Последна прочитана книга и кратка критика

Кога се случи воениот конфликт во 2001, бев дете. 6-7 години. Немав поим што се случува, немав поим за состојбата, знаев само дека татко ми замина со војниците во одбрана. Не бев свесна што е војна и не бев свесна за сериозноста на истата. Се сеќавам само на некои денови кога бевме дома сами со сестра ми и мајка ми и се сеќавам кога тато се врати една вечер, за среќа, жив и здрав.
Тогаш бев дете и не знаев, сега знам во каков страв и хорор живееле луѓето. Затоа, ја зедов да ја читам оваа книга. Сакав да видам описи на еден сведок на теророт. Жена која живее во жариштето на војната. Кога и како почнало се', зошто почнало, како се живеело во градот Тетово. Денес знаеме дека терористите некој (знаеме и кој) од надвор ги поддржувал и знаеме дека се' било нечие масло, дека Македонија беше принудена да попушти. Загинаа луѓе бранејќи ја својата територија, а денес, години подоцна, постои истиот проблем. Иста тензија. Исти апетити и претензии на Албанците во Македонија. Со какво примирје заврши војната? Нивната битка се уште трае, само сега не ја водат со оружје.
Книгава ги содржи сите информации за војната, директно од местото на настаните. 5/5.

 

Големи мали лаги
Предобра книга, стил многу возбудлив! Приказна за школо во кое трите главни ликови мајки Селест, Џејн и Медлин ја доживуваат една иста работа на сосема различни начини. .. Искрено не оти ме трогна крајот на оваа книга туку поуката дека “не секогаш треба слепо да им веруваме на нашите деца”. Децата лажат, имаат лице едно за дома ,а едно за околината.. не треба да бидеме посесивни родители и родители од типот “Моето дете е во право”. Случајот на Џејн- испитај го сопственото дете па донеси ја одлуката наспроти слепото верување дека нештата се такви како што ни се претставени. Немам зборови… 5 од 5!!

 

Becoming Supernatural - Joe Dispenza



2/5. Оф, какво разочарување.

Имам видено неколку видеа од Џое Диспенза каде што ми се допаѓаше како зборува. Многу сакав да купам некоја негова книга. Оваа ја видов на полица и кога ја разлистав видов дека има некои сликички во боја од чакри нешто, и ми беше кул онака од прва. Ја зедов.

Не можам да опишам колку ми беше тешко да ја читам книгава. Исполнета е со научни факти во врска со спиритуалност, медитација, манифестирање. Јас верувам во спиритуалноста која он ја пропагира, и всушност апсолутно знам за што зборува во текот на целата книга. Но, целата е исполнета со медицински термини, некои дијаграми кои се смешни и непотребни, графови од научни истражувања кои апсолутно не ме интересираат затоа што мене визуална репрезентација на активноста на мозокот не ми значи ништо. Не знам ништо во врска со неврологија, може човеков глупости да пишува во врска со како функционира мозокот, срцето, јас тоа нема да го знам. Исто имаше и нешто во врска со магнетни полиња, имаше цело поглавје во врска со меланин кое го прескокнав... некогаш стварно се осеќав како нешто многу едноставно се обидува да направи да е комплицирано за да звучи подобро.

Можеби јас сум крива што избрав ова да читам без да имам потреба да знам 8937429837 научни истражувања и докажувања зошто медитацијата е битна.

Во книгата има неколку начини на медитирање кои он ги препорачува. Некои беа океј, но во повеќето вели: почните да дишете и почнете да чувствувате силна благодарност среќа, љубов во срцето... хмм? Не знам како е за луѓето што ги следат неговите учења и се „побудни“ од мене, но јас не можам туку така да активирам силни убави чувства без да мислам на убави спомени, а нели во медитација нема мислење. Или па ако треба да има, он тоа не го објаснува.

Цело време кажува дека треба да медитираме за да стигнеме до оној момент кога ќе го отпуштиме егото и ќе постанеме никој и ништо, се и сешто. Тоа е супер, многу луѓе што медитираат околу 20 години го имаат постигнато тоа. Не е воопшто едноставно како он што го претставува, а и не мора да биде. Мене Диспенза ми е малце напорен во врска со сето ова, човекот се будел во 2 часот навечер за да медитира 2 саати затоа што кога си поспан полесно е да стигнеш во „другата димензија“... ух. Мене тоа ми е форсирање и преголема опсесија во врска со конектирање со изворот. За мене спиритуалност е нешто многу поспонтано, природно, се осеќаш убаво кога го практицираш. Секако почитувам што има толкава пасија и што им помогнал на многу луѓе, но мене не ми легна.

И за крај, во книгава има доста искуства од луѓе што излечиле сериозни болести со помош на неговите техники и медитацији. Јас апсолутно верувам дека така можат да се излечат болести, но тој го објаснува тоа вака: пред да се одлучат за животозагрожувачка операција, наминаа на мојата работилница и после 5 дена медитирање, се излечија. Луѓе што имаат дојдено до одредена дијагноза, имаат дојдено до таму поради многу лоша и негативна енергија во себе. Ќе беше супер ако кај сите објаснеше што уште правеле освен што дошле кај него на семинар, затоа што верувам дека повеќето веќе некое време се трудиле да бидат спиритуални личности, а не само случајно. Плус, што поради еден дел од книгата, мислам дека Џо Диспенза е антиваксер, а јас не почитувам духовњаци кои не разбираат дека медицината е прекрасен дел од нашиот живот на планетава и е во ред да ја прифатиме како нешто што ни помага. Но, да не навлегувам тука.

Иако сите духовни учења темелат на едно те исто, воопшто не ми легна неговиот начин на објаснување и зборење. И тоа е океј. Почитувам што прави за луѓето и на колку им има помогнато. Но, книгава мислам дека објективно не е баш најдобра.

 

Оваа година почнав пак да читам после шестгодишна блокада и добро ми тргна. За оваа книга одлучив да напишам и критика пошто е една од најдобрите што ја имам некогаш прочитано, иако претходно отрпнав од романи со тематика за втората светска војна, па немав некои очекувања, а затерав некако баш со читање или трилер или историска фикција конкретно за војнава.

Базирана е на вистински настани и ликови, иако во Белешката од авторката на крајот стои дека дел од книгата е фикција за да ги пополни "дупките" меѓу приказните. Женава е одличен раскажувач. Секој лик го спријателува со читателот, ги доживуваш како да ги познаваш, како да ти се свои, блиски, човечки суштества. Како да си ги сакал во некој претходен живот. Како да ти биле семејство. Ако нешто сакам кај книга тоа е кога авторот умее да ти долови чувство на познато, да ти разбуди нешто. Иако војна нит сум видела ниту сонила, оваа ја доживеав низ петстотините и нешто страни на книгава. На почетокот ми беше тешка за читање, првите сто страни, потоа ми дојде умот на место и се уходав и се соживеав со судбините на двете германски семејства од некогашна Прусија кои бегајќи од суровоста на војната на крајот ќе се вкрстат. Мексиканскава писателка лично ги познавала двата главни ликови Илзе и Арно, Илзе ѝ ја раскажала приказната која по неколку години истражување и проучување на историјата и настаните од тој период, Софија ја претворила во роман.

Нема да споделам детали околу дејствието, доволно пишува на задната страна, а останатото е запознавање со книгата кое секој индивидуално го доживува без разлика на прочитана критика на друг читател.

Од мене, топла препорака. 10/10

 

A History of God – Karen Armstrong



Мислам дека десет животи изживеав додека да ја завршам книгава. И на крај не знам што да кажам за неа. Како за почеток мило ми е што сите други го имале истиот впечаток дека книгава е болно досадна, повторувачка и претешка за читање. Можеби тоа и ќе вредеше ако имаше нешто корисно на крај, ама не можам да кажам дека извлеков знаење од книгава. Беше пренатрупана и испомешана за да можам да запаметам што било.

Книгава е за историјата на монотеизмот низ етапите на развојот на светот, како верувањето во еден бог еволуирало од паганизмот, како Бог како концепт бил восприеман во тие почетни фази, па како понатаму таа перцепција се менувала како што се менувал светот. Ова е интересна тема, ама реализацијата беше многу лоша. Една глава е 40-50 страници, без никакви подглави или логично одделени целини, туку само скокање од име на име, од филозофија на филозофија и сето тоа напишано во еден ист монотон стил. Се осетив како да седам на рандом досадно предавање по теологија. Такво раскажување не треба да се толерира во книга.

Како и да е, ако сега треба да извлечам една поента од книгава (и ова ко домашна задача го доживувам) тоа би било дека светот како целина има погрешна слика за религиите (не сите религии туку главната тројка), ако може да се каже дека постои „вистинска“ слика, како да не е религијата дефинирана од нејзините следбеници. Океј небитно тоа, мислам дека целиот муабет беше дека постои персонализиран бог, таков што игра улога во настаните во светот, а постои и богот на филозофите, кој е над постоењето и ние не можеме да го перципираме ниту да знаеме каков е. Постои и богот на мистиците кој пак е дефиниран целосно субјективно и него го бараме внатре во свеста. И постојат ко 69183 филозофи со исто толку различни комбинации од овие три восприемања и тоа е целата книга in a nutshell.

Многу лош впечаток ми остави. Дури и ова погоре што го напишав како кратка сумаризација ми беше ту мач од што се презаситив од дрдорења за *апсолутот*. Двојка од мене, и ќе ми треба brain bleach.

 

Збор два за уште една предобра книга.

Спојлер: Слугинки - Катрин Стокет (слика од македонското издание е, не е спојлер)

Според книгава е снимен филмот The Help со Ема Стоун и Виола Дејвис од 2011та. И со план сум да го гледам и него.
Шеесетите години од минатиот век, дејствието се случува во сојузната држава Мисисипи во САД која во тоа време ги имала можеби најстрогите закони за афроамериканците.
Секое бело семејство во градот Џексон си плаќа црна слугинка со полно работно време. Слугинките им ги гледаат децата, им готват и им чистат ама збор не смеат да кажат кога се неосновано обвинувани за кражби, бркани од работа, дури и праќани во затвор.

Јас лично, не сум сретнала книга со толку контроверзии и хумор паралелно. Една страница ти иде да заплачеш, на наредна се смееш. Ликови кои ти стануваат мили, но и такви кои ќе ги замразиш до срж. Неправди, комплексни семејни релации, искрени и лицемерни пријателства и чоколадна пита.
Книгава вреди за за секоја страница и за вложеното време за читање. 5/5

А да, преводот не е лош, доловен е хуморот. Само со температурата и степените се бунев, 40 степени во зима после ми текна дека станува збор за фаренхајтови и така останало во преводот (40 фаренхајтови се уствари 4° целзиусови).

 

The Seven Husbands of Evelyn Hugo – Taylor Jenkins Reid




Баш убаво ја доживеав книгава. Приказната беше добра, раскажувањето исто, ликовите добро разработени со исклучок на Моник што беше скроз girl-next-door.

Евелин е многу впечатлив лик, баш е онака потсетник на грдата реалност на гламурозниот живот и дека 90% од животите на ѕвездите се исценирани. Иако неколку пати потенцира дека за ништо не се кае, мислам дека баш тоа потенцирање ни укажува дека ако ништо друго не е помирена со нејзините постапки. Силиа пак, цела книга се силеше како била спремна отворено да живее, а сепак мислам дека е поголема кукавица и од Евелин. Хари беше скроз на место, најреалистичен и најмалку драматичен од сите.

Спојлер

Е сега големиот „пресврт“ на крај искрено ми беше малку антиклимакичен. Мислев дека убила некој или нешто такво, а испадна дека една од нејзините таканаречени жртви е таткото на Моник. Малце бев збунета тука, бидејќи Моник се испотресе кога дозна дека е татко ѝ, ама кога Евелин ѝ ја кажуваше самата приказна без да издаде кој е со прст не мрдна, иако истата судбина го снашла на подеднакво невин човек. Океј, да речеме дете било инволвирано па затоа, ама не знам, сепак никаква реакција немаше за рушењето на репутацијата и повредата на блиските на рандом човек, а одеднаш кога е татко ѝ Евелин злобна ваква таква. Исто така, не знам зошто ама јас претходниот дечко на Хари си го замислував како црнец и кога се случи цел reveal само бев ко huh.

Anyway, крајот беше баш погоден, задоволна сум од него. Исто така ми се допадна многу како беше пренесен цел холивудски вајб, со облеката, накитот, филмовите и сето тоа. Плус ме држеше во неизвесност постојано па прелетав низ неа, ама не сум сигурна дали ќе се сеќавам на нешто по неколку месеци. 4/5, минус една оценка бидејќи книгава планинареше по граничната линија што ја одделува од драма левел Јелена Бачиќ Алимпиќ.

 

Серијалот Arc of a Scythe( Scythe, Thunderhead, The Toll + Gleanings) - Neal Shusterman


Дистописки свет каде што скоро ниту една постапка на обичните луѓе нема значење. Свет каде што човештвото ја победува смртта и болестите. Свет каде што AI наречен Thunderhead владее со светот. Свет каде што има доволно храна и материјални богатства за сите, а класните поделби се заборавени. Меѓутоа за да се справи со преголемата популација се донесува одлука да постојат Scythes(Косачи би било по нашки?), кои ја имаат улога на смртта како од приказните, одземаат човечки души. Живеат по одредени правила, и имаат квота на животи кои мора да ги одземат во одредено време, со цел одржување баланс на планетата земја.

Книгиве обработуваат паралелно неколку навистина интересни општествени прашања. Што кога животот нема поента? Што кога се што ќе посакаш ти е достапно? Каков живот би живееле кога знаете дека може да живеете илјадници и илјадници години?

Секако главниот фокус на книгата е посветен на Косачите, какви личности се тие кои што се единствени да ја имаат моќта да одземаат животи? Дали желбата за моќ и контрола би преовладувала во еден таков свет?

И не можам а да не ја спомнам вештачката интелигенција која го контролира светот, додека читаш се запрашуваш дали и нашето општество еден ден би одело во тој правец. Со оглед на тоа каков развој моментално имаме со AIs можам да замислам свет во кои би го користеле постојано и за се.

Уникатна приказна, меѓутоа мојот минус оди кон тоа дека немаше потреба од 2000 страни за четири книги. Вториот дел посебно започнува толку развлечено, серијалов има еден кууууп ликови и на моменти навистина е тешко да ја пратиш приказната. Сепак ќе кажам дека целата фама околу книгиве ја разбирам.

 

Добра е книгата, ја прочитав за 2 дена, држи внимание. Но, мене многу ме разочара и револтира суштината т.е бисексуалноста, тоа упорно се сервира секаде под носот на сите, и мислам дека да не беше тоа ќе беше уште поубава.

 

Дома пред да се стемни - Рајли Сејгер
Книгава е она што го барав веќе некое време, хорор книга со духови, натприродни појави, да предизвика заледување и морници додека се чита. И баш уживав, нетрпеливо да стигнам до одговорот зад мистериозното заминување на семејството Холт од нивниот нов дом и расплетот, а се разочарав на крајот. Се' беше добро до моментот кога Меги го прочита писмото на татко си. 300 страници држење внимание, за на крајот, набрзина додавани и нафрлани пресврти. Како и да е, не е лоша книга. Ја оценувам со 4/5. Ќе беше 5/5 да беше поедноставен расплетот.
Накратко, станува збор за мистериозна куќа наречена Бејнбери Хол, која меѓу своите ѕидови крие трагични настани и смртни случаи на некои од претходните станари, а сега се вселуваат Еван, неговата жена Џес и нивната 5 годишна ќерка Меги. По 20 дена поминати во куќата, тие тројцата бегаат, оставајќи ги сите свои работи по кои никогаш не се враќаат.
Набргу по заминувањето, Еван пишува книга за Бејнбери Хол, односно престојот таму, се' она што се случувало секој ден, како и причината зошто ја напуштиле.
Години подоцна, Меги веќе возрасна жена, не се сеќава речиси на ништо од нивниот живот во Бејнбери Хол, а се сомнева дека она што го пишува во книгата е само фантазија на нејзиниот татко. На прашањето зошто навистина заминале, одговорот го избегнуваат и двајцата.
Кога Еван ќе почине, адвокатот на Меги и' соопштува дека куќата е сега нејзино наследство, по што Меги оди да ја види и да помине некое време таму со цел да ја дознае вистината зошто така одеднаш си заминале, и покрај тоа што и Еван и Џес ја предупредуваа да не оди, со зборовите: Не е безбедно таму. Не за тебе.

 

The Third Chimpanzee – Jared Diamond



Немајќи инспирација за што да земам да читам, решив да му се вратам на овој автор зашто минатата книга ми остави одличен впечаток. Ни оваа не ме разочара, ама морам да кажам дека на моменти имаше многу повторување и прераскажување.

Сепак, еволуција никогаш не е досадна тема и секогаш има нешто ново што не си го слушнал порано. Оваа книга конкретно проба полу-хронолошки да го раскаже подемот на човекот како вид, фокусирајќи се на клучните моменти што придонеле да се одвоиме од останатите животни: таа мала нишка од помалку од 1% од ДНК-та што нè дели од шимпанзата и што успеала да ни ги даде алатките за да станеме „најуспешниот“ вид на планетата во вртоглаво брзо време. Притоа, како што зборува за тие одвојувачки карактеристики (земјоделство, јазик, уметност, консумирање наркотични супстанци, геноцид...), укажува на нивни примери од нашите животински братучеди. Таквите карактеристики всушност не паднале од небо, туку се јавуваат и кај животните како прототип на нашите.

Интересен концепт за книга, дава многу insights и разбива многу митови, како на пример тој дека човекот е единственото животно што убива други животни од неговиот вид. Speaking of, главата за геноцид позитивно ме изненади во тоа колку кристално јасни и безвременски објаснувања имаше за него.

Она што не ми се допадна беше главата за алкохол и дрога, каде претстави некоја негова чудна претпоставка за тоа зошто луѓето посегнуваат по штетни супстанции и зошто тоа се восприема како атрактивно, кога и едното и другото не би се согласила дека е комплетно точно. Друга слаба страна на книгава би рекла дека е тоа што се познава дека е одамна напишана и многу ми оди на нерви кога се испреплетуваат некои јазични рекливи од минатиот век, како man наместо human, или THE Ukraine.

Освен тоа, книгава е супер и од мене добива 4ка, бидејќи иако е интересна, не е mesmerizing или staple во еволуциски книги или нешто невидено досега. Беспрекорен филер.

 

Туѓинецот на свадбата- А. Е. Гонтлет

Романот започнува со обична, ноншалантна романса меѓу двајца млади луѓе, но како што читателот се приближува кон крајот, следи неочекуван пресврт, промена на улогите, убиец и жртва...
Туѓинецот на нивната свадба е само детал кој секого ќе заинтригира и ќе разбуди прашања...
Квалитетен трилер кој го прикажува животот на Ени, млада жена која се вљубува и венчава со Марк... Неговата претходна сопруга мистериозно исчезнува, неколку месеци претходно...

Интересен начин на прикажување на емоциите и светогледот на болно опсесивна личност искажани преку љубовта на Ени кон Марк. За него таа е подготвена сѐ да стори, па се наметнува прашањето дали е способна и да повреди, убие?
Сурово, свирепо и студено наспроти нежно, топло, искрено, вака писателот го претставува внатрешниот свет на убиецот,давајќи му простор на читателот да нурне во длабочините на човечката психа.
И да си го постави неизбежното прашање, дали и колку убиецот е свесен за стореното....
Топла препорака од мене...

 

Многу убава и тажна приказна но според мене прекратка.

Сѐ што ѝ се случуваше на младата Ема во тинејџерските години, а верувајте ми беше многу, беше срочено во 150 страни. Мислам дека авторката требала малку повеќе да го развие делото зошто приказната е навистина убава.

Како и да е, вреди да се прочита. 8/10