Постои ли граница во пријателствата со колегите?

Каде бе со пишаново? Лолололо Баш во две фирми во кои што работев цело време главните ги испрашуваа работниците за нивните колеги и да, се спроведуваа анкети. И леле какви местенки и жртвени јагњина имаше... Па дури и не праќаа групо на некакво тренинг да се зајакнеме како тим, а уствари таа психолог задача и беше да не прочита Абе ќе се изненадите луѓе какви политики има во фирмиве

КАМОЛИ да си фантазираме

 

Единствено објаснување е дека тоа е начинот на кој неспособни менаџери држат ситуација под контрола. Рачунаат на кодоши. Не сум имала такво искуство ниту како работник ниту како раководство, да прашувам колега што мисли за друг колега. Евентуални несогласувања/или подобрувања се решаваат внатре во тимот и во четири очи, а не со анкети.

 

Постои! Пет години како не сум таму, не сакав приватна дружба со никој, со сите бев ОК, ама кафиња и по дома не сакав, и затоа бев најоговараната, најлошата и најмрзлива . И затоа што бев најмрзлива газдата сеуште ме бара да се вратам
А оние колешки што се сакаа најмногу со гушкање, дружење после работа ќе завршеа со коса кубење

 

Треба да постои, бидејќи во одреден момент дел од мојот приватен живот споделен на раб. место може да се искористи против мене. Иако ми е тоа сосема јасно, јас знам да и кажам лични проблеми на една од колешките, постара е од мене, ја чувствувам како мајка. Ми дава добри совети од жив. искуство, исто како што и ме обучуваше да работам, имам доверба во неа. Многу и благодарам, еден ден ќе и вратам.