Ја прочитав сега брзо но не ми остави голем впечаток. На почетокот до 100та страна некаде сакав да ја оставам затоа што ми беше монотона на моменти (стилот како Пауло Коелјо), но сепак успеав да ја дочитам. Има добри мисли во книгата, но сепак не сум голем фан на вакви книги Полиња на диви нарциси дефинитвно е подобра. И одеднаш доаѓа помирување. Прифаќање на конечноста. Ете зошто никогаш не сум сакала конечни ништа. Зашто немам можност за избор. Моите желби и волја немаат никаков удел во она што ми се случува. Единствениот избор е да прифатам. Ако прифаќањето воопшто може да се нарече избор. - Винка Саздова Еве една мисла што многу ми се допадна.
Моментално ја читам книгата, повеќе од пола ми е прочитана веќе и не знам што да очекувам повеќе од неа. Не ми се допаѓа стилот, некако ми е многу школски-тинејџерски, или можеби така мислам пошто сум навикната на Достоески, Толстој и компанијата. Прва книга ми е од Винка и изгледа како за прва сум направила лош избор, сега ќе размислам дали ќе прочитам и нешто друго од неа. Имав чувство како да читам некои статуси и мисли копирани од интернет, вметнати во еден голем и досаден текст. Мразам вакви книги, мислев поголема длабочина ќе има во книгата. 4/10 вака би ја рангирала книгата, не коментирам повеќе бидејќи не ми е дочитана до крај, нека ме изнади авторката. Доколку променам мислење за книгава (иако тешко тоа) секако ќе пишам подоцна пофалбите. Не ме ругајте доколку на некој му има смисла книгава и му се допаѓа, се' зависи до вкусот, а пак ќе кажам, не сум навикната на вакви книги и затоа не ми се допадна.
Potpolno se soglasuvam so tebe..Cela kniga ja imam procitano i mozam da kazam deka knigava e mnolgu" plitka..
Мене ми се допадна, одлична книга. Ми отвори некој нов свет и желба да научам нешто ново, да заминам и јас некаде, да се упатам кон нешто непознато. Ја препорачувам.
