Првиот бакнеж ми беше на 12години.Никогаш нема да заборавам колку страшно го доживував тоа. Што некој во уста да ме баци?! Нема шанси, не се давав. Се сеќавам исто така колку многу ми беше срам имав чуство дека сакам да побегнам од местото на злосторството. Така ги доживував работите. На крајот од приказната, завршивме 3месеци заедно. Воопшто не бев романтична, сепак со текот на годините тоа се промени.
Дали некој од вас после првиот бакнеж, се осеќал, срамежливо, и сте мислеле како ќе го видам утре пак? Како во очи да го погледнам? Што муабет да праам после тоа?
Јас да така се осеќав после првиот бакнеж, си викав сама на себе леле како ќе излезам утре низ град, како да го погледнам во очи, како да изреагирам, дали да го поздравам. И утре дента после бакнежот памтам си одев од школо и се видовме низ град јас од срам само го погледнав ама се направив дека не го гледам и поминав воопшто не го поздравив, после он ми пиша као зошто сум толку важна што не сакам да го поздравам, му реков дека не сум го видела.
Па најверојатно бидејќи било прв пат и ми било чудно и нешто ново, мала бев, не знаев како да се понашам, а он беше 7 год постар од мене и тоа дополнително ми правеше да ми биде срам некако. Не знам не можам убаво да се сетам како сум размислувала тогаш, одамна беше.
Не ми беше срам. После толку години, кога и да го видам, се потсетувам на тој убав момент. Бевме деца тогаш.
Прв бакнеж ми беше со најдобра тогашна другарка на 13 години. Гледавме "Mлади Бунтовници" и јас изигравав Пабло, она Миа. Нешто као игравме танго на нивниве песни и ми се доближи и ме баци. CD-то со песни уште го имам, цена инбокс.
Уште ми е срам од првиот дечко. Толку години наполнив ама кога ќе го видам него ми се сечат нозе, ми се ладат рацете. Незнам што ми се случува и зашто ми е така. Вака кај друг не ми е. Не сум истата јас, многу чудно
Можеби многу си го сакала. Мене сега од првиот не ми е срам ама некогаш ми е непријатно кога ќе го видам, бидејќи веќе е женет има деца, и најчесто со жена му го гледам, а она знае за нас.
Прв бакнеж на 15 години, врнеше надвор абе романтики Планиравме ние да излеземе и знаев дека тоа е тоа ќе се бакнеме, цела бев успаничена и нервозна и бидејќи не знаев да се бакнувам гледав видеа на јутуб и читав совети на нет Памтам дека детето ми рече што направи мори ме излигави цел не очекував дека вака нападно ќе се ми се нафрлиш (а јас па така со поголема страст почнав).
Да, многу го сакав. Јас барем имам уште надеж за нас. Глупаво е знам ама после толку време и покрај толку пати карање и смирување, некаде во мене длабоко знам дека пак мора да се смириме и дека тоа ќе се случи. Ама после толку многу време јас пак да се срамам од него ми нема логика. Ние сме уште деца на некој начин не сме толку стари за женење и мажење ама срамот би требало да помине. Зашто после него имав сакано уште еден ама не ми беше исто, немав срам. Само него кога го гледам не ми е сеедно, многу е различно, поинаку е, чудно
На 15 год на екскурзија додека игравме вистина или предизвик. Леле како ми беше непријатно мислев дека ќе заплачам таму пред сите. Ама после тоа продолживме и во ходник
Мојот прв бакнеж беше навистина чуден и смешен.После толку чекања конечно се деси прва година факултет ,во еден парк во Аеродром со дете кој прв пат го запознав таа вечер.Привлечен ми беше многу и многу сакав го бакнам,ама пуст срам и не можев да го сторам тоа и некако кога ми пријде како на сила излезе и искрено не ни знаев што правам ,многу беше чудно и не беше ништо посебно како за прв пат.
13год. Беше преубо. Слушавме Пинк Флојд, типов беше многу постар одмене,искусен,па не се ни примети дека ми е прв. А имав нешто ко чувства за него.
Se sluchi koga imav skoro 15 godini so dechko postar od mene skoro 7 i pol godini pokraj ezero. Go pamtam kako vchera da beshe i shto e najiteresno ushte sum so nego.
