Пост-породилна депресија

Неодлучна, зошто сметаш дека треба само мајки да ти даваат совети?
Јас мислам дека ти се уште не си освестена со тоа дека животот не можеш да си го вратиш каков што ти бил од проста причина што ти имаш дете. Дете, за цел живот.
Треба да се навикнуваш на тоа и да си го прилагодиш животот на тоа, а не да бараш да си го вратиш на старо.
Кога се трудам да дадам совет, претпочитам да ѕирнам некое мислење наназад. Немаш ти проблем со пост- породилна депресија. Сигурно е дека си го сакаш детето, мајка си, фала богу, ама од друга страна тебе како повеќе да те интересира да си се дотераш, средиш, пратиш јавна сцена и тоа е нештото кое повеќе те интересира.
Значи, мораш да си расчистиш со себе дека имаш дете и имаш еден цел живот да кренеш, себе си да си се ставиш на второ место барем додека да биде способно самото да се грижи за себе физички, а за емотивното билив ми ќе му требаш за цел живот.
Тоа е мојот скромен придонес за твојот проблем. Прифати дека животот никогаш повеќе нема да ти биде ист и прилагоди се на тоа.

 

Неодлучна,разликата меѓу мајчината и татковата љубов кон детето е во тоа што мајчината љубов е безусловна. Мајката дава љубов и не очекува ништо за возврат. Го посветува својот живот на детето и му се радува на неговото постоење. Без да гледа што добива за возврат,какво секојдневие,во што и се развива детето и сл. Го сака затоа што постои. За еден човек да оствари таков вид на контакт,особено контактот на мајка кон дете мора да ги има поминато сите скалила од животот и да има дете кое ќе го сака и чува ама од позиција на моќ и на зрела личност. Не зборувам моќ како авторитет или слично. Туку треба да знаеш која си и која е твојата цел во животот? Треба да се изградиш како единка,па да се споиш со парнерот,од две во едно. Без да се плашиш дека ќе го изгубиш својот идентитет. Така нема да ти биде страв ниту дека го губиш идентитетот сега кога имаш некој зависен од тебе-детето.
Пружи му грижа,нега и љубов,ама научи го да биде независно. Тоа нека ти биде целта и нема да имаш лоши мисли за твоето секојдневие. Тоа секојдневие е најмалку безлично сега,затоа што имаш некој што зависи од тебе,ама ти викам пак му помагаш од позиција на зрела личност,зошто го сакаш само заради неговото постоење.
Затоа што ако утре му всадиш дека ти си се откажувала од нешто,за да го израснеш,значи ти очекуваш нешто од тоа дете,таа љубов не е безусловна,а тоа дете утре нема да знае да сака и да се приврзе со луѓето. Односот со мајката е темел на голем број од односите на детето во животот. Израсни го и овозможи му да летне од гнездото.

Ако имаш време прочитај ја книгата Уметноста на љубовта од Ерих Фром ,маестрален психоаналитичар и филозоф. Мислам дека ќе ти даде многу одговори.

 

Организирањето на времето,и работата на една мајка зависи од нејзиниот карактер и упорноста.
Маж ми е скоро цел ден на работа,помош за бебчето немам од никого.Го заспивам и одам до веце или правам ручек,а ако плаче или не му е добро готвам дури одкако ке дојде мм од работа па он го чува а јас готва,или се капам. Уште од болница сум ненаспана,2 ноќа таму ми беа неспани, пред тоа 2 додека имав болки не седнав а не да спијам, и од тогаш едвај се тегавам за да останам будна. Точно имало вечери кога знаев да опцујам,ама тука и маж ми ми помагал, тешко е не викам не, и мене и нему, ама ако добро се организираш се ке биде ок. И не можеш да очекуваш со бебе да е исто како без бебе, и нема шетање како порано сама, и не сваќам , точно убаво е баби да го чуваат,ама зашто го раѓаш ако сакаш да се шлаеш после тоа.
Ко се сака се се може. И измиена сум,и налакирана (не како порано ама тоа е тоа),и најадена, и чисто ми е се, а маки си имам до небеса и назад.
Ама имам награда за тоа. Синчето ми има 3 и нешто недели. Вчера кога го погалив за прв пат ми се насмеа.Може ете рефлексно ама за мене тоа вреди.

 

И мене ми се случува истото, но со труд се обидувам да го пребродам тоа. Сепак кога ќе го видам син ми знам дека вредело!

 

Да знаете дека ве читам,ме допираат многу вашите коментари,ви право сте и ви благодарам. Некои денови ми е подобро,некои сум катастрофа и така... Пробувам да го сфатам тоа дека животот стар никогаш нема да ми се врати и многу сум тажна поради тоа. Знам дека ќе речете имам сега поубави работи од порано но ете во мојот мозок не е се така просто. Се менувам од минута во минута,среќа тага,се чуствувам изгубена.

 

Побарај помош ама не по форуми. Очигледно не си била спремна да станеш мајка, но кога веќе СИ станала, потруди се да си најдобрата мајка што можеш да бидеш. Таа лежи во тебе, само треба да ја пронајдеш и извадиш надвор. Размисли. Некои со години се борат за да добијат бебенце, да му се посветат, да го чуваат и растат најдобро што можат. А ти патиш за тоа порано што си го правела. МИНАТОТО НЕ СЕ ВРАЌА. А ако само седиш и мислиш на тоа што било порано-сегашноста ја убиваш а гледам веќе добро си ја минирала.
Што било порано а сега ти фали? Диско? Мување дечковци? Немање домашни обврски? Спиење до касно? Посветеност на кариера? Те молам кажи ми што било толку подобро од да си родител и да знаеш дека конечно си направила нешто по кое и кога ќе те нема-ќе те памтат.

 

Devojki mi se placi za nisto se otepuvam od placenje od denes.Ve molam kazete mi sto da pravam gubam volja za se pijam i helex kako redovna terapija ama ne pomaga.ve molam pomossss ne mozam

 

костадинка мила детенцето твое ова не го заслужува ти мораш сега да си даваш сама сила и воља..најдиси време само за себе и бебето другото нее важно стредисе ти стередиго бебенцето и излегувај на кратки прошетки....че видиш така че ти биди одма подобро не смееш никако да се затвараш дома

 

Убаво кажано, прошетај се малку, само би те советила да пазиш на бебето да не фати некои вируси.
Ако има некој да го причува бебето едно пола саат излези сама прошетај се малку. Сите мајки на почеток ги фаќа некоја си депресија, можеби е затоа што голема промена се случува во животот, осеќаш како да не си толку слободна веќе, но тоа е само на почеток после со тек на време се менува како расте бебето.
Јас го оставав малиот дома и ке одев до продавница и убаво ми доагаше свеж воздух малку ...

 

Kostadinka, премногу е рано. Нека ти е живо и здраво бебето ама породувањето беше пред недела и хормоните уште се збеснати. Ќе треба малку време за да се вратиш во колосек ... не се грижи и ако ти се плаче, слободно плачи колку имаш потреба, тоа не те прави лоша мајка. Дај си време и за неполн месец ќе бидеш многу подобра. Многу честа ситуација е кај породилките ова, немој уште толку да се депримираш дека само тебе ти се случува и дека ти требаат лекови.

Плачи, гушкајте се, пак плачи и секој нареден ден ќе биде подобро. И нормално, земај воздух макар и на тараса по еден саат дневно.

 

vo red e da se bide depresiven bidejki si nenaspan,izmoren i slicni faktori ama da se deprimiras samo zatoa sto nemozes u disko da ides ili da se doteruvas po 5 casa dnevno kako porano toa za mene e sebicnost sprema deteto .Stom vekje sme sobrale sila da odlucime da go rodime togas treba da se sobere sila i da se svrti nov list.Toa dete od nas ceka i nie sme mu potrebni a ne babata ili komsivkata.I jas posle prvata bremenost nekoi si mesec dva bev nervozna no otkako si vospostavivme red na spienje i cicanje se si dojde na mesto.Sega malata mi ima 5 god i vo megjuvreme teravme i odmori i setanje so nea,i iskacanje na kafe i sopinzi i veruvajte se e tolku po zabavno vo nejzino drustvo.Sega zdravje vo avgust cekam uste edno i znam deka pak haos ke bide posto ednoto ke tgrne vo skolo pa ke mu treba pomos pa psihicka podgotvoka drugoto samo sto ke se rodi ama toa go zbogatuva zivotot be

 

mi izmina vremeto za edit pa ke dojdat dva posta edno po drugo..razmisli samo deka kolku si ponervozna ti tolku i bebeto ke bide baska mlekoto ke go zagubis zatoa smiri se i cekor po cekor se ke dojde na mesto veruvaj mi

 

Nekoj pogresno me svatil nikoj ne spomna disko izleguvanje doteruvanje........znaci pisav samo deka mi se placi bez pricina.A toa me pravi uste podepresivna ali ajde vie samo komentirajte i tolkuvajte koja kako svatila

 

Тоа со дотерувањето не се однесуваше на тебе воопшто

 

Срце се ќе помине
И мене првите 2 месеци ми беа најтешки,со таа депресија и никој не ме сваќаше..
Со првото бев ладнокрвна ни на живо се смеев ,ни на плачев...тапа џонсон ама пројде...
Со второто само плачев,плачев ....секој ден и веќе свесна бев дека е период ИАКО НЕМОЖЕВ ПРОТИВ ТОА
9 месеци хормоните вријат и толку им треба (најмалку) да се вратат во колосек
Еве 10 месеци поминаа откако се породив уште знае да ме прифатат,ми иде жештина,нерва 1/2 дизи и ќе ја среди работата
Сега само ти можеш да си помогнеш,да се избориш со самата себе и да победиш,ме сваќаш нели?
Само позитивни мисли,бебето во прегратки и уживај
Биди со оние што ги сакаш и во арните извини им се и побарај да те сватат
Поздрав и се најубаво!

 

не се секирај мила не беше постот од joy за тебе само да знајш за жал има и такви мајки

 

ПНД не се јавува затоа што некој сакал,не е некој каприц.Ова нема никаква врска со не одоворноста и не подготвеноста на некој мајки. Имам читано и гледано емисии дека во некој случаи е најинтензивана после 3 година по порагај.Незнам колку е точно. Но имам пријателка која нејзиното дете е во пубретет, таа сеуште е во оваа состојба. Обрнете си навреме внимание.

 

дане си има некоја друга мака другаркати што нема врска со ппдепресија ?

 

Чудна работа..

 

Како што ми има објаснато она незнам дали е вистина но се имаа започанато во периодот после порагајот,попратено со многу други непријатни случки во нејзиниот живот.Немала никаква подршка,трупање на разно разни проблеми,загуба на родител.Она е стигната до фаза што има огромана страв да има второ дете. Има периоди кога е добра кога не размислува за тоа,ќе дојде ќе пиеме кафе ,а во други комплетно исчезнува несака никако контакт со никој. Нивното е очигледно збир на многу проблеми во минатото со кој неможе да се помири.А еве сега баш добар живот си има ама сепак состојбата и е таа. ПНД можеби за неа е бил само почеток