Потеклото на притисокот врз жената да биде мајка

Е, ај стварно нека пише некој за тој фамозниот инстинкт мајчински. Ама некој на кој му проработел.
Мене и детево ќе ми порасне и незнам што е тоа мајчински инстикт. Може го имам, ама незнам Сигурно не сум го имала пред да родам дете.
@WildMk @danichap, за вас знам дека сте мајки, постои ли мајчински инстикт и како тоа би го опишале?

 

Не е толку тоа "мајчински инстинкт" колку што е "дечар".
Јас не сум. Ни кога бев дете нејќев други деца
Сакам бебиња. Ама постари...

Не дека не ги сакам, лош е тој збор, туку не се "топам", не сакам да си играм со нив... не знам како да објаснам.

Детски роденден ми е прав кошмар искрено. Група деца, пиштат, вриштат па ќе се затепаат

 

Иако е прашање дали овој инстинкт воопшто постои или е мит,пореално е дека тој инстинкт се јавува после раѓањето и првиот контакт,не пред тоа.

 

Може и додека е бремена... ако ја посакува бременоста, се' ќе направи, ќе промени навики, ќе си го прилагоди животот...

 

Зошто да не би го осетила и жена што не е мајка, ако јас пример гледам филм каде мајката го бацува пример новороденчето и се наежам и такви ствари, не значи тоа дека се буди во мене мајчинскиот инстикт? Или како старееме пример повеќе се буди мајчинскиот инстикт? Може е љубовта спрема детето, заштитнички нагон, може е желба за дете, може е спремност, ваљда секој различно си го сфаќа и доживува. Не правете повторно дискриминации кон нас што не сме родиле

 

Па и девојка/жена која не е мајка,ако сака детска врева,ако се топи на детска смеа и игра,ако се грижи за туѓи деца и ако сака во иднина да биде мајка,има во себе нешто што може да се нарече мајчински инстинкт во основа.Само правилно е самата таа да го развие тоа,а не под притисок.

 

При бременоста и самиот пораѓај си била силна поради тој мајчински инстинкт, без разлика дали бил природно или со царски. Тој интензитет на болка инаку не би се решила да го искусиш доброволно, ако не се работеше за твое дете. Во тој случај било лесно, затоа што си го ставила детето пред твојата болка. Така е кај сите женки од сите видови - трпат болка и после го сакаат резултатот. Природата така ги развила, да сакаат и заштитуваат без оглед на опасноста на која се изложуваат.

Или на пример мајки што имаат сериозно болни деца, но остануваат силни и неуништливи се' додека не се реши. После тоа обично се разболуваат од цел претрпен стрес, зашто дури тогаш си дозволуваат да се слаби.

И не се ограничува на жена кон своето дете, туку кон сите што смета дека треба да ги заштити. Не мора да родила. И над кучето ќе бдее за да го утеши и да му даде сила. Маж со куче игра погрубо, таа ќе сака да го заштити и ќе му вели "ама достаа греота е" иако знае дека кучето ужива во играта. Генерализирање е, секако. Има секакви случаи, но во глобала жените се почувствителни кон послаби.

Или бабата кон внуците, се активира повторно тој мајчински инстинкт па дури и посесивни стануваат некои.

А, има и феномен hysterical strength, повеќе со анегдоти отколку со документирани случаи... но верувам дека се јавува натприродна сила кај мајката кога детето е во опасност. Не е дека и мажот не е силен, но природата втемелила посебен инстинкт кај сите женки кога се работи за младенчиња.

Оттука тој муабет дека жени што го немаат тој инстинкт ја немаат ни потребата да заштитат послаби, па се гледаат ко посебични. Тие мајчински нагони немаат врска со тоа дали е мајка или не. Може и да има деца па да ги запостави. Или да нема и да не планира свои па да се грижи за други. Исто и кај животните се случува.

 

Не знам како може да не знаете што е мајчински инстинкт. Кога ке видите дете како паѓа, се повредува и како плаче сеедно ви е? Не ви е првиот нагон да потрчате и да му помогнете и да го гушнете. Пред мене се преврте дете на тротинет и еден маж помина ладнокрвно покрај него ,само го погледна и не почувствува потреба да провери како е. Јас одма се затрчав и го прашав како е. Кога ќе видите мало бебе во болница како плаче и е во болка ,не ви се пара срцето ? Зошто мене ми се пара. Маж ми на пример не ни приметува кога плаче некој. Кога чуствувате потреба да помогнете,утешите деца или животни или возрасни безразлика тоа е мајчински инстинкт. Мажите се по рамнодушни, не дека не сочувствуваат и тие ама не како жените. Кога детето ви е болно не бдеете до него? Мирно си спиете? Маж може да захрчи за секунда ама мајката око не склопува и го проверува на секои 5 минути. Тоа е мајчински инстинкт. Не е научна фантастика ,не барајте некоја сложена дефиниција за мајчински инстинкт.

 

Хм. Да бидам искрена, и мене не ми е баш јасно што се подразбира под „мајчински инстинкт“ пред да се роди, доста широк и апстрактен поим ми е. Но, ова што си го објаснила според мене е основна човечност и емпатија. Има луѓе што ја имаат во себе и такви што ја немаат, без разлика на полот. Луѓе што на јавно место нема да изигнорираат ни повозрасна личност која има незгода или не се чувствува добро (а, многу ги има што игнорираат, за жал), тој хуман инстинкт ќе го имаат уште повеќе за мало дете како понемоќно и ранливо суштество.

Она што јас уште на почеток реков дека го немам почувствувано, е следното... Ми се има случено на пример во шопинг со другарка кога ќе поминеме покрај дел за бебешка облека, кога ќе видиме слика од бебенце, или дури и тука кога сум муабетела со членки и исто дојде до така кјут слика - некоја ќе изреагира и дека за момент ѝ се присакало и таа да си има свое. Или пак и за трудничко меше.
Мене никогаш таа помисла не ми пролетала низ ум. Ќе се стопам од милина, ќе ми дојде нормален нагон при глетката на бебе - да го галам, гушнам (така и се однесувам и сум се однесувала со внучиња од братучеди што сум ги имала ко најблиски бебиња), исто и на трудница би посакала сè најубаво. Ама јас да зачнам - ни на момент не сум почувствувала таква желба, апетит или како да го наречам.

Ливинг мислам дека подетално и точно го опишала. Ете тоа што спомнав претходно, не сакам да ја трпам таа физичка болка, тешко се гледам и во иднина дека би се одлучила доброволно на тоа. Не сум од радикалните либерали и феминисти што негираат и биолошки разлики меѓу половите, знам дека женките од сите видови биологијата нè создала со тоа - но се прифаќам и стојам зад своите желби како *женка* од единствениот, најинтелигентен вид што може да бира за себеси. Од друга страна, приоѓам и тешам дечиња кога видам дека нешто не е во ред на улица, да не зборувам за болни деца колку ми е жал, а ете пред некоја недела исплакав цел филм со деца жртви во војна... така да никој не може да ме убеди дека сум бесчувствителна, јас или некоја друга (по дифолт) штом не ѝ се раѓаат лично деца. Секако се знам себеси најдобро.

 

Е добро де, можеби уште не ти е изразен мајчинскиот инстинкт. можеби ќе ти биде поизразен во иднина ,можеби не,може никогаш нема да ти се појави, нема ништо страшно во тоа.
Јас до пред 2,3 години не сакав да седам во друштво на деца, не ми се играше со нив, едноставно не бев дечар, сеа па кога седам со мали дечиња мислам дека повеќе седам со нив и си муабетам отколку со другарките, и уживам во нивно друштво. Порано ми било чудно да зборам со дете, не сум знаела како да му се обратам.Сега веќе не е така. Се менуваме со текот на годините, можеби многу ќе сакаш да имаш дете ,можеби никогаш нема да посакаш, ама иднина не може никој да предвиди,затоа кога некој со сигурност зборува за иднината,смешно ми е. Луѓе сме, исти никогаш нема да бидеме. И не треба да се оптоваруваме толку со тие наши СТАВОВИ , денес не има,утре нема да не има.

 

И јас бев иста ваква, никогаш не мислев на идни деца, па на кого ќе личат, па да мислам имиња однапред. Никогаш не се ни доведував во ризична ситуација да има шанса да останам трудна. Маж ми никогаш не ме форсирал да имаме дете, а за притисокот од околината пишував неколку страни поназад.
И еден ден се најдов сама на пат во голем град, и од нигде никаде сфатив дека животот како што го живеам нема поента и дека сакам дете на кое ќе му се посветам. Најверојатно тоа е тој мајчински инстинкт, кој сам се појави.

 

да се надоврзам, сега прочитав во др тема дека си на факс. Колку години имаш? ако си до 23-24, за каков мајчински инстинкт зборуваш и очекуваш да имаш , на тие години најважно ми беше дали штиклите ми одговараат со ташната ни М немав од мајчинство. Кога ќе ми кажеше некоја дека е трудна, рамно ми беше на тоа како да ми кажува дека си купила шминка.

 

Погоре си пишала дека мајчински инстинкт се јавува и кога пред тебе туѓо дете ќе падне или ќе се повреди и сакаш да го гушнеш и смириш. И тоа би го направила и личност на 15 години и таква што не сака да има свои деца. А сега тука велиш дека не може на таа возраст да се има мајчински инстинкт.
Мислам дека малце ја утна дефиницијата. Твоите примери што ги наведе бараат етичка одговорност, не мајчински инстинкт.

 

22 имам, сум пишала претходно и не би рекла воопшто дека ми се најважни штиклите и ташната, туку на доста подлабоки теми размислувам. Неколку мои врснички, пак, досега се отпишаа и баталија факултет за брак и дете, додека знам и по некоја што до 40 и кусур на овој став си останала, така да...
Вашите искуства си се океј, не си гарантирам ни јас себеси ништо 100% за во иднина, но секој си има право на став без да го разубедувате.

 

се фаќате ко слеп за стап. не реков дека само особа со Мајчински инстинкт би го направила тоа и АПСОЛУТНО НИКОЈ ДРУГ. На членката погоре само сакав да и кажам дека можно е во иднина да го промени мислењето. Можеби нема да го промени,а можеби ќе и се смени со текот на годините.Како пример се наведов себе си, дека мене ми е променето и дека тој инстинкт што не го чуствував воопшто ,сега го чуствувам. И премногу се замарате со дефиниции, или го чуствувате или не, сами ке си осетите, зашто е потребна дефиниција? Зошто мора за се да има дефиниција и правила?

 

Размислувај на секакви теми , супер е тоа. Јас за овие години доста се менував. Некогаш штикли ми биле најважни, за после 2 години да ми биде работа и правење пари. Сега ми е нешто друго, за 3 години ќе ми биде скроз трето. Не те разубедувам во ништо,скраја да е, никогаш не се мешам во ничиј живот и размислувања, само си правев муабет

 

@Someonespecial Јас па те мислев околу 28 дека си, ти детиште. Не дека е голема разлика ама некаква е, и е сосем логично некој да ти каже -можно е да се предомислиш. Не е мешање и наметнување на став туку од искуство колку од нас смениле мислење за неколку години. Мање битно дали ти ќе раѓаш или не, не е лично, туку како постари и поискусни си кажуваат многумина дека низ тој процес поминале.

 

Дали и членки на истата возраст кои имаат веќе деца се детишта?
Јас не знам дали би се предомислила на пример, ама и да испадне некогаш дека не можам да имам деца, нема ич да се грижам и да се обидам да го решам проблемот. И без тоа можам да живеам.
Зборував некоја страна поназад зашто сакам, а не сакам да имам деца.
И од каде некој знае дали јас ќе се предомислам или не?

 

Можеби. Кога ќе налетам на некоја таква и го употребам зборот во некоја дискусија со неа, веројатно го мислам тоа.