Прв ден дома и прва средба со братче или сестричка

Верувај и да зборуваше исто ќе беше. Јас пак морав да го држам бебето во раце за да не го повреди. Ќе се среди се, пред ваш е тежок период, ама кога ќе дојде денот да се гушнат и бацат ќе бидеш најсреќна на свет и се ќе заборавиш

 

Ах ве изначитав и се стопив...Одвај чекам и јас прв ден со прво бебенце да доживеам. Ја немав таа прилика да дочекам помало сетриче или братче да чувам. Ама израснав со брат близнак. Има моменти кои само јас и он сме ги споделиле. Нераскинлива врска. Неможам да опишам ама вистина е сме делеле и тага и среќа. До ден денес толку километри одделени има денови кога сум тажна или нервозна без причина му се јавувам и сфаќам дека нешто кај него не штима и на него му е исто па си се бодриме заедно.

 

Па ти си се породила. Да е жив и здрав јунакот мал. Ќе се навикне баткото не се грижи. Може ќе упали да му купиш некоја играчка што ја сака да кажеш дека бебето му ја купило. И мојата разбира се, у последно време мм кога ќе ме гушне или баци она протестира и не дава. Он па намерно и вика да ја гушне ли тато мама и она НЕЕЕ, НЕЈЌЕЕЕЕ и го бутка. Нормално е, они се навикнати мама да е само за нив, ама ќе се привикне со време.

 

Поразговарај обавезно со психолог, ако треба и психологот нека поразговара со детето.

 

Јас имам многу позитивно искуство.
Уште од ден 1 го спремавме дека ќе имаме бебе. Кога почна да ми расте стомак му кажував дека бебето расте внатре, му покажував слики од ехо, еднаш и на преглед го земав.
Како што се породив предвреме, дур лежев во болница бараше да го види бебето, кое беше на интензивна, а мене не сакаше да ме види. Кога си дојдов дома без бебето му купивме поклон од бато и му кажавме дека треба уште малку да порасне за да го земеме. Секој ден прашуваше дали пораснал, го гледаше на сликите што ги имав, му зборуваше дека го сака и чека, го молеше да порасне побргу. Дента кога ни јавија да одиме да си го земеме бебушот скокаше од радост, в кола цело време го галеше и едвај дочека да го бакне и гушне.
Ми помага за преслекување, го смирува ако плаче, му пее, го бакнува. А па и малото само по него се врти.
На моменти знае да ми запне за нешто дур сум со бебето, ама па е несебичен и ко ќе правам нешто со него веднаш вели: а бебето кој ќе го гледа?
Инаку се разлика 4г и 1м

 

Ние дома го спремавме синчето цело време пред да се породам дека ќе имаме бебе дадичка дури и го теравме да каже како сака да се вика дадата така да беше спремен од предходно .Разлика се точно 3години ,пред да отидам во болница му кажувавме дека мама ќе оди кај докторот да ја земе дадата и да ја донесе дома ,го прашавме дали сака дадата нешто да му купи ,па маж ми му изнакупува се што порача .Дури бев во болница добар бил не правел проблеми цело време ми се јавуваа на видео кол и бараше да го види бебето.Дома кога дојдов средбата беше преемотивна јас плачев од среќа што си го гледам синчето ,а тој неможеше да и се изнарадува на сестричката ,и после 3месеци е истиот само ја гушка и ја бацува

 

Го спремав цела бременост за тој момент, му кажував дека бебето е во мешето и дека уште малку ќе излезе. Тој цело време си раскажуваше како ќе го чува, ќе го гали и бакнува. Кога се породив беше малку тажен што ја нема мама покрај него и ми беше лут два дена, на видео кол ми вртеше глава и налутено ме гледаше. Многу тешко ми падна тој момент, едвај дочекав да спуштам и да се изнаплакам. Кога не пуштија дома дојде со мм да не земат, бебето му го дадоа на мм а јас одма го земав него во раце и прво нешто што ме праша беше дали е бебето уште во меше. Му реков дека бебето излезе од мешето и сега ќе биде со нас, го гледаше толку збунето цел ден, сакаше да го допре и погали ама цело време гледаше накај мене со страв. Му се посветив максимално првите денови бидејќи се ова му беше ново, не сакав да се осети отфрлено, за среќа добро поминавме. Сега секоја минута прашува каде е бебето и оди да го погали и бакне, ептен го сака и нон стоп повторува дека е многу убава и малечка.