Пред една година се опоравував по оперативен зафат. Тешки но убави денови за кои сум благодарна бидејќи ме научија што е најважно во животот. Времето е моќен исцелител а организмот знае како да се избори за себе. Каква креација е човекот...
Живеев депресивни денови и не знаев од каде да почнам за да си го средам животот, се личеше како одеднаш да ми се сруши. Ништо не беше како што треба. Сега уживам во тоа што исполнив се што пред една година овој период посакував и замислував. Успеав да си го потсредам животот и најглавното што ме мачеше долго време, посреќна сум од тогаш. Допрва ме чекаат нови предизвици за да видам за една година дали ќе сум таму каде што сега си замислувам.
Пред една година бев мизерна, сега оди на подобро. Само уште луѓето околу мене да се живи и здрави, па ќе планираме за наредните 365 дена
Пред една година се спремав за пристигнување на моето бебе. Знаев дека ќе стаса порано, односно имав претчувство и само се молев да е се во ред. 300 замисли што и како ќе биде. Сега е тука, животот ми се смени за 180 степени. Многу од замислите се неочекувани и на полошо од што требаше, сепак таа е најсветлата точка.
Пред една година се зачленив на форумов. Тој период беше лош, можи и премногу лош. Помина време, почнав да си ги навраќам мемориите. Ништо од тоа што се случи не беше моја вина. Ама тоа што сега го знам од психолошки аспект е далеку поголемо од истото знаење пред неколку години. Почнаа некои работи да се менуваат, многу споро и бавно. Ама ете, има некоја промена it's something. Ви прочитав дел од мислењата погоре, делува дека сите сте поминале премрежија. Не ме чуди, многу луѓе ми признале дека последниве неколку години поминале низ пекол. Што да кажам, освен како паталци да си помагаме, ако ништо друго, барем некој совет на форумов или интересна шега. Другото, очигледно не е во наши раци.
Славев нова година со брачеда прва, која за жал почина после кратка и болна борба од рак пред недела дена. Почивај во мир златна моја, те сакав како сестра сега и засекогаш.
