Ја проширив македонската азбука, еве како... Ова беше пред некој ден. Правевме тест по македонски јазик и ми го даде тестов и ја се залетав да пишувам не ни следев што објаснува наставничката, дури и прва го дадов тестот. Лајк а бос! После некое време гледам наставничката ми вика „Глоси ти се зезаш со мене?“ и ме викна да појдам кај неа и ми вика знам дека го знаеш прашањево. Тоа гласеше вака: Во македонскиот јазик има ___ гласови. И јас паметната сум напишала 38. Па ајде после ми дозволи да си го преправам тоа во 31. Бруки. Вака сега од страна ми е смешно, ама тогаш се чувствував како неписмена будала.
Пак јас, со моите маки. Немам ваков ист ранец. Туку таква му е формата... Преку рамо се носи. Излагам од школо. Гледам од лево оди двокатен автобус. И фаќам шпринтот под нозе, да го фатам автобусот, нели. Кога... да ми се скине цела трака/врвка за преку рамо, и да ми се нацрта ташната пред нозе... Беше толку филмско паѓање, што не може да се опише, верувајте. Значи прво паднав вака, си ја искшрив цела лева страна. Со све задни образи, и све што следува после нив... После ниту јас незнам како сум успеала, на стомак да се свртам, и крајниот резултат да биде паѓање врз стомак. (Читај нуркање на празно) Кога се видов, цела извалкана. Среќа носев темни панталони. Како што врнеше... Утоп. Значи цела лева страна ме боли. Не можам да спијам воопшто на таа страна. Реков јас, многу филмско паѓање. 2 во 1. И грбно и стомачно паѓање... Незнам како да го опишам. Му пратив еден поздрав на автобусот што го пропуштив. Само ради него паднав. Убаво рекле, по автобуси, не се трча... А дома ја измерив ташната, тежеше 7 килограми! (Замислете како носите 7 едно литарски шишиња, во едно искинато ќесе, кое нема рачки) Сум ја влечела ташната по дожот. Од десна страна ташната, од лева страна физичко опремата. И после ме фати дожот, ко за беља. Едвај го држев чадорот. Малеризам, се вика тоа.
Минатиот вторник, беше неработен ден. И јас си имав наместено аларм, за сите денови, само не за вторник. И завчера, пак си го активирав истиот аларм. Кога денес, доаѓа мајка ми, и ме буди: - Елена, ти денес не одиш во школо? - Ќе одам. - Епа зашто не си станата, 6 ипол е. - 6 ипол? Набрзина обакање, пола книги сум ги заборавила... Главата незнаев каде ми е. Наместо да бидам на автобуска во 6 ипол, јас во толку станав. Тоа денес вторник да ти било, и алармот да не ми ѕвони.
денес бев прва смена во школо.......добро што не е понеделник па да ми тргнеше понеделнички вака..... не сум навила аларм, станав во 06:50 и мораше татко ми со кола да ме однесе за да не закаснам...бидејќи местев книги кога станав, од што толку ми се спиеше сум земала книги за четврток, среќа што имам некои исти часови во четврток и петок па не беше многу страшно...и за крај кога се враќав накај дома ја утнав автобуската и се симнав на железничка и фино лепо си се враќав назад една автобуска.......
Со другарака ми отидовме во сендвичара нели и си порачавме сендвич и сеа седиме надовoр и чекаме да ни го донесаат.Ни ги носи келнерката и јас наместо фала и велам здраво и сега коа ке ми текне се смеам за тоа..
Претходната вечер бев многу уморна и си легнав во 8 часот, и си го навив алармот во 6 часот наутро. Дечко ми , ми зазвонил околу 22:30часот, и јас таква целата рипнав од креветот, и само почнав да паничам леле 12 ипол попладне, се успав за на работа, а ролетните во собата пуштени и не гледам дека е темно. тој почна да ми вика смири се, јас му исклучив , почнав да се спремам, кога се освестив и видов што направив, си се изнасмеав сама на себе и си легнав
Пишувам на форумот и на фејсбук со другарки и сакајќи да и го пратам емотиконот Јас два пати и го праќам ‘_‘ Таа ми вели ајде ма не ме запиркувај и доаѓај ваму. Си го истурив чајот од смеење.
Се прекачував низ прозор во 2 сабајле, за да влезам кај дечко ми дома бидејќи ми студеше, а не сакав мајка му да види дека пак сум кај нив, и тоа ноќе во вторник.
Се лакираше мајка ми со црвен лак и викам ај да си излакирам еден прст,па ќе го избришам за во школо.И добро одам да го бришам со мислите во облаци,земам памук и го натопувам и бришам,не иде.Си викам црвениов лак потешко се вади и пак не иде.Кога гледам сум го натопила памукот со вода од шишенце кое ми се нашло во близина,мислејќи дека тоа е ацетон!Мислам како може толку различни нешта да помешам..
Пред некој ден беа едни роднини дојдени кај нас на гости. Седиме така сите, муабети, кафе, смеа, ова-она, а јас пак си разговарам со девојчето нивно ама гледам и другиве што прават. Размуабетени така како што бевме, јас зината во неа, слушам и ја гледам мајка и го крева филџанот да се напие кафе. Си го зеде женава кафето и дувна во него дека беше жешко. И јас, слушам и разговарам на едно место, гледам на друго (во неа) и несвесно ја земам чашата со сок, ја кревам да се напијам и почнав да дувам во сокот. Па тој дека беше газиран, кога фати да ми прска во носов, се нашмркав меури .
Пак истата грешка, од вторникот. Пак не ми ѕвонеше алармот. Т.е не го имав наместено. И пак станав во 6 и 30. Среќа што ми ѕвонеше другарка ми, и ме разбуди. Иначе ќе отидев во школо, ов 6ти час. Од утре, ќе ги навијам сите мобилни дома, што ги имаме. За да станам.
пред неколку минути кога кумашин ми ме прашуваше што пари се CHF и од која држава се, а јас го разбрав дека ме прашува за некоја кола колку кошта (бидејќи пред тоа за коли зборувавме) и му велам, а која марка се или само CHF пишува на неа? е богами поголема глупост здравје, али он е крив не потенцираше дека за валута ме прашува
Другарка ми, ми го побара мобилниот, да се јави. И се тргна на страна... После неполна минута, јас буквално избувнав. КАДЕ МИ Е МОБИЛНИОТ? Мини срцев удар ме шлогна, кога од прва на го „напипав“ мобилниот, во џеб. Spoiler Која паника ја кренав. Па уште кога ми текна, дека и го дадов мобилниот...
Немало сапун во веце, па си измив раце со паста. Ај па и јас сега, ќе правам толкави релации веце-кујна. Мислам нема смисла... Можеби малце поише ја потрошив пастата, ама нема везе. Башка убаво ми мирисаат, што им фали на нив? Ништо. Можеби мене една даска по глава ми фали.
Поголема глупост неможев да напраам.. Си идам ја накај баба ми,одев со двокатен бус и ја бев на првиот спрат и само едно дете се избацува т.е скокна од скалите за да излезе и ја онака не го заглев убаво ова излезе и ја излегов на иста станица се симнавме и само си викам лелел детево колку е убаво и почнав да одам побрзо за да го видам поубаво кој е и само ко шо идам брзо детево рпиметува дека идам понего(всушност идевме у ист правец) и почнва да трча ја уште толку побрзо да идам и наеднаш се врти и ја ваква цела останав вујко ми бил брао бе стефи браооо вујко ми е една година постар од мене братучед на мајка ми ама фалааааа богу не ме позна дека долго се неаме видено бар ја мислам дека не ме бидеее
Сестра ми, ми се јави на мобилен, и ми рече да го уклучам бојлерот. И реков, добро. Исклучив мобилниот, отидов во ходник, запалив светло, отклучив врата, и ја отворив. И ај иди, најди НЗС. Кога ми текна што треба да направам...
Наместо кај либето се јавив кај мајка му хахахаа. И уште и викам "Добро вечер,(името негово) ми треба?" И таа "ајде еве сега" Едвај се воздржав да не се изнасмејам xaxaxaxxaxaxa