Последната глупост што ја направив

Прднав...на глас...во училница....понатака што се случи не кажувам

 

Денеска кога се погледнав во огледалото јас си реков со насмевка:Буѓи!Буѓи!Срце мало!И си испратив сама на себе бакнеж во огледалото! Стварно сум откачена,нема што!

 

Толку бев занесена што во утринскато кафе ставив шумски магнезиум, наместо во чаша со вода која беше на другиот крај од масата.

 

Денес цел ден излегуваше по некој бисер од мене... Прво, се претставив со името на другарка ми Второ реков "Нема ни Ш од стил" Трето седиме на автобуска, очигледно е дека чекаме автобус и јас велам "Ќе го испушти возот" Не замерувајте не ми е денот

 

Ќе бидам кратка и премногу јасна...
*час по физичко*
*проба за низок старт*
*јас дојдов на ред(кај се најдов кај се запустив)*
*припреми,позор и Симона падна на колена*
*неуспешен ми низок старт*
*загреота сум нели?*

 

На Математика седев во последна клупа и се нишав со столчето. И столчето ми се лизна и ја паднав
и сите почнаа да се смејат и наставничката дојде да ме крене..
агахахахахах

 

Ја заглавив вратата од визбата.па тато со сите сили пробуваше да ја одглави..

Spoiler

и успеа

 

Се изглупирав, а не видов дека наставникот по физичко во тој момент поминуваше покрај мене...

 

Е па вака бевме на болница со брат ми и татко имавме некоја работа и требаше да одиме во физикална, арно ама физикалната и капелата се во подрумо на болницата и одиме таму (малку е мрачно ) и едно време брат ми ми вели ај да се сликамее и ке ја ставиме сликава на ФБ и ке пишиме НА/ВО КАПЕЛА и татко ми не слушна и почна да се смеј и ни вели пишете дека сме начекале како бега мртовец со бел чаршав и вика низ ходник „НЕ ЈАС НЕ СУМ МРТОВ, ЈАС НЕ СУМ ЗА ОВДЕ, ШО ВИ Е НА ВАС... хухухухуух “ и сите тројца наеднаш ХАХХАХАХАХА се изнасмејавме, а најсмешно беше кога си дојдовме дома и тоа му го кажавме на мајка ми, на дедо ми и на баба ми.... и кога му кажавме како беше баба ми вели: А, ТОЈ СТВАРНО БЕШЕ МРТОВЕЦ о.О? (Are you fu**ing kidding me o.O ? Е тогаш смеејне хухухухухуу

 

Најголемата глупост беше кога умре дедо ми и доагаат луге да изразат сочуство и една жена ми вика бог да го прости а јас и вратив фала нека е здрав и жив, кога се освестив што кажав веке беше касно хаха.

 

Си кивнав, си кажав „На здравје“ и си вратив со „Здравје да имам“.

 

Отидов до продавница да купам нешто..
Влегувам таму, сите ме гледаат чудно, купувам, плаќам, оваа продавачкава ме гледа, се смее, се воздржува да не прсне.
Јас се зачудив, гледам како сум облечена, си велам случајно да не сум заборавила панталони да облечам, ама не облечена си бев. Си фаќам косата со раце, да не ми е бушава ама не е.
Платив и излегов.
Кога се погледнувам во раце црвена црвена мислиш сум имала некоја смртна пресмета со некој.
Се соземав некако, пусти срам само..
Одам дома, кога се погледнав во огледала да сум имала од тој лакот и по лицето.
Една линија под носот, две на образите и една огромна точна на челото џоа бандини.


А сега пред 5 минути несакајки притиснав барање за во некоја група за информатичари (факултет некој), ајде барем да имав малку поим од информатика ама јас тапа сум.
И гледам ми прифатиле барање, лол.
Ја напуштив групата.
Можеби да останев ќе си ја поправев оцената информатика, којзнае.

 

Која брука сум еј Си седам јас на Фејсбук и гледам кој има роденден да му шеститам. И гледам едно девојче што не го знам баш ама си викам ај ќе и честитам. Идам кај неа на профил (зашто тоа у кошот горе глупото не ми даде да и пишам ) и јас и пишувам и после некое време ми враќа коментар и кога да и го лајкнам коментарот што да ВИДАМ женскава ми пишала фала од твоја страна што уште еднаш ми пиша... Ако сакаш напиши уште еднаш.!!!!! Во тој момент ШОК ШОК ШОК лелее луѓе ми текна дека и сабајле и пишав ама касно веќе идам јас одма да избришам и кога оваа на чет ми пишува. Не требаше да го бришеш убаво од твоја страна два пати. А јас у себе пустата си викам ај сеа ме обрука си собра лајкови на коментар па да не го бришам ај нема везе и викам јас глупо е да стои . Еххх која драма само незнам комедија или трагедија

 

Незнам дали беше последна (пошто во последно само се глупирам). Си слегвам по скали од Веро туп туп, а зад мене едни деца имаше одам одам и едно време ме снема се струполив. И за да биди трагедијата уште поголема тој зад мене ми вика можиш (демек да станам) јас да да ( ко ништо да не се десило) станвам брзиснки и да ме нема. И да сеа ми е срам да влезам во Веро

И друга ми текна(сега брзо беше и оваа). Одам во толпа луѓе толкава гужва беше шо едвај мрдавме. Јас и другарка ми си муабетиме вака така а пред нас имаше вероватно пар беа и си одиме ама да ти имало скала јас не ја видов за малку да се струполам шо да прам се задржав за дечкото пошто тој беше баш пред мене, а девојкава ко ми упати еден поглед убиствен од типот „не го гибај дечакот мој е“ само ја наведнав глата и почнав да се смејам, почнаја и тие да се смејат.
Факт не сум ти јас за скали. Никако.

 

Deneska posle golemiot odmor na uciliste vlegov nabrzina vo klasot i pocna casot i koga bese potpolna tisina nesakajki zdrignav kako kojn hahaha i site pogledi u mene i site mise smejea bruki... Zini zemjo goltni me

 

Срам ми е да кажам денес !
-правосмукалката ја запалив почна од сите страни да чури без памет останав
-телефонот од втори спрат доле ми падна
-фенот на плочки ми тресна
-шминки на сите страни ми се разлетаа
Што се случува со менееееееее аааааааааа

 

Добра поука извлеков од ова случка.
Секогаш, ама баш секогаш да си ги врзуваш врвките на патики цврсто!

Се спремав за школо, после неколку минути дојде другарка ми и заѕвони на врата. И кажав да ме почека бидејќи треба да мијам заби и одма ќе излеземе.
Таа ме чекаше, чекаше и чекаше.
Моето миење заби од 2 минути се претвори во 5 минути. А зошто?
Затоа што некоја паметна цура (читај сестра ми) ја потрошила цела паста за заби. Јас секако немаше со што да измијам заби и земав чачкалица и заб по заб ги чистев забите. Ок е тоа, невермајнд.
Некако на брзање излегов и врвките на патиките немав ни време да ги врзам убаво, направив еден чвор и ајде да ме нема.

После некое време...

Влегуваме во гимназија и пред мене се најде едно мало куче, со синџир, кој будала го пуштил така. И ова пустото кога ме виде почна да скока по мене и некако ме заплетка со синџирот. Во тој момент и моите фамозни врвки се одврзале, али кој да виде.
Одам јас, брзам, брза и другарка ми, и таман да се качиме на едни скали, ОП мене ме снема.
Не знам како успеав врвката од левата нога, да ја настапнам со десната и да изведам едно такво уметничко паѓање. Свака част, тие што ми се смееа, требаше аплауз да ми дадат.

Јас станав некако, еве ме, жива сум, здрава не би рекла, ама жива сум.

Поз. До следно читање. Ќе ме има наскоро..
i got a feeling

 

Со оглед на пресретнувањето на малерозната комшика, можете да претпоставите.
Во обидот за навремено пристигнување на автобуската станица, завеаната јас си го заборавив мобилниот телефон. И рачниот часовник.
Бев изгубена во простор и време, немав ориентација за време на испит, време за тргнување на автобусот за враќање..
И така, срам не срам, му побарав на шоферот на автобусот мобилен телефон, за да имам временски преглед
И шоферот културен, од прв збор ми даде

Spoiler

Можеби помислил дека сум мрдната.

 

Глумев нешто домаќинка денеска,си реков ај да направам ручек за мене и цимерката.Ставив ориз со копани да се пече и јас паметната ја отварам релната да видам дали е готово,па и со виљушка почнав да бодам.
Кога си ја вадев раката,си ја залепив за греачите од релната,па можете да замислите каква ми е раката сега

Значи само на мене ми се случуваат вакви работи,како може да сум толку глупава да ја пикам раката кај што не треба..
Уште појакото е што левата рака е изгорена,точно помеѓу палецот и показалецот,па знак прашалник е дали ќе можам да пишувам утре на испитот..

Grow up Marossa,Grow up

 

Ставив вода за макарони и наместо да почекам да зоврие, јас одма ги ставив макароните. И секако, морав да ги вадам со лажица. Јас и моите готвачки способности.