Прашања и одговори поврзани со растот и развојот на децата

Денес ќе го носам на лекар, и кај син ми баш кај жилата е топчето, а ете доста мајки ми велат дека е нормална појава, ама јас мора да се смирам. Ќе ти пишам како сум поминала.

 

Се' почесто слушам (еве и читам) загрижени мајки дека детето сеуште не им зборува. Моето мислење е дека овие новиве болести, првенствено мислам на аутизмот таков страв ни' влеваат во коски, што и покрај мислењата на педијатри, логопеди, оториноларинголози итн. ние сеуште ќе си стравуваме дека нешто не е во ред со нашето дете. Мајки! Доволно е баба, дедо, некоја комшика, воспитувачка, учителка да ни е ги пушти болвите како нејзиното дете,внуче, итн. почнало да зборува на 2 години, а нашето е 3 уште не зборува. И оттука почнуваат филмовите дека нашето дете можеби не слуша, не зборува, не дај боже е со некој поголем проблем. И на моето дете до 2,5-3 години единствените зборови му беа мама, тато, баба, дедо, сака, нејќе, итн. па кога почна да зборува оди па сопри го. Сега е 6 год. и пред некој ден ми кажува како ќе почнале да се подготвуваат за приредбата ама требало да им дојде прво кореограф Или кога ќе ми рече "не си играј мајтап со мене" Секое дете е индивидуа сама за себе, како што некое дете проодува на 9 месеци, а друго на 15, така е и со зборувањето, некое на 2 друго на 3, па и 4. На едни пријатели, детето е 4 години и до скоро не знаеше ни "сака/нејќе" не знаеше да изусти. Луѓето уште каде не го однесоа логопеди, дефектолози, еве го сега во ништо не се разликува од неговите врсници. Треба да се следи, не велам дека треба да се занемаруваат некои симптоми/знаци, ама претерана грижа и правење на филмови на никого не му користи. И да, додека го пишувам ова си мислам како е син ми сега во градинка случајно да почнал носот да му тече, да не настинал, ама тоа е во сржта на мајката, постојано да го мисли своето дете, и да измислува проблеми и онаму каде ги нема.

 

Ветив дека ќе пишам како сме поминеле.
Докторката напипа жлезда и на другата страна, малце помала од она што јас ја напипав, и ми кажа дека 90 % од децата имаат вакви реакции на жлездите.
Направив крвна слика, одлична е, леукоцитите се сосема благо покачени, околу 11, а нормално е 10, тромбоцити мирни, лимфоцити добри. Хемоглобинот му е дури 118. Да се чудиш, јаде малиот .
ЦРП негативно. Според нејзе, нема потреба од антибиотик затоа што не се сеќавам како ми кажа еве види ми вели лимфоцитие се ок, валјда е вирусно и ќе помине. Ако не, ако не се повлечат жлездите повторно може крвна слика за еден месец.
У глобала поминавме добро, докторката кажа да не се грижам, сосема нормална појава кај децата, ама мама паника ја фати .

 

Истиот "проблем" со зборувањето го имаше внук ми, и нормално бабите како баби, ја пуштија бувата дека морало да оди на логопед зашто не зборуваше до 3 години. Снаата сирота распаметена, но за среќа во градинката каде што оди малиот и кажаа дека логопед не работи со деца пред да наполнат 4 години. Што значи не е ништо алармантно, секое дете е индивидуалец и треба да му се даде време.
Сега има веќе полни 4 и си зборува.

 

Долго се мислев да пишам или не,но стварно ми е потребен совет.
Се работи за керками ( 6 год).Карактерно мн се промени откако останав бремена.Имав проблематична бременост со лежење по болници и знам тоа влијаеше на неа.Не беше воодушевена ни бебето кога пристигна,во ист период тргна и прваче.Мн промени за мало дете знам.Почна да крева Т,да поврака,буквално да пропага пред мои очи.Правевме куп испитувања секаде идеше истиот одговор-стрес и психа ништо друго нема.Има епизоди на вриштење,неконтролиран плач,трескање врата.Некогаш е ок,но поголем дел од времето е тажна,отсутна.А поминаа скоро 9 месеци откако се породив.
И се посветуваме колку што можеме.Не е оставена на баба,дедо.Мм вози велоспиед со неа,одиме во природа,зборуваме често,правиме планови,ја носиме -земаме од школо наизменично.Но ништо буквално не ја задоволува.
Станувам загрижена,незнам како да се поставам веке.Некогаш мислам дека манипулира со мене затоа што знае дека ме боли нејзиното однесување.
Се плашам сиот тој стрес да не се акумулира и еден ден избие недај боже преку нешто полошо.
Уште ова:одбива сама да се облекува,храни,чешла..иако се од тоа го може.

 

И јас имам сличен проблем со син ми. Тој од есен ќе почне на школо.
Од кога се роди ќерка ми тој сака се што правиме со неа и со него.
Како што напомена @joy1 , не сака да се облекува, сака јас да му давам да јаде и многу инает е.
Не можам ништо да му кажам, а да ме послуша од прва. Морам по 100 пати да му речам и да послуша.
И многу ја гњави сестра му.
Е за разликата е во тоа што син ми многу гледа цртани, јас сум крива за тоа. За да седи мирен му дозволував да седи, за да можам јас да ги завршам обврските со ќерка ми и низ дома.
Е сега некое време давам забрани за цртани, компјутер, ама кога не гледа станува крајно агресивен и непослушен.
Јас сум сама со двајцата. Маж ми не му посветува внимание колку што би требало, а пак него повеќе го слуша.
Се плашам дека кога ќе појде на училиште ќе се влоши уште повеќе ситуацијата.

 

Свесна сум дека станува збор зс љубомора.Се трудам да се ставам на нејзино место.Но веке психички и физички се исцрпив од трудење,зборување,делување а ништо не даде плод .

 

@joy1 si probala da ja viknes da ti "pomaga" okolu"bebeto ili okolu kujna pa taka niz muabet da i kazes deka primer ne e dobro da se treskaaat vrati ili deka samo losite deca vreskaat deka taa e dobra i poslusna,nesto vo toj smisol,me svakas neli?

 

Околу бебето воопшто не сака да помага.Кога ја бањам,преоблекувам ја викам но добивам одговор:зафатена сум сега.
Ми има мн пати кажано дека откако бебето се родило јас веке не сум и истата мајка.Знам и недостига времето што го минувавме заедно,нашите ритуали.
А за дома ми помага.Бришаме прашина заедно,правиме торта,местиме кревети,пазаруваме заедно.
Се трудам да ја вклучам во се.

 

oo cucka mala zafatena bila ona,znam kako ti e jas rab kako baby siter i mn cesto sretnuvav vakvi prob i stv ne e lesno vo vakvi situacii.
ovie zborovi mene bi me zdobolele mnogu,prasaj ja oti ne si istata majka i probaj da i objasnis,onaka kako na vozrasen, deka sega i na bebeto treba vnimanie isto kako i ona koga bila mala,deka mama i tato sakale uste edno bebe za da ona si ima drustvo i zaedno da si igraat,pa objasniii deka ljubomorata ne e nesto ubavo,onaka niz primeri ili gledajte nekoj crtan so poucna prikazna nesto vo toj stil.
sega sum i bajgi umorna pa sum slaba so ideite,ako mi tekne nesto ke ti pisam

 

@joy1 знам дека веќе сѐ ти е испробано, ама еве ќе се потрудам и јас да помогнам со некој совет.
Обиди се кога ќе зборуваш со неа тоа да биде како со возрасен човек, да се осети и таа возрасна и корисна. Потенцирај ѝ за луѓето околу вас што имаат братчиња и сестричиња, макар и поголеми. Кажи и дека таа е голема и дека му е пример на помалото сестриче, дека ако не е таа нема кој да ја научи да...(овде наборој ѝ сѐ што таа може, а бебето не).
Посочувај ѝ примери од околината (и позитивни и негативни) за да почне да прави споредба со другите поголеми деца и секојпат кога ќе се најде во ситуација со други луѓе остави ја сама да размислува и да си направи "калкулација".
Досега беше најмала и ѝ одговарало да биде дете. Сега сместете ја во категоријата возрасен член на семејството. Дури со маж ти преправајте се дека кога зборувате за "сериозни" теми и планирања неопходно ви е нејзиното мислење.
И секогаш гледај да ѝ даваш некаква задача (пробај со нови посериозни за неа) што ем ќе ѝ го одвлекува вниманието, ем ќе ја прави да се чувствува важен и корисен член од семејството.
Кога ќе порасне бебето ќе ѝ биде позабавно, сега не може да игра и разговара со неа... Сосем нормална ситуација, само треба да се издржи. Помошта од маж ти е од исклучително значење со оглед на тоа дека тебе ти е "лута ".

 

Ви благодарам на сите за советите.Во одд кај неа скоро секое дете има помало братче или сестра.Сум приметила некогаш кога ке ја земам од школо заедно со бебето,мн се радува.Сите деца се собираат околу неа и ја прашуваат дали е ова твојата сестричка? И тогаш приметувам дека е ВАЖНА,се смее.И дома она го гушка бебето,си игра со неа.Но кога ке тргнеме некаде лутина ја фаќа зошто и бебето морало да иде со нас.Често ме и игнорира кога зборувам,ги затнува ушите.
Се надевам ке помине периодов и ке се врати на старо.Се мислев и да ја запишам на балет или гимнастика.Па дури и боксерска врека(детска) да купам.Озбилно ...за да може кога е лута да се испразни некаде.

 

@joy1 Да не и ја има наполнето некој главата со некои глупости, во стил Сега кога ќе се роди бебето, мајка ти нема да те сака повеќе и сл.
Јас на мојот поголемиот секојдневно му велев дека како што се грижам за бебето така сум се грижела и за него. Зборувај и дека бебињата не може сами ништо да направат. Мора некој да се грижи за нив зошто ќе се разболат. Дај и важност, речи и дека она е дада, дека бебето неа најмногу ќе ја сака. Зборувај и најпозитивни работи во врска со поврзаноста меѓу сестрите. Кажи и дека сестричката ќе и биде најдобра другарка. Дозволи и да учествува во заедничките активности. Заедно бањајте ја. Дај и нека и дава да јаде, под твој надзор се разбира. Поминувајте по еден час-два заедно без бебето (пр.во период кога спие), за да бидете само вие двете заедно, за да сфати дека мама е овде само за неа и никој друг.

 

@friendy така некако.Свекор ми често знаеше да каже дека бебето помало повеке ке го сакаат.Им велев дека тоа е погрешен пристап.Ние веке 4-5 месеци сме под кирија а во мегувреме зедовме стан.Го чекаме мебелот.И за нејзи спремивме посебна соба(розе) онака како што она имаше желба
Поврзаноста е нашиот најголем проблем.И птиците на гранките знаат колку бевме ние поврзани и колку нешта ги работевме заедно.Мислам дека кога ке се преселиме ке и биде подобро.Во зградата има другарчиња,ке има своја соба каде ке може да ги покани и слично.Сабајле самата сакаше да ми спреми сендвич и мн ме израдува.Јадевме заедно.После ке и побарам кафе да ми направи и ке прошетаме.
Она карактерно е многууу емотивна,да не речам лабилна со мала самодоверба.Плашлива е исто мн .Може и моја грешка беше што ја чував како во стаклено звоно и премногу ја штитев.Па сега ете трпиме и двете последици

 

@joy1 мислам дека имам пишано некаде, не знам во која тема. Кај нас кога се роди ќерка ми иста беше ситуацијата, неконтролирано дерење без потреба, во моментите кога ја доев малата баш тогаш он сакаше да мочка, да јаде, да му дадам нешто....тоа траеше месец дена. Мислам дека најмногу помогнаа две работи. Бидејќи беше пролет секој ден татко му го носеше надвор, пред зграда каде доаѓаат и другарчињата од градинка, кои па за среќа скоро сите имаат бебиња/братче- сестриче. И виде дека тоа е нешто нормално, виде како другите ги возат во колички, почнав јас да го земам од градинка како што ти правиш па он на сите викаше еве ми ја сестричката, го ангажирав да помага при пресоблекување итн.
Втора работа , како што и др.пишаа , му потенцирав дека е он е постар батко, треба да се грижи за неа, пред да одиме некаде или пред да правиме нешто го консултирав и секогаш кога ќе дојдеше некој со очи им покажував прво него да го гушнат и сл.
Морам да признам дека тешко беше, и уште е, сами сме, па маж ми макс.се ангажира секој ден да биде изигран и прошетан, значи и кога сме дома нон стоп сме во акција за анимација
Тоа дека не сака сам да јаде, да се облече, да мие рачиња го разбирам, зошто бебето ништо само не прави па не сака ни тој.
Ама гледам полека полека се стабилизира.

 

Значи кај скоро сите била/е иста ситуација.
@leona83 и јас секогаш им напоменувам на најблиските кога идат да не се ,замараат, толку со бебето,туку повеке со неа.Денеска ја прашувам кој сака најмногу на свет ми вика:сестра ми
Знам дека ја сака мн но тешко и е да го искаже тоа.

 

Ме интересира дали на вашите деца сте им давале некои суплементи кои содржат цинк, магнезиум, омега 3 и омега 6? Може да ми предложите нешто што ги содржи сите овие елементи, а да не е храна? Преку храната потешко може да се внесат дневно потребните количини, па затоа ме интересираат суплементи.
И дали некоја мајка има дете со нетолеранција на глутен (не целијакија)? Ми требаат совети околу безглутенската исхрана.

 

И јас имам едно прашање што ме загрижува.
Имено, ќерка ми има 5,5 години и вчера бевме во парк на лизгалките. Гледам деца кои штотуку проодиле се качуваат и спуштаат а она нема смелост да го направи тоа. Се качува по скаличките, седнува на работ и не се осмелува да се пушти. Седи таму додека не дојде некое друго дете што сака да се лизне. Тогаш станува, прави место и пак седнува на работ. Никако да се лизне. Пробавме со мм се и сешто. Ја наговаравме, дури и ја потурнавме еднаш но не оди. Исто и со возењето велосипед. Пробува само доколку некој ја држи позади. Во спротиво се задоволува со тоа што го турка велосипедот. Не знам дали ваков ирационален страв е нормален и некако сум загрижена да не и се проектира и на останатие делови од животот.

 

Koga ste kaj zboruvajne kaj decata,maliot na sestrami e recisi 4godini,mnogu e opasen recimu odi vamu,donesi toa,napravi vaka kazi taka se znae.
Ama zborovite koi gi kazuva ne site se razbirat,nekoi cudni koi on si znae sto e toa sto kazuva na negov jazik.
Site malce ne zagrizuva,iako mislam i i vikam na sestrami deka so tek na vreme ke se razbira iako ima vrsnici negovi koi zboruvat ubavo.
Mislam deka ke odise kaj pedijatrata za slucajov i se nadevam deka ne e nekoj problem.

Ke i prenesam za postovitee pogore da se smiri malce

 

И кај син ми се појавуваа овие топчиња.
Најчесто кога беше поднастинат доаѓаа повеќе до израз.
И јас се плашев да не е нешто сериозно, но матичната ми рече дека не е.
Сега е скоро шест години и не сум забележала во скоро време да му се познават пак.