Постојат ли вистински пријатели?

Колку и да велев дека не постојат, длабоко ве себе знаев дека постојат.
Постојат вистински пријатели, само што јас ги немам!

 

Имам една, за сите пари вредна.
Се дружиме од мноогу одамна, трето одделение, кога сосема случајно не запознаа нашите. На почетокот многу се каравме, премногу бевме (и уште сме премногу различни), но најверојатно како што растевме сфативме дека всушност нашите разлики не надополнуваат.
Се оддалечивме малку кога се запишавме во различно средно, потоа кога фативме дечковци, мислам работи веќе нормални за нашата возраст. Оддалеченоста беше физичка, но секогаш, секогаш, бевме тука една за друга. Не се гледавме секој ден, можеби и еднаш месечно. Но блискоста беше и остана иста.
До ден денес.
Може да не се слушнеме цел месец, но денот од наредниот кога ќе се видиме, не можеме да престанеме да збориме. Споделуваме се`. Од најитимни детали, што вообичаено други не би споделиле со другарка со која што се немаат видено подолг период, затоа што се губи довербата едноставно. Ние сме различни.
И до сега си имаме само 3-4 пати кажано дека се сакаме, никогаш не си оставаме срциња на фејс, и имаме само една заедничка слика која што е урамена во собите на двете.
Патем, морам да кажам дека разликите што ги споменав погоре се однесуваат на верата, стилот, начинот на живот. Јас сум црно, таа е бело. Но, совршено се вклопуваме. Смотани сме од мали и останавме.

За сите останати кои сум пробала да ги задржам во животот, што ми биле важни, сум сфатила дека не можам. Не ми треба другарка што ќе ме носи да запознавам нови дечковци само затоа што не го сака мојот, што ќе ги оговара нејзините домашни, па чим сестра и ја мрази, за мене може има посебно катче дома со сатанскиот лик, моја слика и запалена свеќа , што ќе ме чува себично за себе и што сака да ги мразам сите што ги мрази она, не ми треба.
Нешто што највише мразам во животот се намќори и откако нема некои луѓе од мојот живот, се чувствувам фантастично.
Затоа сите во мојот живот се делат на познаници и НЕА. Познаници и вистински пријател. Друг не ми треба

 

Постојат

 

незнам мислам дека не постојат.. ://

 

Некогаш можеби постоеа, но веќе не!!! Тешко е да најдеш вистински пријатели денес. Мислам на такви пријатели на кој можеш да им кажеш се. Постои само интерес и корист..секој си гледа за себе. И од тој што не очекуваш ќе ти забие нож во грб. До пред некое време мислев дека имам вистинска приајтелка, но увидов дека и не е баш така...исто и за други кои ги сметав за навистина добри после си ја тргнаа маската и покажаа кои се и колку се дволични, јас сеуште зборувам со нив ама не е како порано и не им верувам... Реално гледано, малку луѓе знаат што е тоа вистинско другарство.

 

Досега не сум запознала вистински пријател, секој си гледа пред се и најмногу за себе. Имам повеќе најдобри другарки, но на ниедна од нив неможам да верувам бескрајно и да учекувам многу. Така ме научи животот.

 

Постојат, но,ретко кој ги има.

 

Да, постојат.
Но се многу ретки.
Во денешно време секој си гледа само за себе а му текнува на тебе само кога има корист од тебе.
Но сепак постојат вистински пријатели

 

Таквите се раѓаат еднаш во сто...ретко кој има таков до себе....илјада пати добро си им направил еднаш нешто не си напрвил како сакале или како што самите замислувале и одма си лош,љубоморен,дволичен...
така да прво јас на мојот грб си се потпирам па ако има некој да ми помогне океј ако не пак океј...
Знам дома некогаш за нешто на мајка ми да и се доверам или да ја прашам...не дека немам другарка со која делиме скоро се,но бевме 3 едната онака лагано убаво не

Спојлер

поеба

сега ние две си тераме по наше,ама ја изгубив довербата дека постајат вистински пријатели..

 

постојат секогаш вистински пријатели додека не го покажат спротивното,нели?

 

Исто

 

И јас сум во таа група

 

Такоџе

 

Постојат вистински пријатели само треба да ги најдеш . Јас сум среќна што имам вистинска пријателка, иако моментално не е во Македонија мојата најдобра другарка сепак далечината не претставува никаков проблем за да си кажеме една на друга се . И јас исто како вас мислев дека не постои вистински пријател но со текот на времето видов дека не е така .

 

Не постојат !

 

Постојат и тоа како, со двете нозе ќе потпишам.

 

Постојат во бајките,малку подзамери се све ке ти каже во очи какво мислење за тебе има.

 

Вистинските пријатели Вито не замараат за ситници,се се сведува на здрав разговор.
Може слободно да ми замери и ако сум грешила ,но битен е дијалогот.
Да нема безвезе лутки за мали деца.

 

Доведена сум до истата ситуација.
Знам дека вистинските пријатели постојат, постоеле и секогаш ќе постојат.
Но, за жал ја немам таа среќа да имам вистински пријател или пак не повеќе.

Во тој поглед навистина се чувствувам празно, но се надевам дека ќе најдам некој кој ќе ја пополни таа празнина. Можеби вака коментирам затоа што сум разочарана од последното вистинско пријателство, кое заврши толку неславно.

 

Не постојат. Еве денес се разочарав од една пријателка која ми беше многу блиска порано ама сега се претвори во едно одвратно суштество кое ги цени луѓето по пари, и по тоа колку и се умилкуваш и е опседната со центар на внимание. Поради тоа овој период не бевме во нешто добри односи, не се расправавме туку игнорирање. Најмногу што ме разочара е што денес и е роденден и ме нема покането само мене од сите други кои едвај ги знае, кои некои „јаки“ фаци итн. Многу ме повреди ова.