Дали сте ја прочитале книгата? Кои се вашите впечатоци за истата? Книгава е навистина добра им ја препорачувам на сите кои сакаат да се пронајдат себеси. Јас се уште ја читам но навистина ми навлезе длабоко во душата. кој ја прочитал би сакала нивно мислење... Поздрав
јас ја немам прочитано,моментално ја чекам да ми ја дадат од понеделник,па јас би сакала да ми дадеш твое мислење за книгава,ако можеш во кратки црти до онаму каде што си стигнала
Планирам да ја прочитам. А кога е издадена, затоа што сакам да ја земам од библиотека, па незнам дали ја има
читајки ја книгава ме потсетува на мојот живот и затоа постојано плачев, ме фака депресија. вчера ја дочитав до крај. ТАА отишла во индија во ашрам кај некој учител и живее таму три месеци и си приспомнува за минатото, од детството спомени непријатни, не се којзнае колку лоши но и се врежале како лоши. (јас доживеав многу полоши ) али за кого како. инаку малку врти накај филозофија. дури и премногу филозофира. но бара многу добри прашања од животот, за да се пронајдеш себеси не мораш да отидеш далеку.
Моментално ја читам. Интересна е навистина, има многу добри мисли и реченици што остануваат запаметени. Вреди да се прочита.
Почнав да ја читам и ја оставив. Бев во некоја фрка, ми се виде така површински дека е многу монотона, неинтересна и ја баталив. Но по некое време повторно се навратив, си реков колку книги сум прочитала ќе ја дочитам и оваа. Верувајте не погрешив, бев во заблуда кога првиот пат ја оставив. Книгата силно допре до мене, ме протресе како престилка, во многу делови се пронајдов. Еве ќе издвојам една мисла која посебно ми се допадна: Сите ние сме тркачи на маратон. Но, тешко е да се трча долго, да се трча многу. Треба многу сила и верба за да се дојде до целта, ако таа воопшто постои.
Самошто ја прочитав Мислам дека е одличен роман. Особено ми се допадна начинот на кој таа ги опишува чувствата, и она: Мојата Индија. Мислам дека секој од нас по овој животен пат си има или си имал своја Индија. Јас мојата ја поминав и не така одамна.
ја прочитав сега скоро додека бев на одмор и ми се допадна начинот на пишуањето, убавите мисли итн. но не ми се допадна приказната во целост, имаше делови кои недостасуваат (барем за мене) како на пример зошто заминала на прво место во индија? знам дека се спомнуваше страв од смрт, вина итн но сепак сметам дека тоа не е доволно, сите имаме свои демони а треба многу волја и желба да оставиш се и да заминеш во индија. како тоа еден македонски маж така лесно прифатил дека жена му ќе ја нема 3 месеци во една далечна и опасна земја... сепак да не се лажиме балканцитеси се балканци колку и да бидат образовани и слободноумни. би сакала да слушнам мислење од трендафилка на пример знам дека е професионалец во областа па би сакала да слушнам и други мислења али малку подлабоко прочепкани да не е само" прекрасан филозофија за животот и за себес бла бла бла" да ги разгледаме сите аспекти, целокупната приказна, стилот на пишување, недостатоците итн.
Една од подобрите книги со кои наша Македонија може да се гордее. Преубави описи, реченици, мислам дека секој збор си одговараше совршено со оној до него. Преубава е, мора да се прочита.
Леле се нанервирав од коментарите . На саемот сега и се мислев ко кола да купувам а не книга ... И плус автограм ке си добиев од Винка ..................
Книгава е стварн Преубава. Секоја чест на писателката. Жал ми е што не ја дочитав,до 100 страна стасав и братучет ми си ја зеде за Кочани,бидејќи негова си беше. Ќе одам до библиотека деновиве да ја побарам,ама не верувам дека ќе ја најдам.
Како што мислам и кажав некаде, добра замисла, не толку добра реализација. Исто и јас имав впечаток дека фалат делови, ми има многу празнини книгата, како да сакала писателкава побрзо да ја напише. Пред да ја дочитам, таму некаде кај 100-та страна, мака имав да ја дочитам, многу усилена, напната, претенциозно пишувана ми беше, после како да е пишувана посмирено, лека полека, па крајот ми го поправи целосниот впечаток, бидејќи почетокот апсолутно не ми се допаѓаше. Тоа што не е наведена некоја силна причина за заминувањето, некоја голема траума од минатото, туку онака, женава заминува да се просветли, и го крка стапот, најмногу ми бодеше очи, и ми ја рушеше смислата и поентата на книгата. На крајот во болницата, уште на човек му иде да и каже, - Со боринче си го бараше. Не, шала на страна, солидно, со неколку пропусти, меѓутоа едно од подобрите тазе излезени работи кај нас.
Прочитана ми е. Наслови паметам, а после некое време некако содржините ми избледуваат, но многу јасно се сеќавам на емоциите што ми ги буди секоја книга посебно. Знам дека книгава на почетокот не ми беше нешто нај нај, ама после тоа кога навлегов подлабоко во страниците сфатив дека Винка Саздова многу добро знаела што пишувала, па така патот до Индија и животот таму не е само туку-така опишан. Пишувана е со многу емоции, посебно кога ќе се појави болеста, па сите маки што ќе ги претрпи писателката таму. Всушност, последниот чај според мене е книга повеќе за духовното патување и зреење. Винка, завршила добра работа. Сега сакам да ја земам и Полиња со диви нарциси.
Само што почнав да ја читам. До 50тата страница сум,ми се чини. Се согласувам со Лукс. И мене во првите 15 страници ми беше досадна,но потоа емоциите си го покажаа своето. Важно,дочекав да ја најдам.
