Прв лет со авион (доживувања)

Prekuokeanskite letovi se ok. Vnatresnite letovi niz Evropa, se postrasni od selski avtobusi.Sekogas koga patuvam vikam ova mi e posleden pat, ke odam so gradski avtobus (ke stojam cel pat, isto kako vo gradski), i pak eveme mene vo selska avionska linija.Umiram, lek nema

 

уф, вака кога се навраќам одамна ќе да бешеее... имав само 6 години и одевме со мајка ми за Русија, пошто бевме група девојчиња навистина беше интересно, ептен возбудено се чувствуваааав, ааа, сакам пак за Русија, хаха, имам уште неколку пати патувано за Шпанија, и дефинитивно ми е омилено средство за превоз, никогаш сум немала лошо искуство, напротив уживање ми претставува.. Следен пат планирам и до Белград со авион да одам, оваа автобусиве клацкалки, не можам ни 6 часа да издржам, а кола ни имам, ни возам..

 

Кoгa ми кaжaa декa ќе oдиме сo aвиoн првo ми беше стрaв aмa aј некaкo ме убедијa и дoбрo стигнaвме нa Аерoдрoм вo 15:00 a aвиoнoт вo 21:00 и зa тoa време се прoшетaвме низ Аерoдрoмoт имaше прoдaвници кaфичи и тoa пoсле нaкaј 19:00 oтидoвме се чекирaвме oстaвивме куферите и oтидoвме нa терaсaтa имaше зaјдисoнце и ептен беше убaвo и пoсле дoјде некaкo 21:00 не oднесoa сo aвтoбус дo aвиoнoт се кaчивме се aмa нештo не беше вo ред aвиoнoт пa чекaвме 1сaaт зa тoa време стујaрдесите ни дaдoa сoкче и дoбрo тргнa aвиoнoт мене ушите ми се зaтнaa ушите aмa декa беше нaвечер глеткaтa беше ептен убaвa oд aвиoн oнaкa мерaци и не летaвме мн 45мин бидејќи oдевме oд Сoлун дo еднo oстрoвче тукa и убaвo беше уште си ги чувaм влaжните мaрaмчињa штo ни ги дaдoa ×D aрнo aмa зa врaќaње беше...чекaме тукa нa ред дa не чекирaaт и тaa пoчнa нештo дa збoри нa грчки oти Англиски незнaејa aрнo aмa теткa ми рaзбирaше грчки и oвaa и викa кaртите се препрoдaдени теткa ми кoгa пoчнa дa се кaрa тукa сo тaa пуздер јa нaпрaви и oвaa се јaви нa пoлицaјкaтa пoлицaјкaтa дoјде не сoбрa нештo нaпрaвијa не кaчи вo aвтoбус и вo aвиoн a јaс декa 11-12 гoдини се преплaшив декa нa oстрoв си пoмислив јaс тoлку вo Мк не се врaќaм aмa дoбрo се пoминa дoбрo кoгa се симнaвме oд aвиoн премнoгу ме бoлеa ушите и тукa пoд нив aмa ми пoминa брзo

 

сите стресови ми правеја за првиот лет.летав со друштво. нз онака убаво ми беше. летав со една косовска компанија..повеќе страв ми беше последново патување со виззаир кога имаше многу турболенции.

 

Првиот пат летав од Скопје до аеродромот во Тиват. Летавме службено со група колеги во изнајмен авион само за нас а бидејќи летот беше краток додека послужија кафе дојде време да се симнеме. Многу кратко ми се виде и сакав уште. Се на се, многу беше пријатно, без турбуленции и воопшто не ми беше страв.

 

ух ве ммолам која од вас веќе патувала авионски да ми опише какво е чувството дали е страшно...јас требада патувам а ми е страв

 

Не воопшто немај гајле само ко ке полетува малце ама ништо не е страшно после од вај ќе чекаш да се вракаш со авион

 

Сите што треба да го имате својот прв лет, без паника. Ако треба напијте се апче за опуштање, смирување, ама соочувањето со тоа дека сте високо на небото е најдобро. Јас мислев тешко ќе можам да се качам во авион. Првиот лет ми беа всушност 6 лета во 20ина дена. Летав тука локално, па интерконтинентално 4 лета беа такви, последниот пак локален. Се издржува, само немојте да мислите цело време каде сте.
Здравје за брзо може пак ќе имам летови интерконтинентално, веќе сум спремна. Едвај чекам.

 

Дечки , сите вие кои сте летале со виз-ер , какви впечатоци може да споделите?​

 

Првиот лет ми беше зимово и тоа замислете требаше да смениме 3 авинои па испаднаа 4 за да стигнеме до Австралија..Прво летавме од Скопје до Истамбул и додека да полетаме бев многу возбудена,но полетувањето речиси не го ни осетив.Прекрасно беше,се исчепкав таму,седев до прозор,јадевме нешто многу вкусно и летот беше само 53 мин хаха.Многу брзо помина.Додека пак слетувањето беше многу лошо,не дека беше нешто страшно ама мене нешто ми се слоши.Ме фати стомакот неможев да мрднам,качив температура мислам дека,ушите ќе ми пукнеа и цела бев црвeна.Се симнавме од авионот и чекавме на аеродромот 9 саати.Аии кога ќе ми текне,мислев ќе полудам.Многу беше досадно.Потоа нов лет до Дубаи тогаш се ми беше океј,немав никакви проблеми само се нервирав дека каснеше авионов 1 саат,а во Дубаи следниот ни беше за 1ипол час,а ние веќе сме изгубиле повеќето од времето.Ајде стигнавме во Дубаи 5 минути да слетавме порано ќе го фатевме следниот авион,ама ништо.Избега тој што беше до Мелбурн.Во Дубаи беа многу пријатни луѓето и одма не сместија во хотел,бидејќи следен авион до Мелбурн беше следниот ден.Се уживавме во хотелот,го видовме Дубаи од блиску кога поминувавме со автобусот со кој не носеа до хотелот.Потоа следниот ден ајде летот.Заборавив да напоменам дека директен лет до Мелбурн имаше по 3 или 4 дена и моравме да летаме преку Перт.Ајде се качивме во авионот за Перт стигнавме таму по 10-12 часа и таму чекавме едно 5 саати.И потоа конечно се качивме во авионот за Мелбурн летавме едно 3-4 часа може и повеќе и стигнавме во Мелбурн.За враќање истата приказна во Дубаи повторно во хотел,авионите многу каснеа и во Истамбул замалце да ни избега ама сепак го стигнавме и се стигнавме дома.Сигурно повторно ќе летам бидејќи беше преубаво.Времето беше супер,само на враќање од Дубаи пред да слетаме во Истанбул имаше турбуленции и магла и неможеше да слета,тоа беше причината за малку да го испуштиме и следниот авион.Ххаха сепак преубаво искуство

 

Епа вака, прв пат ми беше минатата седмицА. Морам да признаам дека бев крајно преплашена, згора на тоа имаше и доцнење од околу 3 саата. Возбуда-ненормална, цело време потајно сакав да си се вратам Кога дојде време да влеземе во авион мислев готово срцето ќе ми излета (ок, само да знаете дека сум паничар и дека ова не мора да значи дека и на друг ќе му се случи )) Па пред да полета авионот-леле луѓе, мислам дека срце ќе ми излеташе. Ми се пиеше вода ненормално, уста ми се исуши. Е сега, знаев дека при полетување е тоа СТРАШНОТО и чекав да видам што ќе ми се случи. Кога полета авионот, седев како здрвена гледајќи надолу и наеднаш толку силно ми се заврти во глава што мислам дека изгубив и свест. Затоа мој совет, при полетување, не гледајте надолу туку некако бидете спремни и стегнете се Кога исправи горе немав многу мака, само некако цело време осеќав како да ми се врти во глава и не ми беше пријатно. При слетување немав некои проблеми но многу слушнав дека се жалаа на притисок во ушите (болка и стегање). На враќање поминав подобро, бев спремна при полетување и си ги стегнав ушиве со рацете и некако ок ми беше, помалку ми се вртеше за разлика од првиот пат, а слетувањето дури ми беше и интересно. Не наидовме на многу турбуленции, некои така слаби (поовеќе има тресење во кола или автобус). Се на се, мислам дека следен пат нема толку да ми биди језиво, но сепак на подолг лет од 2 саати не знам дали би се нафатила хаххахаа -паничар си е паничар )) И многу сум задоволна од стјуардесите и стјуардите- абе срцки се.

 

Првиот лет со авион ми беше пред скоро 4 години, од Белград за Франкфурт со Луфт Ханза.
Не бев уплашена или превозбудена па да се тресам, ама нели, кога нешто ти е ново и непознато имаш мала доза на страв, природно.

Побарав седиште до прозорецот (небаре доживљај е), а до мене седнаа татко и син, Германци, се враќаа дома.

Светна сигналот да се врзат појасите пред полетување, јас си го наседнав појасот и не знаев кај ми е.
Додека сфатив кај е, веќе стјуардесите почнаа да опоменуваат по седишта.
Е сега, појасот го најдов, арно ама не знаев како да го закопчам.
Тие двајцата се погледнаа дискретно, а јас .
Помладиот ми вика: „Is this your first time on a plane?“
А јас му викам: "Is it that obvious???"
Па ајде ми помогна да се врзам и полетавме.

Не е страшно, зависи колку е добар пилотот. Некогаш не можеш да го осетиш полетувањето и слетувањето, а некогаш ја осеќаш утробата в грло.

После тоа иницијално патување, немав страв од авиони и аеродроми, но за памет секогаш барав и ќе продолжам да барам седиште до патосот, а не до прозорецот. Можеш комотно да ги испружиш нозете.
Ако се работи за краток лет, не игра многу улога, ама ако патуваш на долги релации, и тоа се брои, и тоа како.

 

Првпат летав пред еден месец, Скопје-Бергамо, саат и 35 минути. Не ми беше страв воопшто, напротив, едвај чекав да полетаме. Само што нели не може да помине без некоја збрка. На чекирањето ни ги скинаа картите, а тоа требало на портата да се направи. На портата само ни го земаа преостанатото ливче. И токму пред да влеземе во авионот, женава ни ги бара тие ливчиња. Ние немаме што да дадеме, нѐ тргнаа настрана, па и девојката со која одевме остана да нѐ чека.

Кога ги пуштија сите патници, жената нѐ одведе мене и сестра ми назад, девојката остана на влезот на авионот. Таму почнаа да ги бараат нашиве карти во купот, во исто време на разгласот оди последниот повик. Девојката се јавила на мајка ми и татко ми што чекаа да полета авионот долу, овие испаничиле. На крај скинаа еден дел од постоечката карта, ни го ставија в раце и се качивме. Демек ќе ни ги барале тие во авионот, а немаше врска.

За среќа, јас седев до прозорот. Бидејќи сакав сѐ да видам. Не се гледаше баш јасно, не беше чисто стаклото, затоа и фотографиите ми се матни. Си мислев нешто којзнае што ќе е полетувањето и слетувањето, та ушите ќе ми пукнеле, та стомакот ќе ми се превртел, секакви приказни изнаслушав. Ништо од тоа немаше, како во лифт да си, само многу појако. Бидејќи беше краток лет, а и до прозор седев, не станав од седиштето. Би сакала на подолги релации да патувам некогаш.

Во Бергамо на проверката на пасоши се задржав цел саат, може и повеќе. Многу информации бараа тие, па и бидејќи во исто време слета албански авион, на нив уште толку проверки... И плус ние двете малолетни, со карта во еден правец, а тие не знаат англиски, отиде надвор кај братучетка ми да се разбере на италијански.
На враќање не бев со авион, а многу сакав.

 

Ова познато ми е од некаде.

 

Мојот прв лет беше на 7 гидини Скопје - Франкфурт и назад сега живеам во Чикако и на секој 2 години летаме Чикаго-Виена - Скопје и обратно до Austian Airlines последниот лет беше многу здодевен седев во средина а и имаше многу турбуленци ама се беше супер ги обожавам долгите дестинаци си седам до прозор и гледамм филмчиња

 

@presiosaP, еве ти тема за летање со авион. Нема потреба од страв, јас уживав додека летав.

 

Фала КЕЧО за темата ти уживаше ама јас со смата помисла дека ке сум горе ми е страааав

 

Лелее абе ич не е страшно , седнуваш врзуваш појас , уклучуваш авионсми режим и уживаш после полетувањето ти носат хрсна си ручкаш после гледаш филмче (ако патуваш во поголем авион) и многу брзо ке ти помине времето

 

Првиот лет ми беше за Ајнховен, Холандија.. Прекрасно чувство... Најјако ми беше при полетување... Немав никаков страв, кога имаше мали турбуленции кои се нормални само го стискав за рака дм Ама нежно, као: еј, тука сум и прв пат ми е да летам со авион
Ми сметаше детето од позади кое не прекина да вришти и пишти за во тоалет и да го клоца седиштето на дм... Абе збеснав! .. Мислам у реду е, ако сака да иде со татко му утоалет, нека иде... А, не да крева џеба 45 минути!!!!
Све друго беше супер

 

Prvo letanje...Skopje-Moskva,pred 17 godini so mm.Ne ocekuvav nisto - nitu strav nitu pa nekoja euforija...se do momentot koga drugite patnici ne pocnaa da rasetuvaat po avionot so cigara vo race...ludjeee...radosti...so cigarata i votka pomina patot veselo...
Posledno letanje...zimava...Istanbul...nervoza...nadez...preslusuvanje na termini od medicina...