Добра вечер луге незнам дали е за тука постов вие се надевам ке ми помогнете вака имам бебе 8 месеци две три недели се соочувам со бес лутина немам волја за ништо се карам со мм зашто сум дебела неможам да ослабам зашто ноки не спијам немам помош од никој за бебе живееме во странство немам никого плус не сум во најдобар однос со моите немам со кого два збора да разменам да се опуштам глумам пред луѓето а во себе умирам неможам сабајле на малиот му се развикав оти цело време плачеше сега ќе умрам од грижа на совест ми иде на моменти да полудам мм стално на раб не се гледаме после порагај не бев ваква сега осеќам почнувам да полудувам незнам дали е пост породилна или што чудо не се осекам ко да сум способна да го гледам бебо цело време сум нервозна плуш што мака мачам со кг и вие два дена јадев благо од стрес а благо немам каснато 8 мес од коа се породив и мм ми беше крив луѓе пропаѓам офф..
Мајка прво смири се. Остави бебе на маж утре и излези саат два сама на свеж воздух. Имав и јас критичен период бебе кога беше 9 месеци, траеше 2-3 недели. Живееме во монотонија, премногу обврски имаме и плус и психички сме преоптеретени, нормално е некогаш да исклучиме со понашање. Со доагањето на бебето наш цел живот ни се сменил, а мт си продолжува пак со исто темпо, барем мене ова ми беше најтешко да го прифатам и станував гневна кон мм иако човекот не прави ништо погрешно. Земи си барем еднаш неделно време за тебе, сигурно има мт еден слободен ден. Оди пиј кафе сама, шетај во парк, запиши се на танц. Било што најди што ќе мислеш дека ќе ти ги полни батериите. И диши, најбитно. Диши длабоко.
На раб на полудување сум од толку плачење сега уназад 5 6 месеци и да сакам да плачам неможам немам солзи веќе незнам од толку храбра и јака дојдоб до ситуација да мразам се прво сама себе а подле се околу мене офф
Ти треба време за себе Остави бебе и појди на фризер, на маникир, на шопинг Запиши се на вежбање Трчај, вози велосипед било што Кога доаѓа маж ти дома најди време за тебе. Среди се, биди си убава .Мораш да се сакаш прво ти. Сите сме имале и ќе имаме вакви моменти. Едноставно пукаш и покрај се . Не си во депресија
Се што чувствуваш е нормално. Не се обвинувај. Само почни да правиш нешто за себе. Не се запоставувај. Запиши некој курс, спорт, било што
Мајка,сите сме поминале низ ова.Промена на животот без и со дете не е баш лесна.Живеам странство и знам колку е стресно да си постојано сам со толку мало бебе,ке ти станува полесно како расте и ќе си имаш другарче и причина за излегување а со тоа ќе се осеќаш подобро.Бебе за некој месец ќе почне да оди и ќе немаш време ниту да размислуваш.Кога тоа спие,легни спиј и ти со него .Ти треба и одмор.Најди време за себе и само 1 час да е ,посвети си го за себе.За килограмите треба време за да се намалат, твоето тело направило преголема работа ,сакај си го а постепено со баланс на храна и активност (шетање со бебе ) ќе си дојде се на место. Провери си, сигурно преку општина има организација на групи на мајки со бебиња,оди,дружи се со други мајки.Не е лесно но ќе помине,растат бргу иако сега ти изгледа дека се е далеку,ќе почнат на градинка па на училиште и се помалку време ќе се со нас.Уживај!Ти го велам ова дека така со ќерка ми си правев стресови,сега имам бебе и уживам максимално дури и како денес кога е станат во 5 наутро,знам дека се ке помине. Јас започнав колеџ кога се роди ќерка ми,следев настава одреден период онлајн,па полагав испити,и сега со бебе уште се надоградувам,сето тоа ми помогна да не западнам во депресија а и знам дека кога ќе дојде ред да барам работа немам дупки во CV а и си добив квалификација(чисто ти го давам пример,дека може да најдеш некој курс меѓувреме,да се надоградуваш,со тоа се осеќаш подобро а и правиш нешто за себе).Кога и да се осеќаш дека ти треба разговор ,слободно пиши
Mamicki da ja ispraznam dusava ovde. Porodena pred poveke od mesec i pol, so komplikacii posle porojgaj, gnoen proces vo stomak 10 dena so visoki tt odenje po doktori roskanje vo rana. Inaku da napomenam 6 godini patam od anksioznost, lekovi ne primam od koga ostanav bremena. E sega mnogu se opteretiv so razbojov na bebevo samo go posmatram gledam nema nasmevka guganje go nosev po lekari, vikaat malo e ima vreme. Zakazav i na drtski nevrolog. I samo placam, prevoznemirena sum, se mi e crno. Mnogu losi misli. Dopolnitelno po cel den sum sama, mnogu nenaspana, imam uste edno dete naskola odi, so nego ucenje domasni. Maz mi pocna nova rabota tesko mu e da se snajdi se vraka doma cel negativen, ne e i toj dobar psihicki imase zaguba mlad brat i tatko mu povinaa i od togas loso se drzi.Majka mi zivee so brat mi toj fati zenska pred edna godina tuka i taa e sega sakaat nastrana da ziveat pa se sekiram i za majka sama so ke e. Brat mi skros iskluceno se ponasa, se mu smeta vo posledno vreme, na ignor site ne ima staveno. I mislam ke puknam od pritisok. Se osekam se gusam. Si vikam barem zima da ne doagase nadvor ke bev po cel den vaka i denot godina e Bukvalno poluduvam. Se osekam cel svet se dvizi jas vo prinuden zatvor sum. Ke odam na psihijatar denovive, samo ne sakav pak so AD da pocvam. Inaku sum mnogu dinamicna i drustvena licnost i ova mn tesko mi doaga. Ve molam za nekoj sovet, kako da ja olabam dusava. I koga bebe spie ne mozam da spijam od voznemirenost
Мајка искрено штом пред бременост толку долго си била на лекови за анксиозност, во оваа ситуација јас мислам дека пак треба да почнеш со терапија и посета на психолог. Многу тешка ситуација и притисок од сите страни имаш и нормално е да осеќаш се што осеќаш, ама постпородилна депресија пропратена со некоја дијагноза од предходно не е за занемарување. Ние може тука да ти дадеме совети дека треба да посветиш време на себе и се тоа и тоа може некому ќе помогне ама депак мислам дека стручна помош кај тебе е повеќе потребна. Не ме сфаќај погрешно, само сакам да те насочам дека совети од форум во твојата ситуација нема многу да помогнат, ти треба стручен совет.
Voopsto me te svakam pogresno jas sum svesna deka veke imam seriozen psihicki problem. Utre odam na psihijatar. Mi trebese da se istusam nekade zato pisav na forumov, a i sakav da vidam dali ima nekoja sto se nasla vo slicna situacija i kako izlegla od toj magicen krug Fala ti na izdvoenoto vreme.
Голем успех е што си свесна дека имаш проблем и што ќе одиш кај стручно лице. Тоа е за пофалба. Не го земај цел свет на твои раменици. Бебулето рано му е за насмевка, не се преоптеретувај со тоа, рано е , има време, си заборавила како било со првото. За мајка ти ќе остане сама , ама тука се телефони, посети, ќе ја земеш некој ден кај тебе и тоа е тоа, ќе се навикнете. Мора секој по свој пат. Нова работа е стресно за цело семејство, ама поминува, ќе дојде ден ќе се снајде и маж ти и ти. Ќе се наредат коцките. Ти гледај пред се твоето здравје и на дечињата, другото ќе се среди. Не треба два пати да се секираш, еднаш е доволно ако има причина, однапред нема поента. Истреси се на форумов кога ти душа сака.
@mcokolada , дали може да ја земаш мајка ти на по некој ден кај тебе, ем да не е сама, ем тебе ќе ти помага? За бебето, секое си има свој тек на развој. Не се оптоварувај непотребно. И сама викаш второ дете ти е, сигурно си забележала дека и твоите две, едно од друго се разликуваат.
Јас неможам да излезам од депресијата,веќе незнам што да превземам само плачам се ми е криво,плус сама сум со децата.гу носам во игротека ги шетам ќе дојде некоја деугарка на кафе ама не е тоа тоа мене од ден ма ден ми е се помачно неможам никако да се помирам дека немам време за некои работи.џабе и феизер,маникир вежбање дома мидлам ми фали бидам малкоо слободнаа да има кој да ги загледа децатаа,еве големата е на градинкаа некако немам волја за ништо баш буквално за ништо
Zdravo majki, sakam da objavam nesto mi treba vas sovet, porodena skoro se so bese vo red sve bukvalno otkako dojdov doma nekako kako da ne se interesiram za nisto kako da ne gi osekjam decava kako nezainteresirana sum za decava zosto ova mi se slucuva pomossss ve molam dali nekoja se soocioa so ova
за жал во близина не,мислам дека пропаднав еве децата спијат а јас плачам обврски милион нг иде кај мене ништо нема украсено и немам војла за ништо.Чекам да тргнам на работа за да можам да поработам на себее малку инаку вака нее со деца 24/7 и маж не дома е страшно ,само барам некој да дојдее на саат време после една другарка ќе дојде на кафе. и некако се се карамее дома пошто мене ми смета ова затварањето дома добив понуда од дома да работам реков не немам јас сум друштвен човек
земи првоо испиј си кафее сама со пријателки нека ги гледа сопругот или некоја баба,испешачи се од,фризер маникир се ти е од помош,јас станав многу депресивна еве полаа саат спиеше јас тој пола саат плачев без потреба. колкави ти се децата? Сега ќе ја земам од градинка ќе руча ќе ги просерам гости и навечер ќе ми биде тешко
Abe neznam naednas sto mi se sluci jas po malata kako trcav dane padne dane se udre sega ne e nisto kako porano moze pomos ve molam????
Морам да признам дека и мене ме фати пост породилна. Не можам да си се препознаам. Беби точно еден месец, се мачи со грчеви многу малце спијам,големиот батко 9 години и тој си бара неговото, а јас не да сум нервозна значи некогаш не можам да си се трпам.
