направиш првиот чекор. Секој може да направи дете, но да го порасне и оформи како личност не може баш секој! Подобро да сум среќно посвоено дете, од колку несреќно сираче трагајки по вистинските родители. Ако навистна те сакале никогаш немале да те напуштат!
morav off topik samo da ti kažam edno golemo bravo i da prodolžis da si bideš dostojna na sebe i detevo e sega onn:jas imam dvajca bartucedi posvoeno ednoto uste od malo koga imase 10 god pocnaa da mu kazuvat iod doma deka e posvoen go pripremuvaa i on koga stana polnoleten otisol da gi bara roditelite mu i gi nasol...od Bitola zenata arno ama nadvor sedel negov dedo i on koga kažal koj bara i zosti dedovo mu rekol samo vaka:idi si sinko ti od kaj si dosol sakaj si gi ovie koi te posvoile zosto majkati te ostavi samo za da se mazi vo Germanija ovoj covekot ne sakal so dete da ja zema pa ona najkratka i najbrza postapka ajde vo dom...detevo so prviot avtobus si otide za sr i do den denes se kae sto e pokusil da gi najde a ovaa drugata pa nejze šok ona neznaese deka e posvoena i na den na polumatura na vrata nejnata majka kako e doznala adresa neznam ama na vrata i dojde i uste se zakani deka ke si ja vratila po sekoja cena kerkata demek sega ima pari i grb zad nea....na devojceto ne samo sto i se srusi denot životot nego morase da se vleci i po sudovi zaradi nea na kraj da dobie ovaa zena sudska zabrana za problizuvanje na kerka i....ima sekakvi luge taka da site sto si barate roditelite ocekuvajte i najloso ne samo da se tesite so želba da gi videte...i veruvajte tesko ke dobiete vistinski odgovor zosto ve ostavile najcesto se odgovori demek pari se nemalo takvo vreme bilo sto bilo sram da imas vonbracno dete bla bla...postuvajte si gi i cenejte si gi posvoitelite oni vi se roditeli oni ve placele i bile nad vas sekogas koga vi trebale [mod-kirilica:fn9ufpcp][/mod-kirilica:fn9ufpcp]
Баба Дара БРАВО!!!!!! Секоја чест за твојата издржливост и храброста! Според мене родител е тој што те одгледал, што те израснал и што ти пружил се што ти е потребно, а не тој што те направил/родил и те оставил.
Zdravo na site! Eve me i mene ovde so vas, da ja spodelam ovaa bolka sto ja nosam vo sebe veke 1 godina.Dosega nemav hrabrost da ja otvoram dusata, no ete dojde i toj moment.Gi citav site vasi zivotni sudbini i socustvuvav so site.Da ne dolzam mnogu da pocnam.....Jas imam 41 godina. Mazena imam 1,5 detence. Pred tocno 1 godina doznav deka sum posvoena.Mi se srusi cel svet.Kako da kazam????mozda i ostanav hrabra i pribrana bidejki imam dete na koe treba da mu se raduvam, jas so nego i toa so mene, no od druga strana dlaboko vo sebe osekam takva bolka sto neznam dali nekogas ke iscezne.Jas se somnevav celiot zivot deka sum posvoena,imase nekoj zli luge sto indirektno ke spomenea,no jas si vikav"ostavi toa ne e vistina"No, koga ja prisiliv majkami da mi kaze doznav deka bilo vistina.Mojot odnos kon majkami voopsto ne se promeni,za zal tatkomi sto me odgleda e pocinat odamna. Mnogu go sakav. Me izrasnaa vo prekrasna licnost. Majkami ja sakam poveke i od sebe. Mi kaza se. Koja mi e bioloska majka,tatkomi ne go znae,zatoa sto i toj bil pricinata sto bioloskata majka me ostavila,vprocem me dala, nemajki izlez.Od roditeliste nemala nikakva podrska. Bilo kako bilo jas ne ja osuduvam.Ednostavno sum takov covek.Premnogu osetliva koja neznae nikomu da se luti i koja im veruva na site.Imav zelba da ja zapoznaam,od prijatelite na majkami sto ja poznavale doznav nekoi informacii,no nimalku optimisticki.Mi kazaa deka pocinala, mnogu odamna.Togas vo toj moment kako da umre eden del vo mene iako e nepoznat.Doznav i koj mi ne bioloski tatko ,i toj pocinal,no ne sum 100% sigurna dali mi e toj tatko.Od majkami najdov i slika,licam na nea.Od tatko mi ne najdov seuste,no ostavam na vreme za nego.I toj ima deca no ajde da gi ostavam na strana niv bidejki rekov ne sum sigurna. Eve koja e bolkata sto sekojdnevno e del od mene i kako nekoja senka ne se odvojuva od mene. Majkami ima 2 deca,ovde vo Skopje, kade sto ziveam i jas.Gi vidov i niv na slika.,no ne i vo zivo.Strav mi e.Znaci da pojasnam.Majkami se omazila ovde i koga sum bila mala ,bidejki znaela kade sum (me gledala oddaleku)taka mi kazaa barem nejzinite prijateli.Potocno samo edna prijaatelka koja sto samo taa ja znaela nejzinata tajna.Nekogas i me slikala,...zamislete...solzi mi idat. Pocinala mnogu mlada i ostavila dve mali decinja.Decata se ovde blizu do mene vo istiot grad,,,,no sepak mnogu dalecni. Da bese ona ziva lesno ke bese ke ostavev se na nejze taa da odluci dali treba da se zapoznaam so niv.a sega kako ponatamu? jas go nosam tovarot. Premnogu sakam da gi zapoznaam, da gi gusnam,no kako da im kazam deka nivnata majka vo mladi godini ostavila dete???kako?toa me boli.Da sum neosetliva ke si recam ,,,galjle mi e'''no ne sum.Kako da odam nekomu da mu tropnam i da mu recam jas sum vasata sestra.Nekoj sto imal edna slika za majkasi sega jas da im ja iskrivam.Ima edna recenica..."Poradi tugata sreka nie sme nesrekni".bas taka ,jas patam.Nivniot tatko e ziv.Verovatno i toj neznae.I tie ne ja poznavale dovolno svojata majka,Si vikam sto ke se sluci vo nivnata psiha,mada i tie se na nekoi 30 i nesto godini.Uffff Sega dali me svakate.Mislam na site.Ne ocekuvam deka nekoj ke go znae praviot odgovor,sekako ni jas ne go znam no polesno mi e sto vi se doveriv.Ne sretnav dosega vakva slicna storija ,pa eve jas vi se otvoriv.Ve sakam mnogu i vi pozeluvam se najubavo na site. [mod-kirilica:etfssca4][/mod-kirilica:etfssca4]
јас имам братуцедка што ја дадоа на посвојување пред 15 години и баш би сакала да ја сретнам мајка и е веќе почината за жал се разболе од тага
happy-live Со внимание го читав твоето мислење и навистина многу ме трогна. Се ставив во твоја кожа и почувствував грутка во грлото. Не можам ни да замислам како ти навистина се чувствуваш, можам само да претпоставам. Велиш дека тие имаат околу 30 години. Мислам дека кога би знаеле дека постоиш и тие би посакале да те запознаат. Не е фер никогаш да не дознаат за тебе. Не би било фер ни кон тебе, ниту кон нив. Вие сте во крвно сродство, треба да знаете едни за други. Твојата мајка никогаш не ти се приближила, те гледала од страна па дури и те сликала. Замисли кога таа би собрала храброст и кога со консултација на твоите родители би ти се приближила?! Се` ќе било поинаку нели? Тешко ти е што никогаш не си ја запознала, а тешко и било и нејзе што никогаш не и се укажала можност да ти даде какво такво објаснување! Јас мислам дека треба да појдеш кај нивниот татко и се` да му раскажеш. Тој можеби и знае за тебе. Можеби и тие знаат за тебе. Немој да оставиш животот да ти помине со прашалници во главата. Ти никогаш нема да бидеш причина за тие еден ден да ја искриват целата слика што ја имаат за својата мајка. Тоа што тие го имале со нејзе е една, твојата е друга приказна. Возрсни и зрели личности се! Јас ти предвидувам добра завршница од сето ова. Собери храброст и запознај се со твоите браќа или сестри. Нема да изгубиш ништо, а нема ни тие. Можеш само да добиеш. Тие ти се крв, а крвта не е вода. Поправете ја грешката на мајка ти. Посака да ги гушнеш? Оди и гушни ги!
Фала ви на подрската.Кога ги цитав васите мисленја поготово твоето Биттер-гирл се изнаплакав,но измесани цувства,незнам како од радост сто некој ме свати...сто не сум сама. Убаво написа но сепак јас мислам дека не нејзиниот маз немозам да казам ,како да сакам да ја заститам,нејкам да у ја откријам тајната на сите мислам дека ке ја оцрнам.Глупо зборам знам она е поцината но0 сто да правам осетлива сум и така размислувам,а за децата ке оставам малку на време усте немем храброст.Се молам тие да ме побарааат).Не верувам дека знаат????Фаала усте еднас на подрската уфффф ме расплакавте,но ми олесна .
усте еднас ги процитав васите мисленја вецерва, и старно biter-girl ,какви зборови написа,браво.Ме воодусеви како размислувас.камо и мојте брака и аеатри така да мислат како тебе.ми олесна многу ,но сепак со доза на страв за се сто ке биде.Мојата маана е сто премногу размислувам.и мојата сегасна мајка ми вика,,а бе дете колку пати ке ти казам да се сакас себеси во зиотот,да не се секирас за сите... но сто да правам таква сум.Цело време ми се врти една мисла...сто ке биде??да не ги сокирам??нејкам да сум прицината за неција лоса промена во зивотот?Mозеби ке дојде денот кога ке се осетам хтрабра и без гриза на совест,,,,се надевам ке дојде тој ден.Поздрав на сите
happy-live Нормално е да се грижиш бидејќи тебе огромна животна песвртница ти се случила. Уште еднаш само ќе кажам дека можам само да претпоставам како се чувствуваш, никогаш нема да дознаам како е да се биде во твоја кожа. Не ти е сеедно. Во ред е да се грижиш за туѓите чувства, тоа значи дека не си себична и дека не сакаш никого да повредиш. Самото сознание дека си посвоена и дека твојата биолошка мајка никогаш немала прилика да разговара со тебе, ниту ти со неа вечно ќе ти создава болка. Тие имаат нешто повеќе од 30 години, не се деца. Возрасни се и сето ова многу полесно ќе го прифатат. Тешко е со децата, со возрасни и оформени личности е многу полесно да се разговара. Секако дека ако не знаат за тебе тоа ќе биде шок за нив. Но самото сознание дека имаат сестра во ниту еден случај нема да ја искриви сликата за нивната мајка. Напротив, верувам дека ќе се обидат да ја оправдаат. Бидејќи ја сакаат. Од нив можеш многу повеќе да дознаеш за својата мајка. Верувам дека секој детал ти е важен. Исто така верувам дека секоја приказна за твојата биолишка мајка со внимание ќе ја слушаш и дека те интересира. Можеби нема да се сакате како браќа и сестри кои се цел живот заедно, но верувам дека можете да воспоставите добар пријателски однос. Патем тоа е и твоја желба. Сега во главата ти поминува најлошото, дека тие тебе нема да те прифатат. Дека ти ќе бидеш еден натрапник во нивниот живот и сл. Не се оптеретувај попусто, не си имаш работа со мали деца туку со возрасни личности. Јас верувам дека ќе најдеш разбирачка со нив, а со текот на времето ќе станете и многу добри пријатели. Направи го првиот чекор што поскоро, зошто не знаеш што може да донесе утрешниот ден!
ХЕПИ го прочитав твоето искажување неколку пат и при секое читање имав различен одговор - треба, нетреба, море треба и тоа како... Ја разбирам твојата дилема и не е воопшто лесно да пресечеш дали да го урнеш митот на една мајка во очите на нејзините деца. Но нели и тебе животот ти приреди изненадување, шок???... Твојата намера е добронамерна, ти со тоа несакаш никому лошо, не си осветољубива, туку напротив сакаш да ја гушнеш твојата сестра..и уште повеќе - сакаш да твојата сестра да ти ја долови твојата мајка...која била? каква? што сакала? како готвела? дали те споменувала и тебе ...макар и во приказните за добра ноќ? Во едно сум сосема сигурна. Непостои мајка која не го сака(ла) своето дете, ниту пак човечко суштество без душа. Секој од нас има неосвоен дел од срцето..има и твојата сестра. Можеби на почетокот ќе биде груба, недопирлива..но нели и тоа ќе биде шок за нејзе? Биди стрплива. После дождот иде сонце. Имаш сестра, грев е таа да незнае дека има. Можеби и ти нејзе и требаш... ДАРА..... ти си една голема мајка.
Многу ми е мака за "nenuska" што потрагата и замина во ќор сокак, но не губи надж, пробај да фатисш врски во социјално, можеби во иднина ке запознаеш некој што работи таму и ке ти даде основни информации, ако сака Господ така да биде ќе биде. И за мајката што има посвоена ќеркичка. Најпрво ти си голема мајка и длабоко ти се поклонувам на постапката, секоја чест ,,, дефинитивно мора од мало да го спремаш. Објасни и дека родителите добиваат деца на два начини, објасни и го и претставимуго посвојувањето како најнормална работа на светот. Стварно не ми се допаѓа тоа да му се каже на детето одкако ке нарасне. Па зошто 15, 16 години да му градиш еден лажен свет и во најосетливите години да му го срушиш. Научетего детето да ве сака како тоа што сте. Отворено зборувај секогаш со неа, ако осетиш дека и се јавила желба да си ги дознае корените, речи и дека ти ќе бидеш секогаш тука за неа да и помогнеш. Еве види од "nenuska"колку страда од помислата дека може да ја повреди жената што е посвоила ако дознае дека е бара биолошката, да не и ствараш на ќеркати дополнителен товар да те мисли и тебе и скришно да прави вакви работи. И сега ми текна ,,, за "nenuska" Што ако мајкати што те посвоила знае која е твојата биолошка мајка или има некоја информација за неа, па ти не си мало дете и ти си родител, па кажи и дека имаш желба , дека те копа во тебе да дознаеш, не за мајкати туку за евентуалните браќа и сестри. Јас имам едно другарче кое е земено од дома , бидеќи неговоте родители само што се родил загинале во сообраќајка, никој не се нафатил да го гледа, и бабаму го има дедено во дом. Другарми цел живот знае дека е посвоен и од ко го знам отворено зборува за тоа и викаше дека никогаш нема да ги бара, тие го родиле тие го оставиел, тој нема шо да се меша, такаречено живееше во глев кон вистинските родители. Кога наполни 30 и некоја, незнам која сила го натера почна да ги бара, како успеа незна дозна информации кои се , кога појде во полиција да се распраша каде живеат му кажаа дека двајцата се мртви истата година кога тој се родил. Овај избезумен неверуваше и појде во велес во некое село од каде сто биле и таму најде голема фамилија и сите му ја потврдија приказната за смрта на родителите. А замислте тој 30 години ги осудувал,,,
Дечки ви посакувам успех во потрагата на сите! Погледнете го линков за тоа како Ѓоќо после 21 година дознал дека има сестра и ја пронашол, како на филм, јас прво мислев дека е шега но во животот се се дешава. http://www.a1.com.mk/vesti/default.aspx?VestID=136434
ги читам вашите постови и ми се полнат очите, од една страна заради силните самохрани родители кои се ќе направат за своето чедо и од друга страна силните ,,деца кои,, се посвоени. Јас имам искуство (кратко работно искуство-пракса) во Битолскиот дом за доенчиња, каде има неколку групи на дечиња кои чекаат да бидат посвоени, од бебиња па до 7 години. Праксата моја требаше да биде во административниот дел во канцелариите, но по завршувањето се симнував долу кај нив и со часови си играв, им ги донесов од дома играчките кои беа мои и ми беа ептен драги. Некако се поврзав со децата, а особено со Ненад. Прекрасно мало суштество со плави очи како филџани. Додека еден ден си игравме во паркот на домот, на клупата седна трудница во поодмината бременост (тие кои сакаат да ги остават своите чеда, последниот месец седат таму и веднаш им ги одземаат по породувањето и немаат прилика нити да го видат чедото свое, единствено можат плачот да му го чујат) Замислете, ги гледаше дечињата и знаеше дека то што го носи ќе треба да го остави и некој како мене да го игра да го гушка да му пружи љубов....... И јас ја прашав како мижеш да го оставиш, а таа мртва ладна Па што да му правам, моите од дома ќе ме исфрлат, таткото на детево не сака да аме види, па што ќе биде со мојот живот............. Јас само ја погледнав зачудена и се вратив назад на играта бидејќи не можев ништо да и кажам заради нејзиниот цврст став и нејзината ладнокрвност. По една недела се роди прекрасно женско бебе, кое таа не го виде Жално за таквите кои ја имаат привилегијата да родат и остават наспроти оние кои се трудат со години за свое поколение
Здраво на сите.Еве ме пак мене овде со вас,некако се осекам како да сте ми сите мнјогу блиски,затоа сто мозам се да си казам, а знам дека вие сте ми целосна подрска.Пак ке се вратам на истото.Хаос ми е се ,сите чувства.јака сум,возрасна и свесна за се.Меѓутоа знеате како ми е 40 години зивееш, растес ,се радуваш и плачеш со моите, со цела фамилија братучеди тетки стрини внуци,,(да не редам многи ги има)и за еден секунд после 40 год. дознаваш дека сите тие не ти се нисто?????????се било лага.сите заелр само јас не.дури викав колку лицам на мајками.но не ги окривувам.само ме стителе.уфффффффф.тешко е.Ги сакам сите нив и понатаму ке ги сакам,тие се еден голем дел од мојот зивот со кого споделував се.Но,,,,незнам како да го исказам чувството што ме мачи???кога ке помислам на некој сосема други луге сто ми се крв,мајка татко брака сестри???тогаш се осекаш како да си зивеел во некој претходен зивот ,како сега да си реанкарнација, во овој сегашен зивот.Кога ја видов оддалеку куката на мајками каде сто зивеела со другата фамилија,,уф..измешани чувства,,...знаеш тука зивеел некој многу близок на тебе некој што те родил,,а за мене многу далечен ,непознат.Ви велам како да се се одвивало во некој друг зивот што јас не го знам а сум дел од него.ова е филозофија...да не долзам..(замислете некогаш мајками ме гледала оддалеку,а сега јас ги гледам нив и оддалеку. мајками е почината и таткоми(зборам за биолошките)но имаат деца????фала ви на сите за подршката дека треба да им казам,барем на овие од мајками што се овде???но сеуште немам храброст сеуште ми е зал за нив..ме свакате..мене ми се смени зивотот,зашто и нив......??уффффф зборам ,едно а срцево друго сака..никако да се соединат,паметот и срцево)))).На моменти со моите обврски со моето дете кое е 1 година замислете колку му требам,со него се наврекам на овој зивот,се осекаш како се друго да е само некој филм,а не стварност,но на моменти уствари кога потсвеста ке застене напред пред се,тогас осекаш некоја празнина што колку и да сакам да ја заборавам или тргнам на страна,таа повторно се наврака и тогаш настанува хаос ,со оваа реалност оваа фамилија,A таму некоја друга,некако незнам да ги ставам во едно. Поздрав и ве сакам и ве подрзувам сите.
Хепи како што веќе имаш кажано, ти си возрасна жена и имаш дете на кое си му потребна, затоа земи одмор некој ден , знам дека е тешко и дека само таму ти е паметот, ама те молам пробај да се опуштиш и да не мислиш воопшто на тоа. Кога мозокот е ослободен од стеги, секогаш донесува попаметна одлука. Лично јас сметам дека треба да собереш храброст и да им се претставиш на твоите полу браќа/сестри, затоа што сметам дека заслужуваат да ја знаат вистината. Мислам дека во ниту еден момент нема да изреагираат лошо во однос на твоето појавување, баш заради тоа што и тие се возрасни и оформени личности. Ти посакувам се најдобро и се надевам ке го послушаш мојот совет за одмор на мозокот Поздрав
Chupe, фала за советот и за подрската,имас право,треба одвреме навреме одмор.Еден извесен период не мислам на тоа полесно ми е ама сепак тука е во потсвеста,а сега откако поцнав овде да писувам сум повеке насоцена кон тоа.Ок ке направам пауза малку ,ама имало и такви периоди,и цим се навратам и поцнам да зборам за тоа пак поцнува истото,мисленје. Сепак фала имас право,треба цовек да се опусти.. Поздрав се најубаво.
Вака.. прво, жената кога не може да зачне, или пак ако се има проблем во сексуалниот живот на двајца партнери од различен пол, треба да се посвои дете. Мислам дека не ништо страшно. И на децата од дом им е потребна грижа и љубов од родителите, нивно внимание, па сакаат да бидат и ислушани. Ги имаат целосните права! Второ, дете за дете да дадам на посвојување категорично НЕ. Не знам каква е ситуацијата во дом, ама од самата помисла дека имам дете кое е далеку од мене, постојано ке ме гризе совест. Како е денес, дали е најадено, дали е болно.. постојано ке ми се вртат вакви прашања во главава, а и + нема шанси да бидам далеку од детето кога ке поминува низ пубертет и кризни години, кога најмногу им е потребен родител. Лесна е работата од 15мин за да се задоволиш и уживаш, ама после е тешко цел живот. Спојлер 5мин слатко, цел живот татко! Трето и‘ да сум посвоена(не сум ) нормално нема да ми биде сеедно, и ке сакам да си ги најдам тие безчувствителни родители за да им плукнам во фаца заради нивната неспособност да одгледаат дете, ама битно таа вечер уживале во сексот.
јас знам еден случај во мојот град. Едно девојче (има 20 години) кое знае дека е посвоено не се однесува воопшто убаво и со почит кон оние кои ја израснале и одгледале. НЕбиолошките родители и се образовани културни професори а таа со нив не се однесува воопшто убаво. На мајка и и зборувала нема ти да ми кажуваш што да правам, не си ми мајка, и такви работи. Можете да замислете, некој кој ти давал се и сеуште ти дава и се бори за тебе, некој кој неможел да има свое дете како да не е доволно болно, па и посвоеното така да се однесува... не знам, поради овие работи ова девојче иако не го знам лично никогаш не би сакала да ја запознаам ниту да си имам близок контакт со неа! за срамота...
Никогаш не би си го дала детето на посвојување и не ги оправдувам оние кои што тоа го прават. Не постои оправдување да го оставиш своето дете, никакво. Родители се оние што цел живот се со тебе и ти даваат подршка.
