„Секој мора да почне од себе -Неверојатно е колку ние самите себе си се мачиме. -А смирениот човек, можеш да го изнаудираш, а тој само те сожалува што така самиот се мачиш. -Тие се малубројни на земјата, но поради сонцето грее. - Благословот божји е на земјата. Затоа потрудете се да имате добри мисли и добри желби. -Гледате дека сите ние ги береме плодовите на нашите желби и своите мисли. Никој не ни е крив. -Ние секогаш почнуваме однадвор, сакаме да ги исправиме другите, а никогаш не почнуваме од себе. -Секој мора да започне од себе бидејќи многу повеќе се зборува со животот, отколку со зборови.“ Старец Тадеј Витовнички
Марија Магдалена, најпотценетиот и најслабо разбраниот ученик на Исус Христос во историјата: https://www.smithsonianmag.com/history/who-was-mary-magdalene-119565482/
Нашето одење во црква не подразбира здравје, ниту за нас, ниту за нашите деца. Не подразбира благосостојба, дека секогаш ќе бидеме богати и ќе имаме сè во изобилие. Напротив, штом си Го сретнал Христос, очекувај да почнат неволји и искушенија, оти патот по кој Го следиш Христа е тесен и страдален. Христос во ниту еден миг во Евангелието не нè излажа и не ни вети живот во розеви облаци, барем не овде, на земјата. Ние можеме да се молиме за здравје и за сè друго што нам ни се чини дека е добро да бараме, но не смееме да очекуваме дека ако одиш во црква, се подвизуваш и постиш, не треба да ти се случуваат страдања. Исто така, не смееш да мислиш дека оние што грешат и хулат на Бог живеат поубаво. Страдањата и искушенијата се сигурен знак дека си Христов слуга, дека одиш по тесниот пат. Што вели Христос? „Ако Мене Ме гонеа, и вас ќе ве гонат“ (Јован 15, 20). Ако Христос страдаше, и ако патот кон воскресението и животот вечен поминува низ Голгота и распнување, како очекуваме да не бидеме распнати? Викарен Епископ Јаков Стобиски
➕ Милостината чисти многу гревови. Не се работи само за материјална милостина. Духовната милостина е многу поскапа. Тоа се состои во фактот дека кога едно лице наместо да ги осудува ближните, да ги сожали, да им прости и да бара од Бога да им прости... Исто така, корисно е да не роптаме кога трпиме болести или невнимание и студенило од околината, туку од срце да кажеме „Ова го прифаќам затоа што е достојно за моите дела, спомни ме Господи, во Твоето царство“.➕ Игумен Никон Воробев.
