Последна прочитана книга и кратка критика

"Вероника реши да умре" ми е петта книга по ред од Коелјо, и можам да кажам до сега и најомилена. Пауло Коелјо општо го обожавам како писател, на начинот кој ги размислува работите... ме потсеќа многу на мене. Како што читам негови книги, сè повеќе се вљубувам во неговиот стил на пишување.

Во книгава се работи за девојка на 24 годишна возраст, сфаќа дека и е доста од нејзиниот живот... смачено од сè, се решава да стави крај на својот живот... со таблети, но некој во последен момент ја спасува и ја носат во душевна болница. Во поголемиот дел од книгата таа се наоѓа во болница. Книгава е доста квалитетно парче, може да се анализира и на филозофски и на психолошки начин.

Пауло Коелјо е доста зрел како човек, во начинот на кој размислува и истото го искажува... Една негова мисла која многу ми се допаѓа е "...мораме да престанеме да бидеме она што мислиме дека сме, за да станеме она што навистина сме..."
Ова стои на корицата на "Захир" што е исто така една преубава книга...

 

The Great Gatsby – F. Scott Fitzgerald



Искрено многу досадна книга. Посакувам да имав нешто поубаво да кажам ама немам. Пораката е дека богатите луѓе си остануваат богати, сиромашните си остануваат сиромашни. Може ова поинаку хитнувало пред сто години, мене не ме погоди ептен многу, најверојатно бидејќи не сум била во соодветно расположение за книгава.

Ликовите беа интересни бидејќи сите си имаа по некоја чудна жичка освен Ник, ама пак не ми беа нешто посебно блиски и доволно разработени за да се поврзам со нив. Можеби ми фалеше појасна слика за естетиката на 20-тите за подобро да ми легне. Инаку навистина имаше моменти кога ме мрзело да ја дочитам страницата и баш ми е жал за тоа бидејќи имав поголеми очекувања. Многу рамнодушна ме остави книгава, без разлика какви „пресврти“ имаше, а искрено и не бев во фазон на разглобување пораки за брак, лојалност, љубов and whatever. 3/5 од мене.

 

Your Brain on Art – Susan Magsamen and Ivy Rose



Главниот впечаток од книгава ми е дека можеше истата поента да ја пренесе во пола од должината на книгата. Требаше да биде демек фокусирана на научни истражувања, и навистина е, од тоа што можев да забележам, ама тонот на книгата воопшто не соодветствуваше на тоа. Многу имаше life coach, wellness, mindfulness, healing вајбови, како да се пронајдеш себе, да постигнеш најдобар квалитет на живот и сето тоа, ама напишано во некој си медитирачки стил. Имаше момент на почеток каде ти кажува да ги затвориш очите, да слушаш звуци и што ти знам, и по 2-3 страници ти вика добро сега отвори ги очите. Изгледа заборавиле дека пишуваат книга а не asmr видео.

Што се однесува до главната работа од книгава, мислам дека вреди да се размисли за ова повеќе, дека уметноста има способност физиолошки да ти влијае на процесите во мозокот, да те смири краткорочно и долгорочно, да ти внесе разиграност во животот, да ти го намали стресот, да ти помогне со ментални болести итн. Придобивките се безбројни и скоро секогаш позитивни. (Би сакала да можев да кажам и некоја негативна работа во врска со уметност, ама книгава е селф хелп според сите практични дефиниции за селф-хелп, а во тој жанр објективност нема ни за лек).

Можеби ќе ме натера да си го романтизирам животот повеќе, ама само можеби, бидејќи ја завршив книгава пред недела-две а дури сега вторпат помислив на неа, па не знам колку ќе има некое реално влијание на мене. Инаку не ми се допадна што беше многу општа дефиницијата за уметност, бидејќи во ист кош ставија и слики во музеи, и фенг шуи ентериер, и рамни звуци од инструмент.

Како заклучок, мислам дека книгава е збирка на расфрлани студии за бенефитот на многу различни видови уметности и повеќе служи како медиум за shoutouts и exposure на колегите на авторките што очигледно си ги познаваат приватно. И можеби тоа ќе ми беше многу поприфатливо ако не владееше new-age лингото во книгата, со енергии, вибрации и трансцеденции.

 

Атомски Навики - Џејмс Клир



Конечно ја прочитав книгава. Ја имав започнато на англиски, потоа сфатив дека книгава повеќе ми одговара за физичка копија каде што ќе можам да си потцртувам и пишувам забелешки со молив.

Имав големи очекувања од книгава заради популарноста, сите се колнат дека го менува животот. И иако имам некои критики, горе-доле беше тоа што очекував дека ќе биде. А мислам дека за да знам дали е добра или не, морам да ги применам сите запишани работи и да видам дали функционираат.

Позитивна страна на книгава е што навистина дава практични совети, не е само теорија. А, самата „теорија“ за навики и објаснување зошто би ова функционирало за градење на навики е добро, дури и ми беше интересно. Има многу примери како да се примени за различни цели и примери за успешни луѓе кои изградиле навики на вакви начини. Мислам дека секој би имал некој бенефит да ја прочита книгава.

Е сега, критиката ми е што кога седнав да ја читам книгава, сакав да прочитам како да бидам подисциплинирана особа, затоа што немам дисциплина за ништо во животот. На мое големо изненадување тој го кажа токму спротивното - самоконтрола е невозможна, затоа отфрлете се што може да ве предизвика да извршите лоша навика. И тука наброја совети како: извадете ги батериите на далинското за да гледате помалку ТВ, имајте само здрава храна во куќата, телефонот нека ви го земе некој пријател итн. Мене ми е цел да стои телефонот до мене, а јас да бидам мирна и да не го земам во раце. Можеби тука грешам, што мислам дека тоа треба да ми е целта, наместо едноставно да го исфрлам од соба, можеби е во право. Отворена сум да ги испробувам советите од книгата, но навистина некои начини кои ги има објаснето мене ми се премногу роботски и не можам да прифатам дека има бенефит така да функционирам освен ако не планирам да бидам олимписки спортист.

Беше објаснил дека кога он „тренирал“ навика да јаде помалку калории, во ресторан барал од келнерот половина од јадењето да му го спакува за дома, половина да му го донесе во чинија, бидејќи тој самиот не би можел да прекине на половина. Мене ми ова звучи скроз како промашај, прво го одзема уживањето во седење во ресторан со друштво кога мораш да мислиш на такво нешто, второ, мислам дека целта треба да биде да се научиш да изедеш онолку колку ти е доволно, а не да си правиш трикови сам на себе.

Е тоа е книгава, трикови како да се изманипулираш сам себе да правиш работи. И некои трикови дефинитивно не се лоши, но не се сите за мене. Треба да прочитам некои други книги во врска со дисциплина или навики, за да знам дали е ова единствениот или најдобриот начин, дури тогаш ќе кажам океј Џејмс, имаш право, не е лудо да го ставам телевизорот во шифоњер.

Но навистина, книгава вреди да се прочита и да се оформи лично искуство со неа. Ако сте личност што кратко има мотивација или е перфекционист и затоа се брзо откажува или не знае како да почне со нова навика... ова е за вас.

3.5/5

 

Напротив, ако имаш отворен ум, цел и решителност, самоконтрола и тоа како е можна...Зборувам од мој личен пример..Нема да посочам кој пример ама штом јас сум го постигнал тоа, значи ќе го постигне секој, а притоа да не го доживееш тоа како измачување или ограничување на слободата да речеме... Да пробаш да се воздржиш да го отераш некого у пм ако здраво те изнервирал место да изброиш прво до десет да речеме пред да избувнеш колку и да ти пукнал филмот...Треба да ја разбереш самоконтролата како средство што ќе ти помогне како да дојдеш до посакуваната состојба за да биде во твоја моќ да проконтролираш одредена состојба или ситуација кај која се бара такво однесување...Да контролираме некого, тоа е повеќе болест би рекол ама самоконтрола е нешто сосема друго и поттикнува на неизбрзување при носење одлуки за кои подоцна може да зажалиш и многу други придобивки ама кој да пишува толку..ме мрзи

 

Ама пак, заборавив да го спомнам најбитното.Ако сето ова и обидов за самоконтрола ти влијае штетно по здравјето и не можеш да го прифатиш, тогаш ич не се ни обидувај...здравјето пред се само пази здравјето да не го изгубиш и при отсуство на самоконтрола ако му се издереш некому, а тој некој да ти се погоди да е уште поулав од тебе па да си направиш проблем...тенка е границата

 

I'm Glad My Mom Died - Jennette McCurdy



Оф, книгава. Јас избегнувам книги со тешки теми особено кога е во прашање малтретирање на деца, но книгава не можев да ја избегнам, ја прочитав на втор обид.

Аудио книгата е a must, не е тоа тоа ако не слушате како Џенет си ја раскажува приказната на свој автентичен и личен начин, ги осеќаш чувствата. Ја има на спотифај и сигурно на јутуб бесплатно.

Јас цело време читајќи се осеќав... скоро криво, што сум ги гледала нејзините серии и никогаш не би помислила дека има таков живот. Не дека мислам дека на акторите им е прекрасно, едноставно не би помислила дека некому е толку лошо. Не можеш да приметиш... а реалноста на entertainment industry е дека повеќе од актерите поминуваат низ вакви работи отколку не.

Многу е добра напишана на почетокот од перспектива на наивно и невино дете кое едноставно се чувствува поврзано со мајка и. И сосема ја оправдуваш кога постанува полна со лутина и не ги третира другите најдобро во дваесетите години.

И многу ми е мило што ја пренесува пораката дека не секој треба да постане родител, не секој родител заслужува почит и да, океј е за мајка како нејзината да кажеш дека ти е мило што умрела.

5/5 ѕвездици од мене.

 

Lamb: The Gospel According to Biff, Christ's Childhood Pal – Christopher Moore



Ретко која книга ми била вака забавна за читање. Биф е вратен од мртвите во сегашно време со задача да го пишува евангелието во хотел под надзор на ангелот Разиел. Раскажан е животот на Исус од негов аспект, од околу 12-13 годишна возраст до неговата смрт. Книгата си воведува голем број авантури што не се спомнуваат во постоечките евангелија преку патувања на исток до Кина и Индија.

Стилот е перфектен, многу хумористичен, интересен за следење, забавен... Многу ме потсетува на Good Omens и The Good Place, бидејќи се слични и во тематика и во хумор. Плус ја читав книгава на плажа и ептен ми се погоди за тоа.

Биф лесно ми стана еден од омилените ликови општо, а во книгава беше главна ѕвезда. Многу ми беа интересни тие наговестувања дека Биф имал револуционерни идеи за тоа време, како тоа дека земјата не е рамна, гравитација и еволуција, па дури и дека го измислил сарказмот. И притоа Џошуа (така се вика Исус) му ги исмева тие идеи. Инаку и Џошуа е многу поинтересен тука отколку во Библијата. Особено ми се допаднаа некои суптилни референци на рандом работи во евангелијата, имплицирајќи необичен контекст зад нив, како моментот со одење по вода, (не)јадењето свинско, миењето на нозете на апостолите, кучињата на Бартоломеј како инспирација за апостолите итн. Едноставно авторот тргнува од настаните во канонските евангелија или од познати знаења за учењето на Исус и ги прераскажува на многу смешен начин што ги става во поинакво светло, прикажувајќи ги сите ликови како група другари што постојано се глупираат и се закачаат меѓу себе. И ликот на Марија Магдалена беше ептен погоден и внесуваше многу интересни дешавки.

Книгава е полна со inside jokes во врска со евангелијата, и е одлична за љубители на библиска фикција, со интересна тема, интересна филозофија и уште поинтересен начин на кој сето тоа беше изведено. Петка добива од мене.

 

Eats, Shoots & Leaves: The Zero Tolerance Approach to Punctuation – Lynne Truss



Ми се допадна. Беше многу кратка, лесна, забавна, несериозна. Темата е интерпункциски знаци и сè околу нив, како се користат, какви грешки се прават, какви реакции добиваат тие грешки и слично. Имаше одличен баланс на примери од реалниот свет, измислени илустративни примери, историски факти и дрдорење. Баш онака чил книга, со многу интересен хумор.

Да бидам искрена, на почеток дремка ме фаќаше додека читав; дури се мислев како ќе ѝ го најдам крајот, иако е само 120 страници. (Да, намерно употребив точка-запирка; не ни знам дали е правилно. ) Ама стварно, почетокот беше ужасно досаден и се плашев дека цела книга ќе е таква, ама испадна дека тоа било само вовед и натаму си беше топ. Тоа што воведот траеше 23% од книгата е друга приказна.

Книгава ме нурна назад во моите grammar-nazi денови, со таа разлика што јас бев многу посериозна - и понаапана - од авторката. (Игнорирајте ги цртите, испробувам работи. ) Многу ми годеше таа екстра драматичност како коментар на грешките во интерпункција што ги прават луѓето и многу ме засмеваше. Во вакви книги особено ми се допаѓа кога авторите даваат чудни свои примери, или пак го инкорпорираат тоа за што прават поента во сопственото пишување за директно да го покажат ефектот. Имаше многу такви моменти низ книгата. Исто пресмешна ми беше секоја појава на извесната Гертруда што го има исхејтано практично секој интерпункциски знак и тоа ептен ја погодуваше авторката.

Одлична книга; од мене сепак ќе добие четворка заради почетокот заедно со апостроф-моментот, на кој мислам премногу му беше цела една глава. Мене сега ми останува да користам точки-запирки како идиот и кај што треба и кај што не треба, па ако забележите чудна интерпункција од моја страна на форумов наредниот период, знаете што е работата.

 

Ја прочитав за 2 дена.Стилот на авторката е мн лесен и разбирлив за читање.Трилер со некои опсесивни и шизофреничарски особини кај главниот лик.

Мили е на условна казна .После два месеци живеење во кола конечно наоѓа работа кај Нина и Ендру , како куќна помошничка.Се преселува во таванската соба од нивната раскошна вила.Ни не насетува со каква налудничава особа наскоро ке си има работа.

Во книгата има неколку језиви сцени,мазохистички ликови и нереален расплет.

Вчера видов дека има и втор дел,така да можеби и затоа ми делуваше како недовршена.

Се на се ок е за читање, за оние кои сакаат ваков жанр.Едино на крајот ми фалеа малце повеќе детали,внесеност и напнатост.

 

Психолошки трилер за животот ма две жени Clair (која е жртва на домашно насилство) и Ева (девојка на колеџ која поради погрешна животна одлука завршува како дилер на дрога). Случајна средба меѓу нив ќе им овозможи да
ги заменат авионските билети и да присвојат нов идентитет.

Поглавјата се пишувани од перспектива на двата главни ликови Клер и Ева на убав начин што му дава увид на читателот да го запознае нивното минато и причините зошто се обидуваат да избегаат.
Кај авторот ми се допадна тоа што е пишувана со стил лесен за читање и
на крајот не остануваат неодговорени прашања како кај многу книги што влегуваат во тој жанр на трилее/ мистерија.
Крајното поглавје заслужува петка а епилогот ми остана долго во памет откако ја завршив книгата.
На моменти имаше мнугу ситуации, кои се неверојатни и без смисла, можеби за да напредува приказната, што веројатно во тој жанр е очекувано.
Иако книгата од почеток до крај оди напред и назад во две различни временски линии е лесна за следење и ти го држи вниманието.
Ја уживав додека ја читав.

 

Salt: A World History – Mark Kurlansky



Убедливо нај-niche книга што ја имам прочитано. Осврт е на светската историја ама од перспектива на сол. Кога се почнало со собирање и копање сол, какви биле технологиите, за што ја користеле. Јас лично не знаев дека светот јадел толку многу риби. Како најефективен начин за складирање храна на долг рок во голем дел од човечката историја, солта ѝ е најдобра другарка на рибата и обратно. Па така без да побарам и без да имам желба научив за еден куп видови риби, како се приготвуваат, какви сосови се прават од нив, каде живеат, каде се ловат и многу други детали.

Не знаев дека имало многу периоди низ историјата каде солта била многу ретка и многу вредна, за разлика од рибите, што не е случај денес. И не знаев дека многу историски случки како позадина ја имаат контролата на производството на сол. Пример, ослободувањето на Индија не знаев дека било централизирано околу сол.

Во книгава исто така имаше премногу рецепти, што верувам дека се интересни за љубители на историјата на кулинарството, ама јас се осеќав како да читам 500 страни worth of првите неколку пасуси од рецепти на интернет што раскажуваат рандом приказни.

Сепак не се каам што ја прочитав книгава, мислам дека е интересно да се знаат вакви работи. И не беше целата досадна, третиот дел беше интересен, каде повеќе се раскажуваше за времето кога научниците почнале да ја разбираат солта, не само кујнската туку и останатите соли што се наоѓаат во природата и се користат илјадници години.

Ако можев нешто да сменам, тоа ќе беше изобилството на имиња на градови, реки, острови, планини, луѓе, места... Ставаа многу кочници во читањето и го правеа и онака густиот материјал уште потежок за читање. Јас сум ѝ дала четворка, сега би рекла повеќе накај тројка ми влече, ама сепак е добра и информативна книга.

 

Guns, Germs, and Steel – Jared Diamond



Навистина одлична книга. Се централизира околу одговорот на прашањето зошто Европејците се оние кои го колонизирале цел свет, а не обратно. Кои се тие фактори кои влијаеле на тоа (пра)историјата да се одвие онака како што се одвила? Дали разликите меѓу степенот на развој на општествата се должат на внатрешна разлика меѓу интелигенцијата, снаодливоста и креативноста на членовите на тие општества?

Авторот вели не. Степенот на „цивилизација“ на општествата е последица на природните услови кои ги опкружуваат луѓето онаму каде што се наоѓаат, како и географските предности и недостатоци на тие места. Пример, присутноста на диви растенија и животни погодни за доместицирање, можноста лесно да се распространат тие земјоделски култури низ Евроазија поради нејзината ориентација на исток-запад наместо север-југ, изолацијата меѓу континентите, и разликите во популација и површина во рамките на еден континент.

Книгава имаше јасно зацртана поента, дека сите што мислат дека Европејците (следствено и Американците и целиот западен свет) се подобри и попаметни од племињата во Африка, „примитивните“ земјоделци во Нова Гвинеја и домородците во Австралија не се во право, дека тие луѓе се подеднакво интелигентни, креативни и приспособени на својата околина како и сите други, со таа разлика што географски биле ограничени од околните услови за први да стигнат до некои клучни изуми што овозможуваат вртоглаво брз развој на општеството.

Многу убава книга, многу детална, интересна за читање, малку се повторуваше одвреме навреме, ама тоа само придонесе да остави силен печат од тоа што сакаше да го пренесе.