Целта на постоењето, односно живеењето е максимално искористување на приликата наречена "живот" што не секој ја добива. Целта е евоулирање како битие на секој можен начин, истражување на човекот во секој можен поглед, истражување на природата и останатите живи битија, истражување на планетата на која живееме (и надвор од неа), создавање на нови нешта, искористување на целиот потенцијал кои го поседуваме како битија. Целта е поврзување едни со други, создавање на прекрасни врски, сакање, дружење, размножување. Целта е правење на добри дела, помагање еден на друг, споделување позитивни искуства. Се сложувам, повеќето луѓе без цел се чуствуваат изгубени. Поради тоа секој треба да ја пронајде својата цел. Се сложувам дека и покрај исполнување на милиони цели во животот може да се почуствуваш незадоволен. Поради тоа секој треба да го пронајде својот извор на среќа, да ја стекне онаа перцепција која нема да му пружа само краткотрајно чувство на исполнетост. Привремена среќа се добива од поставените цели поврзани со на пример пари. Нема привремено чувство на среќа во онаа поставена цел да бидеш најдоброто можно битие што можеш да бидеш. Доживотно да сакаш да бидеш и да се трудиш да бидеш што е можно похуман и почовечен и да сакаш други битија и да правиш тоа што можеш да ги направиш нив среќни, е токму од тоа доаѓа вечната среќа. Не можеш сите да ги ставиш во ист кош, тоа не е универзална вистина. Се' може да се случи. Секој доживува разочарувања и тоа е сосема океј, зошто да не, сепак сме луѓе и како што постои радост, постои и тага, нема ништо чудно или лошо во тоа. Отфрлање на убавините како љубов, добрина, позитивност, поради некакво разочарување во животот е само слабост на карактер, и таа личност треба да работи на проблематиката, да открие каде е проблемот, да се соочи со него и да го пребродри. И тоа е океј, дел е од животот. Не знам, јас во тешки моменти во животот барам поддршка и помош од луѓето кои најмногу ми значат, но пред се' се трудам да ја најдам силата сама во себе. И ете ме, не сум изгубена, ниту обична бесцелна празнина. Тоа го кажав најмногу во контекст на целење на задоволување на нешто измислено со цел на некакво подобро постоење откако животот ќе ти заврши.
Пеколот (absence of God) е димензија каде што Бог не е присутен, примарната казна е вечното одвојување од Бог, физичкото патење опишано како (torture) не е вечно но духовното патење (torment) e вечно каење, тага, очај, осаменост, немир, празнина.
Според Библијата е. Визија на Фаустина Ковалска за тоа како пеколот изгледа. The Loss of God Perpetual Remorse of Conscience That One’s Condition will Never Change The Fire that will Penetrate the Soul Without Destroying it. A Terrible Suffering Since it is a Purely Spiritual Fire, lit by God's Anger Continual Darkness and a Terrible Suffocating Smell, and Despite the Darkness, the Devils and the Souls of the Damned see Each Other and all the Evil, Both of Others and Their Own The Constant Company of Satan Horrible Despair, Hatred of God, Vile Words, Curses and Blasphemies.
Јас ќе си споделам од лично мое искуство кој сака можи да го прифати кој сака не. Kога имав 8 години ја држев иконата од пресвета тројца мајками седеше одма до огледалото а ја скокав на спалната насмено, радосно и викав господи помилуј ( мајками од секогаш ме учеше и сеуште ме учи и разговараме за религија) од еднаш од иконата на пресвета тројца ми се измени и остана на сликата само дедото со брада ( така ги учев ) Целосно збунето и исплашено пошто имав 8 години се скочанив и Мајками до денес ми вика не можам да ти го заборавам никогаш лицето како изгледаше во тој момент. Сакав само да ви споделам мое искуство не мора да го прифатите али тоа мене ми се случи и не може никој тоа да го порекни поздрав и имајте убава вечер
Ако на некој друг му е исто така интересно да чита near death искуства: https://www.nderf.org/Archives/archivelist.htm Мислам дека е во склоп на темава.
Сите ние сме загубиле блиска личност ...јас лично имам осетено физичка болка во душата ,што според мене душата постои а каде оди после смрта тоа останува енигма за човештвото ... све се стеротипи никоја теза не е докажана
