Последна прочитана книга и кратка критика

The door to door - Bookstore - Carsten Henn
Убава, емотивна приказна со добар хумор, драма и уште многу друго. Карл Кофлер е пензиониран продавач на книги, кој се уште работи во книжарницата Грубер, во еден мал град во стариот дел кој се граничи со стариот градски зид, таму Карл ги носи книгите на неговите клиенти. Порано тоа било вообичаено, но откако ќерката на стариот сопственик Сабине, ја превзема книжарницата постојат други “помодерни” можности. Стариот Густав Грубер е болен, не доаѓа во книжарницата а Карл со неговите “ застарени” методи е трн во око кај младата сопственичка. На грбот носи голем излитен ранец полн со книги, а секоја од нив е убаво спакувана во украсна хартија со врвка, како поклон. Сите го знаат како Раздавувачот на книги.
На една од тие прошетки ќе го запознае деветгодишното девојче со име Саша, кое е доста љубопитно и необично зрело за возраста. На почетокот дури на Карл на му се допаѓа то што постојано виси и оди со него од куќа на куќа, но со развој на приказната тие ќе станат пријатели и сите ќе го очекуваат со радост доаѓањето на стариот и девојчето со жолтото јакниче.
Едноставна, убаво напишана приказна, која ми го стопли срцето, во која главна тема пред се е љубовта спрема пишаниот збор и судбините на ликовите кои во голем дел се прилично тажни.

 

The Handmaid's Tale – Margaret Atwood



Навистина силна и моќна приказна. Ми се допадна начинот на кој ѝ беше пристапено. Одлично беа прикажани беспомошноста и неверувањето, ама и адаптибилноста. Не беше сè изделкано и изџвакано, туку скриено за внатрешните мисли на главниот лик, кои се обични секојдневни размислувања и ретроспективи.

Инаку претставен е навистина страшен авторитативен режим, делови од кој поединечно постојат на многу места низ светот, и постоеле историски. Редуцирањето на жената до нејзините репродуктивни органи, продолжувањето на човечкиот род како вредност поставена над секоја слобода и желба, третирањето на жените како нужно зло низ кое мора да поминат идните деца, и секако претставувањето на овој систем како нешто идилично и нешто што е во голема полза за сите инволвирани. Тоа мислам е и најфрустрирачко од целава работа. Опресијата како опресија е едно, ама тоа дупење во здрав мозок дека си во добра позиција, дека имаш среќа, дека си заштитен од секакво зло (освен од злото што ти го нанесуваат тие што те поседуваат)... Тоа е она што е навистина подло и одвратно во ваквите режими.

Во секој случај, мислам дека е важно да се прочита книгава, особено во тие клими на земјата каде порано се уживале повеќето слободи, а се прават активни напори да се одземат. Ми се допадна како беше опишана таа ескалација. Вакви работи може да ни изгледаат како да паднале од небо, и може многу брзо од кратки фармерки да преминеме на црвени мантии, ама исто така и не паѓаат од небо, предупредувањата се насекаде околу нас. Зголемен број случаи на насилство кон жени и одземањето на правото на абортус треба да ги гледаме како страшни црвени знамиња и никако не смееме да ги игнорираме.

 

Значи јас сум некаде до 30%.Да не ја продолжувам?

 

Homo Deus – Yuval Noah Harari



Оваа е еден вид продолжение на Sapiens, и морам да кажам уште повеќе ми се допадна. Ако Sapiens беше за историјата на нашиот вид, оваа е за неговата иднина.

Навистина впечатлива книга. Авторот има способност целосно да те обземе, да те убеди, да те држи заинтересиран. Идеите како идеи претпоставувам постоеле одамна, ама не мислам дека има некој друг кој толку убаво ги пренесува, со одличен лесен јазик, со перфектни примери, со истенчен осет за атмосферата што ја создаваат речениците. Ретко толку многу да ми легне нечие пишување.

Во однос на содржината, првпат ми е да читам нешто од овој тип (ако не го броиме Ден Браун ), ама нема да ми биде последен. Додека читав ми текна на ова мислење што го имам напишано тука:

Епа баш тука најдов делумно одговори на овие прашања. Големата слика за иднината на човештвото сè повеќе станува мејнстрим тема, особено сега со вртоглавите скокови во технологиите зад вештачката интелигенција. Става во перспектива многу работи. Восприемањето на хуманизмот како религија на пример, на почеток ми беше bleh, ама како минуваше книгата сè поприфатлив ми беше новиот контекст што го создаде околу зборот религија и како одлично служи за да се објаснат машинериите зад светот. Особено разбудувачки ми беше што секој од нас како база има хуманистички ставови, без разлика во што друго и да верува. Ние како личности сме само производ на доминантната мисла во нашето време и ништо друго.

Главните заклучоци од книгава се дека како вид ќе се насочиме прво да ги излечиме сите болести, а тоа со себе повлекува и „подобрување“ на здрави луѓе, па генетски модификации, нанороботчиња што ќе ни патуваат низ крвта, еликсир за младост итн. Потоа следи дека ќе нема потреба од луѓе што ќе ја одржуваат економијата зашто алгоритмите ќе бидат во сè подобри од луѓе. Значи додека роботите работат, ние ќе уживаме. Ама максимално ќе уживаме само ако дозволиме роботите да ни го инфилтрираат секој дел од животот, вклучувајќи го компјутерот, фрижидерот, автомобилот и мозокот. А ако алгоритмот веќе нè знае подобро и од нас самите, зошто да се мачиме со пронаоѓање на себеси и своите чувства, гласање на избори и бирање партнер. И така од лечење болести заради хуманизам се префрливме на давање слобода на алгоритмите да овозможат непречено течење на информации (датаизам).

Звучи ненормално, да, и книгата е многу страшна на моменти (те тера да си благодарен што нема да си жив тоа да го видиш), ама уште поненормално е да мислиме дека моменталните правци кои сме ги фатиле како вид нема да го преобратат светот до степен на непрепознатливост. Се има случено многу пати, ќе се случи пак.

Книгава е многу добра, ако ја читате ништо нема повеќе да гледате на ист начин. Едноставно го проширува контекстот на сè што се случува околу нас и те тера да мислиш на работи што никогаш не си ги помислил до сега.

 

Оцена 4,5/5 книга за на одмор да ја чита човек. Лесен стил на пишување буквално сами летаат страните.

Главната хероина е пожарникар максимално посветена на работата. Жена во машки свет соочена со предрасуди, но и со свои внатрешни демони кои се труди максимално да ги прекрие. Еден настан ќе ја помести од вообичаената рутина како професионално така и приватно, но тој пресврт ќе биде најдоброто нешто што и се случило до сега.

 

Ја има и на македонски "Порта на солзите" и навистина е обемна и прекрасна за читање

 

21 Lessons for the 21st Century – Yuval Noah Harari



И оваа беше одлична, иако како трета книга веќе се добива чувство како да ги кажува истите работи само во различен пакет. Сепак мора да се признае дека оваа има поинаков вајб. Многу повеќе има акцент на неговите лични ставови и верувања, отколку на некои фактуелни и теоретски работи, ама тоа се одразува само во стилот, не дека си тресе од ракав работи.

Лекциите главно имаат форма „на што треба да обрнеме внимание отсега натаму“, и се состојат од работи како брзиот развој на технологијата, потребата од глобална кооперација за решавање на глобални проблеми (пример зборува за тоа како национализмот веќе комплетно пропаѓа како опција особено за проблеми како климатски промени), справување со автоматизацијата на повеќето професии, одлуката дали и колку ќе се согласиме да ги подаруваме нашите податоци на големи компании, улогата на религиите, нациите и останатите „приказни“ како што ги нарекува, едукацијата на децата во свет кој се менува комплетно од декада во декада, препознавање фејк њуз, пронаоѓање вистина, справување со сè поголемите купишта достапни информации, и за крај наоѓање значење (или откажување од потрагата по значење).

Интересна книга, со многу силни пораки, посакувам сите како индивидуи повеќе да размислувавме за ова, особено политичарите и лидерите, на кои впрочем тоа им е работа. Овој цитат ми беше многу интересен:

И си ги замислив нашите политичари ако ги прашаме вакво нешто. Ќе гледаат ко телиња во шарена врата. Обично барем кога се работи за климатски промени, главното нешто што сите викаат дека можеш да го направиш како индивидуа е да ја притискаш својата влада да презема мерки за справување со проблемот. И се согласувам, ама за кај нас ми е смешно, бидејќи нашава влада е буквално капка во морето, и сè што може да направи е да одлучи под чиј чадор ќе застане. А под кој и да застане ќе е еднакво небитна. Дополнително, јас сериозно не верувам дека нашите политичари (буквално сите до еден) се способни да формулираат некоја паметна кохерента реченица во нивните глави што не е некоја досадна научена мантра. Као екшли мислам дека ја немаат мозочната способност за тоа.

Како и да е, имаше еден момент кога авторот кажа дека светот станува сè потежок и потежок за разбирање, а за да превенираме катастрофи од критична важност е да го разбереме. Во еден ревју некој беше пишал дека ако има некој кој најмногу го разбира светот, тоа е токму Харари. И се согласувам. Само читајќи го ти се разјаснуваат еден куп врски меѓу многу навидум неповрзани работи, а можам само да замислам како се одвива тоа во неговата глава. Супер книга е, ама и давам четворка. Прво бидејќи повеќе беше напишана во убедувачки, likable, донекаде и проповеднички тон, и второ бидејќи не сакам и на трите книги да им дадам петки.

 

Список за душа-Кејси Вест

Типична тинејџерска книга.Преувеличена,премногу раскажуваа без потреба,и по некое време ми стана досадна.Освен на моменти каде што настаните се испревртуваа.

Се работи за млада девојка-Аби,која што е уметник и бара шанса да се прикачат неколку нејзини слики во музејот каде што работи,но главниот директор ја одбива со изговор дека нејзините слики немале душа.

Аби разочарана си оди дома,каде што почнува да прави список со работи што би и помогнале да си ја ,најде, душата.Списокот полека го исполнува во друштво со нејзиниот најдобар пријател Купер(во кого е вљубена,но се труди да ги оттргне чувствата за него).

Прескокнав една цела глава,затоа што сосема не беше потребна,и за џабе ќе читав 10тина страни.

Од мене има 3/5.

 

Brave New World – Aldous Huxley



Интересна книга, поттикнува многу размислување. Во некое идно општество се приоретизира стабилноста над сè, луѓето пијат таблети за среќа, промискуитетот царува, бебињата се ,,произведуваат" и одгледуваат во фабрики, луѓето се поделени во касти, но најважно, сите се среќни. Книгава е за тоа како на еден аутсајдер ќе му влијае вакво општество.

Лесно е да те полазат морници од дистопични сценарија како 1984, но во вакво општество, навистина е тешко да се одгатне од каде всушност произлегува бизарноста, зашто на крај краева, навистина сите се среќни. Мене не ми беше толку тешко да го сварам тоа дека сите со сите се ,,имаат", колку што ми беше чудно растењето на децата со хипнопедија. Им се полнат главите со правила уште од мали и им стануваат апсолутни вистини. Имаат слободна волја, никој не ги спречува во ништо, можат да прават што сакаат, ама тоа што го сакаат им е предодредено од раѓање. Технички никој не е оштетен и сите се задоволни, но на сметка на тоа нема ништо значајно, зашто значајните работи се поттикнати од непријатни емоции, а непријатни емоции не постојат.

Книгава е дефинитивно пред своето време, и секако ќе станува сè порелевантна како што минува времето и како што sci-fi деловите ќе почнат да стануваат реалност. Отвора низа прашања како што е всушност среќа, што е вредноста на постоењето, што е убавина, што е задоволство, ама на многу суптилен и морничав начин. Вреди да се прочита.

 

The glass castle- Jeannette Walls
Мемоари од детството и дел од тинејџерски години на писателката.
Живот со татко алкохоличар и нарцисоидна мајка, притоа двајцата несовесни и неподобни за родителство.

Ми беше "тешка" на моменти, одлуките кок ги носат родителите, последиците кои ги трпат децата, постапките, немаштијата, кршење на соништа на 4 деца, како кршење на верба во единствените луѓе кои би требало да ги заштитат.

 

"Оркански височини" е една книга која толку долго време сакав да ја прочитам, а ете сега за прв пат ми се наоѓа во раце. Единствен роман на Емили Бронте, пишуван за време на готскиот период во Англија. Една преубава приказна за невозвратена љубов. Ми требаше време да ја прочитам, имаше доста тежок стил на пишување, а и на англиски ја читав.

 

Книгава... ех, од каде да почнам...
Обично вакви новелчиња-романчиња, посебно од поновите автори и не се баш мој тип, но книгава толку ме заинтересира уште од првите 20-тина страници, што ја прочитав во неполн ден. Содржината е за инфлуенсерка од голем град "случајно" се наоѓа во мало местенце каде што се заљубува во богат рибар. Звучи просто, но книгава не воопшто досадна, 400 страници ги имам прочитано за неколку часа.

Авторкава има доста "богат" речник, има што да се научи Можеби и затоа толку брзо ја прочитав. За деца книгава не е, има еден куп секс сцени и вулгарност до плафон. Кога би и давала оценка 9/10