gledav eden klip od eden ruski naucnik koj dokazal na nekoj nacin deka teloto umira no dusata prodolzuva da zivee toa go imase objasnato preku mislite za toa kako i od kade ni doagjaat...ne go svativ bas ubavo no negoviot zbor bese smrtta ne postoi.drugo so sakam da kazam e za klinickata smrt citav deka naucnicite toa go objasnuvaat deka svetlinata sto lugjeto ja gledaat doagja kako proizvod od nedovolno energija vo mozokot .neznam iskreno ponekogas si veruvam deka postoi raj i pekol a nekogas si velam dusata se seli vo drugo telo..gledav edno video mislam bese na ovaa stranica vo ovaa tema so eden od rusin sto bil zemen vo drugiot svet samo za da vidi ,go opisuvase pekolot.navistina se voznemiriv.neznam vo sto da veruvam
После смртта никој не се вратил да каже понекогаш мислам дека ова е пеколот упорно сакаш да постигнеш цел,и ете нешто ти се испречува на патот.Што знам не сакам да се замарам за после смртта сакам колку што можам да си го одживеам животов да ми биде исполнет со благосостојба се умерено,на крајот на краиштата за расад никој не не чува,а да се вратил некој и тоа не се случило па уживајте во животот!
После смртта....u bolji zivot Ненам ни јас самата, нон стоп различни работи читам, нон стоп менувам мислење, а и искрено многу многу не му ја мислам.
Прашањето за тоа што се случува после смртта е доста конфузен. Во Библијата не е конкретно кажано кога даден човекот го настигнува вечната судбина. Но се кажува дека после смртта, човекот го одведуваат во пеколот или во рајот, врз основа на тоа дали го прифатил Исус Христос за свој Спасител. За оние, кои веруваат смртта означува напуштање на своето тело, за да бидат вечново Божјото присуство. (II Коринтјани 5:6-8; Филипјани 1:23) А за оние, кои не веруваат – вечна казна во пеколот (Лука 16:22-23). И точно тука настапува конфузноста за тоа, што се случува после смртта. Откровение 20:11-15 опишува како сите луѓе, кои што се во пеколот ќе бидат фрлени во огненото езеро. Главите 21 и 22 од книгата откровение ги опишуваат новото небо и новата земја. Токму затоа изгледа, дека до моментот на своето воскресение, изгледа дека човекот после смртта живее во „повременен“ рај и пекол. Вечната судбина на човекот нема да се промени, но ќе се промени точната „локација“ на неговата вечна судбина. Во даден момент, после смртта, верниците ќе бидат одведени на новото небо и на новата земја (Откровение 21:1), а неверниците ќе бидат фрлени во огненото езеро (Откровение 20:11-15). Тоа ќе биде последната местоположба не секој еден човек – тоа ќе се определува единствено од тоа, дали човекот се доверил единствено на Исус христос за спасението на своите гревови. Превземено од got questions
Леле само да се заплашувале луѓето за да се држат во контрола преку религииве Па човек го пишувал сето тоа, не е од небото паднато Не се потсмевам на ништо... ама не верувам на ништо што презентираат религиите. Верувам во моќта на умот и во енергијата. Во ништо друго.
Не знам оти Спојлер по природа не сум некоја самоуверена личност, некој нарцис па сега ова она.. , ама кога ќе си се исклучите од светот, од се околу вас, духовно кога ќе си нурнете во себе, зарем не гледате колку е големо и моќно вашето „Јас“ и таа енергија која ја носи за сосема да исчезне? Навистина е чудесно ако сето тоа туку така се згои некаде и никогаш повеќе не се појави, но зарем нема некое делче во вас кое едноставно, совршено се поклопува со сиот космос, со сето безвременско, со сета сила, некое делче што му припаѓа на Универзумко? Постов нема никаква намера да наведе религиски мислења, реинкарнирање, постанување вампир,дух и слично, ама мене ми е тоооолку многу неверојатно туку така само да не снема. Ако е навистина така, тогаш природата е навистина чудесна.
Законот за запазување на енергијата гласи: Енергијата ниту се губи, ниту се создава, туку само се видоизменува. Па според тоа оваа енергија во нас (духот) по смртта на нашето тело би требало д се ослободи и да продолжи да опстојува како некој друг вид на енергија. Јас верувам во живот после смртта (смртта не е крај на животот, таа е дел од него). Многу луѓе на кои им се случила клиничка смрт кажуваат за некои чудни доживувања и прекрасни чувства. Можеби сето тоа е илузија на свеста која и во таа клиничка смрт е делумно зачувана, а можеби е тоа стварност. Кој знае?!
Поверодостјоно дека ќе е така, бидејки духот опстојува и после смртта, без телото.Мене се ми се чини дека ќе да се случува астрална проекција, бидејки тоа е одвојување на духот од телото, има луѓе кои знаат како да го направат тоа, а на некои им се случува, случајно.Клиничката смрт, ми е малку чудна работа, како се случува, а и тоа што го тврдат тие кои ја доживеале, велат дека има нешто после смртта, некои чувствувале мир.Веројатно се во право, бидејки тенка е линијата меѓу духот и телото.Можеби клиничката смрт постои за да се разјаснат тие нешта
Кој како си заслужил,секако е индивидуално!Затоа треба да се стремиме да бидеме вистински верници и да веруваме во победата на злото и да ги почитуваме заповедите,да го следиме Бог во секој смисол на зборот! Верувај за да бидеш СПАСЕН!!!
Кога ќе дознаам,ќе ви пренесам. Шала на страна,верувам дека има нешто навистина инаку како би ги објасниле појавите до 40 дена откако ќе умре човек,лута и чека да го примат НЕКАДЕ?! .. Навистина би сакала да знам,дали повторно се раѓаме или вечно живееме во рајот или пеколот..Јас би сакала да одам во Рајот и таму да ми се сите блиски што починале и да го .. направиме пекол Пак шала на страна - би сакала да ги видам сите блиски и да не се плашам дека повторно ќе ги изгубам,затоа што таму ќе ми бидат вечно ..
Прочитав најразлични мислења на темава, од тоа како никој не се вратил од умрените да ни каже што има после смртта, реинкарнација, рај и пекол, телото умира ама душата живее до тоа дека нашата душа ќе талка по космосот. Исто прочитав мислења како „верувам дека има нешто после смртта, едноставно одбивам да верувам дека ова, сега и тука е се.“ Е сега да си го кажам моето мислење. Тоа што никој не се вратил да ни каже што и како е упатува на тоа дека после смртта никој не оди никаде и баш затоа не може да се врати од таму. Поверојатна е реинкарнацијата бидејќи има луѓе кои тврдат под хипнози дека биле некој друг и сето тоа е запишано некаде длабоко во нивната потсвест, па само излегува на површина. Значи, во се има грешки. Високата и ниската интелигенција се грешки, дури и луѓето што „памтат“ претходни животи е грешка. Како тоа до сега не се направила таква грешка за некој да се врати од мртвите? Ова логички упатува на тоа дека мртвите не одат на едно место каде што остануваат и од кое може да побегнат. Реинкарнацијата е неприфатена од христијанство, но сепак не е ниту негирана со факти, ниту потврдена. Ние знаеме толку малку за човечкиот мозок и неговиот капацитет од проста причина што не го искористуваме целосно. Значи, ние како високоинтелигентни живи суштества сме ограничени. Токму нашата ограниченост е причина што не можеме да си ја објасниме смртта. Тоа не плаши. А стравот е причина за да ние веруваме во задгробни животи, рај и пекол и слични глупости. Нели кога некои луѓе доживуваат клиничка смрт тврдат дека гледаат бели тунели, рај не знам ти што. Тоа е само недостиг на кислород во клетките. Толку. Некој вид на халуцинации на нашата потсвест. Го гледаме она во што самите веруваме, или со други зборови нашата (пот)свест самата создава т.н рај и пекол. Сето тоа не постои. Тоа е илузија. Јас никогаш не би можела во целост да им верувам на моите сетила. А вие што верувате дека има нешто после смртта сте во фаза на негирање на вистината, негирање на нашата ирелевантност, нашата смртност. Како високоинтелектуални суштества, ние не можеме да прифатиме дека ова сега и тука е се и поради тоа нашиот центар за имагинација работи на долго и на широко и излегуваат триста верзии на прашањето „Што потоа?“ Но, што ако нашето постоење е случајно? Што ако ние сме само алатки кои користат за продолжување на животните процеси на Земјата? Што ако ние „во очите на Создавателот“ универзално кажано сме сите исти? Но, не гледано од аспектот дека има љубов за сите подеднакво, туку исти како што на нас 100 перални ни се исти? Никој не го поставува прашањето каде сме биле пред да се родиме, ниту пак имаме смисла за времето кое поминало пред да дојдеме тука. Тогаш зошто толку паника околу тоа каде ќе одиме кога ќе си заминеме од тука? Некаде налетав дека ќе се споиме со изгубената космичка енергија и вечно ќе талкаме во космосот. Можно е. Реинкарнацијата е исто можна, но во секој случај ние нема да памтиме ништо од ова што е тука, од овој живот. Нашата свесност за раѓањето и смртта ни создава стравови и ни попречува да го живееме животот безгрижно. Јас само што сфатив дека нема потреба од сето тоа.
Кој сака може и така да гледа на тоа, но според таа логика може да се рече на пр. никој сеуште не заминал и не се вратил од Сатурн, Нептун(или подалечни невидливи ѕвезди) и тн. па според тоа тие не постојат.
Не размислував за ова во тој контекст. Но, ако се најде начин да се отиде до некаде, ќе се најде и начин да се врати назад. Со самото тоа што си стигнал до таму, значи си поминал одредено растојание кое е возможно да се помине. Се што треба да направиш за да се вратиш назад е да го поминеш истото растојание. Тоа што никој не отишол на некое место и ме се вратил од таму не го објаснува неговото постоење. Но доколку повеќе луѓе отидат на едно место и не се вратат од таму, дали ќе почнеме да се прашуваме дали тоа таму всушност постои? Сума сумарум, од секое место има пат назад до појдовната точка.
