Поуки од светите отци

Не жали да го предадеш своето тело заради Христа, бидејќи Тој го создал. Не плашете се пред болката, бидејќи Тој има моќ да ја залечи секоја рана.

Не жали да Му го понудиш целото свое постоење, бидејќи Тој ќе го обнови, ќе го прослави во царството небесно. Како што пострада Христос за вас, така страдајте заради Христа.

Погледнете околу себе и видете колку болка, колку мизерија, колку тага има кај луѓето. Колку и да те боли, има и други кои повеќе болат. Колку и да сте несреќни, има и други кои се понесреќни.

Фала му на Бога што не ти праќа уште големи несреќи. Соберете храброст, започнете и угодете Му со вашата духовна борба. Со малку привремен труд ќе уживате во вечните и бесконечни добра.

Свети Димитриј Ростовски

 

Бидете внимателни, чеда мои, да не грешите како што грешат луѓето, дали од небрежност и немарност или пак со демонско влијание, и веднаш исповедајте се без одложување.

Исто како што кога физички ќе заболите веднаш брзате на доктор, така е и со душевното заболување, односно кога грешите, бидејќи гревот е заболување на душата – брзајте да се исповедате.

Лечењето започнува со вистинска и искрена исповед. Со покајанието се сè простува и човекот се приближува кон Бога и се осветува. Покајте се, и Бог, Кој е милосрден, ќе ве прими со отворена прегратка...

Старец Филотеј Зррвакос

 

“Бог сака да ја види твојата душа слободна од се', за да ја соедини со Себе. Остави Тој да работи во тебе и не Му пречи со вплеткување на својата волја.“ -
Свети Никодим Агиорит

 

“Најстрашно е повеќе да се плашиме од нешто, а помалку од Бога и заради тоа од служител на Вистината да се стане предавник на верата и Вистината“. - Свети Григориј Богослов

 

ЗОШТО СТРАДААТ ДЕЦАТА ?

– Бидејќи родителите паднале во безбројни гревови, казнувани се нивните деца, така тие да се освестат од гревовите и да се покајат.

– Ho, добро – забележа Григориј – праведно ли е да страдаат недолжните созданија поради туѓите гревови?

– Тие овде секако страдаат поради отпадништвото и гревовите на своите родители, но во идниот живот ќе стекнат венци и вечна слава. Тогаш на секого ќе му биде судено според делата негови, иако сега од една или друга причина, подруго се устроени Божјите судови.

Гледаш, некој греши, а Бог му ги уништува лозјата и нивите. Ако нема покајание, ќе му ја погуби и стоката. Ако ни така не ги познае своите беззаконија, Бог ќе му ги усмрти децата, кои, нормално, за ништо не се виновни.

Но, на тие начини Бог ги буди луѓето што се гушат во земните грижи и воопшто не мислат на својата душа. Ним не им паѓа на ум дека можеби се грешни и им треба покајание.

Дење и ноќе тие се занимаваат co земните работи, непрестано паѓаат во нови гревови, а за сопствената душа не се грижат. Затоа Бог удира на многу невини, давајќи им венци поради тоа што ги бие и ги буди останатите од смртоносната духовна зачмаеност.

Оние што ни така не се соземаат, ќе бидат совршено недостојни за оправдание на Судниот ден.

Григориј се восхити на просветлениот одговор од светителот. Бидејќи, како што подоцна раскажуваше, многумина слушал да зборуваат за тоа обидувајќи се да го решат тоа прашање, но никој не го задоволил co одговорот.

- Навистина, чесен оче – викна тој co восхитување – Духот Божји проговори co твоите усни.

– He сакајќи да те разжалости поради твојата добра произволеност – смирено одговори блажениот – Бог ме просветли да ти го кажам тоа што го слушна. He затоа што jac нешто вредам, туку затоа што ти, кој праша, си добар и полн co доблести.

– Сакан слуго Божји – воскликна Григориј – навистина си Нифонт (трезвен, бодар) и co име и co дело!

Бидејќи како трезвен ум кој високо лета, ја примаш благодатта на Светиот Дух и даваш изобилна божествена светлина на оние што се наоѓаат во темнината на незнаењето…

 

Она што Бог не го дозволува, никогаш нема да се случи. И мислиме, дека можеме да избегнеме нешто лошо, ако тропнеме на масата и речеме: «Пу, пу». (За да не чуе злото). Тоа ја открива нашата гревост, нашето неверување, нашата беда.
Веруваме во случајност, а не во Мислата Божја, веруваме во судбина, не во Семоќниот Бог, во чии раце е просперитет или не просперитет, не само на одредени луѓе, туку и судбината.

 

Ако човек никогаш за никого не се молел, значи никогаш никого не сакал.
Молитвата е показател на љубовта.

Тешко му е на таквиот човек да ја разбере длабоката смисла на зборовите на преподобен Силуан Атонски: ,,Да се молиш за некого е исто како крв да си пролил за него".

Протојереј Андреј Ткачов

 

„Секој кој сака да ја пројави својата љубов кон упокоените и да им даде реална помош, најдобро може да го направи тоа преку молитвата за нив, и особено, преку давање записки за спомнување на Божествената Литургија. Ништо подобро и повеќе не можеме да направиме за нив. Тоа секогаш им е неопходно…“
Св. Јован Максимович

Освен молитвата за починатите, уште едно дело за нивен спомен претставува милостињата. Под милостиња не се подразбира само давање на сиромасите во спомен на починатиот, но и секое добро дело кон оние кои имаат потреба.

Свети Јован Златоуст рекол: „Раскошниот погреб, не е љубов кон починатиот, туку суета".