Последна прочитана книга и кратка критика

Моментално од Мисо ја читам Ако не постои утре и ми се допаѓа. Спаси ме чека на ред а Апартман во Париз и Девојката од Бруклин ме воодушевија. Кои се други од Гијом Мисо?

 

Парфем - Патрик Зискинд

Книга која подолго време ми беше на листата за читање, по препораките на другарки. Очекував, според нивните раскажувања, но и според насловот, ова да биде книга во која главниот акцент ќе биде ставен на убиствата на девојките. Но, добро сум се излажала И мило ми е за тоа.

Ова е книга која ни ја претставува моќта и значењето на сетилото за мирис. Иако е речиси невозможно да се долови мирис преку книга, авторот со помош на деталните описи умешно ја доловува миризбата, поточно смрдеата, која била присутна во Париз во 18ти век. Во еден таков миризлив свет живеел Гренулиј. Човек кој имал развиено сетило за мирис, но и човек кој бил без сопствен мирис, без идентитет, исто како и да не постоел. Преку неговиот лик, се опишани чувствата кои се карактеристични за секој човек: потребата од љубов, од прифатеност, страста, желбата за успех, амбицијата, но и тагата и разочарувањето.

Поради мирисот сите ние спаѓаме во некоја категорија и оставаме влијание врз луѓето околу нас. Оваа моќ ја сфатил и Гренулиј. Сакајќи да остави свој белег, свој мирис, решава да го направи најубавиот парфем на целиот свет. Ништо нема да го спречи во својата замисла, дури ни убиствата на девојките. И успеа во тоа, благодарение на мирисот беше забележан, сакан, почитуван, но дали беше среќен? Зошто кога ја постигна својата цел повторно се чувствуваше празен и реши да биде убиен од тоа што го создаде?

Уф, долго размислував за ова прашање и сфатив дека тоа е така кај сите нас. Во животот имаме цели и амбиции, сè би направиле за тие да станат реалност. Со тоа добиваме почит, восхит и љубов од другите луѓе. Се искачуваме погоре во општествената скала мислејќи дека тоа нè прави среќни, и така во заблуда можеби ќе се искачиме на врвот, но што после? Тогаш сфаќаме дека не ни се потребни никакви почитувања и восхитувања од страна на другите, туку потребна ни е среќа и исполнетост од самите себе. Ете, ова го научив од Гренулиј. Лик кој треба да биде пример за човек кој сакаше да ја почувствува топлината и љубовта на светот околу него, не знаејќи дека тоа не му е потребно за да биде среќен.

Одлична книга, ја препорачувам на сите оние кои сакаат да читаат книги кои ќе им останат во сеќавање засекогаш.

 

Јас ја читав пред некое време.Не сум фан на science fiction книги ама некако оваа ми се допадна.Ми беше неизвесна до самиот крај ме влечеше да ја читам..Како за книга од таков жанр ми беше интересничка и релаксирачка

 

1.Тајната на Алексиеви... убава книга ама преполна со трагедии. Смрт, разделби тага... Мене ме привлече прво корицата Ептен убава ми беше. Убаво се опишани и сите настани и ликови но крајот некако пребрзо се расплете. Тоа не ми се допадна ич. Се работи за судбината на трите ќерки на Алекса. Секоја носи својс тежина и тага. После еден неубав настан едната сестра ја снемува. Натака не кажувам за да не го откријам најбитното

2.Ќе се сретнеме пак..
Еди и Сара поминаат една преубава недела заедно. Он заминува на едрење и повеќе нема трага од него. Залудни се сите меилови, пораки и повици од нејзина страна. Кога конечно ќе се видат Сара дознава зошто морал да избега од неа. Би рекла може солидно филм да искочи после книгава.

3.Ќерката од соништата
Е одамна не се случило книга да ме фасцинира волку мн. Книга за патување низ времето. Џабе да ја раскажувам.. треба да се прочита

 

Aristotle and Dante Discover the Secrets of the Universe - Benjamin Alire Sáenz


Според описот очекував многу повеќе. Генерално, се работи за две 15 годишни момчиња кои се спријателуваат и заедно минуваат низ фазата на себепронаоѓање и идентификување, особено во поглед на сексуалноста.

Мислам дека главното нешто што ми беше непријатно во книгата е тоа што беше некако празна. Ми фалеа зборови, детали. Имав чувство како дете да ја има напишано книгата, не знам дали тоа било тенденциозно, ама не ми остави убав впечаток.

Плус, стилот во кој беа напишани некои од дијалозите беше многу драматичен и нереалистичен. Никој не збори така. Знаете кога на крај на некоја глава има кратка реченица која треба да содржи многу тежина и со тоа да биде впечатлива? Епа, во книгава тој ефект е силуван, секоја реченица ко да те моли да мислиш дека е дип.

За текот на приказната исто имам некои нелогичности, ама ќе поминам преку тоа. Инаку, книгава е баш слатка, i guess, и се чита во едно седнување. Во рецензиите читам викаат имала некаква магија, јас ништо од таа магија не осетив. Магија има колку што имаат книгите на wattpad напишани од 13 годишни деца.

 

Верити- Колин Хувер



Шокантна. Непредвидлива. Очекуваш едно, се случува нешто сосема друго.
Буквално трилер што ќе си поигра со вашиот мозок. Но, со која вистина манипулираше?

 

Сега ја зедов Верити на Киндл, ме заинтересира, мада не бев некој фан на Хувер (доколку можам да се наречам така бидејќи само една од Хувер ја имам прочитано )

Следната ќе биде Жената на прозорецот

Он топик:

Книгата зборува од аспект на едно, би кажала, многу умно 7.годишно девојче, чија баба умира и и остава да ја заврши една мисија.
Фина приказна, хумористична, жива.
Карактерот на бабата е одличен, авантуристички и те предизвикува да си го преиспиташ погледот на нештата во животот. Можеби малку да "олабавиш"


Од самиот почеток приказната ме некако трогна. Настаните се опишувани паралелно, животите на две жени во минатото и сегашноста.
Лесно читлива, ја прочитав за 2 дена. некако при крајот и самиот крај ми беше ептен брзински разработен, тоа воопшто не сакам кај книгите, ми остава чувство дека прочитав некој лесен љубовен роман (што не дека не е де) Али се на се, држи внимание.

 

Why I'm No Longer Talking to White People About Race - Reni Eddo-Lodge


Ја купив поради последните случувања во black lives matter движењето. Ја прочитав авторката како вели дека ѝ е многу неубаво што профитира секојпат кога ќе се рашири видео од црн човек убиен на камера. Тоа е стварно fucked up.

Книгава навистина убаво ги разглобува сите очигледни и неочигледни тешкотии кои се јавуваат со живеењето како црн човек. Многу повеќе се фокусира на тие неочигледните, и тоа ми беше една од омилените поенти во книгата. Многу белци мислат дека расизмот се јавува само во таа провидна, гадна форма, преку навредливи зборови, имиња, стереотипи, плукање во фаца, ропство и слично. А всушност е многу повеќе од тоа. Само што ние како белци веднаш се наоѓаме повикани и трчаме да се одбраниме, наместо да размислиме како ние сме дел од структурата во која е вграден расизмот.

Навистина е едукативна книгата, особено првата глава која збори за историјата на црните луѓе во Британија, нешто што не е толку масовно познато како американската црнечка историја. Друг дел што ми остави впечаток е моментот кога зборуваше за крстосницата меѓу феминизмот и расата, за тоа како расното прашање е постојано игнорирано во дискусиите за феминизам, и за тоа колку е само контрадикторно кога некои од белите феминистки успеваат да го разберат патријархатот како структура со вградена нееднаквост, а не успеваат истата логика да ја применат и при разгледувањето на општеството како расистичко во корен.

Убаво е секој да прочита некое вакво дело, чисто да имаме предвид и друга перспектива и да научиме да не се восприемаме себеси како нормалното, како вообичаеното, како дифолтот, а со тоа и да го направиме првиот чекор кон придонесување за анти-расистички свет.

Спојлер: Цитати

Болдираните ги сметам за порелевантни низ последниве месеци.

In culture particularly, the positive affirmations of whiteness are so widespread that the average person doesn't even notice them. Instead, these affirmations are placidly consumed. To be white is to be human; to be white is universal. I only know this because I am not.

While some people called what happened in Tottenham and Brixton a riot, others called it an uprising - a rebellion of otherwise unheard people. I think there's truth in both perspectives, and that the extremity of a riot only ever reflects the extremity of the living conditions of said rioters. Language is important - and the term 'race riot' undoubtedly doubles down on ideas linking blackness and criminality, while overlooking what black people were reacting against.

Raising racism in a conversation is like flicking a switch. it doesn't matter if it's a person you've just met, or a person you've always felt safe and comfortable with. You're never sure when a conversation about race and racism will turn into one where you were scared for your physical safety or social position.

In theory, nobody has a problem with anti-racism. In practice, as soon as people start doing anti-racist things, there is no end to the slew of commentators who are convinced anti-racists are doing it wrong. It even happens among people who consider themselves progressive.

It's about time that critiques of racism were subject to the same passionate free speech defense as racist statements themselves. ... Freedom of speech doesn't mean the right to say what you want without rebuttal, and racist speech and ideas need to be healthily challenged in the public sphere.

When white men target babies, children and teenagers for sexual gratification, we don't ask for a deep reflection on these actions from the white male community.

Being white and anti-racist in your private or professional life, where there's very little praise to be found, is much more difficult, but ultimately more meaningful.

 

@Mishela можам пдф да ја најдам негде?

Од мене препорака за Печуркарката од Викторие Ханишова.


Ја порачав од Муза, по препорака, но немав никакви информации за содржината. Од првите страници ми го задржа вниманието, до крајот не ја оставив од рака и навистина ме освои. Се работи за тоа како едно навидум прекрасно семејство, внатрешно е гнило, и крие тајна која го уништила животот на младата Сара.
Во текот на детството живеат нормално, летните месеци ги поминуваат во семејната куќа покрај шума, и заедно со нејзиниот татко одат по печурки. Нејзините двајца браќа не се заинтересирани за печуркарството, па така таа се зближува со таткото и ги учи сите видови печурки и е среќна што го има целото негово внимание. Се до една ноќ, кога тој влегува во нејзината соба и целиот нејзин живот ќе се сруши...
Навистина тешка и потресна приказна, приказна за борба со внатрешните чувства, приказна за одземање на детството, а потоа отфрлање и криење од страна на другите членови на семејството, дури и мајката, приказна за самотијата и посегнувањето по животот на толку млада возраст, а на крај преживувањето и силата која една жена може да ја има и да се издигне над траумата од детството.

 

На младата авторка Лоуен и беше понудено да го продолжи серијалот на една па многу позната авторка Верити откако таа има доживеано несреќа. Лоуен се обидува повеќе да ја запознае Верити, за да може да си ја обави "задачата"...
Книгава е занимлива, се чита брзо и лесно. Јас ја читав на англиски и стилот и е јасен со кратки мисли и лесно се следи. Интересна до самиот крај. Мене не ми беше предвидлива, мада дури како малку да се разочарав од крајот, очекував некој порадикален обрт, ми заврши некако млако.
Приказната се развиваше и билдаше и секој момент очекував некој експлозивен пресврт, ама добро, барем можеш да "изабереш" што е твоја вистина
Ми фалеше само повеќе физички опис на ликовите, не сакам кога во главата не можам да си ги замислам ликовите...конкретно еве за Лоувен, немам поим беше ли убава, симпатична, бринета или плавуша... можеби ја пропуштив информацијата, ама не, ниеден лик не е опишан. Јас го тоа сакам во книгите

Како што ја завршив книгата ми се понуди некоја страна од истата авторка:: All your perfects" мислам се викаше, па ја зачитав,ми се виде исто лесна, па и комична малку, можеби ќе продолжам со неа, колку да бидам на чисто со Хувер, или со Жената на прозорецот, ќе видам.

Инаку, препорака за добра трилер/драма книга што ја читав неодамна за "Исчезната без трага" (така е преведена кај нас) од Шеви Стивенс. Ептееен ми е одлична!
Токму во темава прочитав препорака и мене ми се допадна.

 

The End of Faith - Sam Harris



Фантастично дело. Главно се фокусира на тоа како религијата има земено толкав замав иако според секое објективно расудување не треба така да биде, како нејзините долго толерирани догми се извор на насилство и како е возможно да се проучува мистиката и спиритуалноста без хаосот на религиите.

Иако со некои резони на Сем Харис не се согласувам (на пример објективноста на моралот), морам да кажам дека совршено ги изјаснува, на разбирлив и убедлив начин.

Најголем впечаток ми остави главата за исламскиот екстремизам бидејќи успеа да ми го промени мислењето за тоа. Ако досега мислев дека бомбардирањето на Блискиот Исток не е оправдано, сега сметам дека е неизбежно.

Исто така, делот каде во длабочина навлегува во ужасностите што имаат произлезено од библиските повици за убиство и од антисемитизмот беше прилично едукативен и око-отварачки. Од некоја причина таквите случаи игнорираме дека некогаш се случиле, додека сме фокусирани на моменталните исламски закани.

Плус, надвор од сферата на организирана религија, ми се допадна раздлабочувањето во човечката психа и нудењето какво-такво објаснување за свеста како основниот човечки извор на перцепција и искуство. Исто така впечатлив беше и делот каде што ја опишува природата на верувањето и што тоа ни кажува за третманот кој треба да го добиваат религиските тврдења кои се потпрени на нула докази и кои не се однесуваат на реалниот свет.

Во секој случај, одлично читање, баш за се осетиш збогатено на крај. Бонус беа егзисгенцијалните кризи кои Сем Харис обожава да ни ги дава низ редовите. Секогаш добредојдени.

Спојлер: Цитати

Imagine a world in which generations of human beings come to believe that certain films were made by God or that specific sofrware was coded by him. Imagine a future in which millions of our descendants murder each other over rival interpretations of Star Wars or Windows 98. Could anything - anything - be more ridiculous? And yet, this would be no more ridiculous than the world we are living in.

It is natural to hope that our descendants will look upon us with gratitude. But we should also hope that they look upon us with pity and disgust, just as we view the slaveholders of our all-too-recent past. Rather than congratulate ourselves for the state of our civilization we should consider how, in the fullness of time, we will seem hopelessly backward, and work to lay a foundation for such refinements in the present. We must find our way to a time when faith, without evidence, disgraces anyone who would claim it.

A future in which Islam and the West do not stand on the brink of mutual annihilation is a future in which most Muslims have learned to ignore most of their canon, just as most Christians have learned to do.

 

Без каење.. Морган и Крис се заедно од средно. Она останува трудна уште во средношколските денови и тоа е причината поради која ке се одлучат на брак. Навидум се е мирно и совршено цели 16 год се до денот кога Крис умира во сообраќајна незгода заедно со сестрата од Клара. Излегуваат на виделина мн тајни. Приказната е мн убава, ликовите убаво опишани ама фалат емоции и тоа мн.Некако мн млако за мој вкус. На моменти ми беше и досадна за читање. Очекував повеке со оглед на тоа дека Колин Хувер е доста форсирана за читање периодов.


Во одбрана на Џејкоб
Џејкоб е син на познат јавен обвинител и е обвинет за убиство на неговиот школски. Доста добар трилер, напнат ама и брзо се чита.Се води битка помеѓу лојалноста и правдата. Неговиот татко Енди се труди на секој можен начин да докаже дека неговото дете не е убиец, но дали е во право? За оние кои сакаат трилери, криминалистика и драма е супер.

 

"Беснило" е навистина добар роман. Еден од најверните прикази на вистинската човекова природа, поточно животинското во нас. Цената сите ја плаќаме, порано или подоцна...

На лондонски Хитроу се појавува беснило. Во постојаната мешаница од луѓе кои доаѓаат и одат некаде, ќе почне да се шири смртоносна болест. Вирус за кој нема лек, особено што се работи за лабораториска, подобрена верзија. Никој не може да го предвиди, ниту да го спречи ширењето. Се сведува буквално на борба за опстанок, но кој ќе победи на крајот?

 

"Where the crawdads sing" - Delia Owens

Не знам да ли ја има преведено кај нас и под каков наслов, јас ја читав на англиски, и веднаш да напоменам дека дијалозите се на тој англиски необразуван, да го така наречам, мислев дека ќе ми биде проблем да разберам, ама за чудо не, никаков проблем со тоа.
Патем, ако е и преведена кај нас, не знам на што би личел тој превод, многу би се изгубило од автентичноста. Како и да е...

Приказната се фокусира на девојчето од едно дисфункционално семејство, со таткото алкохоличар, соочена да се сама снајдува низ животот и нејзиното одрастање изолирана од светот и надвор од градот. Фини описи, интересна приказна, мистериозна, а некако топла. Ја препорачувам.

 

Жонатан и Мадлин се сретнуваат на аеродром во Њујорк. Негова цел е Сан Франциско, а нејзина Париз. Брзајќи, се удираат еден во друг и собирајќи ги паднатите работи, ги заменуваат мобилните телефони, а тоа го сфаќаат предоцна. На почеток, сакаат само да најдат начин да си ги вратат телефоните, но љубопитноста ќе надвладее и почнуваат да чепкаат во телефоните наоѓајќи податоци и откривајќи тајни еден за друг. И тука, книгава се претвора во трилер каков што не очекував. Случајот со исчезнувањето и лажната смрт на Алис Диксон ги поврзува повторно и заедно се соочуваат со криминална банда за да ја откријат вистината и да го најдат девојчето.
Оценка: 5/5

 

Преведена е, како "Девојката од мочуриштето". Ја симнав да видам што е толку добра, искрено, не ми остави посебен впечаток.

 

А ете, ја има.
Не те разбрав, ја прочита?