По десет години...

За десет години се замислувам дипломирана и магистрирана, работам на проекти за ментално здравје по школите и факултетите. Во слободно време се изразувам сеуште креативно преку фотографија, патувам, и спасувам животинки. Покрај мене можеби ќе има некој, а можеби и не, ама ќе бидам океј. Ќе имам бар една мачка, дебела и бушава, и куче. Домче cozy и boho уредено, со многу книги, растенија и свеќи. Моите ќе уживаат во пензијата. Нема да се борам со депресија и анксиозност, ќе го имам надминато тоа и антидепресивите. Ќе ми заздрават сите рани и ќе бидам среќна.

 

Да си се вратам на старата јас од пред три години ( карактерно) зошто сега сум толкав мекуш страшна работа. Сите што ги сакам здрави и живи. Можеби преселба во странство, дефинитивно со надмината анксиозност. И мојата работа од соништата - туристички водич. А зошто да не и сопствена Т.А. Уште едно дете ,ии дефинитивно викендица на море.

 

Da gi postignam zacrtanite celi,koi gi donesov poslednive dva meseca.Da ostanam zdrava i da si gi iznesam decava na prav pat,da im se iznaraduvam na nivniot uspeh ...

 

Јас престанав да си правам планови зашто животот знае да ги промени тие планови. Планирав веќе да имам завршено факултет, ама еве се борам со психоза и тешко оди. Животот е непредвидлив. И не само тоа туку и тоа што го сакам се менува со текот на времето. Затоа мислам дека не треба да се прават планови за во иднина.

 

Сакам да имам работа која нема да ја мразам, бар да ја поднесувам. Во брак со него, во дом кој сами сме го уредиле. Обавезно околу нас мачки и по некое куче, можеби и едно детенце. Да ги имам прочитано книгите на кои одамна сум фрлила око. Да имаме едно комбенце внатре уредено како мал дом и одвреме навреме да патуваме со него некаде. Општо да патуваме и да посетам бар уште еден друг континент. Многу време поминато во природа. Во слободно време ќе цртам на таблет за цртање и ќе играм игри на конзола. Сакам да ги имам овие мили луѓенца околу мене и тогаш, да ги делиме среќните и тажните мигови заедно. Позрела, посреќна, со поголема самодоверба и помалку грижи.
Не сакам да се каам за ништо и да мислам дека залудно сум ги потрошила 20тите.

 

Исполни ли нешто?

 

У лондон како професор да работам не могуче
Да си имам своја работа да си го средам животот кратко и јасно!

 

Ех многу работи имам...

 

Da imam srekni, ispolneti dni pokraj zdrava i ziva potesna i posiroka famillija-sakanite bez koi ne mozam da si go zamislam zivotot. Se ostanato prepustam na tekot na zivotot, kako e pisano taka neka bide.

 

За десет години, ако сум жива и здрава ке имам 45 години.

Се надевам ке бидам сеуште во брак со истиот човек со кој што сум сега. Ако имаме деца ке бидат или првачиња или во предшколска возраст. За 10 години одсега ќе бидам на поубаво и поплатено работно место. Децата на сестра ми веќе ќе бидат големи батковци. Исто така се надевам моите родители ќе бидат тогаш сеуште живи и здрави.

 

За 10 години ќе имам 30 години.
Се надевам ќе го работам она што сега го студирам и кубам живци, се надевам ќе имам веќе сериозен дечко кој ќе ме исполнува и ќе ме прави среќна, и ќе размислуваме веќе за брак
Исто така се надевам дека моето семејство ќе бидат сите здрави и живи.

 

По десет години ќе земам државјанство на друга држава и ќе го живеам животот кој го посакувам.

 

По 10 години ќе живеам на марс

 

Сакам во семејството да функционираме вака убаво како и сега.
Да си исполниме уште некоја зацртана цел.
Да ослабам 20 кг
Да си пораснам среќни дечиња.
Па друга желба и немам..

 

Ова сум го пишала пред 10 години, времето си поминало, а од замислата - дете немам, добра работа имам (не знам колку е добра додуша но барем платата е добра), среќна не знам колку сум, не е лошо, но можеше и повеќе.
Ех, каде сум била пред 10 години, каде сум сега и каде ли ќе бидам во наредните 10.

 

Ако нешто ме научи животот, тоа е да не фантазирам за иднината. Не се знае што носи утрото.
Само се надевам дека ќе бидам жива и здрава.

 

Ах... така далеку, а всушност така блиску.
Првото дете нема ни почнато основно, а тогаш ќе биде веќе средно, второто основно. Родителите значително остарени
Само да сме живи и здрави и колку што се може финансиски стабилни, покрај сите желби кои ги имаме.

 

Да бидам жива

 

Живеам во куќа покрај море, некаде во Грчка, остров некој, не на краците со нашите и Србите, бело-сина фасада, поглед на залез, звук на бранови, кафето ми го носи батлерот Јоргос. Имам и шофер кој ме вози до најблиската таверна (иако е на 200 метри, ама не морам да пешачам на жешкото ради новиот ботокс). Масер ми иде два пати неделно, готвач од понеделник до петок, петок ми готви за цел викенд, сабота и недела само подгревам.

Друштвото ми иде на гости, имам неколку гостински соби. Пиеме пиво, вино, играме јамб, одиме на плажа. Јас течно зборам грчки, дури и локалните баби ме прашуваат од кое грчко село сум.

 

Јас играм јамб . Да знаеш само, ако случајно ти притреба друштво .
И јадам подгреано јадење, само да не морам да готвам .



По 10 години, веројатно у климакс со дете тинејџер.