По што ќе ја паметите 2014?

Скоро и да не сакам да ја паметам 2014. И покрај неколкуте интересни патувања кои се реализираа неочекувано, оваа година беше тажна за моето пошироко семејство. Тројца блиски заминаа од овој свет и од нашите животи. Фрлија сенка на нашето секојдневие со нивното отсуство. Ова беше година за растење за мене и мислам дека е прва година кога ја изгубив безгрижноста. Многу одговорости и обврски, малку моменти кои ја исполнуваат душата. Кога ќе направиш неколку чекори по светов тешко оди враќањето дома. Тесно е нашето мало гратче што имаше големо срце. За следната година си посакувам само добро здравје за целото мое семејство и блиски, зошто тие се причината за моето тапкање во место во оваа тиња од град. Да немав толку добри родители и пријатели одамна ќе бев некаде...

 

Дефинитвно ми беше најужасна година и искрено по ништо нема да ја памтам. Единствено добро нешто ми беше факултетот и само тоа. Ова другово ми е хаос .
Во 2015 посакувам да добро здравје на мене и моите најблиски да бидам сакана и ценета од тие што исто јас ги сакам и ги ценам и да да си положам се од предметите на факултет.

 

Како година на преобразби.

Тажна и среќна.
Богата и сиромашна.

Станав тетка на многу бебиња,многу свадби, но и тажни моменти.

Изгубив две значајни личности.
Пред се беше година на љубовта, во сите форми. За себе, за останатите разбрани или неразбрани, позитивни или негативни.

Година на многу семејни вистини и промени, запознав голем дел од себе си.
Многу куфери спакувани и распакувани. Тешки и празни чувства, но и топли и лесни. Секоја година финишираш викајќи си е годинава тоа сум тоа, се научив која сум, ама не било така.
Мислам дека оваа година беше клучната кога загазив ептен во зрелоста, да стојам зад себе и да носам одговорност и тоа голема.
Барем разбрав работи кои не ги разбирав порано.
Бурата се уште трае, но е пред својот крај. Најважно од се, го разбирам повторно погледот на мајка ми и неизмерно и благодарам. Постојат само неколку вакви мајки на светов, верувајте ми. Не само затоа што е мојата во прашање, ама не на секоја и било толку тешко и не по своја вина и не кажала ни збор, ни пак се пожалила некому. Затоа е единствена, моја и најсакана. Секоја емоција и ја разбирам, секоја желба исто така и се е полесно.

Година со материјални, академски придобивки е лесна година, не претставува исклучително успешна година, ама година во која упорно копаш по својата душа и се отвараш повеќе за нови искуства и те како е голема работа. Годинава направив многу авантури, но една е особено значајна. Сите имаме по нешто од кое МНОГУ се плашиме, епа... го направив тој чекор и видов дека не само моите, туку сечии способности се буквално неограничени ако знаеме што точно сакаме!!!
Факултет се завршува, брак се започнува, родител исто така, кола се купува, стан исто така, ама среќа дали се добива со тоа? Вистинска среќа која ви го исполнува стомакот, ви дава мир и во најголемиот неспокој, се будите со личноста која би и простиле и ако џвака гласно и всушност дури и го сакате тоа, не се сомневате во себе си.
Мислата креира чувство, чувството креира процес, процесот креира резултат! Пис оф кејк!
Уф, би можела многу да пишувам и да не бидам конкретна од разбирливи причини и ќе биде празна приказна. Ама да... најголемата битка - да се победиш себе си е пред својата кулминација. Можам или не можам, сакам или не сакам, таму ли сум или не сум. Можам, сакам, таму сум и заслужувам! Пријатно!

Дефинитивно една од позначајните години од досегашниот живот. Кога ќе се замислам... немало незначајна до сега.

 

Нема нешто посебно, но мислам дека ќе ја пмеам по тоа што годинава имам најслаби оценки

 

По тоа што станав тетка по втори пат и ја добив мојата прва работа.

 

Искрено едвај сакам да заврши годинава.
Мојата тага и несреќа ја достигна својата кулминација.Односите во семејството за жал ескалираа.
Се чувствував толку тажно и осамено.
Иако не беше се така црно,си имавме и добри моменти со либето но не ме правеа доволно среќна.
Имам чувство дека веќе ништо не ме радува.
Не ме радуваат ни успесите од факултет кога немам со кој да и споделам
Проблеми со помнење,концентација...депресија..
Немам ни такви луѓе кои барем малку ќе пробаат да ми продрат во душата и ја разберат болката која ме распарчува.А очекуваат многу.Знам дека можам ама кога сум здрава,сега не сум,а најтрагично е што никој не го сфаќа тоа.А уште потрагично- некој го направил тоа од тебе, ти дарувал несреќа.
Ете и здравјето осеќам ме напушта,не сакам да верувам во ова,но осетив некои здравствени промени кои треба да ги решам,а кои произлегоа од стресот и нервозата.
И вака можам до бескрај.
Исто не се сеќавам дали имало ден кога не сум плачела..и да имало такви денови на прсти се бројат сигурно.А колку само ли солзи биле пролеани кришум...
Колку ноќи непреспиени,измачувачки.
Се тоа е поради семејството.Ако поради ова му подариш на некој живот,си го унаказил за цел живот.Некои стварно не го заслужуваат да бидат родители.
Поболното е што не направија непријатели со брат ми и сега сме под ист покрив ама не комуницираме,што е уште поболно.
Но бидејќи никогаш не сум била песимист,и сите работи на некој начин ме зајакнале,недежта постои.
Макар и што е тоа една искра надеж.Секој човек додека е жив треба да се надева.Надежта никој не може да ни ја одземе.
Така,јас оваа(нова) година посакувам барем малце топлина од старото огниште кое небаре згаснало.
Малце љубов и од се по малце.Никогаш не барам многу,затоа што сум осетила како е да си без ништо.
Кога душата ти е празна а тагата гостинка.
Всушност имам предобра душа отворена за сите проблеми,но не и за моите.
Јас ќе продолжам да бидам човек а за другите не знам.
Извинете за долгиот пост,едноставно чувствував потреба да ја искажам болката од дно на душата.

 

po novoto drustvo

 

По многу болка. Ама онака, најмногу. До коска.
Онаа болка што те депримира и те руши, те срамнува..
Капак на се беа некои смртни случаи.
Едвај чекам да си замине!

 

Годинава ми беше како немирно море, чиви бранови ми носеа многу посакувани и непосакувани ситуации. Тага и среќа испреплетени меѓу себе, непроспиени ноќи - кои од чист хедонизам и неконтролирани нагони за авантура, кои од меланхолија во која тонев толку вешто, а не можев да потонам во сон. Како и да е, целата потреба за адреналин ми беше задоволена, направив многу грешки на кои што се гордеам и добив многу рани кои што како мудрост ги чувам во себе.
Според некоја ирационална логика, сметав дека токму оваа година ќе ми биде мед и млеко, и бев во право. Така научив дека треба уште повеќе да му верувам на тоа кое што не можам да го опишам. Го пронајдов вистинскиот начин како да ги сплотам разумот и разбранетите чувства и да ги натерам да се вљубат еден во друг. Војните во мојот ум стивнуваа и се засилуваа со таква динамика, што ми се чинеше дека војсководците имаат тешки психички проблеми и во еден момент се љубеа, а во другиот се обидуваа меѓусебно да се убијат. Но, зошто годинава ми беше мед и млеко? Затоа што главната лекција која што ја добив од една претходна година беше дека во секоја болка има уживање. Па, се научив да уживам и кога најмалку уживав. Тоа ме водеше сето ова време, и сигурна сум дека ќе ме води уште долго.

 

Од сите работи што ми се случија годинава можам да кажам дека од негативна страна ќе ја паметам по тоа што прерано ја изгубив мојата баба...,
А од позитивна страна ќе ја паметам по тоа што станав тетка,на едно прекрасно мало бебе,со кое уживам да си играм и да се гушкам

 

2014 се на се ми беше година исполнета со убави и среќни моменти..
Никогаш нема да го заборавам одморот со моите најдобри другарки и моментите кои ги споделивме заедно ќе ги паметам до крајот на животот. Потоа по многу личности кои ненадејно влегоја во мојот живот, ме научија на многу лекции.. некои од нив останаа а некои си отидоа.
Ќе ја паметам по една личност најмногу, но штета што си отиде од мојот живот ама сепак не жалам.. Ја дознав целта на нејзиниот краток престој и сфатив зошто некои луѓе не им е судено да останат..
Ќе ја паметам и по крајот (иако сеуште не е официјално завршена) сепак доби неочекуван пресврт,
интересно е тоа како ја почнав со една личност а ја завршив со сосема друга.. Како и да е, тоа ми беше најголемата лекција дека никогаш не можеш да знаеш што те очекува утре и кој
Ќе ја паметам и по едни неубави моменти но среќа поминаа брзо.
Се на се, многу научив за животот, пријателството, врските..
Фала ти 2014, беше добра но нека 2015 биде многу подобра..

 

2014 ah turbulencii nervozi razni peripetii sepak na kraj so uspeh smeniv tri raboti dodeka ja najdam vistinskata go proslavivme 1 rodenden uzivame vo brakot i semejstvoto i navisrina neznam koga zavrsi godinava sepak krajot go krasi deloto a nie sme srekni veseli i nasmeani za kraj

 

По доста убави работи, година со пресврти, но и по денешниов ден кога сум на концерт на Каролина

 

Po najubavata vrska koja stotuku mi zavrsi

 

По многу убави работи како и секоја година

 

Прекрасна ,незаборавна беше годинава што изминува.Свадба,незаборавен меден месец,унапредување на работа, зголемена плата, најдобрата другарка скокна во тавче, од другата најдобра станав тетка. се вселивме во нов стан, мм ми купи кола ( бајка бајка ми е 2014) . Дедо Мраз да ми донесе едно бебе во моето меше и бајка да ми биди и 2015 .женски ви посакувам исполнување на сите желби и среќа колку мојата

 

Ќе ја паметам по многу работи,најмногу досега.

Прво заљубување,прво запознавање со љубовните болки и лавиринти.
Прва озбилна врска,губење невиност.
Прв одмор со дечко.
Прв пат запознавање со состојбите. стрес,депресија и анксиозност.
Губење на килограми без моја воља.
Запознавање на нови личности.дистанцирање од стари.
Со еден збор.Добре дојдов во светот на повозрасните.

 

Не само што ќе ја паметам,туку и никогаш нема да ја заборавам.
Година која започна со среќа,љубов,хармонија,но тоа траеше само 28 дена.
Останатите денови ќе ги паметам по големиот број непроспиени ноќи, таблети за смирување,
океаните од солзи, тагата во очите на моето најмило, чудната тишина во домот, осаменоста.......
За жал оваа 2014 година никогаш нема да може да ни го врати она што ни го зема.......
Единствено што посакувам е животот да ми дозволи да и помогнам на мојата принцеза да го добие тоа што го заслужува

 

Кога почна не ветуваше многу, но како изминуваше можам да кажам дека ми беше една од подобрите години кои сум ги имала, ако не и најдобрата.
Најмногу ќе ја паметам по добивањето на двете исклучително значајни дипломи за мене - универзитетската, а и таа интернационалната. Верувам дека токму тие се предвесник на нови и убави работи што ќе си ги посакам за 2015.
Ќе ја паметам по тоа што конечно созреав, сфаќајќи кои ми се вистинските приоритети и афинитети, и аналогно на тоа почнав рационално да си го организирам времето - со луѓе во чие друштво се чувствувам убаво, правејќи работи што навистина ме исполнуваат.