Прашања и одговори поврзани со растот и развојот на децата

Ева ние овде не сме стручни па преку нет да констатираме дали некое дете е дете со посебни потреби.
Точно дека треба да се обратат на стручна помош, но да се даде таква констатација само доктор може.
Мајка и јас мислам дека грешиш што сте само на млеко на 10 месеци.ПОчни поплека да и уведуваш овошје и зеленчук.
Ајде за живинска исхрана не ни мораш да форсираш, и јас ја избегавам, ако син ми има 11 месеци.
А што ви рекол педијатарот, ортопедот?
Сигурно сте биле до сега.

 

Незнам од каде ја најде дијагнозава ДЕТЕ СО ПОСЕБНИ ПОТРЕБИ само можеш да ја преплашиш мајката, дај ви се молам да не си играме доктори. Најверојатно се работи за тромаво детенце (според килажата) и најдобро е да се оди кај матичен лекар па тој да ги препрати каде што треба.

 

де мело и микако би сакала во случајот на самовила да се работи стварно за тромаво детенце но во една тема кога ја читав сватив дека таа има срценце со цп и посебни потреби
па од тука дојде и мојот за заклучок и не ми е намерата да ја преплашам оти од заплашување нема фајде него сакав да и укажам да си посети ортопед педијатар или нерволог во поскоро време и да се започне со вежбички за малото да има поквалитетен живот кога ке порасне да моѓе даседи и да зборне по некој збор пошто сегане го може ни тоа немав намера да ја преплашам најмалку него со мојото искуство и знаење сакам да и помогнам

 

Ај да ја смирам малку Самовиламила, внука ми до 9 месеци беше едно мирно и тромаво детенце па не можеше да помислиш дека е 9 месеци. На килажа отсекогаш била таман, си јадеше се во склоп со месеците, си почна со 5-6 месеци со овошни кашички, зеленчукови, па месни. Ама каде ќе ја оставиш таму ќе ја најдеш, не се подместуваше, ниту плачеше, остави ја на земја потпрена на ѓевречето за доење, абе цел ден ќе го преседи таму, и многу рано почнавме да и шуштаме цртани, она на 10 месеци цел цртан Лејди&Трамп го изгледуваше, го научи на памет и се сепнуваше на моменти кои беа подинамични. Единствено како да осеќаше повеќе сила и енергија во дубаче, само така беснуваше. Резултат на тоа, денес е пргаво бебе, дури и хиперактивно, ама не збори, на 2ипол години збор не кажува асално, само по нејзино си збори, цртаните сите ги знае напамет и кога почнува музика она е спремна за играње. Детето воопшто не ти е со посебни потреби, само си пати за внимание и немојте да го направите истиот проблем како со внука ми, само повеќе внимание обрнувајте и и започнете да ја оставате повеќе сама, нека се помачи ама да стане сама, ставајте ја и во дубак, иако не се препорачува тоа сега ама мислам дека нема врска, дозволете и да порасне, не се однесувајте кон неа како кон бебе. И уште нешто, обавезно да започнете што побргу со кашички, твоето бебе на година дена нема да знае да џвака, запчињата ќе му се налепат со наслаги и ќе започнат да се расипуваат, ова е од стоматолог совет, мали бебиња кои не џвакаат побргу расипуваат запчиња бидејќи со џвакањето тие ги чистат наслагите од запчињата, а кога тоа само голта не ги симнува наслагите никако. И немој да ти бидат репер децата во Германија, тие се растени таму и се сосема друга приказна, нашите деца овде се растени во друга клима, други услови и многу нормално дека се друга приказна. Значи детето малку повеќе да го активирате, да го оставате да седи, да го терате само да се активира со забавни игри, анимации и слично.

 

Да не вечерала нешто па сега да повраќа,јас имав скоро таков случај со моето,јадеше нешто што не е за негова возраст и завршивме на педијатрија со една инфузија бевме нови

 

Совети, искуства од мајки за деца од 1-3 години

kortisaki како е сега малата,подобро ли е?

 

Јас имам еден голем проблем со ќерка ми во последно време (едно 2 недели). Не сака да вечера ништо, и од време на време ќе ме праша Мамо дебела да не сум? Нормално мојот одговор е не, бидејќи и не е. Има 7 год и 22 кг. Ептен ме има фатено страв. Разговарам со неа, ама гледам дека не помага. Дајте ми некој совет ве молам

 

^ Којзнае што и се свртело во глава.

Мислам дека најубаво е да и кажеш дека децата не смеат да прескокнуваат оброк, дека сите оброци им се потребни за да бидат здрави, а ако прескокнуваат оброк може да се разболат.

Потруди се да поразговараш со неа, да дознаеш од каде и е таа идеја. Можеби некој и кажал дека е дебела од врсниците, а може и да видела некој близок дека прескокнува оброк, па и служи како пример. Мислам дека може да помогне и ако глумиш дека си на диета, со тоа што ќе коментира пред јадење дека важно е за диета да се јаде овошје, зеленчук, житарки итн. Предложи и ако сака да биде на диета, на пример наместо пржени јајца да јаде варени, или наместо леб житарки. Така ќе излезе дека и ја почитуваш желбата, ама сепак ќе вечера.

Ова е само мое мислење дека можеби би можело да помогне, не сум имала искуство. Ќерка ми знае да праша некогаш дали е дебела, и се случува да не сака да јаде благо за да не се здебели, ама не прескокнувала оброк.
Претпоставувам дека веќе си се обидела со некој од советиве, па те молам сподели што помогнало кога ќе го решите.


Кај ќерка ми има мал напредок во однос на однесуваето на ќерка ми, ама само дома. Од училиште упорно ми се жали, и веќе почнувам да сфаќам зошто почна да се однесува агресивно и раздразливо. Веќе почнале со правење таботи во одделение, па повеќето женски се во еден, а таа со другарка и во друг. Во прво одделение го немаше ова, во второ почна да се чувствува, а сега во трето станува се поочигледно.

Главен проблем е што имаат едно девојче кое е страшно форсирано, а лидер е, и повеќето други се околу неа. Освен што има таков карактер, и наставничките многу ја форсираат, а и од дома е форсирана. На страна од форсирање во однос на образованието што не ме тангира (на пример кога другите учеа да пишуваат кирилица, таа учеше латиница), секогаш таа се става да биде одговорна за нешто во одделение, на пример да зема ужинка, да ги пази децата додеканаставничката пие кафе во канцеларија и слично. После такво однесување 3 години, девојчево сега е во облаци. Малава моја не се дружи со неа, не и се допаѓа како карактер, па автоматски не припаѓа во тоа друштво. Си иам една другарка со која се сложува добро, ама таа ќе се отпише во септември во друго училиште, и откако дозна, ќерка ми цело време зборува како ќе и биде досадно кога другарка и ќе се отпише и како со другите нема што да прави. Не само што таа не сака да игра со другите, туку веќе и тие не сакаат да ја примат во друштво.

Многу ми е тешко што ова е прв проблем со кој се соочува, а јас не можам да и помогнам. Не знам ни каков совет да и дадам. Сакам да се прилагоди, да може да се дружи со секакви, ама мило ми е што знае да препознае вистински пријатели и да не се дружи со некој кој е популарен, ама со никаков карактер. За неколку години знам дека ќе и биде неважно, ама сега гледам дека многу и влијае ваквата поделеност. Денес се скарала со едно од девојчињата со кое порано се дружеше и не сакаше да и отиде на роденден утре. После некако ја убадив да се премисли, ми кажа дека и девојчето и се извинило, ама не сум сигурна дали требаше. Не сакам да биде изолирана, ама не сакам ни да се дружи со такви карактери. Татко и и рече ич да не се дружи со такви, да ги исмејува кога ќе направат некоја глупост и ич да не и е гајле. Јас и реков кога некој ќе се обиде да ја исфрли од игра, да го праша дали мисли дека е во ред тоа, ако воопшто помогне.

Можеби нешто ќе се смени кога другарка и ќе се отпише, па ќе почне да се дружи со некој друг. Сега некако си се доволни една на друга, имаат слични интереси и немаат потреба да играат со другите.

Некој совет или слично искуство?

 

Јас имам проблем со ќерка ми, поточно со нејзината неразбраност и зборливост.
Детево не знае да молчи, нон стоп збори, како воденица некоја е , 100 пати ќе ме праша нешто, еднаш, два пати, три пати ќе одговорам трпеливо, но не се откажува. Ќе поминат 5-6 мин. и пак доаѓа истото да ме праша иако смирено сум и` кажала се` што ја интересира или сме договориле.

И мноооооогу е досадна, не дека јас немам трпение поради обврските околу бебето и домот, туку детево само досаѓа.....не знае сама да се заигра, не знае да загледа нешто на Тв, не знае да седне да црта, да бои, дури и компјутер или таблет ќе и` понудам, ништо, поминале 5 мин. неа пак и` е досадно...само се мува низ куќа откако ќе напишеме домашна, те кај нас, те кај баба и дедо, те во детска, само прави излези-влези до степен да мора да и` забранам на пр. 10 мин. да не излезе од конкретната просторија.
Ваква е последниот месец и навистина не знам што да правам.

Или ќе и` речам да молчи 5 мин., не поминало секунда таа пак-може само уште ова да ти го кажам

Наутро додека ја спремам за на училиште, бебето спие и ќе и` речам да биде тивка затоа што ако тој стане после тешко нас, нема шанси да ја спремам без плачки и нервози...и таа како за инает не престанува да дрдори и ќе го разбуди , ретко се случило да не стане.
Ќе и` речам да не оди кај него, таа мора да оди кај него и додека јас спремам алишта за неа мислејќи дека е во купатило, таа го разбудила...навистина станува неподнослива.

Таа многу повеќе ме заморува отколку што сум уморна од бебето, преку ден тој е многу лесен за чување, да ти е мерак дете да гледаш (ама затоа ноќе ми наплатува , уште не спие цврсто и се буди). А ќерка ми психиички ме исцрпува со 1000 прашања од кои некои навистина се банални или пак им го знае одговорот, ама ете таа мора да праша.

Колку и да се трудам да не ја карам, да не викам по неа, (ќотек и плескање не применувам бидејќи е голема и ја учам со збор да се разбираме), нема ден а да не биде казнета со седење во соба.
Морам, ама морам да ја казнам да си оди во нејзината соба.
И откако ќе помине казната, ќе седнеме да разговараме дали сфатила зошто била казнета и се гледа дека ја разбрала казната, ама наредниот ден пак иста песна.
Како да ја замолчам Како да ја смирам, како да ја натерам да се заинтересира за нешто???
Некој совет

 

Лоли кога син ми беше во оваа фаза,пред 1,5-2 години (сега 8,5),кога се му беше малку ,што од објаснувања ,играње... и на крај ќе речеше мене ми е досадно ,јас во несвес паѓав .Еден ден го седнав на маса и накратко му објаснив дека САМО на глупавите им е досадно!!! Останатите секогаш си наоѓаат занимација (цртање,читање,играње,гледање телевизија,а во недостаток на било што од ова помагање по дома),за два дена престана.Во тие два дена уште 5-6 пати рече досадно ми е ,а јас само ќе го прашав Дали мисли дека е паметен? Ко од пушка добивав ДА! Тогаш само ќе му речев Па најди си занимација , да видам на дело дека си паметен и во секунда го снемуваше.

 

Јас сум се посигурна дека ќерка ми влегува во пубертет. Дури и матичната лекарка ми го потврди тоа, ама не можам да го сварам уште, рано е.

Кога ќе ми текне што се носи пубертетот, коса ми се крева. Менструација, депилација (моите две најомразени работи ), мозолчиња (има многу чувствителна кожа, па очекувам тешка битката со мозолчињата), пот што мириса... мала е за вакви работи.

Па и уште промените во расположение, односот кон возрасните, почетокот на осамостојувањето.... ич не сум спремна за дете во пубертет!

А, да, денес ми кажа и дека има симпатија. Се уште родителите и се се на светот, и кон мене е отворена. Не кажува сама, ама ако ја прашам, кажува. Иста мајка и

Не знаете колку сум депресивна ради пубертетов. Веројатно затоа што јас бев многу негативна тој период од животот.

 

Ариел немој да бидеш депресивна заради почетокт на пубертетот,кој не секогаш доаѓа заедно и со првите симптоми или промени во расположението.
Како и секој период од животот,така е и овој,кој секако носи најмногу промени како на емоционално ниво така и од физички аспект.
Обично се верува дека после појавата на првите знаци пуберетот настапува по две години.
А можеби и да не се работи за пубертет туку само за фаза која е надминлива.

 

^^ Ариел, колку години е твоето дете?
Извини, можеби мала сум за оваа тема, ама во денешно време девојчињата ги зафака пубертет веке на 8-9 години. Ете и пример ке ти кажам:
Мојата другарка за прв пат доби на 8 години, а јас на девет. Кажи речи ние бевме првите девојчиња во генерацијата што веке имавме добиено.

 

^ Осум и пол има. Нема врска што си мала, баш супер, можеш да ми кажеш од твој аспект како е.

Знам дека се случува, и јас кога растев имаше девојчиња на 9 години што добиваат, ама тоа беше многу ретка појава. Очигледно сега границите се поместени.

Рано е некако, ме фати неспремна Особено што јас созреав подоцна од сите што ги познавам

 

сега се порано се влегува во пубертет и јас првите знаци ги имав на 9-10 години а на 11 ми дојде. ми се чини цел живот се расправам со такви работи
многу мали........ како да си играат со работите што ние си игравме(ластик. со кукли, куку. и сл)кога со такви работи треба да се расправаат баш кога треба детцтво да имаат

 

Ариел мораш да се спремиш за ран пубертет. Јас разговарав со психологот кај ќерка ми во училиште и жената истото ми го кажа. Девојчињата сега мн порано отколку нашите генерации влегуваат во пубертет. Јас кај ќерка ми забележувам и по малце цицињата како да почнуваат да и растат. Тоа е мн неприметливо, но јас осеќам и гледам промена. Однесувањето истотака и е сменето, да не кажам станува неподнослива. Тоа е мора да бидеме до нив и да ги упатиме во светот на возрасните. А тоа за созревањето, па јас сеуште со моите 36 години понекогаш се осеќам несозреана.

 

Полека, ама сигурно, почнувам да се подготвувам за ран пубертет. Се убив од читање по интернет, и секаде стои дека од 8 натака се смета за ран пубертет, но не и предвремен - кој се јавува на 6,7, и се третира хормонски.

И раскажав за промените што ја очекуваат, да биде подготвена. Менструација, мозолчиња, промени во однесувањето... Се подготвувам и јас, како и да е.